مجله نادیه انجمن

 دیدبان حقوق بشر: آزمایش اجباری بکارت، توهین به زنان است

دیدبان حقوق بشر به تازگی از ریاست‌جمهوری افغانستان خواسته است تا درفرمانی ویژه، آزمایش اجباری بکارت را توقف دهد. این درخواست این نهاد حقوق بشری پس از نشر گزارش تحقیقی کمیسیون مستقل حقوق بشر مبنی بر آزمایش اجباری بکارت در افغانستان منتشر شد.

در این اعلامیه نوشته شده «در افغانستان که قانونی برای پایان‌دادن به این کار وجود ندارد، رییس‌جمهور غنی باید این آزمایش‌ها را با یک فرمان اجرایی پایان دهد و این فرمان را عملی کند تا این آزار بی‌معنا و وحشیانه برای همیشه پایان یابد.»

آزمایش اجباری بکارت در افغانستان از گذشته‌های دور وجود داشته و چند سالی است که مورد انتقاد قوانین حامی زنان قرار دارد، اما هنوز هم هستند زنانی که به دلیل ناآگاهی خودشان و شوهرش شان از انواع پرده‌ی بکارت و این که نداشتن بکارت دلیلی بر مشکل اخلاقی زن نیست، قربانی آزمایش اجباری بکارت و توهین و تحقیر می‌شوند.

حدود سه ماه پیش بند دوم ماده‌ی 640کود جزای افغانستان از سوی کمیته‌‌ی قوانین تعدیل شد و گفته شد « آزمایش پرده‌ی بکارت بدون رضایت زن و حکم محکمه‌ی با صلاحیت جواز ندارد و کسی که مرتکب این کار می‌شود، باید مجازات شود.»

فعالان حقوق زن نیز از ریاست‌جمهوری افغانستان می‌خواهند طی فرمانی ویژه به آزمایش بکارت خاتمه دهد.

حلیمه سلیمی، فعال حقوق زن در هرات می‌گوید، نیاز است تا ریاست‌جمهوری در یک فرمان ویژه به آزمایش اجباری بکارت خاتمه دهد.

وی می‌افزاید دیدگاه‌های سنتی در مورد جایگاه زن و آگاهی کم مردم در این مورد سبب شده تا زنان با انجام آزمایش بکارت تحقیر و توهین شوند.

به گفته‌ی خانم سلیمی، آزمایش اجباری بکارت برای اثبات پاکی و بی‌گناهی یک زن، توهین است و این مسئله نباید عادی جلوه داده شود.

به باور خانم سلیمی نیز قوانین در مورد منع آزمایش بکارت در افغانستان به زنان کمکی نکرده و اکنون نیاز است تا فرد نخست کشور، با فرمانی ویژه منع آزمایش اجباری بکارت را قطعی سازد.

این انتقادها در حالی صورت می‌گیرد که در سال 97 مقرره‌ی منع آزمایش بکارت از سوی وزارت صحت افغانستان به اجرا گذاشته شد، اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که هنوز هم در گوشه و کنار افغانستان زنان به گونه‌ی اجباری مورد آزمایش بکارت قرار می‌گیرند.

به باور پزشکان اما عدم خون‌ریزی پس از برقراری اولین رابطه‌ی جنسی، نمایش‌گر تجربه‌ی رابطه‌ی جنسی در زنان نیست.

پرده بکارت انواع مختلفی چون، حلقوی، ارتجاعی، بسته وغیر ارتجاعی دارد که در هر یک از این انواع مقدار خون‌ریزی متفاوت است و در برخی از زنان به صورت مادرزادی پرده‌ی بکارت وجود ندارد.

هما نیک‌سیر متخصص زنان و زایمان می‌گوید، در برخی موارد، عدم آگاهی مردان در مورد انواع پرده‌ی بکارت مقدار خون‌ریزی سبب شده تا پس از برقراری اولین رابطه‌ی جنسی زنان را متهم به بداخلاقی کنند.

او می‌افزاید: «اکثر مردان در اولین رابطه جنسی، به دلیل ناآگاهی بسیار خشن عمل لقاح را انجام می‌دهند که سبب پاره شدن جدار‌های رحمی خانم می‌شود و مشکلات زیاد نسایی را نزد خانم خلق می‌کند و همچنان تاثیرات روحی و روانی زیادی دارد.»

در همین حال آگاهان امور دینی، از بی‌اساس بودن آزمایش بکارت در دین اسلام سخن می‌زنند.

عبدالمجید صمیم، استاد دانشکده‌ی شرعیات دانشگاه هرات در این رابطه می‌گوید: «فقه اسلامی شیوه آزمایش بکارت را به عنوان دلیل و اسباب اثبات عمل زنا نمی‌شناسد و شیوه طبی آزمایش بکارت در دین اسلام کاملاً بی‌اساس است.»

یکی از مطالعات بی‌بی‌سی نشان داده که هند، افغانستان، بنگلادش، ایران، مصر، اردن، لیبی، مراکش و برخی دیگر از کشورهای عرب و آفریقای جنوبی صدرنشین لیگ جهانی آزمایش بکارت هستند.

گزارش‌گر: سیمین صدف

استثمار تاریخی زنان انگلیسی در ایام جنگ جهانی اول

 در جریان جنگ جهانی دوم، رسانه های انگلیسی تبلیغات گسترده ای را برای حضور زنان خانه دار انگلیسی در کارخانه های اسلحه سازی و تولید مهمات به عمل می آوردند.
این در حالی بود که آنها کمتر از نصف مردان حقوق دریافت می کردند و ساعت های متمادی با مواد شیمیایی سروکار داشتند که باعث ابتلای آنها به انواع بیماری های مهلک و مرگبار می شد.
زنان انگلیسی در دوران جنگ اول جهانی 80 درصد از کل تسلیحات و مهمات مورد نیاز انگلیس هارا تولید کردند. اما به طور دائمی در معرض خطر جراحت و مرگ در اثر نشت مواد منفجره و شیمیایی بودند و حتی ممکن بود به علت جرقه یک کبریت یا نقص در یک دستگاه تولید مهمات صدها تن از آنان جان خود را دست بدهند.  یکی از این انفجارها در ماه می سال 1918 در کارخانه National Filling بود.
این زنان قبل از آغاز کار در این کارخانه ها موظف به امضای قراردادهای کاری ظالمانه ای بودند که آنان را موظف به رازداری و عدم صحبت در مورد محل و شرایط کاری می کرد و زنان متخلف به زندان فرستاده می شدند.
یکی از متداول ترین پیامدهای دردناک کار در این کارخانه ها تماس مداوم با مواد سمی و به خصوص تی ان تی بود که باعث می شد مو و پوست زنان زرد رنگ شود. برخی مواد شیمیایی خطرناک دیگر موی زنان را سبز رنگ می کرد یا باعث می شد آنان به طور کامل کل شده و موهایشان را از دست بدهند. ابتلا به میگرن و ناباروری برخی دیگر از پیامدهای کار در کارخانه های انگلیسی تولید مهمات بود.
کار در این کارخانه ها مشکلات دیگری مانند درد قفسه سینه، تغییر شکل ناهنجار در سینه زنان، تضعیف سیستم ایمنی بدن، کم خونی، بالارفتن نرخ زردی در نوزادان متولد شده از این زنان و استفراغ مداوم را به همراه می آورد.
جالب اینکه به بهانه حساسیت های زمان جنگ،هرگز شرایط دردناک این زنان به نهادها و موسسات نظارتی گزارش نشد و با تبلیغات مداوم از زنان مذکور  طاقت فرسای خود به منظور پیروزی در جنگ ادامه دهند. رسانه های انگلیسی نیز طبق قوانین جنگی حق تهیه هیچ گزارشی را نداشتند .

خوش‌خو شدن مردان در گرو زن گرفتن نیست

صابره زمانی که 16 سال داشت، پدرش او را به برادرزاده اش نکاح می‌کند. برادرزاده‌ای که چند سال را در جنگ سوریه سپری کرده و وضعیت روانی بدی دارد. چهار سال قبل پدرش او را برای کسب درآمد، به یکی از کشورهای همسایه فرستاده و او از آن‌جا به سوریه رفت مشغول جنگیدن شد. پول درآمدش را پس‌انداز کرده و بعد از چندین سال با وضعیت خیلی بد روانی به افغانستان برمی‌گردد.

پدری پشیمان که با تصمیم اشتباهش به خاطر موافقت با ازدواج دخترش،‌ حالا خود را ملامت می‌کند، آمده است تا دخترش را از جهنمی که در آن گرفتار کرده است، نجات دهد. او عزمش را جزم کرده و آستین بالا زده است. با چشمان اشک‌آلود گوشه‌ی اتاق دادگاه ایستاده است. دادگاهی که برای درخواست تفریق صابره از شوهرش برگزار شده است.
اتاق دادگاه پر از سکوت می‌شود. دادستان همین که متن دادخواست را می‌خواند به سمت صابره می‌روم و او را در آغوش می‌گیرم. دختر جوان بغضش در آغوشم می‌ترکد و شروع به گریستن می‌کند. گویی اولین بار است کسی او را به خاطر هم‌دردی در آغوش گرفته است.
با آرام شدن صابره در آغوشم، حس می‌کنم تمام دردهایی را که این دختر جوان تا حالا تحمل کرده است، به تن من هم رسوخ می‌کند. من هم همراه صابره اشک ریختم که دختری زیبا، ساده، پر از حسرت و درد است و بیست سال دارد.
به بدنش نگاهی انداختم، جراحت در تمام بدنش مشهود بود و به گفته‌ی خود صابره، چند استخوانش نیز شکسته است.
جنگ، روح و روان پسر را آسیب زده و از او یک مرد پرخاشگر و عصبی ساخته است. عصبانیت و پرخاشگری در خانه سبب می‌شود که خانواده اش به دنبال پیدا کردن راه حلی باشند. در نهایت یک راه حل را مؤثر می‌دانند. راه‌حلی که از برداشت نادرست خانواده‌های افغانستانی نشأت می‌گیرد؛ مقوله‌ای که در اکثر خانواده‌های افغانستانی مرسوم است. این خانواده‌ها بر این باور هستند که اگر پسر جوانشان با مشکلی روحی و روانی روبه‌رو است، اگر برایش زنی را به عنوان شریک زندگی انتخاب کنند، تمام مشکلات پسرشان حل می‌شود.
خانواده‌ی پسر به چندین جا به خواستگاری مراجعه می‌روند؛ اما خانواده‌های دختر به محض اطلاع از وضعیت روحی و روانی پسر، جواب منفی می‌دهند. پدر خانواده‌ ناچار به سمت خانه‌ی برادرش می‌رود و صابره را که دخترکاکای پسر است، خواستگاری می‌کند. این خواستگاری چند مرتبه تکرار می‌شود و با وجود مخالفت‌های صابره، خانواده‌های پسر و دختر با این ازدواج موافقت می‌کنند و صابره به نکاح پسرکاکایش در می‌آید.
صابره زندگی اش از همان روز اول، رنگ درد را به خود می‌گیرد. شوهرش او را از همان روزهای آغازین زندگی مشترک شان به بهانه‌‌های مختلف، شکنجه و صابره را تهدید می‌کند که سکوت کند و حرفی نزند.
کم کم با ادامه‌ی لت‌وکوب‌ها و شکنجه‌ها از سوی شوهر، صابره می‌فهمد که شوهرش دچار مشکل روانی است و از آزار و اذیتش لذت می‌برد. او باالفاظ رکیک صابره را مورد خشونت کلامی قرار می‌دهد؛ اما تا هنوز صابره سکوت کرده و به خانواده‌اش حرفی نزده است.
اما کم‌کم تداوم این خشونت‌ها، صبر صابره تمام می‌شود و او از دست شوهر به کاکایش که پدر شوهرش است، شکایت می‌کند. جواب پدر شوهرش تنها تأیید خشونت‌ها از سوی پسرش است و به صابره پیشنهاد می‌دهد که به خاطر کاهش ضرب و شتم‌های شوهرش، بهتر است فرزندی به دنیا بیاورد تا مهر فرزند در دل پدر کاشته شود و جلوی لت‌وکوب‌های بیشتر را بگیرد.
به دنیا آوردن فرزند هم تأثیری در کاهش خشونت‌ها نمی‌گذارد. صابره دختری به دنیا می‌آورد؛ اما بی‌تأثیر است و این بار مادر و دختر، هر دو مورد خشونت‌های مرد قرار می‌گیرند و اخلاق شوهر صابره هر روز بدتر می‌شود.
سه سال از ازدواج صابره گذشته است، او به خاطر لت‌وکوب‌های شوهرش حالا جرأت رفتن به خانه‌ی پدرش را ندارد. بارها شوهرش او دخترش را از خانه بیرون انداخته و صابره مجبور می‌شود شب را تا صبح در هوای سرد، داخل حویلی سپری کند.
در یکی از روزها که صابره، کودک دومش را باردار است، شوهرش زنی دیگری را به خانه می‌آورد و صابره اعتراض می‌کند. با این اعتراض، شوهرش صابره را به گونه‌ی شدید لت‌وکوب می‌کند. برای صابره خون‌ریزی پیش می‌آید، پایش می‌شکند و کمرش ضربه می‌بیند، شوهرش او را از خانه بیرون انداخته و به خانه‌ی پدرش می‌فرستد.
صابره با تن پر از درد و روحی پر از رنج، حالا برای تعیین سرنوشتش به نهادهای عدلی مراجعه کرده و می‌گوید که در پی انتقام نیست و نمی‌خواهد از شکنجه‌های شوهرش شکایت کند. همین که بتواند خود و کودکش را از سایه‌ی شوم خشونت‌های شوهر روانی‌اش نجات دهد، کافی است.6 دلو 1398                                                                                                                                                                                        افسانه یاس

دختر آبی، از آزادی تا غازی

سحر و مرگش برای تابو شکنی های دوران دنیای مرد ستیز  وحاکمیت اخوندها :                        آتش انداختن به جان خود، از فرط درد و برای خاموش‌سازی آتش درون؛ برای مبارزه علیه بی‌عدالتی و شکستن تابوهای نشکستنی، یک نمایش و فداکاری پراهمیت است.

درست است که روزگاری «بیل شنکلی» اسطوره‌ی سرخ‌های آنفیلد گفته بود، فوتبال مسأله‌ی مرگ و زندگی نیست؛ چیزی فراتر از آن است؛ اما آیا واقعا فوتبال به عنوان پدیده‌ی جذاب و مدرن امروز، چیزی فراتر از زندگی است؟ من که می‌گویم، نه!

اگر فوتبال فراتر از زندگی بود، دنیا و جامعه‌ی ورزشی تا این اندازه به مرگ سحر خدایاری [دختر آبی] واکنش نشان نمی‌داد. زندگی، کرامت و ارزش‌های انسانی، رشد و تعالی انسان، مهم‌تر از هرچیزی است. فوتبال وسیله‌ای برای زندگی بهتر، انسانی‌تر و قشنگ‌تر است، نه بالاتر از آن.

برای همین است که خودسوزی دختر آبی در تهران، غم تمام جامعه‌ی ورزش و انسانیت است. دختری که برای شکستن تابوهای سخت‌جان جامعه‌اش و فشارهایی که زنان علاقه‌مند به ورزش در آن کشور حس می‌کنند، آن قدر زیر فشار قرار گرفت و به بن‌بست خورد که بزرگ‌ترین و عزیزترین سرمایه‌اش را به میدان آورد و آن‌ را آتش زد.

آتش انداختن به جان خود، از فرط درد و برای خاموش‌سازی آتش درون؛ برای مبارزه علیه بی‌عدالتی و شکستن تابوهای نشکستنی، یک نمایش و فداکاری پراهمیت است.

تا حالا در هر گوشه‌ی دنیا هر انسانی، وقتی برای عبور از مرزبندی‌ها، برقراری عدالت و برای حق، خالصانه مبارزه کرده است، جامعه‌ی بشری؛ شور، هیجان و احترامش را به آن واقعه ابراز کرده است.

هیچ وقت چنین نمایش‌های حق‌محور، زیر پوشش سانسور و پرده‌اندازی نظام‌ها، گم و مدفون نشده اند. در روزهای اخیر، همه‌ی دنیا و باشگاه‌های بزرگ از رئال مادرید و بارسلونا بگیرید تا بازیکنان، هنرمندان، دانشمندان و جامعه‌ی انسانی، به داستان دختر آبی، هوادار تیم آبی‌پوش استقلال تهران واکنش نشان دادند. داستانی که از ورزشگاه آزادی تهران شروع شد، به محاکم و قضای ایران رسید، از مرزهای آن کشور بیرون رفت تا روز گذشته در ورزشگاه غازی کابل، [پروژه‌ی گل را هم جزو همان بدانید] زنان و دختران علاقه‌مند به فوتبال، حمایت جدی شان را نسبت به داعیه و هدف دختر آبی نشان دادند. زنان و دخترانی که خیلی خوب معنا و مفهوم فشار، تابوهای سخت‌جان و مبارزه برای حق و عدالت را می‌فهمند. آن‌ها خوب می‌دانند که قربانی دادن برای ارزش‌های زندگی، برابری و مساوات، چه هزینه‌ی سنگینی دارد.

دخترانی که تجربه‌ی عبور از ظلمانی‌ترین تاریکی‌ها را دارند؛ آن‌ها که برای همدردی با دختر آبی از بلندی‌هایِ پست و سر به فلک کشیده رد شده اند و با وجودی‌ که همچنان در میدان مبارزه اند، برای همسنگر و همدرد شان از غازی به آزادی، پیام همدردی فرستادند.

چون قصه‌ی دختر آبی، تنها داستان رفتن و یا نرفتن او به یک استدیوم نه، که داشتن حق انتخاب یک انسان است. دختران کابل به دختر آبی گفتند، نگران نباش، آرام بخواب، نام تو، یادتو و داعیه‌ی حق‌طلبانه‌ی تو همچنان زنده است. ما هستیم تا حتا از میان دود و آتش، ققنوس‌وار، همچنان برای رسیدن به یک جامعه‌ی انسانی و حق‌محور تلاش کنیم.

هرچه در روزهای اخیر رسانه‌های دولتی ایران تلاش کردند تا روی دوسیه‌ی دختر آبی خاک پاشیده و او را روان‌پریش و دارای اختلال‌های روانی معرفی کنند؛ اما افکار جامعه‌ی انسانی و ورزشی بیشتر از پیش با او و مبارزه‌ی تابوشکنانه‌اش همدردی نشان دادند. تا جایی ‌که حتا فدراسیون بین‌المللی فوتبال [فیفا] نیز وارد ماجرا شد و اعلام کرد که باید مانع‌های ورود دختران علاقه‌مند ورزش به استدیوم‌ها برداشته شود.

با وجود همه‌ی تلاش‌ها در راستای زدودن آلایندگی‌ها از دامان ورزش، برداشتن موانع و مبارزه علیه نژادپرستی و آن‌چه این پدیده‌ی زیبای جهانی را کدر می‌سازد، صورت گرفته است؛ اما با تأسف، این ناهنجاری‌ها هنوز هم وجود دارد و گاهی مثل یک «میخک/ سوول» از جایی بیرون شده و مانعی سر راه رشد ورزش می‌شود.

باید به بیل شنکلی گفت که مسأله‌ی امروز فوتبال مسأله‌ی مرگ و زندگی است. دقیقا مرگ و زندگی انسان؛ چون هیچ چیزی فراتر از آن نیست. از حق انسان، از داعیه‌ی برخورداری از یک زندگی شاد و خوب که همه‌ی مناسبات آن حق و ارزش‌های انسانی است.

نعمت رحیمی 24 سنبله 1398

زنی که بچه‌دار نمی‌شود؛ نباید کنیز شود

جهان‌تاب هر روز را با شکنجه و زخم زبان‌ می‌گذراند و مورد طعنه‌ی اطرافیانش قرار می‌گیرد که زن نازا است. جهان‌تاب واقعا از این که نازا است رنج می‌برد و در دلش روزی هزار بار مرگ را آرزو می‌کند. اعضای خانواده‌ی شوهر جهان‌تاب و اقاربش که به خانه‌ی آن‌ها می‌آمدند، این زخم زبان‌ها و کنایه‌ها را بیشتر می‌کردند. بدون این که بدانند واقعا آیا جهان‌تاب نازا است یا شوهر او هم در این نازایی می‌تواند، نقشی داشته باشد.

هفده سال را در انتظار داشتن فرزند سپری کرد؛ اما فرزندی ندارد. این نداشتن فرزند، سبب می‌شود که از عشق و مهر شوهرش محروم شود. نه تنها که از عشق بلکه از توجه شوهر نیز محروم می‌شود و مورد بی‌حرمتی‌ها و خشونت‌های زیادی هم قرار می‌گیرد.
جهان‌تاب سی و چند سال دارد. 15سال قبل با مردی ازدواج می‌کند؛ ازدواجی که به رضایت خودش نیست و سبب متحمل شدن بسیاری از بدبختی‌ها و شکنجه‌ها برای جهان‌تاب می‌شود. جهان‌تاب در یک یا دو سال اول ازدواج شان مشکلات زیادی در خانواده‌ی شوهرش ندارد؛ اما با گذشت دو سال و مادر نشدنش در این دو سال، زندگی مشترک شان برایش مبدل به جهنمی می‌شود.
شوهر و خانواده‌ی شوهرش او را مورد سرزنش قرار می‌دهند و می‌گویند زنی که نمی‌تواند، بچه‌دار شود تنها به درد کنیزی می‌خورد. جهان‌تاب با جثه‌ی کوچک و دستان ریز و ظریفش هر روز زیر فشار سنگین کارهای خانه درد طاقت‌فرسایی را تحمل می‌کند. او می‌بایست هر روز توقع و خواسته‌ی تمام اعضای خانواده‌ی شوهرش را برآورده می‌‌ساخت و در واقع او دیگر تبدیل شده بود به یک کنیز تمام عیار برای خانواده‌ی شوهرش که این وضعیت سخت و جان‌کاه بود. کارهای شاقه و طاقت‌فرسایی که با وجود تمام سعی و تلاش جهان‌تاب؛ اما هیچ‌گاه پایان نمی‌یافت و همیشه یکی از آن صدها کار ناتمام می‌ماند و همین ناتمام ماندن کارها سبب می‌شد که جهان‌تاب از سوی اعضای خانواده‌ی شوهرش توهین و تحقیر شود و در بیش‌تر موارد رفتارها و خشونت‌های کلامی اعضای خانواده‌ی شوهر با لت‌وکوب                                 این منوال ادامه دارد و اگر گاهی هم که جهان‌تاب پیشنهاد رفتن به داکتر و انجام معاینات را می‌کند، شوهرش با بدزبانی به او می‌گوید که ارزش رفتن به داکتر و هزینه کردن را ندارد. ده سال را همین گونه می‌گذرانند و در اواخر ده سال اول، شوهرش حتا دیگر برای او مصارفش را هم تأمین نمی‌کند و خودش به مالیزیا می‌رود. مرد قبل از رفتن به این مسافرت، جهان‌تاب را از خانه اخراج می‌کند و به خانه‌ی پدری‌اش می‌فرستد.
جهان‌تاب با ناامیدی پنج سال را در خانه‌ی پدر به امید این که شوهرش امروز یا فردا می‌آید و او را با خودش می‌برد صبر می‌کند. روزها همین طور ماه‌ها و سال‌ها پشت سر هم می‌گذرد؛ اما از شوهر او هیچ سرنخی نیست و در این پنج سال حتا برای جهان‌تاب یک پیام تلفونی هم نمی‌فرستد و تماسی هم با او نگرفته است.
مدتی بعد از گوشه و کنار زمزمه‌ و حرف و حدیت‌هایی نیز به گوشش می‌رسد که شوهرش در مالیزیا ازدواج دوم کرده است.
پس زمانی هم که جهان‌تاب خواستار جدایی از شوهرش می‌شود، خانواده‌ی شوهرش به او می‌گویند: « طلاق ننگ است برای شان و حاضر نیستند که اجازه بدهند پسر شان او را طلاق بدهد.»
بنا بر این، جهان‌تاب باید همه‌ی این سختی‌ها را تاب بیاورد به خاطر این که او نازا است و نتوانسته برای شوهر و خانواده‌ی شوهرش طفلی بیاورد. البته در جامعه‌ی افغانستان نباید چیزی بیش از این انتظار داشته باشد.
اما بعد از پنج سال بی‌سرنوشتی کامل حالا جهان‌تاب خواسته است که پرونده‌ی شکایتش را به خاطر جدا شدن از شوهرش که او را رها کرده است و خیلی سال پیش او را در چنین شرایط سرگردانی و بلاتکلیفی قرار داده، پیگیری کند تا بتواند روزی حکم تفریق خود را از شوهری که او را تنها گذاشته، بگیرد.
از این که شوهر جهان‌تاب بیش‌تر از پنج سال دور از زنش بوده و هیچ خبری از او نیست، پس جهان‌تاب هم شامل حالت تفریق به سبب غیابت می‌شود و بعد از سپری کردن شماری از مشکلات در نهاد‌های عدلی پرونده‌اش به دادگاه می‌رسد. دادگاه پرونده را به نفع او صادر می‌کند و او را به سبب غیابت شوهرش مستحق حکم تفریق می‌داند.
جهان‌تاب با تحمل بیش‌تر از ده سال شکنجه و همچنان بیش‌تر از پنج سال بی‌سرنوشتی به قیمت از دست دادن جوانی و سلامت روانی‌اش، از این ازدواج اجباری رهایی می‌یابد و می‌گوید که حالا دیگر می‌تواند به آینده‌اش امیدوار بماند.

افسانه یاس13 قوس 1398

 «هزار و یک زن چون من»

داستان تجاوزپدربردختردربزرگترین جشنوارهی فیلم

مصاحبه کننده: حسین حیدری

تجاوز جنسی حلیم بر دخترش خاطره، 3 سال پیش رسانهای شد. خاطره در گفتوگو با رسانهها گفته بود که 13 سال مورد تجاوز پدرش قرار داشته است. حاصل این تجاوز یک دختر و یک پسر است.

خاطره حالا بیشتر از 25 سال دارد و با فرزندانی که نمیداند به آنها خواهری کند یا مادری، در یکی از کشورهای خارجی پناهنده شده است. پدر خاطره، 3 سال پیش، پس از تثبیت جرم محکوم به اعدام شد.

داستان تلخ زندهگی خاطره که در فلم «هزار و یک زن چون من» به تصویر کشیده شده، قرار است امسال در بزرگترین جشنوارهی فلمهای مستند جهان در کانادا نمایش داده شود.

8 صبح با صحرا مانی، کارگردان و فلمنامهنویس «هزار و یک زن چون من» گفتوگوی اختصاصی کرده است.

8 صبح: چهچیز باعث شد که این فلم را تولید کنید؟

صحرا مانی: ابتدا من با خاطره از طریق یک برنامهی تلویزیونی آشنا شدم. او روی پردهی تلویزیون از تجاوز دردناکی پرده برداشت که هر مخاطبی را وا میداشت تا برای کمک به او اقدامی کند. بعد از چند روز به دیدارش رفتم تا ببینم چه کمکی برایش کرده میتوانم. بعد از مدتی فهمید که من در دانشگاه کابل سینما درس میدهم. به من گفت دوست دارد کسی از زندهگی او فلم بسازد و اگر من بتوانم این کار را کنم، خرسند خواهد شد. وقتی فلمبرداری را شروع کردم، تا 6 ماه اول هم مطمین نبودم که بتوانم از موضع تجاوز و دادخواهی فلمی تهیه کنم، چون سبک کار من سینما وریته (سینما واقعیت) است و من مستندهای خبری را نمیپسندم، فکر میکنم که اینگونه مستندها در سینمای امروز چندان جایی ندارد، آن هم در دورهای که سینمای مستند به جای تلویزیونها به سالن سینماهای پرفروش دنیا راه یافته است. بعد از 6 ماه روزی در محکمهی ابتدایی متوجه شدم که قصه را چگونه تعریف کنم که بتوانم از این داستان مستند شاعرانه بسازم تا قابل نشر در سینما باشد.

داستان فلمتان چیست؟

این فلم، داستان زنی است که سالها به درهای عدالت میکوبد، این زن در راهروهای دادگاههای افغانستان دنبال عدالتی میگردد که وجود ندارد، اما مشکل فقط اینجا نیست، چون زن است و مورد تجاوز قرار گرفته، هر جایی میرود تحقیر و توهین میشود و شکایتش هم خریداری ندارد. حتا سازمانهای مدافع حقوق زن هم دست رد به سینهی خاطره میزنند. پشت دیوار ارگ هم برای دادخواهی میرود، اما گوشی برای شنیدن داستان تجاوز نیست؛ زیرا این داستان، تکراری شده است. در آخر، فکری به ذهنش خطور میکند؛ فکری که جرقهای برای نجات خاطره و آغاز تولید این فلم است. او از رسانهها کمک میگیرد، به برنامههای تلویزیونی میرود و از مردم افغانستان میخواهد که او را از دست ظلم، بیعدالتی، تجاوز و رشوت رها کنند.

این فلم، یک مستند سینمایی بلند با داستانی چند لایه است. اما تم اصلی فلم، داستان دختر 22 سالهای است که سالها از طرف پدرش مورد تجاوز قرار گرفته و از او دو فرزند دارد. او بارها سعی کرده است که خود را از این منجلاب نجات دهد، اما پدر با واسطهبازی و به کمک خانوادهاش خود را از چنگال عدالت رها کرده است. از طرفی، چون پدرش چهرهی خوبی بین اقوام و مردم محل داشت، هیچکسی به حرف دختر گوش نمیداد. قصه از جایی شروع میشود که پدرش به دست قانون میافتد و باید بیگناهی خود را به محکمه ثابت کند. در محکمهی ابتدایی، قاضی رو به خاطره کرده میگوید: «وقتی پدرت بالایت تجاوز کرد، چرا خود را نکشتی؟» و او اکنون نه تنها متهم است، بلکه باید دلیل هم بیاورد که چرا زنده است و برای حقش میجنگد. جواب او به قاضی ریشدار این بود: «بارها خواستم خودم را بکشم، اما چون در اسلام خودکشی حرام است، تحمل کردم.»

بعد از دو سال و نیم تلاش بیوقفه و تهدید، بالاخره او به حقش میرسد و تصمیم میگیرد با فرزندان ناخواستهاش برای همیشه افغانستان را ترک کند، اما پیش از ترک افغانستان میگوید: «شاید هزاران زن دیگر هم در این شهر مثل من بدبخت باشند، اما نمیتوانند حرف بزنند و صدای خود را بکشند. من میخواهم صدای بلند آنها باشم.»

8 صبح: دشواریها و موانع ساخت این فلم چه بود؟

صحرا مانی: ساختن فلم، آن هم مستند در افغانستان، کار آسانی نیست؛ چون ما نه امکانات داریم و نه حمایت اجتماعی. مردم هم از ارزش کار فلمسازی و به ویژه سینمای مستند آگاهی ندارند، اما این فلم برعلاوهی مشکلات و سختیهای رایج فلمسازی، نوعی مبارزهی طولانیمدت من و خاطره با سیستم قضایی کهنه و زنستیز افغانستان بود. به طور معمول زنها برای دادخواهی جرأت و حوصلهی مراجعه به محاکم قضایی را ندارند، حتا بیشتر مردم از حقوق قضایی و شهروندی خود آگاه نیستند. سازمانها و انجوهایی هم که در این زمینه کار میکنند، کم استند و بیمسئولیت. در این شرایط، تصور کنید که چطور زنی که قربانی تجاوز است، میتواند در محاکم قضایی افغانستان از حق خود دفاع کند. خاطره و من بارها تهدید، تحقیر و توهین شدیم، ولی ایستادیم. من در کنار او قدرت گرفتم و او در کنار من. گاهی هم از دیگران و به طور ویژه از رسانهها کمک میگرفتیم. خوشبختانه بعد از یک سال توانستم یک وکیل خوب و با وجدان برای خاطره پیدا کنم تا مسئولانه قضیهی او را دنبال کند. خانم محفوظه فولاد، زنی است که به توانمندی او در فغانستان کمتر زنی دیدهام. با کمک ایشان و همکارانش خاطره توانست بیگناهی خود را ثابت کند.

8 صبح: این فلم از نظر تکنیک و ساخت در چه حدی قرار دارد؟

صحرا مانی: فلم توسط دو پرودکشن خانهی سینمای مستند و فرانسه ساخته شد. تلاش شده «هزار و یک زن چون من»، در بالاترین حد معیارهای فلمسازی باشد. یک تیم فعال و آگاه در مورد موسیقی، داستان و مسایل تکنیکی فلم با من همکاری نزدیک داشتند تا اثر خلقشده با بهترین کیفیت بتواند وارد مهمترین جشنوارههای بینالمللی فلم مستند شود. فلم به سبک سینما وریته ساخته شده و اگرچه مستند است، از آوردن هر گونه مصاحبهی کلیشه و رایج فلمهای مستند خالی است. به گونهای که داستان گفته نمیشود، بل اتفاق میافتد. به این معنی که ساخت فلم مستند با این سبک کار بسیار دشوار و زمانگیر است. کارگردان مجبور است سالها وقت بگذارد، منتظر حوادث بنشیند و همیشه با تیم کاری سر صحنه باشد. این گونه، فلمبرداری حدود دو و نیم سال و تدوین یک و نیم سال طول کشید. چون فراهمآوردن بودجهی فلم و اتمام مونتاژ آن در پاریس بسیار پر هزینه است و برای یک فلمساز افغان فراهمکردن این شرایط کار آسانی نیست.

8 صبح: جای تولید «هزار و یک زن چون من» کجا است؟

صحرانی مانی: «هزار و یک زن چون من» در کابل ساخته شده و میکس و مونتاژ آن در فرانسه صورت گرفته است.

8 صبح: «هزار و یک زن چون من» چه وقت و در کجا اکران میشود؟

صحرا مانی: این فلم ابتدا در جشنوارهی بینالمللی هاتداکس کانادا که بزرگترین جشنوارهی فلمهای مستند است، به تاریخ 27  و 28  اپریل در سینمای اسکوتیا بانک نمایش داده میشود.

بعد از آن در جشنوارهی حقوق بشر نیویورک روی پرده میرود. برای نمایش اروپایی در ماه جون در جشنوارهی بینالمللی فلم در شیفیلد انگلستان که یکی از معتبرترین جشنوارههای فلم مستند در اروپا است، روی پردهی نمایش خواهد رفت.

بعد از آن فلم به کابل میآید تا برنامههای نمایش آن در کابل هم برگزار شود. ما تصمیم داریم همزمان با برنامهی نمایش، کارزاری هم به راه اندازیم تا به این وسیله به قربانیان تجاوز بتوانیم کمکی کرده باشیم، کم از کم با نمایش فلم و ایجاد گفتمانی در جامعهای که به قربانیان تجاوز به عنوان متهم نگاه نشود و دیگر هیچ قاضیای در افغانستان نتواند به یک قربانی تجاوز بگوید که وقتی بالایت تجاوز شد چرا خود را نکشتی.

8 صبح: وضعیت سینما و تولید فلم را در افغانستان چگونه ارزیابی میکنید؟

صحرا مانی: وضعیت فلمسازی در افغانستان بسیار اسفناک است. فلمسازان خیلی خوبی داریم، مثل آقای صدیق برمک و خانم شهربانو سادات که امیدوارم بیشتر از همیشه بدرخشند، اما در کل، وضعیت ما امیدوارکننده نیست. فلمهای ساختهشده خیلی ضعیف است و به طور معمول کارگردانها سعی میکنند که این واقعیت را نادیده بگیرند که فلمهای تولیدشدهی داخلی فاقد ارزش بینالمللی بوده و به کلی قابل رقابت با بازار بیرونی نیستند. ما مشکلات بزرگ تکنیکی داریم، خاصه در بخش میکس و مونتاژ، ولی مهمتر از همهی این مشکلات، باید بپذیریم پشتیبان یک فلمساز، تفکر و مطالعهی زیاد است که در کشور ما این مسئله نادیده گرفته میشود. فلمها سطحی، شعارگونه و تکراری اند. همان سیستم قصهگویی قدیمی هنوز هم برقرار است. در این عصر و دوره، دیگر کسی سینما نمیرود که قصه، پند و اندرز بشنود. سینما باید تفکر ایجاد کند. در دورهای که جوانها و نسل آیندهی ما دنبال حرف تازهای استند، ما هنوز میخواهیم قصه تعریف کرده، آنها را سرگرم کنیم. ما اگر عاشق حرفهی خود هستیم، باید برایش قربانی بدهیم. فلمهای ما باید و به هر قیمتی با معیارهای بینالمللی و با تیم بینالمللی ساخته شود. این کار آسان نیست، اما شدنی است. باید یاد بگیریم که برای تأمین بودجهی فلم فقط پشت سفارت امریکا و دیگر سفارتخانهها نرویم، بلکه در رقابتهای جهانی شرکت و از آنجا بودجهی فلم را فراهم کنیم. برندهشدن در رقابت جهانی کار آسانی نیست، تلاش زیاد میخواهد، اما درهای جدیدی به روی سینمای کشور باز میکند.

خوشحالم که بیشترین بودجهی فلم از طرف تمویلکنندهگان خارجی فراهم شده که حضور در این مارکیتها و رقابت با دیگر فلمسازان جهانی، کار پر چالشی است و جذب تمویلکنندهگان خارجی پر چالشتر.

ما هر زمانی که توانستیم مارکیت جهانی را متوجه توانایی و استعداد خود کنیم، میتوانیم امیدوار باشیم که کمکم تغییری به وجود خواهد آمد.

در مارکیتهای جهانی، پول برای فلمساز جهانی است. فلمساز افغانی باید خود را با معیارهای فلمسازان جهانی مطابقت دهد. لازمهی این کار تحصیلات، مطالعه، فراگیری زبانهای خارجی و تماشای فلم خوب و حضور در جشنوارههای بینالمللی است. ما فلمسازانی داریم که شهرت و آوازهی زیادی در افغانستان دارند، اما در خارج از افغانستان کسی آنها را فلمساز نمیداند. اهمیت این موضوع در این است که تبادل اطلاعات صورت نمیگیرد و آب راکد، مرداب است. بهتر است به جریان سیال دانش و توانایی بپیوندیم.

صحرا مانی فلمسازی است که تحصیلات سینمایی را تا مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه هنر لندن خوانده است. بعد از فراغت از دانشگاه با کسب بالاترین نمرات به عنوان دانشجوی ممتاز شناخته شد و به کشور برگشت تا کار کند. او در کنار تدریس سینما در دانشگاه کابل و بعضی از دانشگاههای خصوصی، به ساختن فلمهای مستند کوتاه و بلند پرداخت.

او تا اکنون 13 فلم بلند و کوتاه ساخته است اکثر سوژههای مورد نظر خانم مانی کودکان، زنان و موضوعات اجتماعی است.                                                                                                                                                                                                                                                          هشت صبح

برده جنسی و برده داری جنسی

در نظام برده‌داری، برده جنسی وادار بـه رابطه جنسی با ارباب خود اسـت و امروزه این بردگی جنسی در رابطه با تجارت انسان «بیشتر زنان» تعریف میشود. برده جنسی بـه افرادی گفته می شود کـه بـه اجبار مورد سو استفاده جنسی قرار می گیرند. این اصطلاح امروزه بیشتر با تجارت جنسی زنان و دختران توسط قاچاقچیان انسان در ارتباط اسـت.

برده داری چه معنایی دارد؟

برده‌ داری در بندگی بودن اختیاری و یا غیر اختیاری یک شخص در دست شخص دیگر اسـت. نظام برده‌داری بر پایه عدم تساوی اقتصادی کـه خود ثمره پیدایش مالکیت فردی بود، شکل گرفت. برده‌داری نخست در مصر باستان، در بابل، در آشور ودر چین و هندوستان پدیدار گشت ولی در یونان و روم باستان بـه شکل کلاسیک خود تکامل پیدا کرد.

در شرق و ازآن بردگی بیشتر خصلت پدر شاهی و خانوادگی داشت. در نظام برده‌داری دو طبقه اصلی اجتماعی – اقتصادی بردگان و برده‌داران بودند. طبقات میانه نظیر خرده‌مالکان و پیشه‌وران و عناصر وازده و بدون طبقه کـه از مالکین کوچک ورشکسته ولی غیر برده تشکیل میشدند نیز وجود داشتند.

انواع برده داری

برده بعنوان دارایی: این نوع برده‌داری فرم اصلی برده‌داری اسـت کـه بردگان بعنوان دارایی مالکانشان تلقی و خرید و فروش میشوند.

بیگاری کشیدن

دراین نوع برده‌داری فردی نیروی کارش رابه رایگان در برابر یک بدهی عرضه میکند. مدت زمان این نوع برده‌داری ممکن اسـت مشخص نباشد و حتی کودکان بـه دلیل بدهی والدینشان بـه بردگی وادار گردند. این نوع برده‌داری امروزه رایج ترین شکل اسـت.

نیروی کار اجباری

این نوع از برده‌داری زمانی رخ میدهد کـه فرد وادار می گردد علی‌رغم میلش تحت خشونت یا مجازات ارباب خود و با محدود گشتن آزادی‌هاي شخصی‌اش بکار بپردازد.

ازدواج اجباری

این نوع برده‌داری زمانی اسـت کـه یک یا هردو طرف وادار بـه ازدواج علی‌رغم میل خود میگردند. این شکل از برده‌داری هنوز در جنوب و شرق آسیا و آفریقا قابل مشاهده اسـت. شایان ذکر اسـت کـه در تعداد زیادی از انواع برده‌داری، بخصوص در برده‌داری نوع اول سو استفاده جنسی از بردگان بـه اشکال گوناگون رایج اسـت و از فرد بعنوان برده جنسی نیز استفاده میشود.

بردگی جنسی چیست؟

بردگی جنسی مورد خاصی از برده‌داری و یا کار اجباری اسـت. برده جنسی مانند برده عادی اسـت اما وادار بـه فحشا می‌ باشد. این برده ممکن اسـت وادار بـه انجام کارهای غیر جنسی نیز باشد اما روابط جنسی گاه بـه گاه با برده جنسی مجاز یا حتی شایع اسـت. بردگان ممکن اسـت بـه بردگی جنسی تنها با یک سرور وادار باشند.

بردگی جنسی در دنیای امروز

قاچاق و تجارت انسان بخصوص برده جنسی از پایان جنگ‌هاي یوگسلاوی سابق در 1990 میلادی در اروپا شدت گرفت. پس از عقد قرارداد شنگن در 1993 کـه مرزها در کشور هـای اتحادیه اروپا برداشته شد، معاشرت آسان‌تر گشت و بـه تبع آن قاچاق انسان نیز آسان‌تر از قبل صورت گرفت. پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر، قاچاق انسان یکی از پرسودترین تجارت‌ هاي غیر قانونی جهان اسـت

در گذشته قاچاق و تجارت انسان در کشور هـای فقیر جهان رواج داشت، اما امروزه در اروپا و کشور آمریکا نیز زن و دختر بـه دام قاچاق‌ چیان و تاجران انسان افتاده و قربانی این جنایت میشوند. آمار نشان می دهد بردگی جنسی کـه در واقع هدف اصلی قاچاق‌ چیان انسان اسـت در بیست سال اخیر رشد بسیار بالایی داشته و گردش مالی این تجارت در سرتاسر جهان بـه حدود 25 میلیارد یورو میرسد.

طبق آمار اتحادیه اروپا، تعداد زنان برده جنسی دراین قاره بـه سالانه 500٫000 نفر افزایش یافته و تجارت غیرقانونی انسان، رقمی بالغ بر 10میلیارد دلار رابه جیب تاجران سرازیر می کند. تحقیقات نشان می دهد کـه تعداد زیادی از افرادی کـه بـه دام شبکه‌هاي قاچاق اروپایی می‌افتند در ابتدا نه بـه این منظور بلکه در مسیر مهاجرت و برای کار و یافتن آینده‌ اي بهتر اقدام بـه مهاجرت می کنند.

همه ی‌ساله هزاران دختر و زن عمدتا از مناطق جنوب شرق آسیا، اتحاد شوروی سابق و آمریکای جنوبی بـه مقصد ایالات امریکا بعنوان برده جنسی توسط قاچاق‌چیان گسیل می شوند. انها با قول شغل‌هاي پردرآمدی نظیر مدل یا مهمان‌دار بـه ایالات امریکا آورده شده و بـه خانه‌ها، کلوپ‌ها و مکان‌هاي مخصوص این‌گونه کارها فروخته میشوند. برده‌داری انسان در قرن 21 در جوامع غربی امری باورنکردنی محسوب میشود.

ولی وجود 27 میلیون نفر برده نشان میدهد کـه امروز بیشتر از هرروز دیگری در تاریخ بشر برده وجوددارد. تجارت جنسی دختر‌ها، زنان و کودکان نیز در همین چارچوب تعریف می شود و با ارضای هوس‌هاي شیطانی عده اي از مردم «مخصوصا افراد دارای سادیسم جنسی» بـه ثروت و قدرت سیاست‌مداران، ابرثروت‌مندان و مافیا افزوده میشود.

بر اساس گزارش برنامه توسعه ملل متحد «UNDP» سالانه بیش از دو میلیون زن در سرتاسر جهان وادار بـه تن‌ فروشی میگردند و یا بـه سمت فحشا سوق داده می شوند کـه بیشترین متقاضی اصلی این برده‌ داری نوین و اشکال نوین استثمار را اتباع کشور هـای توسعه‌ یافته اروپایی وآمریکا تشکیل میدهند.                                 25-01-2019

:ز خمی که به چشم نمی بینیم

.شانزده روز  کنفرانس ملل متحد که از 25 نوامبر تا 10 دسامبر را شامل می‌شود

.چندین رویداد مهم جهانی وجود دارد

25 نوامبر که روز جهانی محو خشومت علیه زنان 
اول دسامبریعنی روزجهانی ایدز،6 دسامبر که سالگرد کشتار مونتریال در سال 1989 است. در آن روز 14دانشجوی زن رشته انجنیری به جرم فمینیست بودن در صحن پوهنتون به قتل رسیدند. و همچنین 10 دسامبر که روز پایانی این کارزار و روز جهانی حقوق بشر شناخته می‌شود. نه در این 16 روز و نه در روزهایی که برای زنان نام‌گذاری شده‌اند نمی‌توان خشونت‌ها علیه زنان را دسته‌بندی کرد. گسترده گی و عمق آن‌ از اتاق‌های خواب‌شان شروع می‌شود و در هر محیط خصوصی و عمومی تن و روح‌شان را در برمی‌گیرد. اما در تعاریف سازمان ملل با توجه به معضلات عمده زنان به چند مورد اشاره شده است.
خشونت جنسی، خشونت جنسی غیر تماسی، خشونت کلامی، تجاوز، خشونت اقتصادی، تن‌فروشی اجباری، بارداری اجباری، ختنه دختران، خرید و فروش زنان، خشونت طبقاتی، خشونت‌های ناشی از جنگ، خشونت در زندان، تجاوزهای سیستماتیک، خشونت نگاهی و رفتاری، خشونت سیاسی تنها بخشی از انواع خشونت‌ هاست که زنان در زندگی روزمره با آن دست و پنجه نرم میکنند.در این میان پس از فاش شدن تجاوزهای بسیاری که در جنگ‌های مختلف بر سر زنان آوار شد، سازمان ملل این نوع از خشونت را مصداق »جنایت علیه بشریت اعلام کرد. طبق اسناد موجود در 21 سال گذشته تنها در جمهوری کنگو نزدیک به 200 هزار زن مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند.
موضوع خشونت چیست؟
یک تعداد از دانشمندان به این تصور اند که خشونت یک پدیده عام کلی بوده همه به آن مواجه‌میباشند، بناءً خشونت مربوط به کدام طبقه یا قشر خاص نبوده و محدود به افراد بی‌بضاعت و بیسواد نمی‌باشد. تا جایکه دیده شده روشنفکران، تحصیلکرده‌ها، اهل دانش به خشونت نیز متوسل میشوند.از سال 1981 25 ام نوامبر به عنوان روز جهانی محوخشونت علیه زنان برگزیده شده است. این روز برای یادآوری عزم همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب ومجمع عمومی سازمان ملل متحد در 17 اکتبر 1999 در هشتاد و سومین جلسۀ عمومی با توافق 79 کشور عضویت به عـنوان روزجهانی محو خشونت علیه زنان تصویب و مورد تائید قرار گرفت.. در 25 نوامبر سه خواهر با نام خانواده گی میرابال از جمهوری دومینکا پس از شکنجه و تجاوز جنسی توسط استخبارات نظامی از جمهوری آنکشور به قتل رسیدند. آنها مبارزین زیر زمینی یا مخفی بودند که علیه دیکتاتوری استبدادی تروجیلو فعالیت مینمودند. فینمیست های امریکای لاتین و حوزۀ کارائیب در سال 1981 روز 25 نوامبر را روز بین المللی یادبود از قربانیان تشدد و خشونت علیه زنان و دختران اعلام نمودند. مبارزه جهانی علیه خشونت در برابر زنان رسماً بتاریخ هشتم مارچ 2004همزمان با روز جهانی زنان از جانب نهاد های بین المللی مانند سازمان ملل متحد و عفو بین المللی (امنیستی انترنیشنل) آغاز گردید و قرار بر این تا 25 سال آینده ادامه یابد
خشونت نوعى از عملكرد هاى آزار دهنده با انجام عمل فزيكى انسان هاست كه بشكل جبر، شكنجه و زور بوده كه همراه با انجام عمل فزيكى،روحى و روانى جنسى ، سياسى، اجتماعى و فرهنگى میباشد . که در تمام جهان بين افرادمختلف جامعه وجود دارد . 
- خشونت علیه زنان اصطلاحی تخصصی است که برای توصیف آن کارهای خشونت أميز علیه زنان ، این شکل از خشونت علیه گروه خاصی از مردم اِعمال میشود و جنسیت قربانی پایه اصلی خشونت است كه عامل اصلی خشونت علیه زنان را میتوان در تبعیض یافت که مانع برابری زن با مرد در همه سطوح زندگی میشود ، 
خشونت تنها لت و کوب کردن ، یک چشم کبودی نسیت خشونت صدمه رساندن به مغز و نابودكردن احساس درونى انسانها است كه بمرور زمان توسط عده اى از مردان با انجام عمل فزيكى كه منجر به معلوليت ويا قتل زنان در خانواده ها و جامعه شده و روز بروز بشكل فاجعه آور رشد نموده.
در كشور هاى عقب مانده و سنتى بنابر عوامل مختلف بيشتراست در كشور ما با توجه به سنت های عقب مانده وهمچنان نا توانى جسمی ولطیف بودن جسم زنان در ادوار تاريخ خشونت های سنگین را متحمل شده اند.زنان و دختران ما كه از قانون برابرى در جامعه سنتى محروم بودندو همچنان نبود قانونيت ، عدالت اجتماعئ و عدم توانمندى دولت جهت تطبيق و تأمين قانونيت در كشور . حاكم بودن سنت وفرهنگ كهنه در جامعه . نبود اقتصاد بلند، تكنالوژى مدرن و نداشتن امكانات جهت رشد سيستم آموزشى وروشنگری ، تعليم و تربيه و بلند بردن سطح اگاهى ﻣﺮﺩﻡ در جامعه. مذهب با تعريف و تشرح مختلف و عدم اگاهى مردم از قوانين درست اسلامى در مورد زنان ،خشونت جنسی ، جسمی وکلامئ است.بسیاری از زنان ما هر روز در معرض این خشونت قرار دارند اما بنابر ملاحظات یا ترس به ندرت در برابر این نوع خشونت کاری انجام می دهند مثال هاى خشونت کلامی بسیار وسیع است وبه علت لفظى شفاهئ بودن .ایجاد محدودیت در ارتباط های فامیلی، دوستانه و اجتماعی، ممانعت از کاریابی و اشتغال و ایجاد محدودیت در ادامه تحصیل ازدواج های اجباری دختران به سنین خوردسالى بنا به خواست خانواده ها به شوهر داده مى شوند كه بعد از گذشت زمان ناخوشنودى ها بين زن و شوهر بروز میکند به تربيه ورشدپرورشى و آموزشى اطفال صدمه جسمى ،تربيوى ، و روانى وارد مى نمايد.که این خودضربه به رشد جامعه وادامه زندگی است .
راضیه هوتکی
       25-11-2018                                                                     رئیس شورای زنان افغان مقیم فدراسیون روسیه

پدرانی که دخترکشی می کنند

دیدن دخترکشی رخداد هول انگیزی است که متأسفانه به دلایل متعدد رخ می دهد. به راستی دلیل این مسأله چیست؟

اگر در خبرها چرخی بزنیم و عنوان «قتل دختران» را جستجو کنیم با مواردی برخورد می کنیم که تأسف و تعجب خواننده را برمی انگیزد و فرد را به اندیشه وا می دارد. چرا پدری دختر خود را می کشد؟ مهر پدری چرا از وقوع چنین جنایتی جلوگیری نمی کند؟ یک پدر در چه وضعیتی ممکن است قرار بگیرد که فرزند خود را بکشد؟

برای ورود به بحث بهتر است ابتدا نمونه هایی را ذکر کنیم و سپس به دلایل ارتکاب به این عمل بپردازیم.

پدر هندی 2 دختر خود را کشت.

دو دو ختر نوجوان هندی که از خانه فرار کرده بودند بعد از اینکه پلیس آنها را دستگیر کرد و به خانواده شان تحویل داد، توسط پدر خود به قتل رسیدند.این دو نوجوان 15 و 16 ساله همراه دو دوست خود از خانه فرار کردند و پدرشان موضوع گم شدن دخترهایش را به پلیس گزارش داد.پلیس بعد از جستجو این دو دختر نوجوان را همراه با 2 دوست دیگرشان در خانه ای در حومه شهر پیدا کرد و به خانواده شان تحویل داد، اما پدر این دو دختر همراه یکی دیگر از اعضای خانواده آنها را با شلیک گلوله کشت.

پدری که دختر یک ساله خود را کشت مجنون نیست.

جنون پدر جوانی که مرتکب قتل دختر یک ساله خود شده بود از سوی داکترقانونی کشور رد شد. پدر این کودک با فشار بالش بر صورت کودکش موجب خفه شدن او شده و بدین ترتیب زنده گی این کودک که آرزو نام داشت به پایان رسیده است. پدر آرزو که علی نام داشت وقتی به آگاهی مرکز انتقال یافت درخصوص انگیزه کشتن دختر خود به افسر دوسیه گفت: «هزینه زندگی بسیار بالا بود. توانایی بزرگ کردن دو کودک را نداشته به همین دلیل آرزو را کشتم»

چند روز بعد از این اعتراف، علی ادعای عجیب دیگری را در مورد انگیزه خود عنوان کرد و گفت: «چند روز قبل از کشتن آرزو، همسرم به من خبر باردار شدن خود را برای بار سوم داد. خیلی ناراحت شدم. به او گفتم تا سقط جنین کند ولی همسرم حاضر نشد و به من گفت: «چرا من خودم را اذیب کنم تو یکی از فرزندانمان را بکش» من نیز فردای آن روز وقتی همسرم به حمام رفته بود از غفلت او استفاده کرده و بالش را بر روی صورت آرزو که خواب بود گذاشتم و آنقدر فشار دادم تا جان سپرد.

به دستور بازپرس علی به داکترقانونی انتقال یافت تا امکان وجود جنون او مورد بررسی قرار گیرد. بعد از انجام آزمایشات، جواب داکترقانونی به محکمه امور جنایی ارسال شد. این جوابیه بیانگر آن بود که علی دارای ضعف قوای عقلانی است ولی این ضعف به اندازه ای نیست که او را مجنون به حساب آورد.

پدر معتاد نوزادش را کشت و دفن کرد.

معاون اجتماعی پلیس استان آذربایجان شرقی گفت: پدر معتاد تبریزی دختر 47 روزه خود را خفه و در حیاط منزل دفن کرد. این پدر معتاد زمانی که دختر بچه گریه می کرد عصبانی شده و او را خفه کرد. متهم در بازجویی پلیس، علت این حادثه را اعتیاد خود، ضعف اعصاب و تحت فشار روحی قرار گرفتن در زمان گریه دختر بچه عنوان کرده است.

قلب دختر بچه از ترس ترکید.

دادگاه کیفری تهران مردی را محاکمه کرد که آنقدر دخترش را ترسانده بود که در اتفاقی نادر در علم پزشکی دختر بیچاره قلبش ترکید و مرد. این مرد که گفته می شود به مشروب اعتیاد دارد و مدتی قبل از مادر مقتول (سارا) جدا شده و سرپرستی فرزند خود را به عهده گرفته است در جریان بازجویی گفت به خاطر سوء ظنی که به دخترش داشته او را به قتل رسانده است. رضا (پدر مقتول) درباره نحوه ارتکاب این جنایت گفت: ابتدا مریم را شکنجه کرده و او را با سیم به بخاری روشن بستم بعد مقداری نفت روی او ریخته و او را به آتش کشیدم.

داکتر قانونی با معاینه جسد مقتول گفت: سارا قبل از انفجار از ترس دچار ترکیدگی قلب شده و جان خود را از دست داده است.رضا ابتدا خود را دارای مشکل روحی خوانده و گفت: من می دانستم که عده ای از مدت ها پیش دارند من و سارا را تعقیب می کنند و می خواهند زندگی ما را نابود کنند. این گروه یک گروه اینترنتی بود. در روز حادثه وقتی سارا به خانه آمد، از او خواستم لپ تابش را روشن کند. وقتی او لپ تابش را روشن کرد و به اینترنت وصل کرد متوجه عده ای شدم که با وصل شدن ما به اینترنت در حال رصد کردن ما هستند. آنها می خواستند زندگی دخترم را تباه کنند و سارا هم متوجه نبود. برای نجات سارا تصمیم گرفتم او را بکشم.

سارا را با سیم به بخاری بستم و مقداری نفت روی او ریختم. او شروع به جیغ و داد کرد بعد هم کل اتاق را آغشته به نفت کردم و از او خواستم فریاد بکشد تا دوستان اینترنتی اش به کمک او بیایند. از خانه بیرون رفتم که یک مرتبه خانه منفجر شد.

دخترکشی برای حفظ آبرو

مردی دخترش را به این اتهام که از سوی داماد خانواده (شوهر دختر بزرگ خانواده) ربوده شده و مورد آزار و اذیت قرار گرفته است به قتل رساند. مرد 53 ساله که احمد نام دارد با این تصور که ربوده شدن دخترش مایه آبروریزی شده و حیثیت خانواده را به خطر انداخته در اقدامی جنون آمیز بین دو گزینه خودکشی و قتل دختر 17ساله اش دومین راه حل را برگزیده و جنایتی تلخ را رقم زد.

(گفتنی است این دختر توسط داماد هوسران خانواده که همسر دختر بزرگ خانواده مذکور است ربوده شده و مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. پدر خانواده هم بعد از این حادثه و بعد از اینکه دختر 17 ساله اش به خانه برگشت او را از ترس آبروریزی می کشد)

دخترکشی ریش سفیدهای روستا با شوک برقی

پلیس پاکستان از کشتن دختری 19 ساله، پس از شکنجه با شوک برقی به دستور شورای ریش سفیدان روستا، در پی اطلاع از رابطه عاشقانه او با پسر همسایه و فرار کردن آنان به شهر کراچی خبر داد.

یک مقام پلیس منطقه محل جنائی در پاکستان در این رابطه به رویترز گفت: آثار شکنجه و سوختگی بر روی گردن، کمر و دست های دختر مشهود است.این دختر پاکستانی که پسر همسایه شان را دوست داشته بعد از مخالفت خانواده با ازدواج آنان به همراه پسر مورد علاقه اش به کراچی فرار می کنند. شیما (نام دختر مقتول) پس از آنکه با خانواده خود تماس گرفت، افراد خانواده او را برای بازگشت به خانه قانع کرده و به او قول داده بودند که پس از بازگشت به او اجازه خواهند داد تا طبق عادت جامعه با دیلاوار (پسر مورد علاقه اش) ازدواج کند. اما پس از بازگشت، پدر، عموها و خویشاوندانش از عمل به قولی که داده بودند سرباز زده و پسری از قبیله خود را برای ازدواج به او پیشنهاد می کنند که دختر از پذیرش خواسته آنها سرباز زده و خویشاوندان تصمیم به کشتن او می گیرند.

و در نمونه ای دیگر پدر ایتالیایی دختر خود را با ضربات متعدد چاقو به قتل می رساند.

این پدر که از مهاجرین ایتالیا است وقتی مشاهده می کند دخترش برخلاف باورهای او رفتار می کند و رفتاری متناسب با رفتار جوانان ایتالیایی دارد و از آنجا که باورهای این مردم مهاجر مسلمان در تضاد با باورها و هنجارهای رایج ایتالیا قرار می گیرد در اقدامی تأسف برانگیز دختر خود را با 22 ضربه چاقو به قتل می رساند.

این مرد که توسط پلیس ایتالیا محکوم به 30 سال حبس شده است درباره رفتار خود می گوید: نمی خواستم دخترم در منجلاب غرق شود. هرچه به او تذکر دادم گوش نکرد و من مجبور شدم او را بکشم. از کرده خود پشیمان نیستم اما لحظه ای که او درد می کشید و در خون غلتیده بود هرگز فراموش نمی کنم.با نگاهی به موارد مذکور و جستجو در علل این وقایع به موارد زیر برمی خوریم:

1- اعتیاد

2- فقر

3- تضادهای فرهنگی

4- باورهای سنتی

موارد چهارگانه فوق تمامی علل و عوامل وقوع پدیده دخترکشی است اما می تواند مهم ترین دلایل باشد.

نکته حائز اهمیت اینکه دخترانی که قربانی می شوند، عموماً بی گناه به قتل رسیده و جان خود را از دست می دهند. اعتیاد که یکی از عوامل چهارگانه فوق است در تغییر خلق، از یک پدر مهربان به پدری بی رحم نقش عمده دارد. فرد معتاد که عموما دچار تنگناهای اقتصادی نیز می باشد، تمام وظایف پدری را قربان اعتیاد می کند و در اقدامی جنون آمیز فرزند دلبند و جگرگوشه خود را از میان بر می دارد.

تفاوتی که اعتیاد با سایر موارد مذکور دارد این است که فرد در حالت غیر عادی به سر می برد و شاید غلبه نیاز به مواد مخدر عامل چنین فجایعی شود اما در سایر موارد یعنی فقر، تضادهای فرهنگی و باورهای سنتی، گویی فرد از سر اجبار تن به چنین کاری می دهد. تصور کنید فردی که در فقر شدیدی به سر می برد و قادر نیست نیازهای اولیه خانواده خود را تأمین کند در چه فشار روحی روانی می تواند قرار بگیرد که در نتیجه آن اقدام به کشتن فرزند خود کند. از این دست اقدامات مواردی در جریان بحران اقتصادی چند سال پیش خصوصا در آمریکا مشاهده شد که یک مرد ۵ فرزند خود را با شلیک گلوله از پای درآورد و سرانجام خود را نیز کشت.

این فرد که در جریان بحران مذکور خانه و دارایی اش را از دست داده بود اقدام به چنین عملی کرد و خود و خانواده اش را از بین برد.اما موردی که در پاکستان و براساس سنن قبیله ای به وقوع پیوسته موردی است که نه تنها در این کشور بلکه در هند ،ایران ، افغانستان هم مشاهده شده است. این باورهای سنتی چنان عمیق هستند که فرد حتی اگر خودش هم بخواهد نمی تواند از آنان فرار کند و به ناچار باید به این رسم و رسوم پای بند باشد. حتی اگر قرار باشد به موجب این رسم دختری را بکشند.

نظیر این حادثه، موردی بود که چند سال پیش در مناطق قبیله ای جنوب ایران رخ داد و پدری به دلیل سوءظن به دختر خود او را زنده به گور کرد و در کمال تعجب معلوم گردید که دختر بی گناه بوده و سوءظن پدر و در واقع فشار روانی ایجاد شده براساس سنت های قبیله ای موجب شده تا پدر، دختر خود را زنده به گور کند.

از موارد دیگری هم که به آن اشاره شد، قتل دختر جوانی است که در ایتالیا به دست پدر خود به قتل رسید. این قتل پیامد تضادهای بنیادین فرهنگی و اخلاقی است که گریبانگیر بسیاری از مهاجران شده است. این تضاد هنگامی رخ می دهد که پدر همچنان براساس باورهای فرهنگی و اخلاقی قبلی خود زیست می کند و با محیط جدید و کشوری که در آن زندگی می کند، هنوز بیگانه است و درست در نقطه مقابل فرزندان با باورهای فرهنگی و اخلاقی جامعه جدید زندگی می کنند که موجب تقابل دو دیدگاه می شود. یعنی دیدگاه پدر در سویی و دیدگاه فرزندان در سویی دیگر و در شکل تاسف بار آن منجر به وقایعی می شود که ذکر آنها رفت.

اما نکته ای دیگر وجود دارد و آن اینکه چرا قتل دختران؟؟؟ و چرا قتل پسران در این دامنه قرار نمی گیرد. به نظر می رسد دلیل اصلی تفاوت نگاهی است که به دختر و پسر وجود دارد. یک فرد معتاد، فقیر و یا کسی که دچار تضادهای فرهنگی و اسیر باورهای سنتی غلط است می اندیشد که دختر آسیب پذیرتر است و پسر شاید بتواند در شرایط سخت دوام بیاورد و خود را حفظ کند و این دختر است که آسیب پذیر است.

از این زاویه نگاه این افراد عمل خود را توجیه کرده و اقدام به قتل را کمکی برای نجات فرزند خود می دانند مانند آنچه که در مورد سارا و یا آنچه در مورد پدر مهاجر و پناهنده به ایتالیا گفته شد. از این دیدگاه این افراد ترحم و نجات دادن فرزند خود را عامل عمل خود می دانند و چنان که در سطور پیش اشاره شد از انجام کار خود تا حدودی هم رضایت دارند.

در مورد عمل به باورهای سنتی هم وضع همان است.

این افراد به غلط برای اینکه مشکل را حل کنند و به شکلی معقول با آن مواجه شوند صورت مساله را پاک می کنند و با تفاوت گذاردن غلط میان دختر و پسر، در اقدامی عجیب فرزند خود را حذف می کنند و به زندگی اش پایان می دهند.

آنچه گفته شد شاید بخشی از تمام واقعیتها باشد .اذهان عمومی به این پدیده حساس وصاحب نظران را نسبت به این موضوع کنجکاو کرده تا شاید برای آگاهی رسانی به مردم کاری کنند.

 در پایان باید تاکید کرد که انسان عزیز هستی است و هستی و جهان بدون انسان بی معنی است و این انسان است که معنابخش به هستی است. هستی برای انسان است و در خدمت انسان و در این میان جان انسان آنقدر ارزشمند است که باید از آن مراقبت کرد نه اینکه اینگونه ارزان فدا شود و فردی به دلایل بی اساس و پوچ هستی و جان خود را از دست بدهد .                                                                                                                                                                        2018-11-25

ارسالی سجیه از امریکا

مژگان عظیمی

گر تن بدهی دل ندهی کار خراب است
چون خوردن نوشابه که در جام شراب است
گر دل بدهی تن ندهی باز خراب است
این بار نه جام است و نه نوشابه سراب است

اینجا به تو از عشق و وفا هیچ نگویند                          چون دغدغه مردم این شهر حجاب است
تن را بدهی دل ندهی فرق ندارد                                       یک آیه بخوانند گناه تو ثواب است

خریدند تنت را و بریدند کفنت را                                    به یک آیه و چند سکه ببستن دهنت را
نه روحی به کار است نه عشقی به بار است                  فقط شهوت مردانه به اندام تو یار است

آن کس که زنی را بفروشد پی پیسه                                حق است که روحش ته دوزخ به عذاب است
هر جای جهان مرتبه زن بلند است                                در کشور من زن مثل میت به حساب است

ای کاش که دلقک شده بودم نه شاعر                          در کشور من ارزش انسان به نقاب است
فقط شهوت مردانه به اندام تو یار است                    شکستند دلت را و غرور و حرمتت را
سکوتت گرفت از تو تمام فرصتت را                              به نانی تو راضی شدی و هیچ نگفتی
همین است که جاهل زده بر تو همتت را                     فقط شهوت مردانه به اندام تو یار است                            20-04-2018

 روز جهانی محو خشونت علیۀ زنان و دختران
از نقطۀ نظر طبابتِ روانشناسی، خطر زیاد آن وجود دارد که یکتعداد از فرزندانِ پسر که شاهد تمرین و تکرار انواع خشونت های خانوادگی از جانب پدر بر مادر و خواهر خویش بوده و هستند، در زندگی مجردی د ر داخلِ خانه در قبال خواهر و در زندگی متأهلی در قبال همسر و دختر خود، تمایل آگاهانه و یا نا آگاهانه به تعقیبِ روش پدر را احساس نموده و در مقابل زن در خانه و در اجتماع مرتکب خشونت یعنی جرم شوند.
هیچ پدر در دنیا وجود ندارد که دختر خود را دوست نداشته باشد و اما کمتر پدران در افغانستان وجود دارند که حاضر هستند تابو شکن شده و در اجتماع برخلاف همجنسان خود صدا بلند نموده و دختر خود را تحت مسوؤلیت و حمایت پدرانۀ خویش چنان قرار بدهند که هیچکس جرئت آزار و توهین به حقوق انسانی و قانونی دخترش را ندهد.
بیائید با هم، خشونت علیۀ زنان و دختران افغان را رد کرده، عاطفه و تعقل جامعۀ افغانی را بسوی احترام گذاشتن به حقوق انسانی و قانونی زنِ افغان رهنمود شده و آیندۀ نسل جوان کشور را از تأثیرات خانمانسوز خشونت که در نهایت امر تخریب کنندۀ اخلاق عمومی جامعه میباشد، نجات ببخشیم.
خواستن توانستن است
من به خشونت علیۀ زنان و دختران نی میگویم
متن فوق، امروز 25.11.2016 به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیۀ زنان و دختران، به سروده در ذیل افزوده شده است
از گلوی قربانیان خشونت های فامیلی و اجتماعی در افغانستان!
چرا دشنام چرا زور؟              بیا یک چند صبا
برایم " مرد " باش                 با تمامیت زیبایی مرد
در قامت انسان                   که تنها " نر " بودن
ترا تصنیف میکند               در صفوف حیوان
*****
اولین ضربۀ دستت             بروی صورت من
ناگهانی بود و سخت           گلبرگ روان من
تا هنوز از شرم آن             کبود و دردمند است
*****
با تو ام نیست سر جنگ ای مرد      و اما سر یک سلسلۀ آشتی ها
و در این پیمان صلح                     خود را با تو برابر خواهم
ضمیمۀ جدید بتاریخ 13.10.2016
اخطار!
در همان روز که زن سکوت کند        در همان روز که دشنام
او را حیران نکند                           در همان روز که ضربۀ سیلی 
به مثل روز پیشین                         زن را ویران نکند
در همان روز که نگوید                   خسته است یا تب دار
در همان روز که نگوید                   برای من تکۀ گلدار بیار
و یا موی خود را شانه نکند            بی صدا و سایه وار
شوهر را دنبال کند                     برای زن معنی آن خواهد داشت
که دیگر دوستش ندارد                       که برایش همسرش مرده است
و برای شوهر معنی آن خواهد داشت       که او اینک سر انجام
جسمِ زنِ خود را                               بدون روح بدست آورده است
زرغونه عبیدی
12.010.2016
یاسان یاسان:
" خواهي بزنش گردن و خواهي بنوازش
اين سر به قدم هاي کسي خم شدني نيست...! "

 از بغلان تا کانادا – سرگذشت تلخ یک زن افغان

شکیلا زرین، زن جوان افغان، است که خشونت شوهرش آنهم با ضرب مرمی، چهره اش را سوء شکل داده است.خانم زرین زمانیکه 17 ساله بود، جبراً توسط شوهر خواهراش با مردی که چندین سال از وی بزرگتر بود، به عقد نکاح در آمد.او می گوید، زمانیکه به جبر مجبور به ازدواج شد، بار های مورد لت و کوب قرار می گرفت؛ تجاوز جنسی بالایش صورت گرفت و در نهایت با ضرب گلوله، صورت اش سوء شکل یافت. او به تلویزیون بی سی سی گفته است که بدرفتاری با وی در شب عروسی آغاز شد و برای ماه ها ادامه یافت.                                                                  خانم زرین می گوید "از آن شب به بعد {شب عروسی}او {شوهرش} مرا لت و کوب می کرد و بالایم تجاوز جنسی می کرد و همین واقعیت زندگی ام شد."                                                                                                                                                                                                                                             به تدریج، خانم زرین مجبور شد تا به پولیس مراجعه کند و خواهان کمک شود. او به پولیس همچنین گفته بود که شوهر و شوهر خواهرش هر دو با طالبان در ارتباط اند.                                                                                                                                                                                                     اما پاسخ پولیس برایش به گونۀ نبود که انتظار آنرا داشت. خانم زرین می گوید که "پولیس برایم گفت که او شوهر تو است و چیزی بد در برابر تو انجام نداده است. او گوش های ترا قطع نکرده؛ دهان ترا قطع نکرده و بینی ات را قطع نکرده است."

خانم زرین پس از شنیدن استدلال پولیس، از روی ناامیدی، راهی خانۀ مادرش می شود. چند ساعت بعد، شوهرش به سراغ او در خانۀ مادرش میاید و با ضرب مرمی، صورت اش را نشانه می گیرد. خانم زرین می گوید "مرمی که به صورت ام اصابت کرد، نیم از رویم را از بین برد. صورتم، بینی ام، دهانم، چشمم، دندان هایم و الاشه ام همه از بین رفت."                                                                                                                           به نوشتۀ شبکۀ خبری  بی سی  سی ، در سال 2017میلادی، روزنامۀ گاردین، مقالۀ در مورد  خانم زرین نوشت و تلاش کرد تا نظر شوهر وی را نیز در گزارش بگنجاند، اما شوهرش  فقط همین قدر گفته بود که زرین خود به صورتش فیر کرده است.   شوهر زرین در پیوند با این قضیه 10 ماه زندانی و سپس آزاد شد. خانم زرین که در ولایت بغلان زندگی می کرد، پس از شلیک به صورت اش به یکی از شفاخانه های کابل انتقال یافت و حکومت هند در قضیۀ او دخیل شد. سپس حکومت هند، خانم زرین، مادر و خواهر کوچک تر او را به هند انتقال داد، جائیکه برای سه سال پیهم، وی چندین بار مورد عمل جراحی قرار گرفت. حکومت هند، مصارف معالجۀ اش را پرداخت کرد. در هند، کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان در قضیه دخیل شد و از ایالات متحده خواست تا خانم زرین را پناهندگی بدهد. در جون 2016 میلادی، ایالات متحده آنان را به صورت مشروط پذیرفت. پس از تعهد مشروط امریکا، خانم زرین رویایی زندگی نو را در کشوری می دید که از افغانستان بسیار فاصله دارد و از گزند شوهرش نیز در امان خواهد بود.   اما یک سال پس، خانم زرین نامۀ دیگری از ادارۀ مهاجرت ایالات متحده به دست آورد. در این نامه گفته شده بود که به دلایل امنیتی، درخواست آنان رد شده است. در این نامه مشخص نشده بود که روی کدام دلیل مشخص امنیتی، درخواست وی رد شده، اما این رد درخواست، موجب شد تا پناهندگی وی در سویدن نیز رد شود.                                                                          خانم زرین می گوید که پس از دریافت نامۀ ادارۀ مهاجرت امریکا "گریه کردم و گریه کردم که چرا به هیچ کشور اجازۀ ورود داده نمی شوم. با یک افسردگی بی نهایت سیاه مواجه شدم."                                                                                                                                                                                     رد درخواست پناهندگی خانم زرین شش ماه پس از رویکار آمدن دونالد ترمپ، رئیس جمهور ایالات متحده، به قصر سفید صادر شد. آقای ترمپ پس از رسیدن به قصر سفید، مقررات جدید مهاجرت را معرفی کرد و برخی برنامه های مهاجرت به امریکا را به حالت تعلیق آورد.                 سپس کمیشنری ملل متحد در امور پناهندگان درخواست خانم زرین را به کانادا محول کرد. در ماه نوامبر 2017، خانم زرین جهت مصاحبه به سفارت کانادا در دهلی جدید خواسته شد و پس از چند هفته، سفارت کانادا برای او، مادر و خواهر کوچکترش، ویزه داد و در نهایت به تاریخ 30جنوری 2018 آنان وارد کانادا شدند.

حس آزادی در کانادا

زمانیکه خانم زرین در هند به سر می برد، به ندرت بنداژ و پانسمان صورت اش و چشم چپ اش را دور می کرد، زیرا ترس داشت که مبادا مورد تمسخر افراد قرار بگیرد. اما پس از رسیدن به کانادا، دیگر چنین هراسی ندارد. خانم زرین می گوید "بنداژ را دور کردم و با افتخار قدم می زنم. در اینجا هیچ کسی مرا مسخره نمی کند و این چیزی است که بیشترین امنیت را برایم می دهد." حکومت کانادا در جریان حضور نظامی اش در افغانستان و حتی پس ختم حضور نظامی در آن کشور، همواره تلاش کرده است تا زنان و دختران افغانستان را کمک کند.                                        حال خانم زرین از سیاستمداران کانادایی می خواهد تا آنان بدانند که کار های زیادی در افغانستان باقی مانده تا انجام بیابد.   خانم زرین می گوید "می خواهم آنان {سیاستمدران کانادایی} بدانند که زندگی زنان افغان بی نهایت دشوار است. می خواهم آنان همچنین بدانند که زنان افغان بسیار زیاد قوی اند. اما می خواهم نفرت در برابر زنان، متوقف گردد."                                                                                                                      دشواری زندگی نو                                                                                                                                                                                                                            اما زندگی نو برای خانم زرین در کانادا نیز عاری از مشکلات نیست. او می داند که برای سر و سامان دادن زندگی نو در کانادار راه طولانی در پیش دارد. حال او تحت معالجه و مشورۀ داکتر قرار دارد؛ لسان انگلیسی میاموزد؛ و تلاش می کند با محیط و ماحول زندگی نو، آشنایی بیشتر پیدا کند. خانم زرین که یک تصویر قبل از جراحت اش را نیز باخود دارد، می گوید که "به این تصویر همیشه نگاه می کنم که چه بودم و حال چه شدم. فکر می کنم که چگونه یک مرد این کار در برابر یک زن انجام می دهد. چه نوع مرد یک نفر مثل من را چنین آسیب می رساند."

صدای امریکا24-03-2018 

تیغی به‌نام سنت از زنان بر بدن زنان

 قانونی برای توقف ناقص‌سازی‌ جنسی تصویب شود

 آماری از ختنه زنان

فهیمه حسن‌میری: خیلی‌هایشان درست نمی‌دانند چه بر سرشان آمده. فقط این را می‌دانند كه روزها و لحظه‌هایی كه تجربه می‌كنند متفاوت است. بعضی‌ها هم كه بزرگتر بوده‌اند، آن لحظه را یادشان است، كه به مادرشان، به دایه‌شان، اعتماد كردند و بعد آنچه نصیبشان شد، درد بود و درد. به هوش كه آمدند، برای بعضی‌شان جشن گرفته شد و هدیه گرفتند؛ هدیه‌ای برای ختنه شدن! اینها تجربه زنان جنوب و غرب ایران است كه مثل بعضی از زنان كشورهای دیگر، این خاطرات را دارند. عده‌ای این لحظه‌ها را به عنوان جزئی از زندگی پذیرفته‌اند و دست دخترهایشان را می‌گیرند و آنها را می‌برند كه در سرنوشت خودشان شریك شوند و برخی دیگر، می‌خواهند كه این قصه تلخ، پایان داشته باشد. آنها با مبارزان توقف ناقص‌سازی جنسی همراه می‌شوند و در آگاهی‌رسانی به زنان دیگر تلاش می‌كنند؛ هرچند می‌دانند كه هنوز راه درازی در پیش است.
یكی از مبارزان توقف ناقص‌سازی جنسی زنان در ایران، رایحه مظفریان است. او كه به تازگی كتابش به نام «تیغ و سنت» از سوی نشر روشنگران به بازار كتاب عرضه شده، در این پژوهش هشت ساله، به زنان 15 تا 49 ساله جزیره قشم پرداخته و تلاش می‌كند با آگاهی بیشتر، تعداد قربانیان تیغی كه به نام سنت بر بدن زنان كشیده می‌شود، كمتر شود چون «حتی یك قربانی هم زیاد است.»
گفت‌وگوی خبرآنلاین با رایحه مظفریان، فعال و پژوهشگر حقوق زنان و كودكان را در ادامه بخوانید؛

در یك نگاه كلی، ناقص‌سازی جنسی زنان چه تعریفی دارد؟
ناقص‌سازی جنسی زنان، مثله كردن اندام جنسی زنان يا ختنه زنان، عملی است که طی آن بخشي از اندام تناسلي زن يا تمام آن مورد آسيب قرار مي‌گيرد. ناقص‌سازی می‌تواند در زمان نوزادی یا طی دوران کودکی، نوجوانی یا در زمان ازدواج انجام شود. مطابق با آمار سازمان بهداشت جهانی، بین 100 تا 140 میلیون نفر از زنان و دختران سراسر جهان تحت این عمل قرار گرفته‌اند.

شما در كمپین «گام به گام تا توقف ناقص‌سازی جنسی زنان» برای منع این خشونت علیه زنان فعالیت می‌كنید و حالا هم كتاب «تیغ و سنت» در این زمینه منتشر شده. چرا این موضوع برای شما به یك دغدغه تبدیل شد؟
سال‌ها پیش مادرم كتابی به من داد به نام «گل صحرا» كه شامل خاطرات زنی است كه در كودكی ختنه شده و اتفاقات تلخ زندگی‌اش را بازگو كرده. این كتاب باعث شد فكر كنم شاید در ایران هم چنین اتفاقی باشد. در آن زمان پژوهش و تحقیق خاصی روی این موضوع در ایران انجام نشده بود و به جز چند گزارش محدود، درباره این موضوع حرف زیادی زده نمی‌شد. اینها باعث شد كه این موضوع را به عنوان پایان‌نامه انتخاب كنم، رفتم قشم و در آنجا تحقیقاتی را در این زمینه انجام دادم. 
چرا قشم؟
قشم یكی از بالاترین آمارها را درباره ناقص‌سازی جنسی زنان در ایران دارد؛ البته در نقاط دیگر كشورمان هم این اتفاق می‌افتد و در كردستان هم آمار این اتفاق زیاد است. وقتي به آنجا رفتم و در تحقيقاتي كه داشتم، متوجه شدم چقدر آمار ختنه زنان در آنجا زياد است، تصميم گرفتم كمپینی برای منع این كار شكل بگیرد و كتاب «تیغ و سنت» هم بر مبنای پایان‌نامه‌ و تحقیقاتی است كه انجام داده‌ام.

چه زمانی به قشم رفتید؟ طبيعتا اين موضوع يك خط قرمز بوده، برخوردهایی كه انجام می‌گرفت چطور بود؟
همانطور كه اشاره كردم، قشم بالاترین آمار ختنه زنان در ایران را دارد، حدود 83 درصد قربانی كه البته بیشترشان اهل تسنن هستند. بله؛ این موضوع مثل یك خط قرمز بود و البته همچنان هم همینطور است چون فضای زیادی برای آموزش وجود ندارد. حتي فرصت كافي براي كار تحقيقاتي هم نبوده. یك سال بعد یكی از دانشجویان مطالعات زنان كه در منطقه كردنشین زندگی می‌كرد، تصمیم گرفت این موضوع را به عنوان پایان‌نامه انتخاب كند اما با او مخالفت شد و بعد از آن هم در جریان قرار گرفتم كه چند نفر دیگر كه می‌خواستند روی این موضوع كار كنند با مخالفت مواجه شدند. با همه اینها، امروز حول و حوش 10 پایان‌نامه در ایران وجود دارد كه یكی از آنها این كتاب است. ما كمپین توقف ناقص‌سازي جنسي زنان را برای همين پر كردن خلاءهای آموزشی راه انداختیم چون حمایتی از هیچ ارگانی وجود ندارد و احساس كردیم باید خودمان برای آموزش مردم دست به كار شویم. ما خودمان می‌رویم با دایه‌ها و اهالی محله‌ها حرف می‌زنیم و آنها را نسبت به عواقب این موضوع آگاه می‌كنیم.

در پژوهشي كه در قشم داشتيد به چه نتايجي رسيديد؟
نتايج زيادي حاصل شد كه بعضي از آنها شامل اين است كه مادران و پدران پاسخ دهندگان بیشتر بیسواد و شوهران آنها هم بی‌سواد یا داراي تحصيلات ابتدایی بودند. در اغلب آمارهای ارائه شده در این پژوهش درصد کوچکی از پاسخ دهندگان چیزی به یاد نمی‌آوردند یا پاسخ نمی‌دادند. در همه موارد، ختنه‌کننده یا ختّان دایه محلی بوده که ختنه‌کردن را به صورت موروثی یاد گرفته و هیچ آموزش حرفه‌ای ندیده است. از میان ختنه‌شدگان، حدود 56 درصد بدون هیچ ترفندی تحت جراحی قرار گرفته‌اند و درصد كمي با نوعی ترفند یا حُقّه به محل ختنه برده شده‌اند. در اين تحقیق مشخص شد 62 درصد از پرسش‌شوندگان در این جزیره علاقمند به ختنه دخترانشان هستند كه این موضوع زنگ خطری برای افزایش این نوع خشونت در صورت اقدام نكردن برای تغییرات فرهنگی و قانون‌های بازدارنده موثر است.
دلیل افرادی كه این كار را انجام می‌دهند چیست؟ 
به طور دقیق مشخص نیست كه این كار از كجا نشات گرفته و بعضی می‌گویند ناقص‌سازی در دوران فراعنه در مصر باستان آغاز شده است. اینکه اين كار ریشه آفریقایی دارد واضح است و فرضیه‌های مختلفی وجود دارد ولی درمورد ایران باید بگويم که مهاجرت برده‌داری آفریقا به منطقه جنوب ایران یکی از فرضیه‌های رواج این سنت است. در هر حال آنچه مشخص است این است كه ناقص‌سازی عملی وابسته به فرهنگ است که موجب آسیب می‌شود. در جوامع مختلف، بیش از یک دلیل برای ناقص‌سازی جنسی ارائه می‌شود. بیشترِ دلایل بر پایه‌ افسانه‌ها و اخبار نادرست قرار دارند. همچنین در جوامع گوناگون افراد برای اقدام به ناقص‌سازی جنسی تحت فشار هستند. آنچه به عنوان پژوهشگر در این سال‌ها شاهد بودم قربانی شدن دخترانی بود که توسط مادران برای انجام عمل به دایه ها سپرده می‌شدند. مردان کمترین دخالت را در ایجاد چرخه رواج این سنت داشتند. مادران ترس دارند که بخت از سر دختران ختنه نشده بپرد و مادر شوهرها دخترانی برای پسرانشان انتخاب می‌کنند که ختنه شده باشند. بنابراین آن چیزی كه باید در جوامع محروم تغییر کند سواد و آگاهی و روشنگری زنان است.

زن‌ها چطور حاضر می‌شوند این خشونت را برای فرزندانشان انجام دهند؟
خانواده‌ها فکر می‌کنند ناقص‌سازی به نفع کودک دختر است. بسیاری از دختران به گونه‌ای تربیت می‌شوند که باور کنند ناقص‌سازی امری پذیرفته شده است و در بزرگسالی، این كار را در حق فرزندان دخترشان انجام می‌دهند. در تحقيقاتي كه داشتم اين نتيجه به دست آمد كه بین تمایل زنان به ختنه دخترانشان و رضایتشان از ختنه خودشان رابطه مستقیم وجود دارد، به این معنا که مادران ختنه شده بیشتر تمایل دارند که دخترانشان ختنه شوند. درواقع بیشتر زنان فکر می‌کنند که دختران ختنه نشده در آینده با عدم شایستگی و مشكلات جنسی رو به رو خواهند شد.

آگاهی‌رسانی‌هايي كه انجام داده‌ايد، در كاهش ختنه زنان موفقیت‌آمیز بوده؟
به دلیل این كه آماری از گذشته وجود نداشته خیلی نمی‌توانیم به طور مستند بگوییم چه مقداري تاثیر داشته اما چیزی كه واضح است این است كه آگاهی‌ها افزایش داشته. در غرب كشور به دلیل فعالیت‌های بیشتری كه انجام شده، ختنه زنان كاهش داشته اما در جنوب ایران هنوز موفقیتی برای كاهش قربانی شدن جنسی زنان حاصل نشده.

عده‌ای برای ناقص‌سازی جنسی زنان، دلایل مذهبی هم ارائه می‌كنند!
بله بعضی از مردم فکر می‌کنند ناقص‌سازی بخش مهمی از مذهب‌شان است اما در تحقیقاتی كه انجام دادم ارتباطی بین مذهب و این كار پیدا نكردم. هیچ مدرکی دال بر این ادعا که ناقص‌سازی جنسی از ملزومات اسلام، مسیحیت، یهودیت یا دیگر مذاهب سنتی است، وجود ندارد. حتی بسیاری از محققان اسلامی در سراسر دنیا، ناقص‌سازی جنسی را محکوم و به صراحت اعلام کرده‌اند که این عمل، یک التزام اسلامی نیست. محققان اسلامی و روحانیون تاکید کرده‌اند که اسلام، مردم را از آسیب رساندن به دیگران منع کرده است و افرادی که عمل ناقص‌سازی را درمورد دختران‌شان انجام می‌دهد، بر خلاف آموزه‌های اسلامی قدم برمی‌دارند. هرچند، برخی محققان استدلال می‌کنند که ناقص‌سازی جنسی از ملزومات اسلامی است. ما حتی استفتائاتی گرفته‌ایم و نتایج علمای دینی را درباره این موضوع پرسیده‌ایم. خيلي مهم است كه مراجع ديني اين كار را نهي كنند.

به این استفتاها اشاره می‌كنید؟
به عنوان مثال، مراجع تقلیدی چون آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله صافی گلپایگانی به پرسش درباره ختنه دختران پاسخ گفتند. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی فتوا دادند: درعصر و زمان ما ختنه زنان و دختران سفارش نمی‌شود و احتیاط واجب در ترک آن است. حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی هم فرمودند ختنه دختران واجب نیست.

قوانینی هم برای منع ختنه زنان در كشورمان داریم؟
این عمل در ایران از نظر قانونی ممنوع اعلام نشده اما قوانینی وجود دارند که برای قطع هر بخش از اندام جنسی زن مجازات تعیین کرده‌اند. در ماده 664 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 آمده است: «قطع و از بین بردن هر یک از دو طرف اندام تناسلی زن، موجب نصف دیه کامل زن است و قطع و از بین بردن بخشی از آن، به همان نسبت دیه دارد...». ماده 706 هم می‌گوید: «از بین بردن لذت مقاربت مرد یا زن موجب ارش است.»

این قوانین توانسته‌اند مانع اجرای این كار شوند؟ 
متاسفانه نه، ما نیازمند این هستیم كه قوانین جامع‌تری برای منع ناقص‌سازی جنسی زنان تصویب شود چون اين كار نمادی از خشونت جسمی، جنسی و تبعیض جنسی است. كمپینی هم كه راه افتاده در همین زمینه فعالیت می‌كند. تلاش کمپین «گام به گام تا توقف ناقص‌سازی جنسی زنان» در ایران همین است که علاوه بر آگاهی بخشی به مردم بتواند ممنوعیت‌های قانونی را در این زمینه محکم‌تر کند. تلاش می‌كنیم با توجه به قوانین ملی موجود در ایران و کنوانسیون‌های بین‌المللی دولت را در دو جنبه قانع کنیم.

در چه مواردی؟
یكی این که دولت باید با پذیرش مرسوم بودن این عمل در برخی مناطق ایران برای دریافت کمک‌های جهانی و اتمام شیوع این عمل در کنار سایر کشورها قرار گیرد و درواقع رسما به یونیسف اعلام آمادگی کند. ضمن اين كه مطالب مربوط به ختنه دختران در دروس رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی گنجانده شود تا دانش‌آموختگان این رشته‌ها با آگاهی بیشتر با این سنّت مقابله کنند. مورد دیگر هم این است كه برای تغییرات جدی در قوانین ملی گام‌های بلندتری بردارد. تا زمانی که قانون از ممنوعیت این عمل پشتیبانی نکند همچنان حریم خانگی قربانی‌های بیشتری خواهد گرفت. این افراد در حالی قربانی می‌شوند كه اعضای بدن انسان بدون هدف و بطور اتفاقی به وجود نیامده است. گرچه مرتکبین ناقص‌سازی جنسی زنان آن را اقدامی برای محدود کردن میل جنسی زنان می‌دانند ولی این عمل درواقع مانع ارضای جنسی است در حالی که میل هم‌چنان باقی است                                                                                                                                            10-03-2018

روز عروسی‌ به من تجاوز گروهی کردند’

منبع: وبسایت بی بی سی فارسی

وقتی تری گوبانگا در مراسم عروسی‌ا‌ش غایب بود. هیچکس نمی‌توانست تصور کند که او ربوده شده و پس از تجاوز گروهی، کنار جاده‌ای رها شده تا بمیرد. این اولین اتفاق وحشتناک از دو اتفاق غم‌انگیزی بود که پشت سرهم برای این کشیش جوان نایروبیایی افتاد. اما او از آنها جان سالم به در برد.عروسی خیلی بزرگی بود. من کشیش بودم به همین دلیل همه اعضای کلیسای ما و همچنین فامیل و بستگان شرکت می‌کردند. من و هری، نامزدم، خیلی هیجان‌زده بودیم. مراسم ازدواج را در کلیسای جامع آل‌سنتز نایروبی گرفته بودم و یک لباس زیبا هم کرایه کرده بودم.

شب قبل عروسی متوجه شدم که بعضی از لباس‌های هری، از جمله کراوات او پیش من است. او بدون کراوات نمی‌توانست برای عروسی حاضر شود، برای همین، یکی از دوستانم که شب پیش من مانده بود، گفت که وسایل هری را اول صبح برای او می‌برد. صبح زود بیدار شدیم و او را تا ایستگاه اتوبوس همراهی کردم.

گذشتم که به کاپوت یک خودرو تکیه داده بود. ناگهان او من را از پشت گرفت به روی صندلی عقب ماشین انداخت. دو مرد دیگر داخل ماشین بودند. ماشین به راه افتاد. همه اینها در کمتر از یک ثانیه اتفاق افتاد. تکه پارچه‌ای توی دهانم فرو کرده بودند. مشت و لگد می‌زدم و سعی می‌کردم فریاد بزنم. وقتی توانستم پارچه را از دهانم خارج کنم، فریاد کشیدم: “امروز روز عروسی منه!” و اولین ضربه را خوردم. یکی ازمردها به من گفت: “همکاری می‌کنی یا می‌میری”.مردان به ترتیب به من تجاوز کردند. مطمئن بودم که خواهم مرد، اما هنوز برای زنده ماندن می‌جنگیدم.

وقتی یکی از مردها پارچه را از دهانم درآورد آلت تناسلی‌اش را گاز گرفتم. از درد فریاد کشید و یکی دیگر از آنها با چاقو به شکم من چند ضربه زد. در ماشین را باز کردند و من را از ماشین در حال حرکت بیرون انداختند. چند مایل از خانه دور شده بودم، خارج از نایروبی. بیشتر از شش ساعت از زمانی که ربوده شده بودم، می‌گذشت.

بچه‌ای که شاهد بیرون انداخته شدن من از ماشین بود، مادربزرگش را خبر کرد. گروهی از مردم دوان دوان به سراغ من آمدند. بعد پلیس آمد، آنها سعی کردند نبض من را بگیرند اما موفق نشدند. فکر کردند مرده‌ام. من را داخل یک پتو پیچیدند و راه افتادند تا به سردخانه ببرند. در راه، زیر پتو نفسم گرفت و سرفه کردم. مامور پلیس گفت: “زنده است؟” و با ماشین دور زد و من را به بزرگ‌ترین بیمارستان دولتی در کنیا برد.به شدت شوکه شده بودم، کلمات نامفهومی زیر لب می‌گفتم. نیمه برهنه بودم و خون بدنم را پوشانده بود. صورتم از ضربه‌هایی که وارد شده بود، متورم بود. اما سرپرستار حدس زد که من یک عروس هستم. او به پرستارها گفت: “باید بگردیم در کلیساهای اطراف ببینیم آیا گم شدن یک عروس گزارش شده است؟”

اتفاقا کلیسای جامع “آل‌سنتز” اولین کلیسایی بود که به آن تلفن کردند. پرستار پرسید: “آیا یک عروس گمشده دارید؟”  کشیش گفت: “بله ما یک مراسم عروسی برای ده صبح داشتیم اما عروس نیامده است.”وقتی به کلیسا نرفتم، پدرو مادرم خیلی ترسیدند. کسانی را برای پیدا کردن من فرستادند. شایعه‌ها بالا گرفت بعضی‌ها فکرکردند: “شاید نظرش عوض شده؟” اما بقیه گفتند: “نه او اینطور آدمی نیست، چه اتفاقی افتاده؟”بعد از چند ساعت آنها مجبور بودند تزئینات سالن را بردارند تا سالن را برای مراسم بعدی آماده کنند. هری در دفتر کلیسا منتظر ماند. پدرو مادرم وقتی فهمیدند کجا هستم، با همه اطرافیان به بیمارستان آمدند. حتی هری لباس عروسی من را هم آورده بود. اما رسانه‌ها هم از ماجرا با خبر شده بودند و خبرنگاران به بیمارستان آمده بودند. به بیمارستان دیگری منتقل شدم تا راحت‌تر باشم. آنجا دکترها زخم‌هایم را بخیه زدند و خبر تکان‌دهنده را به من دادند: “ضربه‌های چاقو به طور عمیقی رحم تو را پاره کرده و نمی‌توانی در آینده بچه دار شوی.” دکترها قرص پیشگیری از بارداری دادند و همچنین داروهایی که من را از ویروس اچ‌آی‌وی و ابتلا به ایدز مصون می‌کرد. نمی‌توانستم فکر کنم، حاضر نبودم قبول کنم چه اتفاقی افتاده است. هری می‌گفت همچنان می‌خواهد با من عروسی کند. او می‌گفت: “می‌خواهم مراقب او باشم و مطمئن بشوم در آغوش من، در خانه‌مان به سلامت کامل برگشته است.” واقعا من در وضعیتی نبودم که جواب مثبت یا منفی بدهم چون چهره سه مرد و تمام آنچه که اتفاق افتاده بود، تمام ذهنم را درگیر کرده بود.

چند روز بعد، وقتی اثر داروهای مسکن کمتر شد، توانستم در چشمانش نگاه کنم. مدام می‌گفتم متاسفم. احساس می‌کردم انگار باعث سرافکندگی او شدم. بعضی‌ها می‌گفتند که اشتباه خود من بوده که خانه را صبح زود ترک کردم. این حرف خیلی آزارم می‌داد ولی خانواده و هری از من حمایت می‌کردند.

پلیس هرگز متجاوزها رو دستگیر نکرد. چندبار برای شناسایی رفتم اما هیچکدام از آنها را نتوانستم تشخیص بدهم و این کار هر بار آزارم می‌داد و حالم را دوباره بد می‌کرد. ده قدم جلو رفته بودم، بیست قدم عقب برمی‌گشتم. بالاخره به مرکز پلیس رفتم و گفتم: “می‌دانید چه بر سر من آمده. فقط می‌خواهم تمام شود.»

سه ماه بعد از حمله گفته شد که آزمایش ویروس اچ‌آی‌وی من منفی است. خیلی خوشحال شدم اما گفتند بهتر است سه ماه دیگر صبر کنم که مطمئن شویم. من و هری برنامه ریزی برای دومین مراسم ازدواج را شروع کردیم.                              باوجودی که از دست مزاحمت رسانه‌ها خیلی عصبانی بودم، اما شخصی که ماجرای من را خوانده بود از من خواست که به ملاقاتم بیاد. اسمش «وایپ اوگولا» بود و خود او هم از یک تجاوز، جان سالم به در برده بود. با هم حرف زدیم و او گفت که با دوستانش می‌خواهند به ما یک مراسم عروسی مجانی هدیه دهند. او گفت: “بدون حساب کتاب، هرچی که تو بخواهی.” خیلی خوشحال‌ و هیجان‌زده بودم. یک نوع کیک که خیلی گران‌تر بود سفارش دادم. به جای لباس‌عروس کرایه‌ای، حالا می‌توانستم یک لباس‌عروس برای خودم بخرم.

در ماه ژوئیه سال 2005، هفت ماه پس اولین مراسم عروسی برنامه‌ریزی شده‌، هری و من با هم ازدواج کردیم و به ماه‌عسل رفتیم. 29 روز بعد، در یک شب خیلی سرد، خانه خودمان بودیم. هری مقداری زغال چوب آتش زد و به اتاق خواب آورد. بعد از شام آن را بیرون برد چون اتاق خیلی گرم شده بود. من زیر پتو رفتم و او در خانه را قفل کرد. وقتی می‌خوابید گفت که سرگیجه دارد، اما اهمیتی ندادیم. آنقدر سرد بود که نمی‌توانستیم بخوابیم. به همین دلیل گفتم یک پتوی دیگر بیاندازیم. اما هری گفت که نمی‌تواند، چون توانش را ندارد. به طرز عجیبی من هم نمی‌توانستم بلند شوم. فهمیدم یک اتفاقی افتاده است. او از حال رفت، من هم از حال رفتم. به یاد دارم که به هوش آمدم و صدایش کردم. گاهی جواب می‌داد و گاهی جواب نمی‌داد. به زحمت خودم را از رختخواب بیرون کشیدم و به روی زمین انداختم. شروع کردم به خزیدن به طرف تلفن. به همسایه تلفن زدم و گفتم: “یک اتفاقی افتاده، هری جواب نمی‌دهد.”                                                       زن همسایه بلافاصه آمد ولی انگارسال‌ها طول کشید تا بتوانم به در ورودی خانه برسم، به هوش بمانم تا در را به روی او باز کنم. گروه زیادی فریاد زنان درون خانه آمدند. من دوباره از هوش رفتم. در بیمارستان بیدار شدم و سراغ شوهرم را گرفتم. به من گفتند در حال معالجه او در اتاق بغلی هستند. گفتم: “من یک کشیش هستم و چیزهای زیادی در زندگی دیده‌ام. باید با من رک و راست باشید.” دکتر به من نگاهی کرد و گفت: “متاسفم شوهرت نتوانست دوام بیاورد.”                    باورم نمی‌شد. برگشتن به همان کلیسا برای مراسم تشییع وحشتناک بود. فقط یک ماه پیش، آنجا بودم با لباس سفید و هری با کت‌ شلوارش خوش‌تیپ در مقابل من ایستاده بود. حالا، من در لباس سیاه و او درون تابوتی بود حمل می‌شد.  مردم فکر می‌کردند من نفرین شده هستم و بچه‌هایشان را از من دور نگه می‌داشتند. آنها می‌گفتند: “او بدشگون است”. از یک نظر خودم هم همینطور فکر می‌کردم.                                                                                                                                    بعضی‌ها هم من را به قتل شوهرم متهم می‌کردند. این واقعا من را خسته می‌کرد و رنج می‌داد. عزادار بودم.                             کالبدشکافی نشان داد که واقعا چه اتفاقی افتاده است: سیستم تنفسی او پر از گاز منواکسید کربن شده و خفه شده بود.  گرفتار آشفتگی روانی شده بودم. احساس می‌کردم خدا به من پشت کرده، حس می‌کردم همه مرا تنها گذاشته‌اند. نمی‌توانستم باور کنم چطور بقیه مردم هنوز می‌توانند، بخندند، بیرون بروند و زندگی کنند. زمین‌خورده و درهم‌شکسته بودم. یک روز که در بالکن خانه نشسته بودم و به پرندگانی که دور می‌شدند، نگاه می‌کردم، گفتم: “خدایا چطور از این پرندگان مراقبت می‌کنی ولی از من نه؟”

همان لحظه‌ای که این را به زبان آوردم، یادم آمد که بیست و چهارساعت ، غمگین در اتاقی با پرده‌های بسته نشسته‌ام. هیچکس این زمان را به تو برنمی‌گرداند؛ باید بدانی، این هفته‌ها، ماه‌ها و یک سال است که به هدررفته است. واقعیت سختی بود. به همه گفتم که دیگر ازدواج نمی‌کنم. خدا شوهرم را از من گرفته و فکر اینکه بار دیگر چنین فقدانی را تجربه کنم برای من خیلی سخت بود. امیدوارم هیچ‌کس این را تجربه نکند. درد آنقدرعمیق است که با تمام وجودت آن را حس می‌کنی.                                                                                                                                                                                                          اما مردی بود به نام «تونی گابونگا»، که مدام به ملاقاتم می‌آمد. او من را تشویق می‌کرد که درباره شوهرم حرف بزنم و به روزهای خوب فکر کنم. یکبار که برای سه روز به من زنگ نزده بود، خیلی عصبانی شدم. فهمیدم که به او علاقه‌مند شده‌ام. تونی به من پیشنهاد ازدواج داد اما به او گفتم که برو یک مجله بخر و داستان من را در آن بخوان و بگو که آیا هنوز من را دوست داری؟ او بازگشت و گفت که هنوز می‌خواهد با من ازدواج کند.

اما من گفتم: “گوش کن، یک موضوع دیگر هم هست. من نمی‌توانم بچه‌دار بشوم برای همین نمی‌توانم با تو ازدواج کنم.”  او گفت: “بچه‌ها هدیه‌ای از طرف خدا هستند، اگر به ما داد که شکر، اما اگر نه، درآن‌صورت من وقت بیشتری برای دوست داشتن تو خواهم داشت.”

با خودم فکر کردم: “عجب نگاهی به این مساله دارد.” و به او جواب مثبت دادم.تونی به خانه رفت تا به پدر و مادرش بگوید. آنها تا پیش از آنکه داستان من را شنیده باشند، خیلی هیجان‌زده بودند. اما بعد گفتند: “تو نمی‌توانی با او ازدواج کنی. او بدشگون و لعنت شده است.” پدرشوهرم حاضر نشد در مراسم ازدواج ما شرکت کند. ولی ما کار خودمان را کردیم. 800 مهمان داشتیم که خیلی از آنها از روی کنجکاوی آمده بودند. سه سال بعد از اولین ازدواجم بود و من خیلی می‌ترسیدم. وقتی در مراسم عروسی برای زندگی مشترک سوگند می‌خوردیم با خودم فکر کردم: “خدایا من دوباره اینجا هستم، خواهش می‌کنم نگذار او بمیرد.” وقتی مدعوین شروع به دعا خواندن برای ما کردند، بی‌اختیار به گریه افتادم.  یک سال بعد از عروسی ما احساس ناخوشی کردم و به دکتر رفتم، در نهایت شگفتی به من گفته شد که باردار هستم. چند ماه بعد دکتر به خاطر ضربه‌های چاقویی که به رحم من خورده بود، دستور استراحت مطلق داد. اما همه چیز به خیر گذشت. ما صاحب یک دختر شدیم و نامش را “تهیله”. چهار سال بعد، “تودا” دومین دخترمان به دنیا آمد. امروز، من بهترین دوست پدرشوهرم هستم.  کتابی درباره تجربه سختی که داشتم به نام “خزیدن از درون تاریکی”، نوشتم که به مردم امید دوباره برخاستن می‌دهد. همچنین سازمانی تاسیس کردم برای کمک به نجات‌یافتگان از تجاوز. من آنها را قربانیان تجاوز نمی‌نامم. ما به آنها مشاوره می‌دهیم و حمایت‌شان می‌کنیم. به دنبال محلی هستیم که آنها بتوانند برای روبه‌رو شدن با دنیای بیرون آماده شوند.

مردانی را که به من حمله کردند، بخشیده‌ام. این این کار آسانی نبود اما فهمیدم بیهوده است که از دست آنها که هیچ اهمیتی نمی‌دهند عصبانی و ناراحت باشم. اعتقاداتم هم مرا تشویش کرد که آنها را ببخشم و بدی را نه با بدی، بلکه با خوبی پاسخ دهم. مهم‌ترین نکته، سوگواری کردن است. باید همه مراحل آن را انجام داد. باید آنقدر غمگین شوی که تصمیم بگیری برای وضعیت خودت کاری انجام بدهی. باید به حرکت ادامه بدهی، حتی اگر لازم باشد روی زمین بخزی. به طرف سرنوشت حرکت کن چون درانتظار تو است و باید به آن برسی.

تجاوز به حريم خصوصى فردى زنان   

افغانستان و ترور شخصيت زنان در اجتماع 

حريم خصوصى فردى چيست ؟؟

جهان فناور و مدرن  امروز كه به رغم پیشرفت هایی علم وتخنيك را برای نوع بشربه ارمغان می آورد، باعث نقض شدن برخی حقوق و اصول کلی مورد اعتقاد آنان می شود. یکی از مشكلاتى که همیشه در سالیان اخیر قربانی پیشرفت تكان دهنده ى عرصه فناوری و پيشرفت شتاب زده اى جهان امروز بوده است ، محبثى  است به نام حریم خصوصی  ، 

قابل ياد اورى مى دانم که حریم خصوصی فقط قربانی فناوری و پيشرفت جهان امروز نیست، زیرا این موضوع گاهی به علت برخورد قهری و جهلی دولت ها و جوامع مختلف با شهروندانشان بخصوص جوامع عقب مانده نیز دچار خدشه ها  و نقض ها در احترام و حرمت افراد جامعه می شود.

بحث حريم شخصى كه بيشتر روى مكان ، مسكن و يا جاى بود و باش زندگى فردى صورت مى گيرد ولى ما اينبارتجاوز به حريم شخصى را از مكان  اغاز كرده تا تجاوز به حريم شخصى فردى واتوريته اى و اعتبارى افراد جامعه ادامه مى دهيم  

حريم خصوصى  اعتبارى  عبارت از اطلاعات است كه مطلق به خود فرد است و هر شخص اطلاعات مربوط خودش را مجزا ساخته و با انتخاب اين اطلاعات كه خودش بخواهد در برابر ديگران اشكار كند ويا نزد خود نكهدارد

شناساى حريم خصوصى كه يكى از  أساسى ترين الزامات زندگى امروز امر واضع و مبرهن است از يك سو حمايت و پشتبانى داشتن و از سوى ديگر نقص و تجاوز ان از جمله دغدغه هاى قانونى ، حكومت ها و قانون گزاران به عنوان مهمترين و اثرگزار ترين عوامل در اين زمينه بوده است  .    

هر فرد جامعه دارى يك حريم خصوصى  روانى  ، روحى ، زمانى ، مكانى ، ارتباطى ، اعتبارى ، ابرو وحيثت و اتوريته موقف و مسلك  وغيره در جامعه مى باشد   

مصونيت حريم شخصى كه يك أصل پذيرفته شده بخصوص در جوامع پيشرفته است 

 توجه و احترام به اين حريم يكى إز عملكرد هاى اخلاقى  افراد جامعه أعم از زنان ومردان بوده  كه حتى قانون ومحاكم هم نمى تواند بدون كدام دلائل موثق  به اين حريم تجاوز كند

حق حریم شخصی بارها در قوانین بین‌المللی به آن اشاره شده است. به دنبال پذیرش اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948 و ماده 12 که مستقیم در رابطه با موضوع حریم شخصی است، شروط مشابهی در قرارداد بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون اروپا در مورد حقوق بشر و سایر کنوانسیون‌ها و توافقات منطقه ای آمده است.

" اعلامیه جهانی حقوق بشر در ماده 3چنین بیان می کند: هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد و در اصل 12 نیز آمده نباید در زندگی خصوصی، امور خانوادگی، اقامتگاه یا مکاتبات هیچ‌کس مداخله‌های خودسرانه صورت گیرد یا به شرافت و آبرو و شهرت کسی حمله شود. در برابر چنین مداخله‌هایی برخورداری از حمایت قانون حق هر شخصی است."

"شورای اروپا در قطعنامه‌ای که درباره حریم خصوصی صادر کرده، حریم خصوصی را به عنوان حقی نسبت به داشتن زندگی با سلیقه خود و حداقل مداخله دیگران تعریف کرده است. 

و همچنان  قوانين ديگرى در ماده 20 اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، ماده 9و 17 میثاق حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین شهروندان در این زمینه قابل اشاره است "

در جامعه پيشرفته و مدرن اروپا 

و ديگر كشور هاى پيشرفته مشكلات چندانى وجود ندارد 

ولى در كشور هاى جهان سوم از جمله جامعه سنتى ما ريشه هاى ساختارى ان بيشتر كه  از روى  عاطفه و نرمش هاى بى سرحد بين أعضاى خانواده ومحل بودوباش در نزديكى با همسايه ها تنگا تنگ  و رنگينتر است 

صميميت هاى بى سرحد شانس بيشتر دخالت افراد را در وظايف شخصى و خصوصى شان  بوجود مياورد

در حالى كه برخورد اجتماعى افراد و صميميت هاى پررنگ نبايد منجر به دخالت هاى غير مجاز در حريم شخصى همديگر صورت بگيرد

كه بنا بر عقب مانده گى فرهنگ علم وتخنيك مدرن و سطح اگاهى افراد جامعه ما حتى در خانواده ها بين همسران ، فرزندان ، مادران ، پدران تجاوز به حريم فردى بنام عزت وغيرت به سطح بلند تر وجود دارد 

بخصوص ميان افراد كه در تنگا تنگ خانواده زندگى مى كنند

 چون موضوع مورد بحث ما زنان است به ريشه يابى تجاوز به حريم خصوصى زنان مى پردازيم 

 حريم خصوصى بانوان  افغانستان كه مبحثى وسيع است ولى مختصرا ريشه يابى انرا مورد بحث قرار مى دهيم .  

- بنا بر خصلت هاى انسانى در هر مرحله حيات بشرى بسيارى از افراد جامعه در معاشرت به افراد ديگر علاقمند كنجگوى  تجسس با فهميدن معلومات جديد فردى علاقمند در خصوصى ترين زندگى همديگر استند و كوشش مى نمايند در مورد دوستان شان معلومات هاى بيشتررا به دست بياورند و با تأمين روابط هاى دوستى سرحد حريم شخصى را عبور مى كنند كه مخالف روند پروسه حفظ حريم شخصى و فردى است

از انجايكه زنان كشور سال هاى دراز را با ممانعت هاى سنتى و مشاركت هاى اجتماعى در اجتماع و عدم حضورشان بنام سياسر ، اورت

مادر اولاد ها ، دختراو مرد و خواهر او پسر در جامعه ما كمرنگ بوده و استند حتى إز نام بردن زنان در بين مردم خود دارى مى شود كه تا امروز هم اين سنت كهنه در تارو  پود مردم ما ريشه دارد و ياد اورى  از نام زنان را نتنهاننگ مى دانند بلكه تولد دختران  را ماتم دانسته به سوگوارى مى نيشينند . 

به اين اساس  با كمال تاسف زنان افغانستان كه دخالت ها و تعرض ها در زندگى خصوصى شان وسيعتر است  وروز بروز بيشتر مى شود  

مثال : همسران يا جفت هاى كه تشكيل زندگى مشترك را اغاز مى كنند بعد از مدتى بنام محبت و دوست داشتن تجاوز به حريم خصوصى  و اعتبارى همديگر را شروع مى كنند و سرحد حريم خصوصى را مى شكنندكه مردان پيشقدم تر از زنان استند وبنام نگهدارى و حفظ  از ابرو و عزت ، غيرت وغرور كه بيشتر تعدادى از مردان جامعه ما تجاوز به حريم خصوصى زنان را اغارگر استند و خود را مالك زنان مى دانند كه اهسته اهسته انقدر اين تجاوز پيش مى رود  كه ديگر زنان بنام حريم خصوصى مفهومى را نمى دانند و حريم خصوصى انان مطلق شده و به مردان جامعه تعلق مى گيرد بعضا هم در ميان جوره هاى روشنفكر باعث از هم پاشيدن زندگى 

زنا وشوهرى شان مى شود كه بحث جداگانه است . 

پس تجاوز به حريم خصوصى همديگر بخصوص زنان يكى از برجسته ترين بحث هاى مبرم كشور هاى جهان سوم و عقب مانده بخصوص كشور ما است   كه نقش زنان را در زندگى اجتماعى ضعيف ساخته و زندگى فردى و شخصيتى  درونى زنان به سطح پايان نزول مى كند و مشكلات بيشتر را در خانواده ها  و حتى در مسايل سياسى و اجتماعى جامعه ببار مى اورد 

از مشاركت زنان در اجتماع بخصوص در رسانه ها كه هم دغدغه بيشتر را ببار اورده است مى خوانيم  

مثال :  بانوان رسانه اى 

ترور شخصيت سياسي ، اجتماعى ، فرهنگى زنان كه از تجاوز به ان هميشه در حراس اند بحث وسيع است

ولى  در اين بحث ترور شخصيت هاى رسانى زنان كشور بيشتر مورد بحث است  

كه مختصر اشاره مى شود 

در بسيارى از كشور هاى عقب مانده جهان سوم بخصوص در كشور ما ترور شخصيت هاى سياسى ، فرهنگى و اجتماعى  زنان توسط تعدادى از مردم ما بخصوص مردان  كه بمنظور أهداف خاصى شان ازار و اذيت جنسى زنان بيشترصورت مى گيرد و  با استفاده  از اطلاعات خصوصى زنان طرف مقابل را بمنظور تطبيق اين اهداف  انان را  مورد حمله رسانى قرار مى دهند  و بعضا هم بعد از تهديد هاى شخصى  طرف مقابل ، بخصوص در مورد تجاوز جنسي بالأى  كارمندان رسانه اى  تعدادى از تلويزيون ها ،راديو ها و غيره  در داخل كشور كه شكايات بيشتر از اين ناحيه بدست أمده است و همچنان در رسانه هاى انترنتى مانند فيسبوك كه تا نشر  كردن فلم هاى سكسى و غيرمجاز عليه زنان تجاوز به حريم اعتبارى و شخصيتى زنان صورت مى گيرد   

به اين منظور أكثريت زنان  به علل تجاوز به حريم اتوريته اى شان از استفاده فسيبوك ها و رسالته هاى انترنتى مى ترسند واشتراك نمى كنند شكايت هاى وافر از رسانه ها در زمينه وجود دارد

 كه از آزار و اذیت‌های جنسی زنان و تا ترور شخصيت هاى فرهنگى  ،سياسى و اجتماعى شان  در رسانه‌ها به‌عنوان عمد‌ه‌ترین مشکل در كشور ماست 

"واشنگتن‌پست در ادامه گزارش خود به اظهارات «مونیکا بایکرت» رئیس سیاست‌گذاری جهانی فیس‌بوک اشاره کرد و نوشت: تحمل آنها، در مورد کسانی که کاربران فیس‌بوک را با تهدید روبرو می‌سازند، صفر ا

قسميكه ياد اورى شد 

زنان  از طرف نام هاى مستعارمورد تهديدو ترور با فلم هاى ساختگى و دور از واقعيت ها ويا نوشتار هاى زننده اى توسط تعدادى از مردان  

در رسانه ها مواجع استند 

تعداد از مردان روشنفكر ما هم كه ذهنيت زنتسيزى را از تربيه دوره كودكى با خود دارند اگاهانه ويا نا اگاهانه با استفاده ازاعتبار شخصيتى شان در جامعه  مانند مهره هاى مافياى بنابر برخورد هاى سليقوى خويش زنان را در رسانه ها ترور شخصيت مى نمايند و يا زنان مورد ترور شخصيت قرار مى گيرند كه مطمينا تعداد بيشتر 

زنان اين خاطرات تلخ را با خود دارند  

راه هاى بيرون رفت !  در اولين قدم ها هر فرد جامعه ما با اگاهى و خود اموزى مطابق برخورد هاى فردى و زندگى شهر وندى  را با مراعات كردن و احترام گذاشتن به حريم شخصى همديگر را ازخود شروع كرده و بالاى ديگران تطبيق كنند  

در قوانين أساسى كشور هم  چنين مى خوانيم

قانون حريم  خصوصى فردى را محترم شمرده  و حمايت  مى نمايد  

" در ماده 628 کود جزایی در این مورد چنین مى خوانيم :  «شخصی که با استفاده از وسایل علنی، اسرار فامیلی دیگری را افشا کند، گرچه حقیقت داشته باشد، به جزای نقدی از ده هزار تا سی هزار افغانی محکوم می‌گردد.» ماده 629 در دو فقره در این مورد چنین صراحت دارد: فقره اول: «شخصی که به مکالمه‌ی مخابراتی دیگری بدون اجازه گوش دهد یا آن را ثبت کند، به جزای نقدی ده هزار افغانی محکوم می‌گردد. فقره دوم: شخصی که اسراری را که توسط تلیفون یا ایمیل یا فکس یا مکتوب ارسالی یا به هر طریق دیگر به آن آگاهی حاصل کرده، به قصد وارد نمودن ضرر به دیگری افشا کند، به جزای نقدی از ده تا سی هزار افغانی محکوم می‌گردد.» هم‌چنان در ماده 692 چنین صراحت دارد: «شخصی که به وسیله گفتار، حرکات، نوشته، یا خواسته‌های نامشروع موجب صدمه به شخصیت و کرامت زن یا سبب ترس و ناامنی یا فشار‌های روانی یا کاهش مشارکت اجتماعی زنان گردد، مرتکب جرم آزار و اذیت شناخته شده و قابل مجازات می‌باشد.»

و هم‌چنان اگر شخصی تصاویر و یا ویدیو‌های اشخاصی را که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، به نشر بسپارد، قابل مجازات می‌باشد.

پس  تجاوز به حريم شخصى زنان بحث وسيعتر در كشور هاى جهان سوم و عقب مانده نسبت به كشور هاى پيشرفته است و عوامل ان :  

در ريشه يأبى تجاوز به حريم شخصى زنان جامعه ما مسائل مبرم و قابل بحث در بالا تذكر يافته بيشترين نقش را بازى مى كند و به نكات ذيل هم توجه صورت گيرد 

- در تأمين روابط  هاى دوستى ها و صميميت هاى خود را تا يك سرحد مشخص با حفظ  اين احترام متقابل به حريم خصوصى همديگربا دوستان و شهروندان تأمين نمايند .  

- توجه به اموزش حريم شخصى از كودكى بأيد 

از خانواده ها شروع با همكارى مشوره دهنده گان وكارمندان اطفال در نظر گرفته شود به كودك 

بأيد اموخت دروازه را بدون تك تك باز نكن ، صداى كسى را گوش نكن واحوال برى نكن 

كه متاسفانه بنا بر شرائط زندگى كودكان كه در سطح  اقتصاد بدى قرار دارند كارى است مشكل ولى امكان پذير 

- تنزيل نسل توسط امكانات مدرن در حاليكه انكشاف نسل بشكل سه برابر در خانوداده ها نسبت به جوامع پيشرفته است

و توجه به كودكان و نسل جوان نسبت به كشور هاى ديگر در سطح نازل قرار دارد  بنابر ان دوره كودكى در مسكن يا جاى زندگى خانواده تربيه اطفال ما هم در اين عرسه كار بيشتر صورت نگرفته حتى در مورد مفهوم حريم شخصى تعدادى بعد از بزرگ سالى هم چيزى نمى دانند 

اگر در جوامع بيشرفته ديده شود كه چنين نيست توجه بالاى كودكان از سنين كودكى از خانوداده و كودكستان ها تا دوره بلوغيت و حتى بيشتر در اين عرسه با كودكان جهت اگاهى و درك بيشتر شان ميتود هاى مختلف وجود دارد و مورد استفاده قرار مى گيرد  

و احترام به حريم شخصى را با تربيه نسل هاى جوان شان در جامعه رشد مى دهند 

ودرج قوانين شان گرديده است 

باز هم از ماده 20اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، ماده 9 و 17 میثاق حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین شهروندان در این زمینه قابل اشاره است

-  فراگيرى علم و تخنيك مدرن

متاسفانه نقش افراد جامعه در فراگيرى علم و تخنيك مدرن  و عدم دسترسى  و علاقمندى مردم به علم و تخنيك امروز هم مشكلى است قابل بحث است   

- عقب مانده گى جامعه    بيسوادى ، فقر ، عدم تأمين عدالت اجتماعى ، نبود صلح وثبات ، بيكارى ، كمبود ها و عقده هاى فردى ، سطح اگاهى وغيره  

- ارتفاع سطح زندگى مدرن شهروندى

زندگى مستقل و دور از قوم و خويشاوندان هم مشكلى است در طرز پيشتبرد زندگى فاميلى  وحفظ حريم شخصى مردم قراردارد 

ترس از جداى فاميل ها و قوم ها كه در غلبه كردن به مشكلات اكثرا مردم  قومى و يا گروى مشتركا  عمل مى كنند زيرا تأمين قانونيت و تطبيق قانون در كشور به سطح نازل بوده ويا هم وجود ندارد بنابر ان مسكن مشترك و تأمين زندگى گروپى ، قبيله وى و روابط هاى تنگا تنگ افراد جامعه ما تجاوز به حريم شخصى بيشتر توسعه مى دهد

مردم بايد از زندگى كلكتيفى وقبيله وى به طرف زندگى مستقل و مدرن در فضاى  سالم و امنيت شهروندى سوق داده شوند .   

امروز كه ديگر نسل جوان پيشرفته و متكى به شخصيت هاى فردى شان را بيشتر با خود داريم و از جانب ديگر نياز فطرت فردى مصونيت حريم خصوصى را يك أصل پذيرفته شده مى دانند 

اخلاق فردى هم تقاضاى مصونيت حريم شخصى را از تعرض غير مى نمايد 

دريافت بهترين راه هاى تجاوز به حريم شخصى و اعتبارى فردى را در احترام و مراعات كردن حقوق شهروندى همديگر با حفظ قوانين تصويب شده دولت بايد در نظر داشت كه عمل خلاف يا مخالفت به انرا نزد قانون هم جرم دانسته مى شود . 

و تجاوز به حريم شخصى افراد توسط فردى يا گروى دور از اداب و اخلاق پسنديده مردم و جامعه است 

كه هر فرد جامعه وظيفه دارد كه با تجديد تربيت

درونى خويش وظايف و مسووليت هاى خويش را در مقابل همديگر رشد و تربيه نسل هاى بعدى در اين عرسه انجام دهند . 

اميد وار استم مقاله تهيه شده مورد استفاده عزيزان قرار گيرد .  

زرغونه "ولى " جرمنى 09.09.2017 

 افزایش ازدواج اجباری دختران زیر‌سن در بدل پول و مواشی در افغانستان

پژوهش تازه‌ی انستیتویت جنگ و صلح نشان می‌دهد که هنوز هم ازدواج دختران زیرسن‌قانونی در برخی از ولایت‌های شمالی افغانستان رایج است و مقام‌های محلی و فعالان حقوق کودکان در این ولایت‌ها، توان مبارزه با این پدیده را ندارند.بر بنیاد گزارش این نهاد، دخترانی که در ولایت‌های بلخ، فاریاب و جوزجان به ازدواج مردان بزرگسال درآمده‌اند، بین 9  تا 14  سال سن داشته‌اند.سن قانونی ازدواج دختران در قانونی اساسی کشور16  سال تعیین شده است.شاه مردان قل، 70  ساله، باشنده‌ی ولسوالی پشتون‌کوت ولایت فاریاب در گفتوگو با این انستیتیوت گفت دختر 14 ساله‌اش را به مردی به 60 ساله، در بدل دریافت سه هزار دالر امریکایی، یک گاو و ده گوسفند عقد کرده است."دختر باید درجوانی ازدواج کند و در این جا تمام پدران و مادران از طریق ازدواج دختران‌ های‌شان پول به دست می آورند و من هم همین کار را کردم."

نجم‌الدین او در مجموع 19 هزار دالر امریکایی از بابت عروسی این سه دخترش دریافت کرده است .محمد بهایی یکی از سه داماد نجم‌الدین است که او در بدل ازدواج با فیروزه دختر دیگر نجم‌الدین، 6500 دلار امریکایی به او پرداخته بود.به گفته‌ی بهایی، او به خاطر این که با فیرزوه نامزد شده بود و پول ازواج را نداشت، مجبور شد که برای تهیه‌ی پول عروسی به ایران برود و چندین سال در آنجا کار کند.

مولوی حنیف، ملایی که عقد هرسه دختر نجم الدین را بسته، گفته است: "اسلام ازدواج دختران را ممنوع نکرده است و هر کسی که این را خلاف شریعت می‌داند من آماده هستم که در این مورد با او بحث کنم."

بر اساس آمار سال 2015  میلادی، حدود ۵۶مورد ازدواج اجباری دختران زیرسن قانونی در ولایت های شمالی افغانستان ثبت شده است.

به گفته‌ی سامع، رقم یادشده در سال جاری میلادی بیش از حد افزایش یافته است.

قانون منع خشونت در برابر زنان در سال 2009 میلادی با فرمان تقنینی رییس جمهور حامد کرزی نافذ شد.

بنابر این قانون سوی استفاده از زنان، از جمله ازدواج‌های اجباری و ازدواج‌های زیر سن قانونی در برابر پول ممنوع قرار شده است، اما این قانون در سال 2013  میلادی بنابر مخالفت شماری از وکیلان در مجلس نمایندگان کشور تا اکنون تصویب نشده است.این قانون در سال 2016  میلادی در مجلس نمایندگان کشور  اکنون به تصویب رسید ..این قانون در اکتیبر  سال 2016  میلادی در مجلس نمایندگان کشور  به تصویب رسید ..به امید تطبیق این قانون .

ویرایش: فرزاد صالحی

      بانو زرغونه ولی 01-11-2016

زنان افغانستان و خشونت سياه سفيد

خشونت چست ؟

خشونت نوعى از عملكرد هاى ازار دهنده با انجام عمل فزيكى انسان هاست كه بشكل جبر، شكنجه و زور بوده كه همراه با انجام عمل فزيكى ، روحى و روانى جنسى ، سياسى، اجتماعى و فرهنگى در تمام جهان بين افراد جامعه وجود دارد .

خشونت خود بحث وسيع است اما اينجا كوشش ميكنم تا خشونت عليه زنان افغانستان را بيشترمورد ارزيابئ و بحث قرار دهم .

- خشونت علیه زنان ا اصطلاح تخصصی است که برای توصیف کلی کارهای خشونت أميز علیه زنان در كشور به کار می‌رود.  ، این شکل از خشونت علیه گروه خاصی از مردم اِعمال می‌شود و جنسیت قربانی پایه اصلی خشونت است كه عامل اصلی خشونت علیه زنان را می‌توان در تبعیض یافت که مانع برابری زن با مرد در همه سطوح زندگی می‌شود ، پس خشونت را بايد در كشور خود در چند بورد ذيل ريشه يابى كرد .

- نبود قانونيت ، عدالت اجتماعئ و عدم توانمندى دولت جهت تطبيق و تأمين قانونيت در كشور . -

- حاكم بودن سنت وفرهنگ كهنه در جامعه.

- نبود اقتصاد بلند، تكنالوژى مدرن و نداشتن امكانات جهت رشد سيستم اموزشى و پرورشى تعليم و تربيه و بلند بردن سطح اگاهى ﻣﺮﺩﻡ و روشنگرى در جامعه.

- مذهب با تعريف و تشرح مختلف و اشتباه أميز توسط عده اى از امامان و روحانيون مذهبى و عدم اگاهى مردم از قوانين درست اسلامى در مورد بانوان.

- موجوديت فساد إدارى كه باعث عدم مراعات كردن قوانين معتبر بين المللى ، اعلاميه جهانئ حقوق بشركه با ايجاد نهاد هاى مدنى ، انجمن ها ،اتحاديه ها ، شورا ها و غيره در كشور فعال استند ،

از ان جايكه ميدانيم پايه هاى اساسى تامين عدالت اجتماعي و صلح در جامعه حكومت است بنا حكومت سياست ازاد دموكراتيك روشن را مطابق به حركت زمان با خود داشته و تطبيق قوانين تصويب شده در چوكات نورم هاى تعين شده بين المللىى را دنبال نمايد وتوانمندى تطبيق قوانينن نافظه داشته وانرا يكى از ركن اساسى كار خود بدانند و ﻣﺮﺩﻡ را موظف به انجام اين قوانين بسازد

- پشتيبانى ، حمايت و بسيج نمودن روشنفكران توسط دولت در داخل و خارج از كشور و استفاده از نيروى روشنگرى جهت بلند بردن سطح اگاهى ﻣﺮﺩﻡ ، انتخاب و بكار گماشتن از جمع انان به پست ها و مهره هاى مهم درسطح إدارات دولتى و اجتماعى كشور .

پس به اين أساس خشونت عليه زنان را در كشور به دو دسته تقسيم مى نمايم .

سفيد و سياه

١- خشونت سفيد ( سهلتر ، ساده تر، و ارامتر )

معمولی ترین انواع خشونت علیه زنان ، خشونت جنسی ، جسمی وکلامئ است.

بسیاری از زنان ما هر روز در معرض این خشونت قرار دارند اما بنابر ملاحظات یا ترس به ندرت در برابر این نوع خشونت کاری انجام می دهند مثال هاى خشونت کلامی بسیار وسیع است وبه علت لفضى و شفاهئ بودن غیر قابل اثبات هستند»همانطوريكه از نامش پيداست خشونت نه به شكل فزيكى بلكه با رقم 28فیصد  متعلق به خشونت‌های ممانعت از رشد اجتماعی و فکری و آموزشی است که شامل ایجاد محدودیت در ارتباط‌های فامیلی، دوستانه و اجتماعی، ممانعت از کاریابی و اشتغال و ایجاد محدودیت در ادامه تحصیل و مشاركت مى باشد بطور مثال اگر محيط كار زنان كشور را درنظر بگيريم.

خبرنگاران زن در افغانستان از مواردی چون تهدید، آزار و اذیت و مصاحبه نکردن مقامات و مسئولان با آنها به سبب زن بودن شان ، مواجع هستند بعضى از مقام‌های دولتی و مذهبی، یا اصلا"با آنها مصاحبه نمی‌کنند و یا از دادن اطلاعات خاص به آنها خودداری می‌کنند و يا در انجمن‌های اجتماعی مورد تهدید، آزار و سوءاستفاده از دختران و زنان در شبکه‌های اجتماعی که حالا در افغانستان بیشتر و گسترده‌تر است استفاده می‌شوند و يا دردسرهای زنان افغان در شبکه‌های اجتماعی مانند فيسبوك ، وايبر ، تنگو ، ايمو و سايت هاى انترنتى وغيره انواع مختلفی دارد؛ از فرستادن تصاویر برهنه يا تقلب فوتوى بانوان با تصوير برهنه و تخريبكارانه به آنها تا تهدید، باج‌گیری و ساختن حساب‌های جعلی به نام شان و غيره  از انجايكه گفته شد شایعترین نوع خشونت خانواده گى كه شامل خشونت کلامی توهين ، تحقير ، تمسخر كردن ، ممانعت زنان توسط شوهران و يا مردان خانواده از روابط و يا مناسبات اجتماعى با دوستان در اجتماع و خانواده همسر ، توهين كردن لفظئ ، ارزش ندادن و احترام نكردن به نظريات همسر در زندگى مشترك ، زبان جنگى هاى متواتر ، ناخشنودى از همسر وتأمين روابط غير مشروع شوهربا زن ديگرخارج از منزل ، اذيت كردن توسط كركتر وحركات بى تفاوتى ، كارنكردن مردان واستفاده بيحد از تواناى بانوان به خاطر اعاشه واباطه خانواده ، سهم نگرفتن مردان در انجام وظائف مشترك ، وصدها مسائل ديگر از بحث ما أضافه است ما به مثال هايكه همه ما وشما به ان در داخل و خارج از كشور اشنا استيم اتكا مى نمايم .مثال ! بانوان كه در خارج كشور مورد خشونت سفيد قرار مى گيرند . اكثريت مردان ما با امدن در خارج از كشوربه بهانه اينكه انان كار پاينتر از انچه كه در كشور انجام داده اند نمى توانند( در دفتر ويا تجارت ) مدت ها بيكار وپول ناچيز دولتى را استفاده مى كنند ودر جهت اينكه بايد زبان را فراگيرند ويا كار را جستجو نمايند اصلا علاقه ندارند وتعداد اطفال شان هم زياد است تجربه نشان داده چونكه تعدادى از بانوان در ايجاد فضاى بهتر در خانواده با تلاش تر از تعدادى مردان هستند كه انجام وظايف خانه را هم بدوش دارند بنابه مشكلات اقتصادى فاميل وارد شاقه كارى خارج از منزل مى شوند چونكه شرايط ويزه أقامت در خارج از كشور بكار فرد ارتباط دارد ناگزير عده اى از بانوان اين نقش را هم به عهده مى گيرند كه أجازه اقامت را به خانواده هايشان در خارج از كشور أخذ كنند تا خانواده هاى شان در فضاى صلح و امنيت زندگى را آدامه دهند كه انجام دو وظيفه يعنى كار در منزل و خارج منزل در طول روز براى بانوان مشكل وطاقت فرسااست در اين حالت اگر با صحبت واحتراز جهت كار مشترك به شوهر مراجعه نمايند به نارضايتى ، توهين و تحقير كلامى مواجع ميشوند ، دراينجا خشونت عليه زن نرمتر زبانى واستفاده از نيرو انرژى و تواناى ان صورت مى گيرد در حاليكه هر دو بايد نقش مساوى داشته باشند .

مثال ! در داخل كشور اگر خشونت سفيد را در نظر بگيريم ،

زنان در خانواده ، محيط كار ، محيط خريد و اجتماع همه روزه به خشونت ها مواجع هستند مثال : خشونت و خشونت خانواده گی علیه زنان كه در خانواده ها بحث داغ و دراز دامن است، ولی نوع رفتار خشونت آمیز و زمینه ی بروز این رفتار در خانواده ها بنابر سنتى بودن جامعه زن به عنوان (جنس دوم ) و منحيث داراى مرد يعنى مرد مالك زن پذيرفته ميشود.

ولى در خانواده هايكه مردان خانواده تا اندازه با سواد وبا دانش امروز اراسته و ازاد انديش اند ، در بين چنين فاميل ها زنان تا اندازه مى توانند از ازادى هاى قيد شده اى كه بنابر ًسنتى بودن جامعه از جانب مردان خانواده در فعاليت هاى اجتماعى فرهنگى و سياسى وجود دارد استفاده لازم نمايند كه خارج از منزل بدون چادر و يا چادرى در كار اجتماعى ، فرهنگى ، سياسى اشتراك داشته باشند و ان هم به اجازه و محدوديت ها از طرف مالكان زنان ( مردان ) يعنى تا حدود معين به قناعت خود مى پردازند ولى زنان روستا و تعدادى از زنان ولايات كشور از اين امر مثتثنا بوده و قيد چهار ديوارى هاى خانه استند .

مثال ؛ در خانواده ها شهرى نسبتى سنتى بودن جامعه ما بانوان كه تحصيل كرده و وظايف بيرونى را به عهده دارند وبنيه اقتصادى هم دارند در قدم اول  بنا به قيد وشرط هاى مالكان ( مردان )فاميل أعم از پدران ، برادران و شوهران خانواده در قدم دوم توسط مردان خارج از خانواده اعم از همكاران و ديگران كه با انان روابط كارى و اجتماعى دارند نمى توانند در بين اجتماع به رشد استعداد هاى خويش پرداخته واز ان استفاده لازم نمايند .بانوان در جمع خانواده تكيه بران مى نمايند كه كم از كم امكانات بيرون برامدن بدون چادرى را دارندويا اينكه بانوان عروسى شده در سنين جوانى ويا سنين بزرگتر سالها أجازه ندارند بنا بخواست شوهران به ديد وبازديد احولياى ( مادر و پدر ) ويا أقارب خود رفته ويا روابط اجتماعى داشته باشند .

مسله مهم ديگر قابل ياد اورًيست كه انتخاب همسر در سن قانونى با هوش و حواس خود زن تعلق مى گيرد كه متاسفانه در كشور ما  ازدواج جبرى است تعدادى از بانوان به سن خوردسالى بنا به خواست خانواده ها به شوهر داده مى شوند كه بعد از گذشت زمان ناخوشنودى ها و نا رضاعيتى ها بين جفت هاى خانواده بروز كرده در اينجا ما به نوعى ديگرى خشونت هم مواجع مى شويم كه عبارت از خشونت جنسى است يعنى خشونت زن در مقابل زن  مثال ! اينبار خشونت جنسى كه از طرف خود زن بالاى زن صورت مى گيرد يعنى ( خشو ) مادر شوهر ( ننو ) خواهر شوهر وبعضا برعكس ان . اگاهانه يا از عدم اگاهى يكديگر خود را مورد خشونت قرار مى دهند ، كه خشونت جنسى از خوداثرات نا مطلوب روحى و روانى را نزد زنان ايجاد مى نمايد ، كه توجه خواهران را در أين عرصه جلب مى نمايم و به همين شكل صد ها مثال هاى همگون ديگر وجود دارد كه خود نوعى از خشونت مى باشد در جمبندى قابل ياد اورى مى دانم خشونت سفيد از يكطرف به تربيه ورشدپرورشى و اموزشى اطفال صدمه جسمى ،تربيوى ، و روانى وارد مى نمايد و از طرف ديگر بايد گفت رشد اين خشونت سفيد به مرور زمان باعث به ميان امدن خشونت سياه ( شديدترين حالت خشونت تا سرحد قتل و جنايت ) ميشود

2- خشونت سياه ( انجام عملكرد فزيكى خشن تا سرحد معلوليت قتل و جنايت

- قسميكه توضيع گرديد خشونت سياه افراطى ترين و شديدترين عملكرد فزيكى ، لت و كوب و انواع مختلف مجازات فزيكى تاسرحد معلوليت ، قتل كه به جنايت ختم مى شود . اين عمل معمولا در كشور هاى مذهبى و سنتى بنابر تصويب قوانين اسلامى براى بانوان وعدم درك دقيق اين قوانين توسط تعدادى از افراد جامعه يكى از معضلات در سطح بلند كشور ها است از إنجايكه در بالا به اين اشاره شد خشونت سياه زاده اى خشونت سفيد است كه بمرور زمان توسط عده اى از مردان با انجام عمل فزيكى كه منجر به معلوليت ويا قتل بانوان در خانواده ها و جامعه ما شده و ميشود روز بروز بشكل فاجعه اور رشد مى نمايد كه هموطنان ما شاعد صد ها حوادث در شهر ها وولايات كشور استند مطابق به احصاييه سازمان ملل و حقوق بشر صرف از سال 1392 خورشيدى بالغ به 6611خشونت عليه زنان در خانواده بوده

واز جمله صرف ولايت هرات322 حادثه خشونت در سال 2014 ثبت شده كه ارقام مجموعى حادثات به 5732 صرف در سال 1994 آرائه گرديده اين در حاليست كه تعدادى زياد از نهاد هاى مدنى و دفاع از حقوق زنان كه به حمايت از كنوانسيون حقوق بشر در كشور فعال استند و نتايج مثبتى را هم بدست أورده اند ولى متاسفانه كه كافى نيست و خشونت در كشورعليه بانوان بشكل غير قابل قياس بلند ميرود و همچنان درخارج از كشور خشونت عليه زنان بشكل سياه وجود دارد ولى خوشبختانه در سطح پاينترنسبت به داخل از كشور، كه مختصراً به مثالهاى در داخل كشور وخارج از كشور مى پردازيم .  بطور مثال ! خشونت خانگی، واقعیتی آزاردهنده و غیرقابل انکار در دنیای امروز است. محیط خانه که باید پناهگاهی باشد تا ساکنانش در آن ارامش خود را داشته باشند و خستگی‌ها و رنج‌ های ناشی از دشواری‌های محیط بیرون خانه را به فراموشی بسپارند، متاسفانه برای بسیاری از مردم به جهنمی می‌ماند که آتش دشمنی، خشم، خشونت، کینه و انتقام در آن شعله‌ور است اگر ما أين نوعه خشونت را در داخل از كشور در نظر بگيريم ، بانوان ما از حقوق و ازادى هاى خود نسبت نداشتن ازادى بيان ، محدوديت هاى قانونى ، سواد ويا سوادكافى ، فرهنگ عقب مانده و سنتى ، نبود بنيه اقتصاد و نبود قانونيت و امنيت ، نبود شرايط مساعد كار وزندگى از بدو تولد تا ختم زندگى بايد بار خشونت ( سياه ) را با قبول صد ها قريانى و انجام عمل فزيكى توسط مردان از قبيل از دست دادن اعضاى بدن ( گوش ، بينى ، دست ، چشم )خودسوزى تا سرحد معلوليت ، لت كوب مرگ بار توسط مردان خانواده ، سنگساركردن ، ازدواج جبرى ، تيزاب پاشى به صورت بانوان ، سوزاندن بانوان و بالاخره منجر به مرگ و جنايت وقتل بانوان گرديده كه بار سنگين أين خشونت را متقبل شده و مى شوند ما و شما همه روزه در شهرها وولايات كشور شاعد ان استيم . مثال سوختاندن فاجعه شهيد فرخنده ملكزادتوسط تعداد از مردان تندرو در داخل كشور ، سنگسار كردن رخشانه در ولايت غزنى ، بريدن بينى ولب ريزه گل در ولايت فارياب ، كشته شدن دخترى به ضرب تيشه پدرش ، 100شلاق خوردن دو عاشق غورى بنام زرمينه واحمد در ولايت غور ، تجاوز جنسى پدر بالاى دختر و بدنيا اوردن 5 طفل از پدرش ، وصدها مثال ديگر. و به همين قسم قابل تاسف است كه خشونت سياه جنسى سياه هم در بين بانوان وجود دارد .

مثال! خشونت همجنسان يعنى خشونت سياه توسط خود بانوان بالاى بانوان صورت مى گيرد قسميكه گفته شد عدم اگاهى وداشتن عقده ها ً، حسادت هاى درونى كينه توزى در وجود مادرشوهر ( خشو ) خواهر شوهر ( ننو) وخانم برادر شوهر و يا برعكس توسط تعدادى از عروسان خانواده تا سرحد معلوليت وقتل بمقابل همديگر صورت مى گيرد 

زيرا اكثريت بانوان درگذشته با چنين اعمال خشونت بار از طرف خانواده مواجع شده اند و مى شوند دراين مرحله كه مطابق به سنت جامعه (رسم ورواج) خشو عروس جوان را تحت تربيه وپرورش يعنى پذيرفتن خشونت از طرف مردان و فرزندان خانواده قرار مى دهند درصورت سر كشى از قوانين قيد شده خشو وفرزندانش عروس مورد لت و كوب قرار مى گيرد كه بعضأ به معلوليت قتل و تن سوزى عروس ويا برعكس ان خشو منجر مى گردد .

و اگر خشونت سياه را عليه زنان در خارج از كشور در نظر بگيريم . مثال ! بانوان ما در خارج از كشور با وجود اينكه در كشور هاى پيشرفته و مدرن زندگى مى نمايند باز هم به خشونت سياه يا خشن مواجع استند كه هموطنان ما شايد بسيارى از حوادث دلخراش كشته شدن بانوان بشكل بسيار فجع ان كه مى توان از كشته شدن دختر جوان توسط برادرش بنام مرسل در سال2009 در هامبورگ از كشته شدن زنان توسط طبر ،چاقو زدن در سال جارى

2016كشته شدن دو زن مهاجر در فرانكفورت المان وحتى مطابق اطلاعات رسيده هر دو چشمان زن كشيده شده بود وكشته شدن شراره بلخى در نوى مونستر المان2016 و يا پارچه كردن اعضاى بدن يكتن از بانوان در هامبورگ در سال 2010 و صدها حوادث ديگر در المان و در مجموع اروپا و امريكا كه بنام قتل هاى ناموسى ياد شده است صورت گرفته و مى گيرد بنابرتحقيقات كشور هاى پيشرفته مرتكبين چنين جنايات معمولا از كشور هاى اسلامى واز عدم اگاهى قوانين اسلامى توسط مردان كه در پايينترين سطح اگاهى وتحصيلى قرار داشته اند و يا هم انسان هاى مريض روانى بوده اند كه ديرتر متوجه حالت درونى ، روانى و صحى خود شده صورت گرفته زيرا يكى از عوامل جنگ نابودى واز بين بردن تمام هستى هاى مادى ومعنوى در افراد جامعه ميباشد كه البته قسميكه گفته اند وقايعه بهتر از معالجه است كه متاسفانه هموطنان ما يا نمى خواهند به تداوى شان بپردازند و يا هم عدم اگاهى شان در زمينه تداوى أين مرض روانى است خشونت در كشور ريشه عميق دارد

كه نمى توان در چندين سال ديگر انرا ريشه كن ساخت كه نسل هاى بعدى هم اين خشونت را دنبال خواهد كرد ، زيرا سطح اقتصاد ضعيف ، سطح پايين بودن دانش و فهم اگاهى ، نبود امنيت ، تحقق وتأمين قانونيت و عدالت اجتماعى ، دموكراسى شكننده و عدم ازادى بيان ، ايجاد فضاى احترام متقابل ، وتصويب قانون در جمع ديگر قوانين كشور خشونت عليه زنان وپشتيبانى و توانمندى تطبيق قانون توسط دولت اتحاد و همبستگى زنان واحزاب مترقى و روشن دموكراتيك در موجوديت چنين امكانات بهتر شدن وضع زنان كشور و مبارزه عليه خشونت و مرد سالارى را مى توان تا اندازه كاهش داد .ضرور است تا نهاد هائ كار با زنان ، جامعه مدنئ ، احزاب و سازمانهائ مترقئ ، مكاتب ، دانشگاه ها ، مساجد ، ملاه ها و روحانيون ، اراگانهائ دولتئ ، خانواده ها و در مجموع جامعه در امر مبارزه عليه خشونت بسيج شوند و متحدأ عليه اين پديده شوم و غير انسانئ مبارزه واحد و مؤثر را انجام دهند تا باشد زنان سرزمين ما همچون انسان در فضائ صلح ، امنيت و اميد به فرادئ بهتر زيستن ، كار و مبارزه نمايند

اميد وار استم مطلب تهيه شده مورد توجه شما قرار گيرد ،

خشونت علیه زنان افغان در سال جاری پنج درصد افزایش یافته است

کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‌گوید که در سال جاری 5132 مورد خشونت علیه زنان را ثبت کرده است.قدریه یزدان‌پرست، مسئول حمایت از زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر در یک نشست خبری گفت این آمار نسبت به سال گذشته بیش از پنج درصد افزایش یافته است.به گفته خانم یزدان‌پرست علاوه بر افزایش شمار موارد خشونت، در سال جاری نوع این خشونت‌ها هولناک‌تر، عرصه آن وسیع‌تر و سن عاملان آن کمتر شده است.اما او تاکید کرد که آنها تلاش دارند پس از این به جای ارائه آمار خشونت، برنامه‌هایی را برای بهبود زندگی زنان اعلام کنند.تاکید مقامات کمیسیون حقوق بشر در نشست خبری امروز به مناسبت فرارسیدن هشتم مارس، روز جهانی همبستگی زنان، بر افزایش مشارکت سیاسی زنان افغان بود.

خانم یزدان‌پرست، در حالی که حضور چهار زن در کابینه، یک زن در معاونیت شورای عالی صلح و شماری دیگر از زنان در پست‌های دیگر در حکومت وحدت ملی را ستایش کرد اما آن را ناکافی خواند و تاکید کرد که مشارکت زنان باید به سطح روستاها توسعه یابد. او افزود که کمیسیون حقوق بشر افغانستان، پیشنهادهای مشخصی را قرار است به دولت ارائه کند تا سبب افزایش مشارکت سیاسی زنان شود.

او از تدوین برنامه ملی مشارکت سیاسی زنان، تشکیل جنبش سیاسی زنان، بررسی و آسیب‌شناسی حقوق بشری زنان، بازتاب فعالیت سیاسی و مدنی زنان، زمینه‌سازی برای پیشرفت زنان و ایجاد مرکز مطالعات و آسیب‌شناسی زنان به عنوان این پیشنهادها یاد کرد. رسیدگی به پرونده‌های خشونت علیه زنان امروز دوشنبه 17 حوت ، دادستانی اختصاصی مبارزه با خشونت علیه زنان نیز گزارش کارکردهای شش‌ساله‌اش را اعلام کرد.

این دادستانی بر اساس قانون مبارزه با خشونت علیه زنان در سال 1388 ایجاد شده است.در خبرنامه این دادستانی آمده که در شش سال گذشته، پرونده بیش از 9500 قضیه در این نهاد ثبت شده است. این قضایا شامل 826 قضیه قتل، بیش از 2400 قضیه تجاوز جنسی، 100 قضیه سقط جنین، 75 قضیه اختطاف (ربودن) زنان، بیش از 250  قضیه ازدواج اجباری، نزدیک به 2000 قضیه لت‌وکوب، بیش از 3000 قضیه منجر به جرح، هجده قضیه بد دادن و 914 قضیه فرار از منزل بوده است.دادستانی مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرده که بیش از پنج هزار این قضایا به محاکم محول شده و مجرمان آنها به حبس و حتی در مواردی به اعدام محکوم شده‌اند.

قرار معلومات مقامات این دادستانی، بقیه پرونده‌ها یا به دنبال منصرف شدن از شکایت بسته و یا هنوز زیر بررسی هستند.

مراسم شمع‌افروزی به خاطر احترام به دختری که در کابل کشته و جسدش آتش زده شد.

شماری از فعالان مدنی در کابل به خاطر یادبود از تمام شهروندان کشته‌شده در سال جاری و کشته‌شدن بی‌رحمانۀ فرخنده، دختری که روز گذشته از سوی شهروندان به قتل رسید شمع افروختند.

روز گذشته شماری از شهروندان در کابل دختری به نام فرخنده را که بیماری روانی داشت، به اتهام آتش‌زدن قرآن کریم با لگد و لت و کوب به گونۀ بی‌رحمانه به قتل رسانیده و پس از آن جسدش را آتش زدند.

اما پس از آن وزارت حج و اوقاف افغانستان گفت که این دختر کتاب مقدس اسلام را نسوزانیده و چیزی را که آتش زده بر اساس بررسی‌های مسؤولان حج و اوقاف کتابی به زبان فارسی بوده‌است.

فعالان مدنی با افروختن شمع در پیش روی زیارت شاه دوشمشیره، جایی که روز گذشته فرخنده به قتل رسیده بود به خاطر احترام به فرخنده و تمام زنانی‌که در جریان خشونت‌ها ویا بی‌گناه کشته شده‌اند، احترام گذاشتند.

آنان با سردادن شعارهای فرخنده دختر افغان است و در اسلام خشونت نیست از حکومت وحدت ملی خواستند تا جلو چنین خشونت‌های وحشیانه را بگیرد.

 یک‌تن از این فعالان مدنی و اشتراک‌کننده‌گان در مراسم شمع‌افروزی به رسانه‌ها گفت که مسؤولان باید تمام قاتلان فرخنده را بازداشت کرده و به پنجۀ عدالت بسپارند.

 مردان در کابل در اعتراض به خشونت علیه زنان چادری به سر کردند

مردان فعال مدنی در کابل روزپنج‌شنبه(۱۴ حوت) اقدام نمادینی را زیر نام«مردان چادری‌پوش» به خاطر دفاع از حقوق زنان انجام داده با پوشیدن چادری از منطقۀ پل سرخ تا دفتر کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان راه‌پیمایی کردند.

این مردان چنین حرکتی را در اعتراض به خشونت‌ها در برابر زنان افغان و به هدف آگاه‌نمودن حکومت از وضعیت زنان چادری‌پوش و مشکلات آنان انجام دادند.

آنان می‌گویند که چنین حرکتی را تا دفتر کمیسیون مستقل حقوق بشر انجام دادند تا کمیسیون به خشونت‌ها در برابر زنان، خشونت‌های خیابانی و ترویج فرهنگ حقوق بشری رسیده‌گی نماید.

به گفتۀ آنان حرکت‌شان در مخالفت به پوشیدن چادری توسط زنان نیست ولی می‌خواهند در آستانۀ هشتم مارچ(روز جهانی زن) بخواهند کا با زن و مرد برخورد یک‌رنگ صورت گیرد.

این حرت فعالان مدنی واکنش‌های مثبت و منفی شهروندان را در پی داشت که شماری به شدت آن را شرم‌گین خوانده از آن انتقاد کردند و برخی‌ها نیز از آن استبقال نمودند.

این در حالی‌ست که چندی‌پیش کبرا حاتمی، یک دختر افغان در اعتراض به خیابان‌آزاری زنان لباس آهنین به تن کرده و در منطقۀ کوتۀ سنگی در میان آزار و اذیت شهروندان راه‌پیمایی کرد. 

این نوع اعتراض‌های مدنی در افغانستان بی‌پیشینه بوده و به تازه‌گی در حالی انجام می‌شود که مردم هنوز درگیر باورهای سنتی هستند.

 خشونت علیه مردان ، نامرئی ولی غیر قابل بحث (خشونت زنان علیه مردان)

دوستان عزيزاميدوارم با پيش كش اين موضوع بحث را به بى راهه نكشانيد و منظورى هم ندارم تا خشونت عليه بانوان عزيز را نفى كنم ( خشونت زنان علیه مردان؛ نامرئی ولی غیر قابل بحث خشونت زنان علیه مردان ازجمله مباحث غیرملموس و مطرح نشده در جامعه است. شاید بتوان گفت اصولاً مطرح کردن این بحث برای بسیاری از مردم بیشتر شبیه طنز است و اساساً بسیاری از افراد وجود چنین پدیده ای را در جامعه منکر می شوند. به عقیده آنان در جامعه بیشتر خشونت مردان علیه زنان وجود دارد و عکس آن مصداق خارجی ندارد. اما واقعیت این است که اگرچه خشونت مردان علیه زنان بسیار بارز است اما این دلیل نمی شود که خشونت زنان علیه مردان را که به شکلی پنهان در جامعه وجود دارد، منکر شد. در واقع در جهان امروز دغدغه اصلی جوامع بشری احقاق حقوق زنان در زیر لوای تشکل سازمان ها ، اتحاديه ها وغيره براى دفاع از حقوق زنان است . این در حالی است که هیچ منبع و مرجع قابل استنادی درباره حقوق مردانی که در جامعه زندگی می کنند، وجود ندارد. در هر حال پرسشی در این بین مطرح است که ریشه خشونت زنان علیه مردان را در کجا باید جست وجو کرد؟ فاصله بین هدف و وسیله در نظام اجتماعی علت ساختاری خشونت است. به این معنا که وقتی افراد امکانات و منابع موردنیاز برای یک زندگی حداقلی برخوردار نیستند، واکنش پرخاشگرانه از خود نشان می دهند. خشونت در درون جامعه ما اعم از خشونت مردان علیه زنان و عکس آن، ریشه در ناکارآمدی نظام اقتصادی و اجتماعی جامعه ما دارد. زنان با انگیزه های نه چندان واقعی پا به زندگی مشترک می گذارند با مشاهده کمبودهای واقعی، دچار نوعی احساس ناکامی در رسیدن به هدف می شوند. در نتیجه پرخاشگر شده و به آزار شوهر می پردازند. مردها از سوی زنان بیشتر از جنبه های روحی یعنی تحقیر، زیاده خواهی های مادی، محرومیت های جنسی و ... مورد خشونت واقع می شوند، اما آمار دقیقی از لحاظ اینکه چند درصد مردها مورد خشونت زنان واقع شده اند در دسترس نیست. از دیدگاه روان شناسی خشونت را می شود در قالب ها و زیرشاخه ها مختلفی تقسیم کرد.یک قسم خشونت فیزیکی و قسم دیگر خشونت کلامی است؛ یعنی یک نفر ممکن است اهل زد و خورد نباشد و با نیش و کنایه خود را از زد و خورد بی نیاز کند. این پدیده در جنس زن بسیار شایع است. یعنی با اینکه زن از لحاظ جسمی از مرد ضعیف تر است، اما به لحاظ کلامی بسیار قوی تر از مرد است، از همین رو، از این استعداد خود به عنوان یک حربه در برابر مرد استفاده می کند . خشونت زنان علیه مردان ناشی از اختلالات عصبی و روانی است که ربطی به این موضوع ندارد و در حیطه تداوى روانى قابل بررسی است. و اما مردان روحیه ی گذشت بسیاری دارند و تنها زمانی که فرد مقابل موضوع را از حد خارج می کند عصبانیتشان فوران می كند . و زنان با اندک عمل آزار دهنده احساس انتقام جویی می کنند و از مراتب پایین آزار روحی مرد، شروع می کنند. بنابراین شایسته است به واقعیت خشونت زنان علیه مردان به چشم یک معضل اجتماعی نگاه جدی شود تا همانطوری که زنان از حمایت قانونی در برابر خشونت مردان برخوردارند مردان گرفتار خشونت های زنانه، نیز از حقوق قانونی بهره مند شوند. آغاز سرپرستی از زندگی مشترک شروع می‌شود که به اساس ازدواج است    و خواه این ازدواج‌ها تحمیلی باشد و یا با توافق خود ، ازدواج یک قرار داد مبتنی بر توافق وسازش بین زن و مرد است که پیام آور و ادامه دهنده آغاز زنده گی مشترک می‌شود ، و از آغازین آن‌ها در غم و شادی ، لذت و رنج یک دیگر سهیم می‌شوند و پرابلم های زندگی را به یاری و همنوایی یک دیگر حل میکنند و آنقدر مونس و همدم می‌شوند که دیگر دیوار و یا پرده در بین شان وجود نمی داشته باشد ، با اعتماد و باور کامل سر بر بالین هم می نهاند ، بسیاری از ازدواج‌ها اغلب با شور و هیجان عاطفه آغاز شده اما بسیار زود از مواجه شدن با واقعیت‌ها با جنگ و جدل از هم گسیخته است و یا در بسا موارد تنها زن مثل موجود زر خرید ظلم و ستم مرد را به عنوان محرم و سر پرست خود متحمل شده با یآس و نامیدی به زنده گی رقت بار با ناگزیری ادامه داده و فقط متیوان چنین زنده گی را یک قربانی در شمار گرفت و این‌گونه قربانی در کشور ما بی شمار است که مرد همیشه با قبولاندن حاکمیت خود است .    چرا که مرد سرپرست است باید امر و نهی داشته باشد و به نوعی از استبداد خواهشات ونظریات اش مورد قبول واقع گرداند در غیر آن سرپرست زور و قدرت دارد هر آنچه دلش خواست انجام میدهد از ازدواج دوم گرفته تا طلاق . از جمله عواملی که می‌تواند در پایان و یا پایانی ، زنده گی مشترک نقش مهم داشته باشد وضعیت اقتصادی خانواده و معیار های قبول شده جامعه است . باید تذکر داد که برخی از مردم چنین گمان دارند ، در درون خانواده‌های اسلامی مسایلی است بنام حدود شریعی که به هنگام تلاوت قرآن متوجه شدیم این عبارت شش بار در دو آیه تکرار شده است: مضمون دو آیه مورد نظر ، حمایت و پشتیبانی از خانواده اسلامی از بیم مکدر شدن روابط و برای ترمیم و پیوند آن بدین سان از فرو پاشی آن جلوگیری شود . نه به معنی آنکه مرد منحیث سر پرست آنچه دلش خواست بکند . سرپرستی مرد به عنوان نان آور و تأمین کننده معیشت است که مناسبات اقتصادی و فرهنگ پایین جامعه و عدم سهم زنان در مناسبات اقتصادی و در ضمن عدم آگاهی مردان اززنده گی مشترک این زور و توانایی را نسبت به خود میدانند . و خواهرانی مظلوم ما که اسیر رنج و غصه اند و نا چاری حصار حصین بودن شان است متاسفانه زن در جامعه ما همان لباسی را بر تن دارد که عنعنه برایش بریده و دوخته است . عنعنه باوری را در ذهن زن بارور کرده است که زن نمیتواند جز آنچه عنعنه تعین نموده است باشد پا فراتر بگذارد . دردناک این است که نهاد های هم که در زمان های مختلف به نام زن تشکیل شده اند ؛ نام نهاد بوده اند.دردناکتر اینکه که مردان روشنفکر ما توانسته اند از دین و تعلقات دینی به آسانی در گذرند اما گذشتن از عنعنات رایج جامعه برای شان ناممکن بوده است . من گاهی فکر میکنم که زن در برابر مرد ، دانا و هوشمند آزاده و رها میتواند باشد نه در برابر مرد اسیرچه بسا که زنان ما ترجیح داده اند در حصار چهار دیواری ها دوراز نگاه مردان نابخرد بمانند. چه بسا که زنان و من چادری را چون محافظی در برابر دیدگاه مرد روشنفکری که خود را مالک مطلق دنیای عینی و ذهنی زن می پندارد ، دیده باشم. زن جامعه ما هم با پناه بردن به دامان رواج و باورهای اجتماعی برای شان امنیت حضوری دست و پا میکنند . امنیت اخلاقی را در نظر دارم نه امنیت عامه را که آنرا میتوان با تنظیم درست روابطه و ضوابط ها زیر کنترول درآورد اما امنیت اخلاقی را به آسانی و توسل به نیرو نمیتوان حاصل کرد. بیشتر مردان روشن ما شوهر بودن را رتبه وزن بودن ( همسربودن) را خفت می پندارند. مرد بودن نه تنها در ذهن عامه که در ذهن روشنفکران و تحصیل یافته گان دلیل حق داشتن و برهان منبع حق بودن است. گاه به این باورمیرسم که مرد تحصیل کرده ما روشنفکری را چون چپن سفیدی در بیرون خانه روی لباس خانگی اش می پوشد و چون برمیگردد چپن اش را بیرون در می گذارد و با سیمای متفاوت وارد میشود با تمام حق های جهان در جیب هایش و تمام صلاحیت های ممکن در چشم‌هایش. زنان روشن فکرهم چنین اند و آزادی خود شانرا در حد حق کار در بیرون خانه میبینندو ستم رایج جاری بر تن و روان زن را نادیده می گیرند. با زنان بیسواد و کم سواد و کدبانو ها که اکثریت زنان جامعه را میسازند رابطه گسسته و نا استوار دارند و خود را قشری بهتر از آنان و کمتر از مردان می انگارند.اما زنانی مثل نمونه که چراغ شام جامعه زن را با نوشته های روشنا می بخشید امید های زنده فردای زن هستند. من از همه خواهش میکنم که داستان رنج این نیمه خاموش را بنگارید و بگذارید تاریخ انراحفظ کند. زنان آگاه بی مردان خردمند نمیتوانند به خواست مقدس شان برسند. ما زنان هسته ی باورهای بی برگشت اجتماعی را در گوش فرزندان مان میخوانیم مردان تربیت یافته زنان اند . این در جنس شان نیست در تربیت شان است تربیت شان بر اساس باورهای دینی ، میحطی و عنعنوی است باورهای محیطی و عنعنوی به سطح رشد جامعه از نگاه های اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی وابسته است اگر چنین نمیبود مردان سراسر جهان باید دارای برخورد شبیه هم میبودند که نیستند. برای تحقق انسانیت زن و مرد در کنار هم پهلوی هم و برای هم اند نه در برابر هم و خصم هم. پس کلمه سرپرست و و ظیفه سر پرستی هم درعرف و عنعنه ما منحیث یک رکن اساسی جا پیدا کرده برای ضعف قوت زن و مطیح شدن و فرمان بردار شدن . صالحه رشیدی .

ترا درکیسه ای محصور نمودیم

حجابش خوانده چشمت کور نمودیم

برای آنکه خود آزاد باشیم

ترا بااین قوانین جور نمودیم

حقوقت را زدستانت گرفتیم

به نام دین زمشتت دور نمودیم

به نام دین همه آزاده گان را

گهی اعدامی چون منصور نمودیم

فمینیسم با واژه ها حرکت می کند

تعریف واژه ها: رضایت جنسی و حمله جنسی

سهیلا وحدتی     منبع: اخبار روز

 • این نوشته درباره تعریف دقیق واژه هایی است که اکنون دانشگاه های امریکا تلاش دارند برای مبارزه با خشونت علیه زنان بکار گیرند و درکنار آن به برخی واژه ها که در این زمینه در زبان فارسی وجود دارد، اشاره می شود. دشواری کار ما زنان دراین است که بسیاری از واژه هایی راکه به واقعیت زندگی ما وحقوق بشرما مربوط می شود،نداریم.

شمار اندک واژه هایی که ما در فرهنگ خود برای مشخص کردن رفتارهای ناشایست جنسی داریم، نشانگر فقر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ما در زمینه مبارزه با خشونت علیه زنان است. در غرب، روز به روز به شمار واژه هایی برای تعریف دقیق و مشخص خشونت جنسی افزوده می شود. در همین راستا، تعریف های حقوقی شکل می گیرد و جرم انگاری این رفتارها گسترش می یابد و این نشانگر میزان تلاش و توانمندی جامعه در مبارزه با خشونت جنسی است.

اکنون در انگلستان تلاش می شود که افزون بر خشونت های جسمانی، برای خشونت های روانی نیز واژه های حقوقی برای تعریف جرم مشخص شود چرا که خیلی از کسانی که دست به زن کشی می زنند همان کسانی هستند که خشونت جنسی را با خشونت های روانی برای کنترل رفتار قربانی آغاز کرده بودند.*

در امریکا چندی است که شکایت دختران دانشجو از رفتارهای ناشایست جنسی پسران شدت یافته است. همزمان، اعتراض آنها به بی توجهی دانشگاه ها نسبت به این مساله روز به روز بیشتر می شود. دختران دانشجو، خانواده های آنان و سازمان های مبارزه با خشونت علیه زنان، دانشگاه ها را در زمینه آموزش دهی به پسران و وضع مقررات برای برخورد با این رفتارها مسئول می دانند و آنها را متهم به بی کنشی در این زمینه می کنند. دانشگاه ها تا کنون سعی می کردند که جریان را به سکوت برگزار کنند و زیاد به اینگونه مسائل بال و پر ندهند و اینگونه شکایت ها را تشویق نکنند. همچنین بهانه می آوردند که در مواردی که مثلا دختر می گوید که مورد تجاوز قرار گرفته، ولی پسر می گوید که دختر اعتراضی به زبان نیاورده و این دو سابقه رابطه جنسی با همدیگر داشته اند،از این رو ما نمی دانیم که جانب کدام یک را بگیریم.

پس از فشارهای زیادی که در چند سال اخیر به دانشگاه ها وارد شد، و رسانه ها در این میان نقش برجسته ای داشتند، دانشگاه ها دارند می پذیرند که بایستی مسئولانه تر برخورد کنند. از این رو تلاش می کنند که تعریف های دقیق و مشخصی از رفتارهای نامناسب و غیرقابل پذیرش در زمینه عمل جنسی ارائه دهند و این تعریف ها را به دانشجویان آموزش دهند. از سوی دیگر، برای رسیدگی به شکایت های جنسی روند مشخصی را تعریف کرده و مسئولانی را در دفاتر ویژه این امر به کار می گمارند تا هیچ شکایتی از قلم نیافتد و به همه شکایت ها به درستی رسیدگی شود.

این نوشته درباره تعریف دقیق واژه هایی است که اکنون دانشگاه های امریکا تلاش دارند برای مبارزه با خشونت علیه زنان بکار گیرند** و در کنار آن به برخی واژه ها که در این زمینه در زبان فارسی وجود دارد، اشاره می شود.

• رضایت جنسی

هر عمل جنسی باید با “رضایت” دو طرف باشد و اگر همراه با رضایت نباشد، “ناخواسته” است. رضایت جنسی به معنای بیان روشن و داوطلبانه ی خواسته ی مثبت فرد است. اگر کسی پاسخ منفی نداد، نه نگفتن او نباید به عنوان پاسخ مثبت برداشت شود. رضایت دادن برای آغاز یک عمل جنسی به معنای رضایت دادن برای ادامه آن عمل جنسی نیست. اگر فردی در حین یک عمل جنسی ابراز نارضایتی کرد، فرد دیگر باید دست از ادامه آن عمل جنسی بردارد و او را راحت بگذارد

رضایت جنسی باید کاملا داوطلبانه باشد. نمی توان با زور و اجبار و تهدید از کسی رضایت جنسی گرفت. هر گونه بیان رضایت جنسی در شرایط ترس و وحشت و اجبار و آزار باطل است.

 رضایت جنسی از سوی کسی که فکر یا رفتارش را – به هر دلیلی – درست نمی تواند کنترل کند، نیمه خواب است یا تحت تاثیر دارو، الکل یا مواد روان گردان است، معنا ندارد. ارتکاب عمل جنسی با کسی که در شرایطی است که نمی تواند رضایت جنسی خود را داوطلبانه و با بیانی روشن بیان کند، رفتار ناشایست جنسی شمرده می شود. اگر فردی رضایت جنسی را بطور روشن بیان نکند، دیگری حق ندارد ادعا کند که از روی رفتار و لباس پوشیدن و اداهای او “منظور” او را دریافته که مثبت بوده است. هیچ لباس و رفتاری جای بیان روشن و داوطلبانه ی پاسخ مثبت برای عمل جنسی را نمی گیرد. طبیعی است که رضایت جنسی برای هر عمل جنسی با مثلا به زبان آوردن “بله” همراه نیست، اما هشیاری کامل فرد و آزاد بودن وی در انتخاب عمل جنسی بدور از فشار و ترس و تهدید و اجبار، همواره شرط بیان رضایت جنسی است که می تواند بدون ادای واژه ی مشخصی بیان شود. عمل جنسی باید بر اساس رضایت دو طرف و احترام آن دو به خواسته ی همدیگر باشد.

در ایران: رضایت جنسی

وحشتناک ترین بی اعتنایی به رضایت جنسی در ایران توسط حکومت و خانواده ها و عاقد و همه جامعه در ازدواج کودکان صورت می گیرد که به صورت قانونی کودک به مردی سپرده می شود که به او تجاوز کند. حتی اگر کودک با تشویق پدر و مادر مجبور شود که رضایت خود را به ازدواج اعلام کند، باز هم رضایت کودک معنی ندارد. رابطه جنسی فرد بزرگسال با کودک باید جرم انگاری شود. جای شگفتی و تاسف فراوان است که در مورد اخیر تجاوز ناظم مدرسه به دانش آموزان دبستانی در تهران، مشاور وزیر دادگستری بیان داشت که” تعرض ناظم مدرسه گاهی با رضایت دانش‌آموزان همراه بوده و یک «کشش دو طرفه» وجود داشته است.”***

رضایت جنسی حتی برای زن بزرگسال نیز در رابطه جنسی مشروع یا نامشروع از نظر حقوقی معنا ندارد. در چارچوب ازدواج، زن باید به شوهرش تمکین کند. خارج از ازدواج، زن حق ندارد وارد رابطه جنسی شود و اگر شد، نباید از بدرفتاری و آزار و خشونت شکایت کند وگرنه شلاق و سنگسار در انتظار اوست.

فرهنگ سنتی ما لباس و رفتار زن را معیار سنجش رضایت او برای هر عمل جنسی از سوی هر مرد غریبه می داند. اگر دختری سرخوش رفتار کند، بلند بخندد، و لباس جلف بپوشد، گویا درخواست تجاوز کرده و مرد متجاوز بیگناه است.

• رفتار ناشایست جنسی

رفتار ناشایست جنسی یعنی هرگونه حمله جنسی، آزار جنسی، یارآزاری، پی آزاری، نگاه شهوانی یا توجه دادن یا توجه گرفتن جنسی، یا هر گونه رفتار جنسی که ناخواسته است یا به گونه ای تهدید، ترساندن، یا اجبار را در بر دارد.

بیشتر رفتارهای ناشایست جنسی ناخواسته است، اما ناخواسته بودن همیشه شرط ناشایست بودن رفتار جنسی نیست. برای نمونه، عکس یا فیلم گرفتن از آمیزش جنسی، حتی اگر آمیزش جنسی خواسته ی دو طرف بوده، اما عکس گرفتن و فیلمبرداری بنا به خواست آگاهانه آنها نبوده باشد، رفتار ناشایست جنسی بشمار می رود. چنین عکس و فیلمی را در دسترس دیگران قرار دادن نیز باز به نوبه خود رفتار ناشایست جنسی شمرده می شود.

در ایران: رفتار ناشایست جنسی

جالب اینکه چشم چرانی که همان توجه جنسی دادن و گرفتن است، به عنوان یک تفریح عادی مردانه به شمار می رود که گویا چون با کلام و حرکت بدن همراه نیست، هیچ اشکالی ندارد. “چشم هایت را درویش کن” تنها پاسخ به این رفتار است که حکایت از دعوت به ریاضت کشی دارد. انگار که نگاه پر از شهوت و چشم چرانی یک حالت طبیعی است، و چشم درویش کردن یک عمل ورای حالت معمول است که تلاش می طلبد.

اگر کسی از عمل جنسی دیگران بدون آگاهی و رضایت آنها عکس یا فیلم بگیرد، به جای اینکه او را مجازات کنند که چرا از رابطه جنسی دیگران فیلم گرفته، و فیلم را پخش کرده، به موضوع فیلم می پردازند و بحث می رود روی رفتار جنسی کسانی که ازشان فیلم گرفته شده و مجرم اصلی و دو جرم او یعنی ضبط و پخش فیلم فراموش می شود. چنانکه در مورد یک هنرپیشه زن ایرانی دیدیم که نامش بر سر زبان ها افتاد اما از کسی که فیلم را گرفت و انتشار داد نامی به میان نیامد.

• آزار جنسی

هرگونه آزاری که به خاطر جنس فرد صورت می گیرد، مانند بیان یا ابراز خواسته های جنسی، مشروط کردن استخدام یا پیشرفت کاری و از آن دست به توافق طرف برای برقراری رابطه جنسی، فشارآوردن و اخراج کردن به خاطر برآورده نکردن خواسته های جنسی، شکلک درآوردن با منظور جنسی، نشان دادن تصویر یا نقاشی به منظور جلب توجه جنسی، فحش و توهین به کسی به خاطر جنس یا طبیعت جنسی او مانند بارداری و زایمان، گفتار و شوخی و جوک های زن ستیز، همه و همه شیوه های گوناگون آزارجنسی است. آزار جنسی می تواند از سوی مرد به زن اعمال شود، یا به عکس. آزار جنسی می تواند میان دو فرد از یک جنس نیز رخ دهد.

روشن است که هر آزار جنسی مانند یک حرف زن ستیز و یا شوخی جنسی را نمی توان مورد پیگرد قرار داد. اما تکرار اینگونه حرف ها و شوخی ها یکی از جدی ترین موارد آزار جنسی در محیط کار شمرده شده و به عنوان جرم قابل پیگرد است. اگر آزار جنسی به حدی برسد که محیط کار را برای فرد غیرقابل تحمل سازد، یا موقعیت شغلی وی را دشوار ساخته یا به خطر اندازد، در آن صورت جرم محسوب می شود و فرد آزاردهنده مورد پیگرد و مجازات قرار می گیرد. قربانی آزار جنسی معمولا فرد زیردست آزاردهنده است.

در امریکا کارفرما وظیفه دارد که محیطی عاری از آزار جنسی برای همه کارکنان فراهم سازد. هرگاه یکی از کارکنان در محیط کار مورد آزار جنسی قرار گیرد، حتی اگر آزار جنسی از طرف فرد دیگری مانند مشتری که مورد استخدام کارفرما هم نبوده صورت گیرد، باز هم کارفرما مسئول است که وارد عمل شده و جلوی آزارجنسی کارکنان را بگیرد و مانع از تکرار آن شود. در غیر اینصورت، متهم خواهد شد که مواظب محیط کار نبوده و کارکنان را در معرض آزار جنسی قرار داده است.

در دانشگاه نیز هرگاه فردی از دیگری خواسته ی جنسی داشته باشد، و پذیرش یا رد این خواسته ی جنسی او باعث در وضعیت تحصیلی یا کاری فرد دیگری شود، یا خواسته های جنسی او محیط تحصیل و کار را برای دیگری تنگ سازد، آن فرد مورد پیگرد و مجازات قرار می گیرد. گاه حتی یک مورد ارتکاب آزار جنسی ممکن است به مجازات یا اخراج فرد از دانشگاه بیانجامد.

در ایران: آزار جنسی

آزارجنسی نه تنها در خیابان و وسایل نقلیه عمومی، بلکه در محیط کار به شدت رواج دارد، بویژه در بخش خصوصی. آزار جنسی پنهان نیست و همه از آن باخبر هستند ولی کسی هم کاری در اینباره انجام نمی دهد. آگهی های استخدام جنس و مشخصات ظاهری را به عنوان شرط استخدام قید می کند. در بخش دولتی نیز موارد زیادی از آزار جنسی در سطوح مختلف وجود دارد. من از زبان خود زنان شنیده ام که فلان قاضی مرد بی رودرواسی به وکیل زن یا متهم زن می گوید که اگر به خواسته های جنسی او تن دهد پرونده را به نفع وی پیش می برد.

دولت جمهوری اسلامی هیچ گامی برای جرم انگاری آزار جنسی در فضای عمومی و محیط کار برنداشته است. زنان نه قربانی آزار جنسی، بلکه همیشه مسئول برانگیختن آزار جنسی شمرده می شوند. از سوی نهادهای گوناگون دولتی، مسلح و غیرمسلح، همواره به آنان تذکر داده می شود که خود را با حجاب بپوشانند تا کسی فکر آزار جنسی آنها را به خود راه ندهد و در این باره حتی تهدید به مجازات می شوند.

• حمله جنسی

هرگونه تماس یا رفتار جنسی ناخواسته حمله جنسی بشمار می رود. تماس جنسی ناخواسته مانند دست زدن به بدن، ماچ کردن و تجاوز کردن است. حمله جنسی حتما نباید همراه با تماس باشد. گاه رفتار جنسی ناخواسته بدون تماس جسمانی هم حمله جنسی شمرده می شود، مانند نشان دادن آلت جنسی یا نگاه کردن و عکس و فیلم گرفتن از بدن برهنه دیگری بدون آگاهی و رضایت وی.

هرگونه تماس یا رفتار جنسی با کودکان نیز حمله جنسی به شمار می رود زیرا که در مورد کودکان شرط خواسته یا ناخواسته بودن تماس یا رفتار جنسی مفهوم ندارد. هرگونه تماس یا رفتار جنسی یک فرد  با یک کودک زیر 18 سال جرم بشمار می رود.

حمله جنسی می تواند در مکان عمومی مانند کوچه و خیابان و سینما یا در خانه و مهمانی خصوصی رخ دهد. صرف نظر از اینکه حمله جنسی در کجا و توسط چه کسی، آشنا یا غریبه، محرم یا نامحرم، صورت گیرد، قربانی حمله جنسی هیچ تقصیری ندارد و کسی که حمله جنسی را انجام می دهد مجرم شناخته می شود.

در ایران: حمله جنسی

تجاوز شناخته شده ترین شکل حمله جنسی و شاید تنها شکل حمله جنسی است که در فرهنگ ما جدی گرفته می شود. یعنی جرم به شمار می رود و مجازات دارد. قربانی تجاوز می تواند از این واژه برای بیان آنچه بر او رفته است استفاده کند و همدردی بدست آورد و متجاوز را مورد پیگرد قرار دهد.

به جز تجاوز، شکل های دیگر حمله جنسی نه تنها جدی گرفته نمی شود، بلکه به گونه ای شوخی و تفریح مردانه به شمار می رود. برخی مردهای جوان گاه حتی روی میزان موفقیت شان در این کار با هم شرط بندی می کنند و مسابقه می گذارند که کدام یک می تواند بیشترین میزان حمله جنسی را انجام دهد و دیگران به تماشا می ایستند و می خندند.

ارتکاب حمله های جنسی مانند لمس کردن بدن زن با دست یا فشار دادن بدن خود به بدن زن، بویژه تماس با پستان و باسن، نیشگون گرفتن، متلک گفتن و حتی ماچ کردن به اندازه ای رایج است که گونه ای هنجار اجتماعی رفتار مردانه به شمار می رود.

برای هرگونه حمله جنسی به جز تجاوز هیچ واژه قانونی نداریم که هیچ، هیچ واژه ای هم که در فرهنگ ما بار منفی داشته باشد و قباحت حمله جنسی را برساند، نداریم.

به این واژه هایی که برای شیوه های گوناگون حمله جنسی داریم نگاه کنید: مالیدن، دستمالی کردن، ماچ گرفتن، یارو رو خفت کردن (یعنی جایی در تنگنا و تاریکی و تنهایی گیر انداختن که معمولا در مورد سواستفاده جنسی بکار گرفته می شود اما برای دزدی هم کاربرد دارد). هیچ یک زشتی و نادرستی عمل را نمی رساند. اگر دقت کنید، همه آنها از نگاه فاعلی که آن کار را انجام می دهد ساخته شده است. واژه ای نداریم که فعل آزار و حمله جنسی را از نگاه قربانی بیان سازد.

گاه برخی واژه ها حتی حالت شوخی نیز دارد. انگولک کردن یعنی کاویدن به انگشتان، ور رفتن با چیزی با انگشت. توجه کنیم که اضافه کردن “ک” به انگول که به معنی انگشت است، از ابعاد عمل می کاهد و آن را در سطح یک شوخی کم اهمیت پایین می آورد.

اما واژه های دیگری هم برای همین تجاوز هست که تجاوزگر بکار می گیرد تا زشتی تجاوز را در آن پنهان کند و آن را به کاری تفریح گونه کاهش دهد، مانند ترتیب کسی را دادن.

• پی آزاری

پی آزاری یعنی دنبال کسی افتادن و او را تعقیب کردن، یا مرتب هوای او را داشتن که چکار می کند. پی آزاری باعث ترس و نگرانی و آزار قربانی می شود. پی آزاری ممکن است به این شکل باشد که فرد در خیابان دنبال زن جوانی بیافتد، یا اینکه دائم به او زنگ یا پیامک بزند، یا روی اینترنت مرتب مزاحم او شود و به گونه ای بخواهد با او در تماس دائمی باشد یا حرکت های او را دنبال کند.

در امریکا کسی که قربانی پی آزاری می شود، می تواند به دادگاه شکایت کرده و از دادگاه بخواهد که برعلیه فرد پی آزار حکمی صادر کند که بر اساس آن حکم، آن فرد دیگر نتواند مثلا از فاصله صدمتری به او نزدیک تر شود و او را تعقیب کند یا به هیچ شکلی با او تماس بگیرد، و در غیر اینصورت مجرم شناخته خواهد شد.

در ایران: پی آزاری

فکر می کنم تقریبا همه ما زنان دست کم در دوران دبیرستان پی آزاری را تجربه کرده ایم زیرا که اینگونه دنبال افتادن در حقیقت یکی از شیوه های ابراز علاقه ی جنسی توسط پسران بود. با اینکه توجه جنسی پسر برای دختر خوشایند بود، اما پی آزاری واقعا آزاردهنده و ترسناک بود. با این وجود، به گونه ی یک هنجار اجتماعی جا افتاده بود بطوریکه رهگذرانی که در خیابان شاهد آن بودند، واکنشی نشان نمی دادند. گاه خواستگاری برای آنکه از “سلامت اخلاقی” دختری مطمئن شود، به پی آزاری او می پرداخت. پی آزاری تا جایی که به حمله جنسی نمی انجامید، مورد اعتراض عمومی قرار نمی گرفت. تنها هنگامی که خانواده دختر از ترس و تنش او آگاه می شدند شاید برای پایان دادن به آن کاری می کردند. و تازه در آن صورت هم اعتراض آنها به اصل پی آزاری نبود، یعنی اگر خواستگاری این کار را می کرد حرفی نداشتند. بلکه اعتراض آنها به این رفتار جنسی یک غریبه بدون نیت ازدواج بود و به رگ غیرت شان برمی خورد و گاه سعی می کردند با رودرروی مستقیم یا کتک زدن طرف به آن پایان دهند.

• یار آزاری

بیشتر خشونت های علیه زنان توسط یار کنونی یا پیشین آنها، دوست پسر یا شوهر، صورت می گیرد. این خشونت ها ممکن است به شکل تجاوز، کتک زدن، فحش دادن، تهدید کردن، و یا پی آزاری باشد. خشونت توسط یار گونه ای از خشونت خانگی است که هرگونه خشونت در چارچوب خانه مانند کودک آزاری و خشونت علیه سالمندان را نیز در بر می گیرد.

در ایران: یارآزاری

یار فقط به شکل همسر اجازه حضور قانونی دارد. از این رو، واژه همسرآزاری وارد فرهنگ ما شده که نشان از رشد مبارزه با خشونت علیه زنان دارد. اما هنوز اقدامات دولتی لازم در این زمینه به عمل نیامده، یعنی تقریبا هیچ کاری انجام نشده است. در امریکا هر قربانی یارآزاری – چه زن و چه مرد – می تواند به پلیس زنگ بزند و درخواست کمک فوری نماید. پلیس موظف است در کوتاه ترین زمان ممکن خود را به وی برساند و یارآزار را بازداشت کند و از آنجا ببرد. اگر قربانی ادعا کند که درخانه احساس امنیت ندارد، می تواند به شیوه قانونی راه ورود یارآزار را به خانه ببندد و یا خود به خانه امن رفته و از کمک های ویژه دولتی در این زمینه برخوردار شود. در ایران همسرآزاری واژه ای است که هنوز مفهوم حقوقی پیدا نکرده، بطور مشخص جرم انگاری نشده، و مجلس قانونگزاری، دولت، و نیروهای انتظامی هیچ یک هنوز هیچ گونه مسئولیتی در برابر آن برای خود نپذیرفته اند. و از آنجاییکه هنوز رابطه خارج از ازدواج رسمیت نیافته، یارآزاری باز واژه جدیدتری از همسرآزاری است که شاید حتی به رسانه ها هم راه پیدا نکند چرا که اشاره به واقعیتی دارد که می تواند در چارچوب رابطه خارج از ازدواج یا “نامشروع” نیز رخ دهد. قربانی خشونت یارآزاری در رابطه همجنس گرایانه که دیگر جای خود دارد.

• واژه هایی که نداریم، و واژه هایی که داریم!

دشواری کار ما زنان در این است که بسیاری از واژه هایی را که به واقعیت زندگی ما و حقوق بشر ما مربوط می شود، نداریم.

آنچه کار را دشوارتر می سازد این است که گاه به جای واژه هایی که نداریم، واژه هایی داریم که یا ماهیت رخداد و عمل را نمی رساند، و یا اینکه واقعیت را وارونه جلوه می دهد و مرد را از رفتار ناشایست جنسی تبرئه می کند و حتی زن را محکوم می سازد. به بیان دیگر، بسیاری از واژه های ما در ماهیت خود زن ستیز است.

یک نمونه از واژه های زن ستیز را برای شما می گویم که مترادف تجاوزکردن است: بی صورت کردن، یا بی سیرت کردن. بی صورت کردن حکایت از شرم برای قربانی تجاوز دارد، یعنی شرمگین کردن قربانی تجاوز. در این عبارت، هیچ بار منفی برای تجاوز گر در فعل تجاوز دیده نمی شود. این بار شرم به قدری شدید است که به خاطر دارم در کودکی مادرم که طبیعتا مرا عاشقانه دوست می داشت، به من می گفت “خدا کند اگر کسی تو را بی صورت کرد، همانجا تو را بکشد که من اینقدر بی آبرو نشوم!” اگر مادرم واژه هایی برای تجاوز می داشت که در آن قربانی تجاوز فقط قربانی بود و شرمی متوجه او نبود، و شرمی متوجه مادر قربانی و دیگر اعضای خانواده اش نبود، و شرم فقط و فقط از آن تجاوز گر می بود، آیا باز هم چنین آرزویی می کرد؟

در حاشیه

برخی از دانشگاه ها برای گسترش آگاه سازی در میان بدنه دانشجویی، برخی دانشجویان را آموزش ویژه داده و بطور نیمه وقت استخدام می کنند که به همقطاران خود در این زمینه آموزش دهند و مبارزه با آزار و حمله جنسی را در دانشگاه رواج دهند و مبارزه با رفتار ناشایست جنسی را “مُد” کنند. چندی پیش در نیویورک به گروه کوچکی از این دسته دانشجویان دانشگاه   NYU برخوردم که روی “پروژه رضایت” (CONSENT PROJECT) کار می کردند و با آنها عکسی گرفتم که در اینجا می بینید. تابلوهایی که در دست گرفته اند نوشته های جالبی در بردارد: 

** این مطلب با استفاده از تارنماهای گوناگون، از جمله تارنمای دانشگاه دولتی کالیفرنیا در برکلی در غرب امریکا و دانشگاه خصوصی ییل در شرق امریکا تهیه شده است.

دخترم بهتر است تو بمیری

طبق عادت همیشگی ، مشغول سر زدن به سایت ها بودم که خبری  طبق عادت همیشگی ، مشغول سر زدن به سایت ها بودم که خبری  توجه ام را جلب کرد. « قتل یک دختر به دست پدرش  این دختر جوان که سروه اش نام داشت به دست پدر کشته و جسدش در سد مهاباد پیداشد. به گفته یکی از بستگان این دختر جوان ، سروه که به جوانی از خا نواده ای معمولی علاقه مند بوده بخاطر مخالفت خا نواده ناچار به ازدواج با مرد دیگری می شود. پدر سروه وی راهنگام پس گرفتن عکس از فرد مورد علاقه اش  میبیند ..

خبر کوتاه وبدون تفسیر بود . موضوع در باره قتل های ناموسی و داستان قتل هولناک زنان و دختران به دست مردان        خا نواده بود سروه ضربه ای کاری  به کرختی من، ما ، تو زده بود و وجدان ما ن را به پرسش می کشید .این همه سکوت ، این همه بی تفاوتی ؟!  حتی دریغ ازیک  خبر خشک وخالی ! گویا هیج کس را ملالی نبود .این خبر وحشتناک هیچ کس را به واکنش وا نداشت . گویی همه ذهن ها در این راستا منجمد شده است و فرهنگ پدر سالاری همه را در تار وپود خود بلعیده است. دفاع از حق زنده گی دخترک بی پناهی که به دست پدرش به نام دفاع از حیثیت و ناموس به قتل رسیده است شامل حقوق بشر، حق شهروندی، .نمی شود تا حتی روشنفکران ما د ست به قلم برده و آن را محکوم کنند. قربانیان قتل های ناموسی ، زنان هستند . زنانی که طبق سنت و یا قانون از حق برابر با مرد محروم و ملک شخصی مردان محسوب میشوند. زن تنها ، شئ است تحت سیطره مردان به ترتیب  : پدر، پدر کلان، برادر،همسر وبا لاخره همسرخواهر . حق مرگ وزندگی دختر ، همسر ، مادر در دست این مردان جا به جا میشود. کوچکترین عصیان وگناهی نا بخشودنی است . آنجا که قدرت مرد زیر سئوال می رود و حاکمیت او برجسم و جان زن شکاف بر میدارد دیگر برای سرکوب زن واعمال قدرت مرد کاربرد هر شیوه ای مجاز است. سر بریدن ، خفه کردن ، سوزندان ودر یک کلام قتل به هر وسیله ای ..

 این قتل ها نه فقط خشونت بی نهایت یک مرد به خواهر ، مادر و همسرخود ا ست . خشونت یک جامعه پدر سالار به زنا ن ا ست . او از قبل می دانست که کشته خواهد شد . فرشته  دو روز قبل به مرکز نگهداری بیماران روانی جایی که مادرش نگهداری میشود رفته بود و از آن ها خواسته بود  که اجازه دهند  تا آنجا بماند. اما آنها به او اجازه نداد ند. فرشته باز گشته بود وساکی از لباس هایش را به همسایه شان سپرده بود. دیر یا زود مرا می کشند . این ها را یادگار نگه دارید. دو روز بعد ،جسد او را در حالی که پدرش سرش را از تن جدا کرده بود پیدا کردند. (بسیاری زنان خود حامل و قربانی  هستند  که خود مبارزه با پدیده را مشکل تر می کنند) و ا ز طرف دیگر این قتل ها قانونی است وشامل مجازات چند انی نمیشود. قا نون مجازات همسر خطا کار را مجاز میشمارد و اجازه قتل او را به مرد میدهد. در صورتی که پدر یا جد پدری فرزند خود را بکشد قصاص نمی شود وتنها به پرداخت جریمه محکوم می شود. درجامعه ای که زن شهروند درجه دوم محسوب می شود وطبق قانون نه یک انسان کامل که نیمه است . در جامعه ای که نقش زن تنها زایش وپرورش فرزندان و جای او در خانه است ،هیچ حقی بر بدن خود ندارد وکوچکترین حرکت او کنترول می شود، باید تاوان سنگینی را برای آزادی خود بپردازد. خط قرمزی وجود دارد که نباید  از آن عبور کند .  زنی که خارج از عرف سنتی و دینی عمل می کند و می خواهد روابط شخصی و نوع زندگی خود را تعیین کند، از خط قرمز عبور کرده است و برای او یک راه می ماند : مرگ ، برای برگرداندن آبرو و حثیت به خانواده . وحشتناک این که ، قاتل به کار خود مفتخر است، خود را پنهان نمی کند و آزاد می گردد چرا که مجازاتی در انتظار او نیست. افغانستان، ترکیه، ایران،بعضی ایالات های هند، تاجکستان ، اوزبکستان ،

 ، عراق، اردن،  مصر،فلسطین، پاکستان، خلاصه در کشورهای اسلامی و برخی از کشورهای امریکای لاتین در زمره این کشورها هستند.

»دخترم ، بهتر است تو بمیری. گوش کن دخترم ،گوش کن،من دوست دارم که تو بمیری ، بهتر است که تو بمیری.» این صحنه دربیمارستانی در ساحل غربی رود اردن در فلسطین اتفاق می افتد. سعاد در حال مرگ است. چند روز پیش ،بعد از یک مشورت خانواده گی، پدر و مادر تصمیم به قتل او می گیرند. شوهر خواهر سعاد وارد حولی خانه می شود،بنزین بر سر م  می ریزدومرا را آتش می زند. تنی چند از افراد روستا بدن زغاله شده ام را به شفاخانه  می برند. در شفاخانه هم مورد بی مهری پرستاران قرار می گیریم. درانظار همه من مجبور بودم ،گویی من باید بجای تمام زنانیکه حیثت مردان را لکه دار کرده بودند تاوان بپردازم . آنها تنها مرا به این دلیل جا بجا می کردند که زخم هایم متعفن نشود و میکروب ایجاد نکند نه برای معالجه من.، من را آنجا نگه داشته بودند زیرا من باید آنجا بدون اینکه مسئله ای برای خانواده و اهالی روستا ایجاد بکنم ،می مردم. با این ایده است که( مادرش با بوتل پر ازسم به بالینش می آِید تا دخترش را قانع کند که خود را کشه واین جنایت را خود به پایان ببرد.) با دخا لت آخرین لحظه یک داکتر  جوان ، سعاد به شانتاژ تن نمی دهد وملاقات خانواده ممنوع می گردد.

چرااین همه خشونت به این دختر جوان روا می شد؟ پسر همسایه که نامزد سعاد است . سعاد حامله شده بود نامزد پس از شنیدن خبر حمل او را رها می کند. آشکار شدن علایم حاملگی ،حکم قتل سعاد را صادر می کند. و اما چه باید کرد؟نامزد اورا رها کرده و خانواده اش لکه ی طلاق شدن اورا بد نا می مید اند .

به چالش کشیدن نظام پدر سالاری ، شکستن سکوت و تابو ها  در جامعه ما ، قتل های ناموسی از زمره تابوها است و تا سال های اخیر بندرت به این مسئله پرداخته شده است. به چالش  کشیدن نظام پدر سالاری که عامل اصلی خشونت های وارده بر زنان و از جمله قتل های ناموسی است ،       

 ثبت بیش از چهار هزار مورد خشونت علیه زنان در افغانستان

وزارت امور زنان افغانستان اعلام کرده است که ارزیابی این وزارت از اجراء قانون منع خشونت علیه زنان نشان می‎دهد که از هر صد هزار زن، 35 نفر آنان در طول یک سال گذشته مورد خشونت قرار گرفته‌اند.

را در سال 1392 در 32 ولایت افغانستان بررسی کرده، گزارش داده که در سراسر این کشور 4 هزار و 505 مورد خشونت علیه زنان ثبت شده و این وزارت قادر به دریافت گزارش خشونت‌ها در ولایت‌های پکتیکادر جنوب و نورستان در شرق نشده‌است.براساس این گزارش 980مورد خشونت در شهر کابل پایتخت افغانستان ثبت شده که 21 درصد از کل خشونت علیه زنان را تشکیل می‌دهد.بعد از کابل، هرات با داشتن 673 مورد خشونت علیه زنان 14 درصد از کل خشونتها علیه زنان را در افغانستان داشته است.این گزارش افزوده که در ولایت تخار در شمال شرق 338 مورد، در ولایت بلخ در شمال 232 و در ولایت کاپیسا نیز 215 مورد خشونت علیه زنان ثبت شده است.کمترین خشونت علیه زنان در ولایت سرپل در شمال افغانستان ثبت شده، که سه مورد بوده‌است.این گزارش افزوده که میزان خشونتها در ولایت‌های توسعه نیافته کمتر گزارش شده است.به گفته وزارت زنان 25 نوع خشونت علیه زنان گزارش شده که 19 مورد آن در قانون منع خشونت علیه زنان جرم تعریف شده است.بر اساس این گزارش، ضرب و شتم حدود 40 درصد، قتل حدود 7 درصد، دشنام، توهین و تحقیر نیزحدود 5 درصد، ازدواج اجباری و عدم پرداخت نفقه هرکدام حدود 5 درصد از خشونتها علیه زنان را در افغانستان تشکیل می‌دهد.این گزارش افزوده که 48 درصد از قربانیان، خود از تعقیب پرونده از سوی نهادهای عدلی و قضایی انصراف داده‌اند. 45درصد نیز توسط بزرگان محلی حل وفصل شده و سرنوشت دو درصد از پروندها نیز نامشخص است.این گزارش بر اساس شکایتهایی تهیه شده که به نهادهای دولتی افغانستان گزارش داده شده است. با توجه به جامعه سنتی افغانستان که اغلب تنشها و خشونتهای خانوادگی گزارش داده نمی‌شود ظاهرا آمار خشونت علیه زنان بیشتر از این باشد.این گزارش نیز نشان می‌دهد که در ولایت‌های فقیر میزان خشونت علیه زنان کمتر گزارش شده که خود نشان دهنده این است که زنان در این ولایتها یا کمتر موفق شده‌اند خشونتها را گزارش دهند و یا اینکه مجبورند خشونتها را براساس سنت قبیله‌ای تحمل کنند.

خشونت در مهاجرت

پوهنمل امیلیا اسپارتک

خشونت و بد رفتاری علیه زنان، یکی از رایج ترین جرایم اجتماعی و عریان ترین جلوه های اقتدارمرد سالاری در جهان امروز است که در تمام ملیت ها، طبقات و گروه های اجتماعی به چشم میخورد.

گرچه در اغلب جوامع امروزی خشونت در خارج از خانواده، جرم به شمار می رود، اما به محض رخ دادن این امر در خانواده، قوانین و اخلاقیات حاکم در بسیاری موارد عقب نشینی نموده و با سکوت و بی توجهی به تداوم آن یاری می رساند. ریشهء این نوع برخورد ریاکارانه و کاربرد معیار های دوگانه را باید در فرهنگ و اخلاق پدرسالارانه جستجو نمود که با ممانعت از مداخلهء جامعه در «حریم خصوصی» در پی حفظ سلطهء مرد در خانوده است. قبل از اینکه به اصل موضوع بپردازم، می خواهم بالای پدر سالاری که منشای این خشونت است، مکثی نمایم. پدرسالاری مجموعه ای از مناسبات، باورها و ایدیولوژی هایی است که از قدرت و سلطهء مردان ریشه گرفته و نا برابری بین دو جنس را توجیه میکند.

پدرسالاری، جنسیت و باروری زنان را کنترول میکند و اساس سلطه گری رسمی مرد را تشکیل میدهد. به عبارت روشن تر، پدرسالاری یک پدیدهء اجتماعی است که علاوه بر آن که از مجموعهء روابط اجتماعی میان دو جنس تشکیل شده و زیر بنای مادی خاص خود را دارا است، بخشی از فرهنگ و ذهنیت حاکم در جهان امروز را تشکیل می دهد. هر چند که مردان بر حسب رده، نژاد و گروه قومی خود دارای جایگاه های اجتماعی متفاوتی هستند، ولی از نظر رابطهء سلطه جویانهء خود نسبت به زنان دارای وجه مشترک و متکی به یکدیگر هستند. در سیستم پدرسالاری، تمام مردان طوری تربیت می شوند که بتوانند زنان را تحت کنترول خود داشته باشند.))کنترول جنسی، کار خانگی و نیروی کار زنان توسط مردان، محور منافع مشترک مردان در نظام پدرسالاری است. هارتمن (Hartmann)  بر آن است که خانوادهء کلاسیک یکی از اشکال موثری است که به مردان اجازه می دهد تا زنان را از نظر جنسی و منابع اقتصادی تحت کنترول داشته باشند، و نیروی کار آنها را چه از نظر ارایهء خدمات جنسی به مردان و چه از نظر پرورش اطفال، تحت کنترول قرار دهند. درست به همان گونه که یک جامعهء طبقاتی باید توسط مکتب، کار، مسکن، مصرف و عادت ها تقویت شود، یک رابطهء اجتماعی پدرسالارنه نیز به نیروهای تقویت کنندهء بیرونی نیازمند است. بنا بر این راز بقای پدرسالاری تنها به تولید مثل در خانواده و تقسیم کار خانگی خلاصه نمی شود، بلکه شامل تمامی ساختار های اجتماعی است که مرد را قادر به کنترول نیروی کار زن می سازد ).)

مارکسیزم از زاویهء طبقاتی به ستم مضاعف زنان کارگر پرداخته است و حتی گروهی از فمینیست ها سعی کرده اند که تحلیل مارکسیستی از سرکوب زنان و تئوری پدرسالاری را به هم پیوند دهند.

اما مارکس و انگلس معتقد بودند که تولیدات اقتصادی و تولیدات انسانی بدون آن که به جنسیت ارتباطی داشته باشند، ایجاد کنندهء ساختاری اجتماعی هستند که انسان ها در آن زندگی میکنند. همان گونه که بسیاری از فمینیست ها اشاره کرده اند، تئوری کلاسیک مارکسیستی جنسیت را نادیده می گیرد. این تئوری جنسیت را از دیدگاهی طبقاتی تعریف میکند که در آن تنها مناسبات اقتصادی تعیین کننده است. حال آن که در عالم واقع، نه تنها زنان کارگر تحت ستم سرمایه داری به سر می برند، بلکه تحت ستم مردان کارگر نیز هستند. همچنانکه زنان بورژوا و یا طبقهء متوسط نیز تحت ستم مردان هم طبقهء خود قرار دارند.

به همین لحاظ سیلوا والبی (Sylvia Walby) از نگاهی تاریخی به این مسأله چنین اشاره می کند که مهمترین مرکز بحران میان سرمایه داری و پدرسالاری، بهره برداری از نیروی کار زنان میباشد. از یک سو سرمایه داری تمایل به استخدام زنان دارد زیرا که به دلیل ساختار اجتماع، با پرداخت دست مزد کمتری نسبت به مرد میتواند از آنها بهره برداری کند. از سوی دیگر پدرسالاری در برابر استخدام زنان در خارج خانه مقاومت می کند زیرا مناسبات پدرسالاری خواهان نگاه داشتن زن و بهره گیری از او در چهار دیواری خانه است.

بررسی خشونت در مهاجرت :تحقیقات ماری اشتراوس نشان میدهد در خانواده ای که مرد تسلط بر دیگر منابع قدرت ندارد، خشونت به عنوان آخرین ابزار قدرت برای حل تضاد ها افزایش می یابد. ازهمین روست که در خانواده های طبقات پایین اجتماع که با فشارها و تنش های بیشتری روبرویند، خطر توسل به خشونت بیشتر است (. چه آنها در مقایسه با دیگران از منابع قدرت کمتری برای پیشبرد خواست ها و ایجاد توازن در زندگی خانوادگی شان برخوردار اند. که این وضع در بسیاری از اقلیت های مهاجر و قومی نیز صدق می نمایدهمچنان تفاوت های فرهنگی نیز می تواند در بروز خشونت به شکل کمی و کیفی آن نقشی را ایفا کند. مثلاُ: داشتن فرهنگ پایین این گروه ها در مقایسه با فرهنگ حاکم در جامعهء مدرن- مردانه تر و به شکلی است که احتمال استفاده از خشونت را افزایش می دهد. از این رو عکس العمل های ملیت های مختلف در مهاجرت در رابطه با خشونت یکسان نیست. بلکه تحت تأثیر عوامل روانی فردی قرار دارد. هر قدر غرور و اعتماد به نفس مردان در محیط پیرامون شان بیشتر زیر سوال قرار بگیرد، خطر توسل به خشونت علیه همسر شان بیشتر خواهد بود. زیرا آنها در محیط و فرهنگی پرورش یافته اند که سلطهء بی چون و چرای مردان بر زنان را می طلبد. از این رو هر چالش جدی توسط زنان علیه نقش و موقعیت آنان، می تواند با خشونت مواجه شود. به عبارت روشنتر، در میان گروههای مهاجر که در آن ها اعتقاد به پدرسالاری نیرومند است، خطر توسل به خشونت بیشتر است. همچنین تعصبات مذهبی نیز میتواند در شدت بخشیدن و مشروع نمودن خشونت نقش ایفا نماید. در نتیجه فاصله گیری افراد از سنن ناپسندیده که در فرهنگ شان وجود دارد و ادغام بیشتر در جامعهء جدید، می تواند به کاهش خشونت در میان آنان بیانجامد.

چون بیشتر این خشونت ها در مهاجرت منجر به جدایی خانواده ها میگردد، از این رو مردان جدا شده اکثراً، از حمایت جامعه و مقامات دولتی و رسمی از زنان و مداخله در زندگی خصوصی خود گله مند بوده و معتقد اند که چنین رویه ای تنها به اختلافات و کشمش ها دامن می زند. ایشان از ارتکاب به خشونت منکر می شوند.

زیاد تر زنان مهاجر هرگز در مورد خشونت شوهر شان به اقارب، دوستان و آشنایان خود توضیحی نمی دهند. گاهی شرم و گاهی ترس از عواقب برملا شدن مشکل و واکنش شدید تر شوهر، عامل اصلی سکوت شان بوده است، اما برخی از این زنان نظر به مزاحمت ها و تهدید های شوهران شان مبتلا به امراض روانی گردیده اند.

نقش بحران هویت در مهاجرت :  فشارهای روانی که منبع عمدهء آنها از دست دادن هویت در مهاجرت می باشد، بر روابط خانودگی تأثیر منفی داشته و به از هم پاشیدگی خانواده ها می انجامد. این گونه مشکلات و تنش ها در بین افرادی که اختلافات فرهنگی بیشتری با جامعهء جدید دارند و مدت زمان کمتری از مهاجرت شان می گذرد، شدیدتر است. اکثراً مردهای خانوده های مهاجر با از دست دادن هویت خویش و برهم خوردن توازن قدرت در خانواده، برای رهایی از این مشکلات، و یا به اصطلاح غم بدل کردن، پناه به الکل می برند. زیاد ترین خشونت های خانودگی در مهاجرت وابستگی به الکل و مصرف بالای آن، در نهایت، علت استفاده از خشونت نیست بلکه شرایط توسل به آن را آسان تر می کند. غالب کسانیکه قصد اعمال خشونت دارند، با مصرف الکل شرایط ارتکاب آن را تسهیل و توجیه می نمایند. که در نتیجهء پرخاشگری ها، خشونت های لفظی، خشونت های فزیکی صورت گرفته که منجر به معیوب شدن اعضای بدن زنها شده و بعضی اوقات منجر به قتل می گردد. زیادتر دلیل جدایی ها در مهاجرت مسألهء مصرف الکل می باشدبحران هویت و تفاوت فرهنگی یکی دیگر از عوامل عمدهء خشونت در مردان مهاجر است که به جدایی منجر می گردد. تحقیقات دیگری نشان داده که اغلب مردان مهاجر متأهل کمتر دچار بیماری می گردند. حال آن که در مورد زنان عکس آن می باشد . روانشناس و داکتر خانواده، کارلوس سلوزکی (Carlos Sluzki) از سه مودل تضاد در خانواده نام می برد که اهمیت کلیدی برای درک بحران های خانواده های مهاجر و جدایی ها دارد))در مودل اول، مردان نقش ابزاری و بیرونی داشته، حال آن که زنان نقش احساسی و درونی دارند. آن عضو خانواده که بیشتر با جامعه و محیط بیرون سر و کار دارد، امکانات روابط جدید را ایجاد نموده و زودتر مستقل می شود. اما آن دیگری که انرژی اش بیشتر صرف خانه و روابط و مسایل درونی خانواده می گردد، از لحاظ اجتماعی تنها و منزوی شده و بیش از پیش به اولی وابسته می شود. پس از مدتی اولی، دومی را فردی ناتوان، ضعیف و بار دوش خود می یابد. این نوع روابط دیر یا زود به بحران منجر گردیده و به خشونت می انجامد.

در مودل دوم تضادها با ایجاد شرایط و امکانات جدید برای زنان پس از مهاجرت قسمی شکل می گیرد که زنان مهاجر بیشتر از مردان، کار های نا متناسب با مهارت های شان و فاقد کیفیت را پذیرفته و سریع تر وارد بازار کار می شوند این وضعیت جدید از یک سو اعتماد به نفس زنان را افزایش میدهد و از سوی دیگر نقش سنتی که آنان، در جامعهء قبلی خود داشتند، نزد شان مورد سوال قرار می گیرد. از سوی دیگر مردان مهاجر با تغییر موقعیت و اعتبار اجتماعی خود که با کاهش قدرت آنان در خانواده توأم است، رو به رو می شوند. از این رو آنان می کوشند با رجعت به ارزش ها و قواعد قبلی که روابط پیشین شان را مشروعیت می بخشید، سلطهء خود را مانند سابق حفظ کنند. زنان اما به دلیل بهبود موقعیت شان، به روابط پیشین وقعی ننهاده و با افزایش توقعات خود، خواستار تغییرات گسترده در زندگی خانوادگی هستند. این تغییرات معمولاً با تنش ها، بحران ها و خشونت در خانواده روبه رو می شود.

مودل سوم تضادها، بین والدین مهاجر و فرزندان شان رخ میدهد. زیرا والدین با دشواری قادر به تطبیق فرهنگ جدید می شوند، در حالیکه فرزندان آنها، این روند را ساده تر طی می نمایند. این یکی از دلایل عمدهء اختلافات بین فرزندان و والدین می باشد. علاوه بر آن فرزندان به دلیل تسلط بر زبان و آشنایی بیشتر با فرهنگ و قوانین جامعه، در اجتماعی شدن و آمیزش والدین با جامعهء جدید نقش ایفا می کنند. این مسأله، رابطهء قدرت بین والدین و فرزندان را تغییر داده و تنش ها را دامن می زند. این کشمکش ها به ویژه در رابطهء پدران و دختران مهاجر به اوج می رسد، یعنی زمانی که تضاد نسلی با تضاد جنسیتی در خانواده های مهاجر تلاقی می کند، موازنهء قدرت در روابط خانوادگی را تغییر می دهد. بدین صورت مرد این خانواده موقعیت نوین خود را نازل تر از گذاشته دیده و در تلاش آن می شود تا تکیه بر فرهنگ سنتی سر زمین قبلی نموده واز این طریق اعمال قدرت کرده و دوباره موقعیت قبلی را به دست آورد. این تلاش باعث بحران و خشونت در خانواده های مهاجر بین فرزندان و والدین می گردد. 

سخن آخر: بررسی های بعضی از پژوهشگران نشان میدهد که مهم ترین عامل عادی شدن خشونت در خانواده های مهاجر، بی قدرتی زنان و وابستگی شان به مردان است. از این رو افزایش منابع قدرت زنان، مهم ترین عامل برای مقابله و قطع خشونت مردان است. اما منابع قدرت زنان چگونه افزایش می یابد؟ افزایش سطح فرهنگ، موقعیت اجتماعی و اقتصادی بهتر، ایجاد شبکه های زنان و مداخلهء گسترده تر جامعه و ارگان های گوناگون در جلوگیری از اعمال خشونت مردان، تشدید مجازات خشونت و حمایت هرچه گسترده تر از زنان لت خورده، بخشی از راه حل است بخش دیگر مربوط به تغییر تلقی مردان از نقش جنسی خود و چگونگی حل تضاد ها است. گسترش مداخلهء مردان در کار خانگی، مراقبت از اطفال، ایجاد شبکه های مردان برای مقابله با خشونت و ایجاد شرایط مناسب برای زندگی فارغ از فشارهای مادی و روانی و اجتماعی، گرایش مردان به فرهنگ برابری را افزایش می دهد. اما این همه به یک باره حاصل نمی گردد.آن چه در گام اول باید برداشته شود، رساتر نمودن صدای اعتراض و تشویق افکار عمومی در جا انداختن این پیام است: خشونت موقوف!! و این که: کسی که برای حل اختلافات خود به خشونت متوسل می شود، شایستهء عشق ورزیدن و هیچ احترام و سازشی نیست!!.

آزار جنسی در محیط کار

در مواجهه با آزار جنسی در محیط کار

اگرچه هنوز نقش حجاری‌شدهٔ مرد شکارچی و زن آشپز بر در و دیوارهای ذهن باقی است، اما چه بخواهیم و چه نخواهیم، زندگی کم‌وبیش مدرن و پیچیدهٔ این روزها نقش‌های جدیدی را در ذهن مردان و زنان امروزی حکاکی کرده است. اگر بپذیریم که شرایط زندگی چنین نقش‌هایی را بر دیوار انگاره‌‌های بشری حجاری می‌کند، انتظار غریبی نیست که، با تغییر شرایط، نقش‌های جدید خلق شوند و مردان و زنان دنیای امروز با نگاهی خیره به فرزندان جامعهٔ پیچیدهٔ جدید و در نظر داشتن تنگناهای اقتصادی، نقش‌های حجاری‌شدهٔ باستانی را نادیده بگیرند.

اشتغال زنان و شاخ و برگ‌های روئیده‌شده از آن بی‌شک یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که در مسیر عبور از برزخ میان جامعهٔ سنتی و مدرن مطرح می‌شود. کار زنان که در ایران روزگاری تابو محسوب می‌شد و صحبت از آن در خانواده برای مردان همچون دشنام بود، امروز آرام‌آرام به واقعیتی گریزناپذیر تبدیل می‌شود.

در این شرایط جدید، زمانی که صحبت از مشکلات زنان در محیط‌های کاری به میان می‌آید، به‌سرعت مسائلی چون نداشتن حقوق و مزایای برابر در ذهن تداعی می‌شود، درحالی‌که گرفتاری‌های زنان در محیط کار فقط محدود به این موارد نیست. تجربه‌های پنهان زنان در محیط‌های کاری‌شان، که به علت دوری از خوردن برچسب معمولا ً مطرح نمی‌شوند، نشان می‌دهد آنها، علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با تبعیض و بی‌عدالتی در پرداخت دستمزد یا ارتقای جایگاه شغلی، در معرض انواع آزارها هم قرار دارند.

آنتونی گیدنز، جامعه‌شناس، آزار جنسی در محیط کار را استفاده از اقتدار شغلی یا قدرت برای تحمیل خواست‌های جنسی تعریف می‌کند. از دید جامعه‌شناسان، آزار جنسی در محیط کار امری بسیار معمول است، چنانکه بر پایهٔ گزارش‌های غیررسمی در انگلیس، از هر 10 زن، 7 زن در طول زندگی شغلی خود به مدتی طولانی آزار جنسی دیده‌اند.

اما اینکه در ایران این آزارهای جنسی تا چه حد شایع است و تا چه حد مجال بروز و ریشه‌یابی دارد، موضوع گزارش ماست.هیچ آماری دربارهٔ میزان آزار جنسی زنان در محیط‌های کاری در ایران وجود ندارد. تنها در جزوه‌ای که در 1382 به کوشش «کمیتهٔ جمع‌آوری اسناد و گزارش‌های ستاد مبارزه با خشونت علیه زنان» به مناسبت 8 مارچ، روز جهانی زن، منتشر شد، در گزارشی با عنوان «خشونت کاری، اعمال سلطهٔ کارفرمایان»، بدون ذکر آمار به رواج گستردهٔ آزار جنسی زنان در محیط‌های کاری ایران اشاره شده بود.2 سؤال‌شوندگان در این گزارش نه‌تنها منکر وجود آزار جنسی در محیط‌های کاری نشدند، بلکه یا خود گرفتار چنین رفتارهایی شده بودند یا از نزدیک شاهد آن بودند. و آنچه دلیلی بر پنهان ماندن آزارهای جنسی در محیط کار در حوزهٔ خصوصی است این ادعاست که در میان تعداد زیاد جامعهٔ آماری مورد بحث فقط سه نفر از سؤال‌شوندگان حاضر به صحبت دربارهٔ تجربه‌های خود برای گزارش پیش رو شدند. در فهرست بلندبالایی که اخیراً براساس تحقیقی دربارهٔ آزار جنسی در انگلستان تهیه شده اکثر حرکات به‌ظاهر عادی مردان در محیط‌های کاری مانند خاراندن بدن، گرفتن ژست‌های جنسی، تعریف لطیفه‌هایی که به‌نوعی مربوط به مسائل جنسی است و حتی صحبت دربارهٔ قسمت‌هایی از بدن در محدودهٔ آزار جنسی قرار می‌گیرد. این ریزبینی و اهمیت زیاد به جزئیات نشان می‌دهد که در کشورهای پیشرفته موضوع آزار جنسی در محیط‌های کاری تا چه حد اهمیت دارد. دکتر علی‌اصغر سعیدی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تهران، بسیاری از رفتارهای به‌ظاهر بی‌اهمیت مردان در محیط کار را نوعی آزار جنسی می‌داند و می‌گوید: «در کشورهای اروپایی، بسیاری از حرکات کم‌اهمیت مردان در محیط کار آزار جنسی محسوب می‌شود و برعکس تصور ما با این مسئله با وسواس بسیار زیاد برخورد می‌شود»

●زنان، بانی آزار جنسی یا قربانی

آزار جنسی در محیط‌های کاری بیش از آنکه به‌نظر می‌رسد حساس است، تا آنجا که حتی کوچک‌ترین رفتار و عملی که باعث شود توجه یک زن در محیط کاری بدون تمایل واقعی‌اش به سمت مسائل جنسی جلب شود، آزار جنسی به‌حساب می‌آید. این در حالی است که در تفکر اغلب زنان و مردان ایرانی، آزار جنسی زمانی مطرح می‌شود که ارتباط فیزیکی برقرار شود. طرح این موضوع آن‌چنان تازه و نشکافته است که برای بحث بر سر آن به‌نظر می‌رسد باید با فاصله گرفتن از تفکر جامعهٔ سنتی که بیشتر برای زنان باید و نبایدهای رفتاری و اخلاقی تعریف می‌کند، در فضایی جدید و برای جلوگیری از گذاشتن سنگینی بار اتهام فقط بردوش یک طرف قضیه، آن را دوجانبه بررسی کرد. در این بین کم نیستند زنانی که همجنسان خود را مسبب آزارهای جنسی در محیط کار می‌دانند و برخلاف آنها عده‌ای دیگر کمبودها و ضعف‌های جامعه مثل نبود فرصت شغلی برابر و مشکلات اقتصادی خانوادگی را عاملی برای تن دادن زنان به خواسته‌های مردان و در نتیجه قربانی شدن آنها در این عرصه می‌دانند

تهمینه مرادی که 27 ساله، مهندس شیمی و متأهل است رفتار زنان در محیط کار را در چگونگی برخورد مردان با آنها مؤثر می‌داند و اعتقاد دارد اگر زنان در محیط کار رفتاری مناسب داشته باشند، مردان کمتر به آنها تعرض می‌کنند. لیلا س. هم کم‌وبیش به این نکته اشاره می‌کند و به مشاهداتش استناد می‌کند و از زنانی می‌گوید که با رفتارهای خاص سفرهٔ آزار جنسی را پهن می‌کنند. یکی از سؤال‌شوندگان به نام زهرا س. پا را از این هم فراتر می‌گذارد و برخی زنان را عامل اصلی ترویج آزار جنسی در محیط‌های کاری می‌داند. شاید این تفکر نشئت‌گرفته از فرهنگی باشد که همچنان زنان را بر حسب میزان پاکدامنی و متانت با معیارهای سنتی طبقه‌بندی می‌کند. نتیجهٔ این طرز تفکر این می‌شود که زنان جامعه به رفتارهای زنانی دیگر که فکر می‌کنند از مرزهای پاکدامنی فراتر رفته‌اند بیش از مردان حساسیت نشان می‌دهند و فقط زنان را عامل بروز آزار جنسی در محیط‌های کاری می‌دانند. این واقعیت را می‌توان در بافت سنتی شهرهای کم‌جمعیت بسیار پررنگ‌تر دید

در این زمینه حتی در میان اندک‌کارشناسانی که در زمینهٔ آزارهای جنسی در محیط کار مطالعاتی دارند اختلاف نظر وجود دارد. دکتر مصطفی اقلیما، استاد دانشکدهٔ بهزیستی و توانبخشی، رفتار برخی زنان در محیط‌های کاری را در ایجاد بستر مناسب برای جوانه زدن آزار جنسی مؤثر می‌داند و علت اصلی بروز چنین رفتارهایی را مشکلات عاطفی و خانوادگی این زنان عنوان می‌کند. اما دکتر سعیدی به‌شدت با این تحلیل مخالف است و از زاویهٔ دیگری به این مسئله نگاه می‌کند. او می‌گوید: «مارکس در آثارش از تناقضی سخن می‌گوید که میان ذهن و عین وجود دارد. ممکن است عینْ چیزی نباشد که ذهن انسان می‌خواهد. اگر انسان ببیند قادر به عوض کردن عین نیست، ناچار ذهنش را تغییر می‌دهد. مارکس در حقیقت این مسئله را برای تربیت انقلابیون مطرح می‌کرد و به آنان گوشزد می‌کرد که اگر عوض کردن عین یا شرایط فیزیکی به‌آسانی مقدور نباشد، نباید ذهن یا ایدئولوژی شما دستخوش تغییر شود. این تعبیر مارکس را می‌توان تعمیم داد و رفتار برخی زنان در محیط کار را با همین گفته تحلیل کرد. زمانی که زنان در محیط کار با انواع بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌ها مواجه می‌شوند و می‌بینند که اعتراضشان به‌جایی نمی‌رسد و در حقیقت نمی‌توانند عین را عوض کنند، ناچار ذهن خود را تغییر می‌دهند و برای دست یافتن به آنچه از آنان سلب شده دست به آزمودن راه‌های دیگری برای دست یافتن به وضعیت مطلوب می‌زنند.»وی نتیجه می‌گیرد: «بنابراین، حتی اگر معتقد باشیم که در مواردی زنان به‌نوعی شرایط را برای رساندن آزار جنسی فراهم می‌کنند، باید بپذیریم که در اصل همان زنان قربانیان بی‌عدالتی و تبعیض در محیط‌های کاری هستند و اگرچه امکان دارد به برخی مطالبات خود برسند، باید بهای سنگینی هم بپردازند که همان مفهوم آزار جنسی است»

●تن دادن به خواستهٔ کارفرما یا اخراج

لیلا س. 22 سال بیشتر ندارد، اما با موارد زیادی از آزار جنسی در محیط کار روبه‌رو شده است. آن‌طور که خودش می‌گوید تقریباً به هر محیط کاری وارد شده به‌نوعی با آزار جنسی مواجه شده است. چهره‌ای آرام و ساده و قامتی بلند دارد و مجرد است: «19 سالم بود که برای اولین بار سر کار رفتم. در آن سن‌وسال آشنایی چندانی با مشکلات زنان در محیط کار نداشتم، فکر می‌کردم محیط کار باید محیطی قانونمند ومنظم باشد، اما در همان اولین تجربهٔ کاری به این مسئله (آزار جنسی) برخوردم. کارفرمای من مردی پنجاه‌وچند ساله بود که، در همان اولین روزهای کاری، مرتب به من گوشزد می‌کرد که باید با رفتارهای کارفرما بسازم، اول متوجه منظورش نمی‌شدم و تلاش می‌کردم وظایفم را بهتر انجام دهم، اما با گذشت زمان متوجه شدم او قصد دیگری دارد. بالاخره هم مستقیم پیشنهاد برقراری ارتباط جنسی داد»

واکنش لیلا به چنین پیشنهادی ترک محیط کارش بود: «آنجا را ترک کردم و دیگر پیگیر موضوع نشدم، اما روزهای آخر متوجه شده بودم که کارفرما به اکثر زنان کارمند پیشنهادهای مشابهی داده بود، اگر کسی می‌پذیرفت به کارش ادامه می‌داد، در غیر این صورت باید آنجا را ترک می‌کرد»

این تجربه به شکل‌های دیگر تکرار شد: «یک سال بعد در محیط دیگری مشغول به‌کار شدم. با تجربه‌ای که داشتم خیلی زود متوجه شدم کارفرما قصد دارد رابطهٔ ما از محدودهٔ روابط معمول کاری خارج شود. اول تلاش داشتم کار به مسائل خصوصی کشیده نشود، اما با اصرارهای مداوم و درخواست مستقیم و بی‌پردهٔ او که مواجه شدم دوباره مجبور شدم کارم را رها کنم، چون با جواب منفی من به درخواستش شرایط کار خیلی سخت و غیرقابل تحمل شده بود».

کمی بعد لیلا به یک مؤسسهٔ آموزشی رفت که دو مرد آن را اداره می‌کردند، یکی مجرد و دیگری متأهل بود: «مرد متأهل کم‌کم تلاش کرد به من نزدیک شود و به هر شکلی که شده مقصودش را بفهماند. این مسئله حتی موجب اختلاف او و شریک دیگرش شد. در نهایت آقای متأهل مستقیماً به من پیشنهاد داد و من مجبور شدم یک بار دیگر کارم را رها کنم»

در این میان البته یک بار قضیه به‌گونه‌ای دیگر پیش رفت: «پس از آن، در شرکت نسبتاً بزرگی کار پیدا کردم. آنجا یکی از مدیران میانی به من پیشنهاد ارتباط خصوصی‌تر داد که با اعتراض من، این بار او اخراج شد».

●واقعیت‌های زشتی برای به‌زبان‌نیامدن

تابو بودن مسائلی که به‌نوعی به روابط جنسی مربوط می‌شود، در تمامی کشورهای جهان، با شدت کم یا زیاد وجود دارد. کم نیستند کسانی که معتقدند اینها واقعیت‌های زشتی است که باید در پس پرده بماند، چرا که بیان آن نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه باعث رواج بیش از پیش معضلاتی مثل آزار جنسی در محیط کار می‌شود. شاید در جامعهٔ ما هم غالب بودن چنین دیدگاهی است که به مخفی ماندن چنین معضلاتی می‌انجامد.

تمایل به مخفی نگاه‌ داشتن مشکلات فردی یا اجتماعی‌ای که به‌نوعی به مسائل جنسی مربوط است آن‌چنان رواج دارد که حتی در مواردی افراد یا سازمان‌های دولتی هم به آن دامن می‌زنند و حتی آمارها و تحقیقات علمی این حوزه دور از دسترس عموم نگه داشته می‌شود.دکتر اقلیما پنهان ماندن معضلات جنسی را در ایران تأیید می‌کند، اما این پنهان‌کاری را نادرست و قدمی در جهت ترویج هرچه بیشتر این معضلات می‌داند. به‌نظر وی، آزار جنسی در همهٔ کشورهای جهان، حتی کشورهای پیشرفته، در ابعاد وسیع وجود دارد، اما تابوی پرداختن به این مسائل در میان مردم کشورهای توسعه‌یافته تا حدودی شکسته است.

دکتر سعیدی هم پنهان‌کاری را علاج کار نمی‌داند، بلکه اولین قدم در برخورد با معضلاتی از این دست را انتقال آنها از حوزهٔ خصوصی به حوزهٔ عمومی می‌داند. وی با تحلیلی زبان‌شناختی موضوع را این‌گونه می‌شکافد: «تفاوت آشکاری میان برخورد ما و جامعه‌ای مثل امریکا یا انگلیس با این قضیه وجود دارد که می‌توان با دقت در واژگانی که در موارد مختلف به‌کار می‌رود به آن پی برد. مثلا ًچندی پیش در دادگاه مایکل جکسون به‌ واژه‌ای برخوردم که معنای دقیقش را نمی‌دانستم. با مراجعه به فرهنگ لغت، معنی این واژه و چند واژهٔ مترادف با آن را یافتم، که هرکدام به‌نوعی از انواع آزار جنسی کودکان اشاره داشتند. این در حالی است که در فارسی فقط یک کلمه برای بیان آزار جنسی کودکان می‌شناسیم که کلمه‌ای سبک و دور از ادب است».

او می‌افزاید: «کلیهٔ مسائل مربوط به روابط جنسی در گویش و در نتیجه در فرهنگ ما تابو هستند، درحالی‌که مثلا ً در زبان انگلیسی، این نوع کلمات مترادف‌های زیادی دارند و به‌راحتی در گویش به‌کار می‌روند. خود من هنگام تدریس در دانشگاه یا ترجمهٔ مقالات علمی با این مشکل مواجهم که نمی‌توانم بسیاری از واژگان را به‌کار ببرم، چون برای دانشجویان تمسخرآمیز و حتی خجالت‌آور است، انگار به‌کار بردن این واژگان غرور دانشجویان ما را می‌شکند و به‌ناچار برخی واژه‌ها را در ترجمهٔ فارسی حذف می‌کنم.

استادانی که در دانشگاه‌ها دروسی مانند تنظیم خانواده را تدریس می‌کنند حتی در بیان مطالب کاملا ً علمی دچار مشکل می‌شوند و همین‌جاست که به لزوم انتقال برخی واقعیت‌ها از حوزهٔ خصوصی به حوزهٔ عمومی پی می‌بریم».

وی می‌افزاید: «برخی افراد وارد شدن مسائل خصوصی به حوزهٔ عمومی را سخیف می‌دانند و وقوع این مسئله را در غرب تقبیح می‌کنند. درحالی‌که وارد شدن این مسائل به حوزهٔ عمومی نشان‌دهندهٔ آن است که جامعه به چنین معضلاتی اهمیت می‌دهد.» انتقال مسائل و مشکلاتی که تابو محسوب می‌شوند، از حوزهٔ خصوصی به حوزهٔ عمومی، روندی روبه‌جلو و اصلاح‌گرایانه است. زیرا به گفتهٔ دکتر سعیدی تا دردی عیان نشود چاره‌ای هم برایش پیدا نمی‌شود.

با کنار زدن پرده و مطرح کردن وجود آزار جنسی در حوزهٔ عمومی، خودبه‌خود نحوهٔ برخورد با آن و قوانین مربوط به مجازات خاطیان مطرح می‌شود. درحالی‌که باقی ماندن چنین مسائلی در حوزهٔ خصوصی آنها را همچنان دور از دسترس نگه می‌دارد و مخفی ماندن آزار جنسی در محیط‌های کاری جامعه‌ای مانند ایران به نیرویی برای رشد و وسیع‌تر شدن دامنهٔ آن تبدیل می‌شود. شاید به همین علت است که دکتر اقلیما، بدون وجود آمار دقیقی در این زمینه، شیوع آزار جنسی در محیط‌های کاری ایران را چند برابر کشورهای پیشرفته می‌داند .

عوامل دیگری را هم می‌توان در رشد معضلات مربوط به مسائل جنسی در جامعه مؤثر دانست، ازجمله جدایی دختران و پسران از دوران کودکی. چنانکه دکتر اقلیما در این باره می‌گوید: «در جامعهٔ ما دختران و پسران از دوران کودکی از هم جدا می‌شوند. دختران به مدارس دخترانه و پسران هم به مدارس پسرانه می‌روند و ایجاد همین فاصلهٔ فیزیکی، به مرور زمان، در ذهن مردان و زنان آینده فواصل عظیمی ایجادمی‌کند که به‌خودی‌خود ریشهٔ بسیاری از نابسامانی‌های جنسی و مشکلات رفتاری است.»دکتر سعیدی، علاوه بر وجود چنین فواصلی و تأثیر آن در بروز نابسامانی‌های رفتاری در حوزهٔ مسائل جنسی، به وجودنوعی «بحران رابطه» در جامعه‌ای مانند جامعهٔ ایران اشاره می‌کند. به‌نظر وی، با بحث دربارهٔ شیوهٔ برقراری ارتباط سالم در محیط کار که در حوزهٔ روان‌شناسی قرار می‌گیرد، می‌توان بحث آزار جنسی در محیط کار را بررسی کرد: «در جامعه‌ای مانند جامعهٔ ما که روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود، زنانی که وارد محیط کار می‌شوند درست نمی‌دانند که باید در محیط کار چه رابطه‌ای برقرار کنند. بسیاری از زنان فکر می‌کنند که روابط جاری در محیط کاراساساً با برقراری روابط جنسی عجین است و گریزی از آن نیست. همین تفکر باعث می‌شود که راحت‌تر خود را تسلیم کنند. مردان هم از دیدی دیگر وجود رابطهٔ جنسی در محیط کار را عادی و پیش‌پاافتاده می‌دانند.» او البته این بحران را مختص جامعهٔ ایران نمی‌داند بلکه معتقد است در کشورهای پیشرفته هم «بحران رابطه» وجود دارد و روان‌شناسان تلاش می‌کنند، با برگزاری جلسات مشاورهٔ دسته‌جمعی، افراد جامعه را تشویق کنند مشکلاتشان را در برقراری روابط با دیگران بیان کنند تا ضمن حل آنها چگونگی برقراری روابط مناسب را بیاموزند. «بحران رابطه» مختص محیط‌های کاری نیست بلکه در روابط دوستانهٔ جوانان با یکدیگر هم این بحران وجود دارد. بسیاری از دختران و پسران واقعاً نمی‌دانند یک رابطهٔ مطلوب چیست و چه ویژگی‌هایی دارد.

شاید بتوان نظام اداری حاکم بر محیط‌های کاری را در گستردگی آزار جنسی مقصر دانست. ساختار هرم‌وار حاکم بر سازمان‌های دولتی و خصوصی به‌طور خودکار شرایطی را فراهم می‌آورد که زمینه‌ساز بسیاری سوء‌استفاده‌ها ازجمله آزار جنسی می‌شود. دکتر سعیدی می‌گوید: «بد نیست کمی به شکل روابط سازمانی بپردازیم. سازمان‌های اداری با ساختار سلسه‌مراتبی خود نوعی نابرابری ایجاد می‌کنند که در آن، یکی پایین‌دست و دیگری بالا‌دست می‌شود. حس رقابت از بین می‌رود و پایین‌دست‌ها پاسخگوی بالا‌دست‌ها هستند. همین شکل سلسله‌مراتبی زمینهٔ بروز مسائلی چون آزار جنسی را فراهم می‌کند، به‌ویژه آنکه در موارد آزار جنسی بالا‌دست‌ها با استفاده از اقتدار شغلی خود، زیردستانشان را مجبور به تسلیم‌شدن می‌کنند و در اغلب موارد آزارهای جنسی در میان هم‌رده‌ها نیست»

وی می‌افزاید: «در کشورهای پیشرفته، کم‌کم وضع دارد عوض می‌شود. سازمان‌ها از شکل هرم‌گونه خارج و تخت (flat  )می‌شوند. در سازمان‌های تخت، سلسله‌مراتب به‌هم می‌خورد و بدنهٔ سازمان به‌طور بی‌واسطه با رأس ارتباط برقرار می‌کند و صدای هرکس در هر رده‌ای که باشد شنیده می‌شود. اما اگر در محیط‌های کار فعلی کسی ببیند که آن موقعیتی که نظام حاکم بر آن سازمان پدید آورده می‌تواند به شکلی زورگویی کند، وسوسه می‌شود از اقتدار خود استفاده کند.»تهمینه مرادی، یک زن کارمند، هم این موضوع را تأیید می‌کند که در محیط کاری او مردان، با استفاده ازاقتدار شغلی خود، زنان زیردست را در شرایطی قرار می‌دهند که مجبور شوند برای حفظ موقعیت شغلی، یا رسیدن به شرایط بهتر، تسلیم آنها شوند و در نهایت زنان یا مجبور به ترک محیط کار می‌شوند یا سکوت می‌کنند. واکنش زنان به چنین مسئله‌ای به شرایط زندگی آنها ازجمله تنگناهای معیشتی یا حتی مشکلات روحی و عاطفی آنها بستگی دارد. البته این واقعیت وجود دارد که به همهٔ زنان به یک اندازه تعرض نمی‌شود. دکتر اقلیما احتمال بروز آزار جنسی در محیط‌های کاری را در مورد زنانی که شوهر خود را ازدست داده‌اند یا از شوهر خود جدا شده‌اند بیشتر می‌داند، چون به‌دلایل متعدد در جامعهٔ ما به این قشر زنان بیش از دیگران تعرض می‌شود. دختران مجرد و زنان متأهل هم به‌ترتیب در رده‌های بعد قرار می‌گیرند.دکترسعیدی به لزوم بررسی رضایت شغلی در محیط‌های کاری، که بی‌ارتباط به مقولهٔ آزار جنسی نیست، اشاره می‌کند و می‌گوید: «بررسی میزان رضایت شغلی در سال‌های گذشته فقط در چارچوب مسائل مالی و حقوقی صورت گرفته است، درحالی‌که در الگوهای پیشرفتهٔ سازمانی تلاش می‌شود رضایت شغلی نه فقط در حیطهٔ میزان دستمزد بلکه در زمینهٔ ایجاد امنیت و

حس رقابت و نیز شرایط مناسب در محیط کار تأمین شود».

●بهترین راهکار کدام است.

بی‌شک مبارزه با گسترش آزار جنسی در محیط‌های کاری به گذشت زمان و تغییرات ریشه‌ای فرهنگی در ذهن جامعه نیاز دارد.دکتر اقلیما آزار جنسی در محیط کار را حاصل فقر فرهنگی و روابط نادرست زن و مرد در جامعه می‌داند که بخشی از آن ناشی از جداسازی‌های جنسی از کودکی تا بزرگسالی است. اقلیما چارهٔ کار را در کوتاه‌مدت رفع مشکل بیکاری و ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر و پرداخت کمک‌هزینهٔ زندگی به بیکاران می‌داند. به‌نظر او، اگر فرصت شغلی به اندازهٔ کافی وجود داشته باشد، لزومی ندارد زنان برای حفظ شغلی که به‌سختی به‌دست آورده‌اند به چنین خواسته‌هایی تن دهند. همچنین پرداخت حقوق در دورهٔ بیکاری وحشت بیکاری را در افراد جامعه از میان می‌برد. اما دکتر سعیدی با چنین راهکاری موافق نیست. به اعتقاد وی، راهکارهای مبارزه با آزار جنسی وارد کردن مسائل جنسیتی به حوزهٔ عمومی، بازسازی روابط سازمانی و کمک به بهبود روابط افراد جامعه به‌ویژه روابط زنان و مردان است. او ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر و حمایت دولت از بیکاران را کارساز نمی‌داند و می‌گوید: «در دنیای جدید که به‌شدت به سمت تخصص‌گرایی و مهارت پیش می‌رود، افراد به‌راحتی نمی‌توانند شغل خود را عوض کنند، حتی اگر فرصت‌های شغلی در جامعه زیاد باشد. نظام اجتماعی امروز به‌خودی‌خود اشتغال را موقت و ناامن کرده است، حال اگر فرار از آزار جنسی را هم بر عوامل موقت بودن مشاغل و جابه‌جا شدن افراد شاغل بیفزاییم، دیگر زندگی خیلی سخت می‌شود.» وی می‌افزاید: «کمک‌های دولتی به بیکاران هم دارد کم‌کم از میان می‌رود. کشورهایی که زمانی به پیروی از چنین سیستمی در کشورشان می‌بالیدند به این نتیجه رسیده‌اند که چنین کمک‌هایی به از میان رفتن انگیزه می‌انجامد و جوانان را منفعل می‌کند.»دکتر سعیدی تشکیل تشکل‌های غیردولتی برای انتقال این مباحث از حوزهٔ خصوصی به حوزهٔ عمومی و فراهم آوردن امکان بحث‌های گروهی را بهترین راهکار می‌داند.منظور از بحث‌های گروهی تشکیل جلساتی برای صحبت افراد مختلف دربارهٔ درد یا معضلی مشترک است.

●دست‌های کم‌توان قانون.

حال باید دید قانون چگونه با آزار جنسی همچون واقعیتی اجتماعی برخورد می‌کند. آیا قوانین مدنی موجود با غالب بودن نگاه سنتی به زنان هنوز او را در حصار دیوارهای خانه می‌بیند و علاقه‌ای به پرداختن به حقوق زن شاغل ندارد؟زهره ارزنی، وکیل پایهٔ یک دادگستری و فعال حقوق زنان، ضمن اینکه وجود آزار جنسی در محیط‌های کاری را تأیید می‌کند، از تجربهٔ موکلان خود می‌گوید: «موکلی داشتم که قربانی آزار جنسی در محیط کار بود، دختری جوان و تازه‌کار که مدیرعامل شرکتی که در آن کار می‌کرد به او آزار جنسی می‌رساند، اما به‌دلیل ناتوانی‌اش در ارائهٔ مدارکی برای اثبات ادعایش از پیگیری شکایت بازماند. واقعیت این است که با وجود فراوانی آزار جنسی آمار شکایت‌ها بسیار پایین است.»ارزنی در ادامه می‌گوید: «شکایت‌های لفظی فراوان‌اند، اما شکایت قانونی در مواردی از این دست به‌ندرت به چشم می‌خورد. چهار دلیل عمده در توجیه این سکوت وجود دارد. یکی برای حفظ آبروست. تابو بودن طرح مسائل جنسی در جامعهٔ ما بیش از هرچیز باعث می‌شود این قبیل مسائل در پس پرده بماند، چه برسد به اینکه جرمی اتفاق بیفتد و شکایتی مطرح شود، مخصوصاً اگر شاکی یک زن باشد. متأسفانه در مواردی هم که شکایت عنوان شده اغلب این خود زن است که در جامعه متهم می‌شود. معمولا ً برخورد جامعه با زنی که آسیب جنسی دیده باشد این است که قبل از آنکه به شکایت توجه شود، خود زن مقصر و گشایندهٔ راه تعرض شناخته می‌شود و ناعادلانه شاکی به متهم تبدیل می‌شود.» وی دومین دلیل را تنگناهای اقتصادی و ترسِ از دست دادن کار می‌داند که حتی در مواردی حاصلِ آن رضایت اجباری و تن دادن به روابط جنسی در محیط کار است. وی می‌افزاید: «سومین دلیل دشوار بودن اثبات ادعاست. برای اثبات چنین اتهامی، قربانی باید یا شاهد داشته باشد یا مدارک محکمی ارائه دهد. آخرین دلیلْ مردانه بودن محیط‌های دادرسی از کلانتری گرفته تا دادگاه و دادسراست. یک زن تنها در چنین محیط‌های مردانه‌ای به‌سختی می‌تواند کارش را پیش ببرد، ضمن اینکه مراحل اداری هم بسیار طولانی و خسته‌کننده است و از همه دشوارتر برای زن آسیب‌دیده تحمل نگاه‌های خردکننده‌ای است که خاصیت چنین محیط‌هایی است.»اما اگر زنی که قربانی آزار جنسی شده، با وجود تمام موانعی که سر راهش قرار دارد، مصرّانه خواهان پیگیری شکایتش شود، در این صورت باید چه مراحلی را طی کند؟ زهره ارزنی مهم‌ترین و اساسی‌ترین قدم را اثبات جرم می‌داند و می‌گوید: «سه راه برای اثبات جرم وجود دارد: یکی اقرار متهم است یعنی مجرم یا فردی که به زنی آزار جنسی رسانده خودش به کرده‌اش اقرار کند. بازجویان کارکشته اغلب به‌راحتی چنین اقراری می‌گیرند، اما متأسفانه فقط در موارد حاد بازجویی جدی و فنی صورت می‌گیرد و مواردی چون آزار جنسی جزء موارد حاد طبقه‌بندی نمی‌شود، بلکه با این موارد بسیار سطحی برخورد می‌شود. دومین راه اثباتِ جرم شهادت فردی است که آزار جنسی را دیده باشد، شهادت یک زن کافی نیست و باید دو زن یا یک مرد شهادت دهند. در این مورد، اثبات جرم بسیار مشکل است، چون آزار جنسی در محیط‌هایی صورت می‌گیرد که شاهدی وجود ندارد و سوم، وجود مدارک محکمی مانند صدای ضبط‌شده، فیلم یا عکس است.» به گفتهٔ ارزنی، «قانون در این مورد به‌شدت نقص دارد، زیرا اثبات وقوع آزار جنسی، که معمولا ً در محیط‌های بسته و خلوت انجام می‌شود، برای زنان بسیار دشوار و حتی غیرممکن است، درصورتی‌که با اصلاح قوانین، قضات می‌توانند با کمک گرفتن از شگردهای بازجویی خیلی راحت به حقیقت برسند».

●سکوت قانون در برابر رضایت اجباری

آزار جنسی نوعی جرم محسوب می‌شود که در حوزهٔ حقوق عمومی قرار می‌گیرد و با مجرمان آن طبق قانون مجازات اسلامی رفتار می‌شود، مگر اینکه دو طرف رضایت دهند و موضوع به حیطهٔ حقوق خصوصی۳ کشیده شود. با سختگیری‌هایی که در این موارد در کشور وجود دارد، معمولا ً رضایت برای بررسی موضوع در حیطهٔ حقوق خصوصی پذیرفته‌شده نیست، زیرا اگر شاکی هم رضایت دهد، دادستان در مقام مدعی‌العموم پیگیر می‌شود و مجازات طبق قانون اجرا می‌شود.در قانون مجازات اسلامی، مجازات‌های مربوط به روابط جنسی یا اعدام و سنگسار است یا 100 ضربه جهار شلاق که قابل تبدیل به پرداخت وجه است. 

مجازاتِ مجرمان آزار جنسی درصورتی‌که زنا صورت نگرفته باشد طبق مادهٔ 637 قانون مجازات اسلامی اجرا می‌شود، یعنی فقط 99 ضربه شلاق است که چون حد نیست، قابل خریدن است. اگر آزار جنسی وارد حیطهٔ تجاوز به عنف شود، اثبات آن بسیار مشکل است و شاید عملا ً پیگیری چنین شکایتی بی‌حاصل باشد، چون معمولا ً شاهدی وجود ندارد و اثبات تجاوز به عنف از راه پزشکی قانونی ساده نیست.مطابق مادهٔ 637، اگر زنی که در محیط کار به‌طور مداوم آزار جنسی می‌بیند، موفق شود ادعای خود را ثابت کند، مجرم فقط مجبور به تحمل 99 ضربه شلاق یا پرداخت جریمهٔ نقدی می‌شود و بعد از حضور در محل جرم احتمالا ً اولین اقدامش اخراج شاکی خواهد بود.

البته اگر زن در محیط کار خود به برقراری رابطه رضایت دهد، دیگر تجاوز به عنف یا آزار جنسی مطرح نیست و زن مجرم است و مجازات می‌شود. ارزنی به جرم‌هایی اشاره می‌کند که در آن دو طرف مجرم شناخته می‌شوند: «زنی که به او در محیط کارش تجاوز می‌شود، پیش از هرچیز، خودش مورد سؤال قرار می‌گیرد که چرا و چگونه در موقعیتی قرار گرفته که به او تجاوز شده است!»مجازات اعدام برای متجاوزان به عنف هم از آن جهت سنگین محسوب می‌شود که کسی که یک بار و به هر دلیلی دست به چنین عملی می‌زند از زندگی محروم می‌شود، درحالی‌که امکان دارد بعدها از کردهٔ خود پشیمان شود. همین مسئله باعث می‌شود اثبات تجاوز به عنف برای زنانی که به آنها تجاوز شده بسیار دشوار شود. درحالی‌که به اعتقاد ارزنی می‌توان، با تعیین مجازات‌های سبک‌تر و دقت و حوصلهٔ بیشتر در بررسی چنین جرم‌هایی، با موارد آزار جنسی منجر به تجاوز یا حتی آزارهایی که به تجاوز به عنف نمی‌انجامد مبارزه کرد.ناتوانی قانون در مجازات مجرمان آزار جنسی و تفکیک شاکی و مجرم آنجا نمایان می‌شود که بخش اعظم آزارهای جنسی در وضعیتی اتفاق می‌افتد که زن، به هر علتی به برقراری چنین رابطه‌ای رضایت داده و این رضایت اجباری هم در قانون ما تعریف نشده است و، در صورت شکایت، هر دو طرف مجرم شناخته می‌شوند. از طرفی، مجازات‌های درنظرگرفته‌شده بازدارندگی لازم را ندارند و مجرم با بازگشت سریع به محل جرم نه‌تنها متنبه نمی‌شود، بلکه به‌راحتی می‌تواند شاکی را از محل کار اخراج کند و به کار خود ادامه دهد و دست‌های ناتوان قانون در این زمینه نمی‌تواند گرهی از مشکلات زنِ قربانی باز کند.

●پی‌نوشت‌ها

1) آنتونی گیدنز، جامعه‌شناسی، ترجمهٔ منوچهر صبوری، تهران: نشر نی، چاپ دهم 1382، ص 244.

2) «خشونت علیه زنان را متوقف کنیم»، کاری از: کمیتهٔ جمع‌آوری اسناد و گزارش‌های ستاد مبارزه با خشونت علیه زنان، به کوششِ مریم حسین‌خواه و نازلی شیخ‌الاسلام.

3) حقوق خصوصی به روابط فرد با فردی دیگر می‌پردازد، اما حقوق عمومی به روابط مردم با مردم، مردم با دولت و دولت با مردم. بخشی از حقوق عمومی هم وارد حقوق جزا می‌شود که انجام یا ترک اعمالی را برای افراد جامعه جرم می‌داند و خاطیان را مجازات می‌کند. 

4) درصورتی‌که دو طرف رابطه رضایت داشته باشند، اگر رابطهٔ کامل برقرار شده باشد، زنا صورت گرفته که مجازات آن درصورتی‌که هر دو طرف مجرد باشند، 100 ضربه شلاق است. اگر حتی یکی از دو طرف متأهل باشند، زنای محصنه انجام شده و مجازات سنگسار است. اما اگر رابطهٔ کامل برقرار نشده باشد، هر دو طرف به 100 ضربه شلاق محکوم می‌شوند. درصورتی‌که در رابطهٔ جنسی، زن رضایت نداشته باشد شدت مجازات تغییر می‌کند: برای رابطهٔ کامل که تجاوز به عنف محسوب می‌شود، اعدام و برای رابطه‌ای که کامل نباشد، 100 ضربهٔ شلاق برای مرد تعیین شده است.

خشونت در زندگی اجتماعی و خانواده گی

نجیبه هوتکی

دوستان عزیز،

محتوای بحث من درین سمینار مبارزه علیه خشونت بر زنان و خشونت خانواده‌گی است.

پیش از اینکه به متن داخل شوم با یک مقدمه مختصر صحبت خود را آغاز می‌نمایم

 مردم غالباً خانه را پناهگاه امن و آرام میدانند، ولی متأسفانه خشونت خانگی همواره خاطرات بسیار تلخ برای زنان و کودکان بوده است.

خشونت در زنده‌گی اجتماعی و خانوادگی منحیث یک پدیدۀ شوم و دردناک بشکل متنوع بازتاب یافته است، که اثرات و پیامدهای آنرا در کردار، رفتار و سلوک فردی و جمعی در ساحات گوناگون حیات جامعه چون خانواده، محیطه کار، ساحات نظامی، دولتی، سیاسی، اقتصادی در زبان، مذهب، تعلیم و تربیه، مطبوعات، خشونت جنسی و غیره ساحات مشاهده نمود.

 طوریکه دیده شده خشونت در تمامی ادوار تاریخ در جوامع بشری وجود داشته و میزان آن نظر به رشد و تکامل جامعه متفاوت می‌باشد. با رشد اقتصاد، ارتقا فرهنگ و کلتور و تعلیم و تربیه، رقم آن کمتر و ملایمتر شده میرود. زیرا در روند تکامل تاریخ، قوانین و فرهنگ‌های جوامع بشری انسانی‌تر شده میروند.

در موجودیت این پدیدۀ شنیع، وضعیت زنان در کشور ما بسیار وخیم‌تر شده میرود؛ زیرا فرهنگ جامعه ما به شدت مردسالار است. به گونه‌ای که در بسیاری از مناطق به زن به عنوان انسان نگاه نمی‌شود و انواع خشونت به سطح جنایت را در حق آنها روا میدارند.

در جامعه ما سنت‌ها و باورهای فرهنگی مهم‌ترین عامل خشونت و بدرفتاری علیه زنان ماست، که این عامل را نمیتوان مانند قوانین رسمی در طی چند ماه و یا چند سال تغییر داد و یا تعویض کرد، بلکه برای اصلاح آن باید سالهای طولانی در عرصه‌های مختلف به طور منظم برنامه ریزی شود. ما را عقیده برینست که کاهش خشونت یک راه طولانی پر از خم و پیچ می باشد، که مبارزه بسیار جدی و پیگیر میطلبد و کاهش آن ارتباط مستقیم به انفاذ قانون محو خشونت ، ارتقاء بلند فرهنگ و مبارزات و مجادلات خود زنان دارد.

تا اکنون گزارش‌ها و تحقیقات نشان میدهند، در کشورهای پیشرفته جهان که حمایت‌های قانونی نیز وجود دارد، با وجود آن گزارش‌های تکاندهنده‌ای از خشونت خانگی منتشر میشود و هنوز زنان و کودکان به میزان زیاد قربانی این نوع خشونت میشوند.

موضوع خشونت چیست؟

یک تعداد از دانشمندان به این  تصور اند که خشونت یک پدیده عام کلی بوده همه به آن مواجه‌میباشند، بناءً خشونت مربوط به کدام طبقه یا قشر خاص نبوده و محدود به افراد بی‌بضاعت و بیسواد نمی‌باشد. تا جایکه دیده شده روشنفکران، تحصیلکرده‌ها، اهل دانش به خشونت نیز متوسل میشوند.

همچنان دو نظریه دیگر هم ارائه شده.

. مشروعیت گرایان Legitimists از لحاظ سیاسی محافظه کارند و استفاده نا مشروع از (زور) میکنند

. ساختارگران Structuralists عوامل ساختاری را در تعریف خشونت دخیل دانسته و گفته‌اند که: خشونت عبارت است از هر نوع بی‌عدالتی که توسط افراد، مؤسسات، نمادهای اجتماعی چی به شکل فیزیکی و یا روانی انجام می‌شود. بطور مؤجز اگر بگویم ، در یک تعریف عمومی و قابل فهم خشونت عبارت از هر نوع بدرفتاری (فیزیکی و روانی) است که اخلاق انسانی و قوانین حقوق بشری آنرا مجاز نمی‌داند. ولی این تعریف قابل انتقاد است زیرا برای دستیابی به یک درک مشترک از خشونت که موضوع تحقیقی می باشد خشونت عبارت از هر نوع بدرفتاری از طرف افراد چی روانی، چی فیزیکی، چی لفظی یا زبانی می باشد.

عوامل خشونت خانوادگی

روانشناسان عامل عمده بروز خشونت را مطالب آتی معرفی نموده‌اند.

. افرادیکه ضعف شخصیت، ضعف تربیت و ضعف اخلاق دارند و در سطح نازل فرهنگی قرار دارند. این خصایل روشی ارثی،کسبی یا فطرتی دارد.

. افرادیکه به مریضی روانی جسمی و عصبی گرفتارند.

. افرادیکه معتاد به مواد مخدره و الکل اند.

ولی در جامعه ما در پهلوی این امراض، ریشه قوی در سنن و رسوم داشته به خشونت قوت بیشتر میدهد. زنان به این فشارهای سنتی هزار ساله خو گرفته‌اند. این مسأله باعث شده که زنان ما به گونه های مختلف خشونت‌ها مواجه شوند

عامل دین  به خشونت  از طریق امر بالمعروف و نهی از منکر پرداخته و روی این پوشش به زنان رفتار خشونت آمیز صورت میگیرد

انواع خشونت خانواده‌گی

. ازدواج اجباری:  تفاوت سن و سال مرد و زن، عدم رضایت دختر، بد دادن، فروختن دختر، تبدیل دختر به شی، و حتی موتر و حیوان

. خشونت فیزیکی: لت و کوب، زجر و شکنجه، کارد زدن، شکستن اعضای بدن

. خشونت زبانی یا لفظی: دشنام، توهین، تحقیر، طعنه

. خشونت روانی: افسردگی Depression که در حدود صد رقم وجود دارد. محدود ساختن روابط اجتماعی، ممانعت به منزل خواهر برادر خویش و قوم

.خشونت اقتصادی: صلاحیت اقتصاد خانگی به مرد و محروم بودن زن از آن، مشکل غذا، لباس وغیره

. خشونت تهدید: تهدید به کشتن یا طلاق زن از طریق سرکشی از مجوز مرد

. خشونت نازائی: اقدام مرد به ازدواج دیگر و یا طلاق

. پسردار نشدن

. خشونت از طریق جلوگیری از آموزش  و محروم  ساختن دختران از درس و مکتب

. خشونت شغل: مانع کار و اشتغال زنان

. خشونت جنسی

چرا زنان خشونت را تحمل می‌کنند؟

. از جدا شدن یا طلاق ترس دارند

. شرم و خجالت از مردم دیگر دارند

. نگران آینده فرزندان خود اند

. بی‌سرپناهی

. نا آگاهی

. تابعیت از سنت و فرهنگ جامعه

. بیسوادی و عدم آگاهی از قانون و حقوق خویش

. بخاطر حاکم بودن دیدگاه سنتی و مذهبی

. خشونت در عامل دین از طریق امر بالمعروف و نهی از منکر، و موضوع حجاب

پیامدهای خشونت خانوادگی

. لت و کوپ فرزندان

. ترک منزل

. درخواست طلاق

. همپاشی خانواده

. مریضی‌های روانی و عقلی

ازدواج اجباری

ازدواج‌های نامناسب زود هنگام علاوه بر افزایش خشونت مشکلات عدیدۀ دیگری نیز برای زنان به وجود می‌آورد که مهم‌ترین آن عبارت‌اند از

. مبتلا به امراض نسائی و ولادی

. جلوگیری از رشد علمی، اجتماعی، اقتصادی  وتحصیلی

عوامل ازدواج اجباری علل متعددی داشته و مهم‌ترین آن عبارت اند از

. فرهنگ و سنت اجتماعی ، که  یک (مرد تمام عیار) اختیار کامل افراد خانواده خود را میداشته باشد

. عامل دیگر اقتصادی است که خانواده یعنی پدر یا مادر نظر به مشکلات اقتصادی دختر خود را قربانی میکنند

. ازدواج‌های با زور و تهدید

چه باید کرد تا جلو ازدواج اجباری و زود هنگام را گرفت؟

 قوانین صریح و روشن در مورد تعیین سن ازدواج 18 ساله و آگاهی مردم از این قانون و تطبیق این قانون  از طریق پلیس، محکمه و مراجع مربوط

. تعلیم و تربیه هم باعث آگاهی می شود و هم جریان تحصیلی سبب بلند رفتن سن دختر میگردد.

. تأسیس مراکز مشورتی برای زنان.

. صحبت در مجالس مشورتی، تبلیغ مذهبیون در مساجد برای مردان، تبلیغات وسیع از طریق رادیو و تلویزیون، گروپ‌های تبلیغ  در ده ها و قریه‌ ها.

منابع

1 مجله راه آزادی، شماره

2ـ کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، موسسه تحقیقات اجتماعی 

3ـ آیا او را دیده اید، از انتشارات سازمان عفو بین الملل، مترجم، جمیله پلوشه

گلـــــچهره

نوشته از : صالحه وهاب واصل

قصهء واقعی که در قلعهء قاضی صورت گرفته ؛ چشم دید از هما امانیار دختر عمه ی بنده که تیلفونی برایم حکایت کرده است.

گلچهره هفته ی قبل در بستر بیماری جان به حق سپرد

گلچهره دختر با به میر گل که در قلعه ی بالای قلعه ی قاضی زنده گی میکرد پنج سال قبل در سن یازده ساله گی به عقد نکاح عبد الرحمن که 34 سال داشت در برابر1000 افغانی قرضه ی که چندی قبل پدر گلچهره از عبدالرحمن گرفته بود؛ درآمد.عبدالرحمن دو خانم داشت یکی نارین به اصطلاح عام سنده که از آوردن طفل محروم بود و دیگرش لطیفه که دارای هشت فرزند است هشت دختر. پنج دختر لطیفه بزرگتر از گلچهره؛  یکی به نام پری همسن گلچهره ودو دخترعبدالرحمن و لطیفه کوچک تر از گلچهره بودند و هستند.

 اصلا گلچهره به قصد این در عقد نکاح عبدالرحمن آمده بود که وی میخواست چند پسری هم داشته باشد و روی همین دلیل 1000 افغانی را بهانه ی خوبی دانسته بالای پدر گلچهره تا آن حدی فشار آورد که پدر گلچهره این طفل معصوم را به نکاحش در آورد. گلچهره آنقدر طفل بود که حتی نمی دانست شوهر و شوهر داری چیست. بعد از شب نخست عروسی خونریزی بسیار شدید برای ګلچهره رخ داد که دخترک فردای در حالت ضعف و بی حالی بر گوشه ی افتاد. بعد از دو روز خونریزی بلاخره طفل را به شفاخانه بردند .طفلک آنقدر زخم بر داشته بود که داکتران مجبور به 20--25 کوک شدند که زخم را ببندند.

 قصه کوتاه گلچهره بعد از آنکه صحت یاب شد همه چشم توقع این داشتند که چرا حمل نمی گیرد. بلاخره بعد از یکسال معاینات داکتر و دایه های دور و پیش معلوم شده که نسبت شدت زخم شب عروسی اواین طفل نمی تواند حمل بگیرد. به مجردیکه شوهر و دو خانمش( امباقها) دانستند که این طفلک نمی تواند حمل بگیرد وبرای شان پسر بیاورد او را در طویله با سه گاو و یک اسب شان بستند  در میان یک کاه دان یک دستش را به دیوار بستند و یک دستش را برای ضرورت های غذایی و غیره رها گذاشتند.این طفل در سن 16 سالگی مانند یک حیوان به طویله بسته شد فقط برای رفع حاجت توسط دو نفر به بیت الخلاح برده میشد و دو باره به کاه دان می بندندش. چهار سال این طفل شسته نشد ؛ مویش شانه را ندید ناخنش قطع نشد. هیچ کسی نمی دانست که گلچهره کجاست و چی به سرش آمده. هر باری هر کسی که از گلچهره می پرسید برای او بهانه ی می تراشیدند و میگفتند اینجا رفته و آنجا رفته ؛ به دیگران گلچهره به خانه ی پدرش رفته بودو به مادر و پدرش خانه ی دیگران.

بلاخره مادر گلچهره بسیار به تشویش شده پنهانی از شوهرش در جستجو می برآید و از کسانی که زیاد تر با خانوادهء عبدالرحمن در تماس هستند خواهش میکند که سراغ گلچهره را بگیرند و ببینند که او کجاست؛ القصه بسر  لا لا خان جان که همیشه رشقه و کاه جمع میکند و در برابر پول ناچیز  برای گاو ها و اسب عبد الرحمن میبرد ؛ به اساس وظیفه ی که از جانب مادر گلچهره به او داده شده است آنهم در برابر پول؛ به چالاکی که اعضای خانوادهء عبد الرحمن متوجه نشوند داخل طویله میشود وصدای بسیار ضعیف نالش را میشنود و میبیند که این طفلک شانزده ساله که از ضعف و نا توانی همان یازده ساله ی که بود می نماید. شدیدا شوک میخورد و با لب بسته برآمده مستقیم به مادر گلچهره اطلاع میدهد و به این ترتیب مادر و پدر گلچهره او را از این گودال بد بختی کشیده به خانه ی شان می آورند.

گلچهره آنقدر ضعیف و نا توان شده بود که حتی مادر و پدرش را به درستی نمی شناخت ُ تمام پا ها و دستان و همه روی جلد گلچهره را زحم ها و لکه های پرکرده بود که چشم انسان توان دیدن آنرا نداشت؛ بوی بدی که از لباس گلچهره به مشام میرسید قابل بر داشت نبودږ مادر گلچهره تا دو روز میکوشید دست و پا و موی گلچهره را بشوید و برای حفظ نظافت او را حمام دهد اما گلچهره توان ایستاده شدن و نشستن نداشت . ازین رو مادرش در بستر او را با لیف و آب گرم میشست که زحم هایش باز نشود .

 پدر گلچهره از ترس بد نامی و هم غریبی؛ همچنان برای اینکه بعد ها از جانب عبد الرحمن شکنجه نشود و یا به باقی اعضای فامیلش آسیبی نرسد به هیچ کسی اجازه ی عکس گیری و فلم را نداده  و هم شدیدا اطلاع به پولیس و حکومت را منع کرده است. چون به اصطلاح دست بابه میر گل بسیار تنگ بود و توان تداوی و علاج گلچهره را نداشت فقط یک هفته و چند روز او را خود پدر و مادرش پرستاری و محافظت کردند اما گلچهره آنقدر ضعیف و نا توان و مریض بود که تاب نیاورده دو هفته قبل در بستر بیماری پیش چشم پدر و مادر نا توانش جان به حق سپرد.

26-09-2012

اعلامیه زنان جوان برای تغییر

روز شنبه شهر کابل شاهد راهپیمایی متفاوتی از سوی زنان بوده است که خواستار

عدالـــــــــت خواهی در رابطه به زنان افغانستان شده بودند.

این راهپیمایی که از سوی نهاد زنان جوان برای تغییر به راه انداخته شده بود از فعالان حقوق بشر و حکومت افغانستان خواستند تا عاملین رویدادهای کشتار زنان را شناسایی و به مجازات برسانند. این زنان در اعتراضات خویش به قتل های اخیر زنان در خوست، پکتیا، هرات و دیگر ولایات اشاره نمودند

در این گردهمایی زنان مظاهره کننده از کارته سه شهر کابل الی پارلمان کشور با شعارهایی چون “عدالت کجاست” اعتراضات خویش را مبنی بر بی توجهی نسبت به این خشونت ها علیه زنان ابراز داشتند. در اخیر؛ این گردهمایی با صدور یک اعلامیه  پایان یافت.

اعلامیه زنان جوان برای تغییر

به نام آفریدگاری که همه انسانها را برابر آفرید.

اعلامیه زنان جوان برای تغییر به مناسبت راه پیمایی تاریخ 26حمل1391

از نوروز1391تا حال حد اقل پنج زن در افغانستان به قتل رسیده است. سه زن در هرات به قتل رسیدند؛ یکی شان به دست شوهرش سربریده شد. یک زن هم در خوست توسط شوهرش به قتل رسید و زن دیگری در ولایت پکتیا بعد از فیصله غیر عادلانه محکمه مردمی بیرحمانه اعدام شد. حلیمه17 ساله هم توسط شوهرش به حدمرگ لت و کوب شد.

علاوه بر این در سال 1931 بدترین قضایای خشونت علیه زنان علنی شدند.

- سحر گل توسط شوهر و خانواده شوهرش مورد شکنجه قرار گرفت، ناخن هایش کشیده شد، صورت و بدنش سوختانده شد و موهایش را کشیدند چون نمی خواست به فاحشه بودن تن بدهد. شوهرِ سحرگل هنوز آزاد است

- ستوری به خاطر به دنیا آوردن سومین دخترش به واسطه خشو و شوهرش لت و کوب و توسط ریسمان خفه شد. شوهرِ ستوری هنوز آزاد است.

- به خاطر رد تقاضای ازدواج به صورتِ ممتاز و خواهرانش تیزاب پاشیدند. فقط یکی از حمله کنندگان گرفتار شده اند.

- قمرگل توسط دو مرد مورد تجاوز قرار گرفت اما به اتهام زنا زندانی است. متجاوزین آزادند

- نازنین دختری نُه ساله که توسط دو کاکایش مورد تجاوز قرار گرفت و هنوز هم منتظر عدالت است. متجاوزین هنوز آزاد اند.

- عزیزه دختری چهارده ساله که توسط یکی از زورمندان قریه به مدت بیست روز از خانه اش اختتاف شد و مورد تجاوز قرار گرفت. عزیزه به خانه اش در جوزجان برگشته است و چون شکایت کرده بود ترس دارد که جان خودش و خانواده اش در خطر باشد. متجاوز هنوز آزاد است.

- سیما معلمی که توسط برادرش به دلیل کار کردن بیرون از خانه در بغلان توسط چاقو به قتل رسید

- سادات دختری پانزده ساله است که به مردی که بیشتر از سی سال دارد عقد شده بود و روزانه مورد لت و کوب بیرحمانه قرار می گرفت. سادات کوشش کرد خودسوزی کند، اما نجات یافت و فعلا تحت تداوی قرار دارد. هیچ کسی به جرم خشونت با او گرفتار نشده است.

این قضایا چند مثال از خشونتی است که زنان در سراسر افغانستان روزانه با آن روبرو استند.

کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در سه ماه دوم سال 2001 یک هزار و بیست و شش قضیه خشونت علیه زنان را ثبت و راجستر کرده بود که این رقم در تمام سال 2011 به دو هزار و هفت صد قضیه می رسید. اکثریت قضایای خشونت ثبت نشده و ناشنیده باقی می مانند. در حالیکه قانون منع خشونت علیه زنان برای لت و کوب، کشتار، شکنجه، تجاوز و دیگر جنایات علیه زنان به صورت عادلانه جزا تعیین کرده است، متخلفین به ندرت مجازات می شوند. در حقیقت، گاهی خود زنان مجازات می شوند.

دین مقدس اسلام و قانون اساسی افغانستان هم بر عدالت اجتماعی و حقوق برابر برای انسانها تاکید دارد. دین اسلام دینی است که انسانها را از زنده به گور کردن و بی رحمی و بی عدالتی در مقابل زنان و دخترانشان منع کرد. و هنوز هم در یک مملکت اسلامی در دو هفته پنج زن کشته می شوند و هیچ نشانی از عدالت نیست. دین اسلام محبت را بین زنان و شوهران به وجود آورد و در این مملکت اسلامی وقتی شوهری زنش را می کشد، حق اسلامی و انسانی زن را فراموش می کنیم و کسی حاضر نیست عدالت را عملی کند. براساس قانون اساسی افغانستان زن و مرد مساوی اند، اما در همین مملکت زنی که بالایش تجاوز صورت گرفته به اتهامِ زنا زندانی می شود و متجاوزین آزادند. در همین مملکت به یک طفل نه ساله توسط کاکاهایش تجاوز می شود و عدالت خاموش است.

ما، زنان و مردان برابری خواه و عدالت طلب افغانستان، از نمایندگان ملت، که نمایندگان زن و مرد افغانستان استند، از وزارت عدلیه افغانستان، که باید محیطی عادلانه را برای زن و مرد به وجود بیاورد، و از وزارت زنان افغانستان، که باید از حق زنانی که بی رحمانه لگدمال می شوند دفاع کنند، تقاضا می کنیم که دیگر زنان را فراموش نکنند و وقتی مقابل چشم شان این همه جنایت اتفاق می افتد، عدالت و انسانیت را به یاد بیاورند و صدای خود را بلند کنند

خواسته های نهاد زنان جوان برای تغییر به نمایندگی از میلیون ها زن افغان اینها استند.

- مردان، پدران، شوهران، برادران: تا چی زمان در مقابل این جنایات خاموش می باشید؟ تا زمانی که زنی از خانواده خودتان اعدام شود، تیرباران شود، پارچه پارچه شود و به قتل برسد؟ بی عدالتی به یک زن، بی عدالتی به همه زنها است. صدای خود را بلند کنید.

- اشد مجازات برای کسانی که در این دو هفته گذشته دو خواهر و یک زن را در هرات، یک زن را در پکتیا و یک زن دیگر را در خوست کشتند.

- مجازاتِ سنگین و عادلانه برای کسانیکه بالای کودکان و زنانِ افغان تجاوز می کنند.

- حمایت از خانه های امن و ایجاد خانه های امن برای زنانی که به خاطر خشونت و یا مجبور شدن به فحشا مجبور به فراراز خانه می شوند.

- ما خواهان رهایی زنانی که بخاطر اینکه مورد تجاوز گرفته اند در زندان استند استیم

- پیگیری تمام قضایای خشونت علیه زنان که در این اعلامیه نشر شده اند و قضایای که ذکر نشده اند

- قانونی که روی ورق باقی می ماند به صورت واقعی ارزشی ندارد! دولت باید تمام اقدامات ضروری را برای بلند بردن آگاهی عامه، آگاهی تطبیق کننده گان قانون، و مراجع عدلی در مورد قانون محو خشونت علیه زنان بردارد. ما از وزارت امور زنان، وزارت عدلیه، وزارت اطلاعات و فرهنگ و مطبوعات دولتی خواهش می کنیم تا در سطح ولایات، مناطق، و ملی در مورد قانون منع خشونت علیه زنان کمپاین به راه بیاندازند.

- تطبیق قانون محو خشونت علیه زنان به صورت جدی در سراسر افغانستان توسط وزارت عدلیه

- دادخواهی برای خواهران و مادران ما که روزانه در آتش خشونت و زن ستیزی می سوزند توسط رسانه ها و مراجع دولتی

- شکستن سکوتِ خفقان آور فعلی در مقابل جنایات علیه زنان توسط مراجع دولتی و رسانه ها

- تقبیح تبعیض و خشونت علیه زنان توسط شورای علما. علمایِ گرامی! شما مگر این جنایات و بی عدالتی ها را نمی بینید؟ به عنوانِ علمای دین آیا این وظیفه شما نیست که با جرات صدا بلند کنید؟ پس چرا خاموشید؟

- وزارت صحت عامه باید نظارت کند تا داکتران تمام قضایای مشکوکِ سواستفاده و لت و کوب زنان را به مقامات گزارش بدهند و مقامات باید در همکاری با نهاد های حقوق بشری اقدامات ضروری را برای امنیت و حفاظت از زنان انجام بدهند.

- دفتر رییس جمهور افغانستان علاوه بر تقبیح این جنایات باید با مقامات به صورت مستقیم و فعال کار کند تا تمام متخلفین و جنایت کاران علیه زنان گرفتار شوند و به صورت عادلانه مجازات گردند. آقای رییس جمهور! زنان هم به همین مملکتی که شما ریاست حکومت آن را به عهده دارید، تعلق دارند: به حقوق و امنیت آنها توجه جدی نمایید. به عنوان رهبر این کشور حمایت از حقوق زنان و دختران این کشور از مکلفیت های شماست. هر زن و دختر افغان حق دسترسی به عدالت و حمایت توسط قانون را دارد. عین حقوقی را که که به نور دیده خود، ملالی کرزی، توقع دارید به سایر زنان و دختران افغان نیز روا بدارید.

زنان افغانستان و مردانی که وجدان بیدار دارند این جنایات را هیچ گاهی فراموش نخواهند کرد و تا تامین عدالت و برابری در این مملکت ما پا از مبارزه پس نمی کشیم.به امیدِ عدالت و برابری زنان جوان برای تغییر.

 علل خشونت در خانواده چیست ؟

تحقیقات نشان داده است که در جوامع بدوی یا در جوامعی که قوانین عرفی آن حول محور ” زور” مستقر شده و منطق در آن کاربرد کمتری دارد ، تنبیه سخت‌ترین و کم هزینه‌ترین و در عین حال هم بدترین واکنش موجود است به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از ”ایرنا ”، “خشونت” و “تنبیه” در خانواده گاهی تبلور ترس و دلهره است زیرا فرزندانی که از کودکی فقط آموخته‌اند که به همه درخواستهای موجود پاسخ “بلی” بدهند و اگر “نی” بگویند در معرض لت و کوب قرار می‌گیرند، در بزرگسالی احتمال آنکه هرگاه “نی” می‌شنوند ،از ابزار خشونت استفاده کنند بیشتر است ، همانطور که فرزندان خانواده‌های پدرسالار، غالبا یا خشونتگرا هستند و یا از افسردگی رنج می‌برند     اگر می‌خواهیم جهانی صلح آمیز داشته باشیم باید در قدم نخست، با روش های خشونت آمیز در خانواده مبارزه کنیم ، زیرا امروزه متداولترین خشونت موجود در سطح جوامع انسانی ، خشونت در خانواده است.

پدیده خشونت خانگی در کشور ما در قیاس با پاره‌ای از کشورها کمتر رخ می دهد اما به هر حال واقعیت تلخی است که وجود دارد و عواملی نظیر بی پناهی اعضای آزار دیده ، ترس و شرم اعضای خانواده در بیان آزار، کاستی های قانونی ، بی‌توجهی نهادهای حمایتی و هزاران عامل دیگر در گسترش این امر دخیل است این امر ضروری به نظر می‌رسد که با یک عزم ملی ، علل گرایش به خشونت توسط کارشناسان بررسی شده و روشهای درمانی متناسب با آن به افکار عمومی ارائه شود.

در این خصوص یک فوق تخصص روانشتاسی با بررسی علل روانشناسی گرایش به خشونت اظهار داشت: گاهی خشونت توسط فرهنگ ، تایید و یا تشویق می‌شود و حتی توسط خانواده به رسمیت شناخته شده و یک رفتار نورمال تلقی می‌شود دکتر”تورج مرادی” افزود: هنگامی که نمی‌توانیم حرفمان را به کرسی بنشانیم توسط خشونت آن را اعمال می‌کنیم و این به معنای آن است که کسی که اقتدار درونی‌اش از بین رفته یا کم رنگ شده است ناچار است توسط خشونت خواسته‌اش را محقق کند این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: وقتی احترام به‌خود را یاد نگرفته‌ایم و از کودکی با احساس تحقیر زندگی کرده‌ایم به دیگران نیز طبعا احترام نمی گذاریم و این بی‌احترامی را بر فردی که از خودمان ضعیف تر است مثل کودکمان اعمال می‌کنیم وی ادامه داد: این بی‌احترامی مثل یک عقده سرکوفته‌ی حل نشده در درون فرد باقی می‌ماند و هنگامی که فرد توسط عوامل بیرونی تحریک می‌شود آن را به شکل پرخاشگری و خشونت بیرون می‌ریزد.

این محقق با اشاره به این که وقتی انسان قادر نباشد بر محیط کنترل داشته باشد این عدم کنترل را دلیل ضعف و ناتوانی خود تلقی می‌کند گفت: در چنین شرایطی فرد بیمار فکر می‌کند که دوست داشتنی نیست و غیرقابل احترام است و در چنین حالتی حتی احساس شرم نهفته در درون آدمی افزایش می‌یابد.

وی ادامه داد: در چنین شرایطی است که تخلیه کردن احساس شرم بوسیله لت وکوب و تحقیر کردن کسی که ما را خشمگین کرده‌است ،فوق‌العاده ارضاکننده و تخلیه‌کننده است لذا این تجربه به کرات تکرار می‌شودمرادی تصریح کرد: هنگامی که کودک لت و کوب می‌شود به تنها چیزی که نمی اندیشد کار اشتباهی است که انجام داده است و اصلا به دلیلی که پدر و مادر به خاطر آن وی را لت و کوب کرده‌اند فکر نمی‌کند بلکه تنها چیزی که کودک در آن شرایط به آن می‌اندیشد آن است که مورد توهین و تحقیر قرار گرفته‌است.

وی خشونت اعمال شده توسط والدین را مهمترین عامل از بین رفتن اعتماد و صمیمیت در خانواده عنوان کرداین متخصص، اضطراب ، ترس از جدایی ، شب ادراری و وجود علائم روان را از جمله تاثیرات کوتاه مدت خشونت نسبت به کودکان دانستوی تاکید کرد:آن چه اهمیت بیشتری دارد اثرات درازمدت خشونت بر کودک است ،اعتماد بنفس پایین و احساس شرم از مهمترین این تاثیرات است و چنین کودکی در بزرگسالی تبدیل به یک والد مهاجم، خشن و آزاردهنده شده و کودک خود را مورد آسیب قرار می‌دهد.

در همین راستا دکتر”علی نجفی توانا” متخصص جرم شناسی گفت: خشونت یک نوع پاسخ اعتراض‌آمیز است که فرد نسبت به فشارهای درونی و بیرونی که به وی تحمیل شده‌است ، می‌دهد وی افزود: فرد بوسیله اعمال خشونت ، واکنش قهرآمیز خود را به عوامل ناخوشایندی که وی را تحت فشار قرار داده‌اند، ارائه می‌کنداین استاد دانشگاه تصریح کرد: قربانیان خشونت نیز خودشان در اعمال خشونت نقش مهمی را ایفاء می‌کنند زیرا سکوت بزه‌دیدگان در مقابل خشونت موجب بروز مجدد آن خواهد شد .

وی افزود: اگر در خانواده، گفتمان منطق حاکم باشد می‌توان بحرانهای گوناگون را مدیریت کرد اما هر جا که ما روشهای آموزشی، تربیتی ، علمی و ساز و کارهای منطقی برای مهار اختلافات خانوادگی نداشته باشیم خشونت تنها راه چاره تلقی می‌شودنجفی‌توانا در خصوص شناخت علل اعمال خشونت در خانواده گفت: علل اجتماعی ، فرهنگی و روانی از جمله مهمترین علل ایجاد خشونت است ، مشاهده فیلمهای سراسر خشونت به کودکانمان می‌آموزد که می‌توان از طریق اعمال این رفتار های خشونت‌آمیز به مقصود رسید وی بیان داشت: گاهی خشونت می‌تواند علل روانی داشته باشد و نشانگر ترس و دلهره فرد از یک عامل بیرونی باشد زیرا بسیاری مواقع شخص به علت ترس و دلهره از یک عامل دیگر دست به خشونت می‌زنداین جرم شناس ، استرس ، دلواپسی ، نگرانی و افسردگی را از نتایج اعمال خشونت عنوان کرد و افزود: هر چه درجه جامعه پذیر شدن افراد بیشتر باشد به همان نسبت نیز نظم ، قانون پذیری و خشونت گریزی بیشتر می‌شودوی یادآور شد: خشونت معمولا وقتی میان افراد ابراز می‌شود که فرد تهدیدی را احساس می‌کند و در پاسخ به آن احساس تهدید ، رفتار پرخاشگرانه از خود بروز می‌دهدوی درپاسخ به‌این سوال که”چه خانواده‌هایی مستعد بروز رفتار پرخاش گرانه در کودک هستند؟” گفت: شیوع تعارض خانوادگی ، عدم صمیمیت مابین پدر و مادر ، زد و خورد ، خانواده از هم گسیخته ، طلاق و فرزندانی که توسط تک والد نگهداری می‌شوند ، می‌توانند فضا را برای پرخاشگری کودکان فراهم کنندوی همچنین وجود پدر و مادرانی که دچار بیماری بوده و یا به‌مصرف مواد مخدر یا الکل مبتلا هستند و یا مشکلات شخصیتی دارند را از جمله عوامل ایجاد رفتار پرخاشگرانه در کودک عنوان کردنجفی توانا به این نکته اشاره کرد که کودک بیشترین آموزه‌های خود را نه از طریق توصیه‌های کلامی بلکه از طریق مشاهداتش بدست می‌آورد و الگو می گیرد . این جرم شناس افزود: کودک از والدینش می‌آموزد که چگونه رفتار کند، پدر و مادری که خودشان درگیر پرخاشگری کلامی هستند به کودکشان این پیام را منتقل می‌کنند که” اگر کسی کاری انجام داد که خوشایند تو نبود می‌توانی بر سر او داد زده یا به او ضربه بزنی ودر پایان یادآور شد: ما معمولا کودکمان را وقتی تنبیه می‌کنیم که کاری مخالف میل ما انجام داده است ، ما از کار او خوشحال نیستیم و به او این پیام را می‌دهیم که اگر از کسی خوشحال نبودی می‌توانی او را بزنی و کودک پیام ما را دریافت کرده و تقلید می‌کند.

تدویر کنفرانس به خاطر محو خشونت علیه زنان

دفتر نماینده گی سازمان ملل متحد در فدراتیف روسیه به تاریخ هشتم  ماه دسامبر جلسه تحت عنوان مبارزه علیه خشونت در برابر زنان در سالون کنفرانسهای آن اداره برگذار نمودو

در کار کنفرانس خانم کارون بورگ نماینده کمیساری عالی ملل متحد،پترو پالویفسکه کنیه الکسوینا نماینده کمیته مهاجرین فدراتیف روسیه ،ایرینه شربکووه نماینده ارشد افسر حقوق بشر ملل متحد ، داکتر راضیه هوتکی مسوول شعبه امور زنان اتحادیه سراسری افغانهای مقیم فدراتیف روسیه و جمع کثری از خانمهای مهاجر افغان و کشور های دیگر اشتراک داشتند

در آغاز خانم گیشه کارن بورک فعالیت های سازمانهای حقوق بشر در ارتباط با محو خشونت علیه زنان صحبت نموده و تاکیدنمودند که این نهاد ها مبارزه جدی و فعال را در محو خشونت علیه زنان بکار بگیرند .او اظهار امیدواری نمود تا در آینده شاهد پیشرفت و تحول در وضعیت پناهنده گان و مهاجرین در روسیه باشیم . همچنان خانم گیشه تاکید کرد سازمان ملل متحد میزبان کسانیکه در این اداره ثبت میباشد خواهد بود . و هیچگاه از همکاری های خویش به مهاجرین دریغ نخواهد ورزید .سپس خانم اولگه اسلا وا مشاور ارشد دفتر حقوق بشر در فدراتیف روسیه در مورد فعالیت های آن اداره مفصلا صحبت نموده و اظهار داشت که مسایل مربوط به زنان خاصتأمبارزه علیه خشونت و تامین حقوق بشری آنها از وظایف مبرمی بوده و به خاطر تحقق دراین امر باید همکاریهای لازمه را انجام بدهیم همچنان خانم ایرینه معاون و محترمه داکتر راضیه هوتکی در رابطه با ارائه فاکت ها معین صحبت نمود ند در اخیر فلم افغانی ( اسامه ) به نمایش گذاشته شد قابل یاد آوری است که اشتراک کنند ه گان محفل در مورد پرابلم های پناهنده گان سوالات را به خانم گیشه راجع ساختند که در مورد تو ضحات لازم از جانب شان ارائه گردید .

محفل ساعت 3 بجه باصرف نهار به پایان رسید.                                              گزارشگر مینا نادری

در گـــرداب حقوق بشر و حق برابری زن.

 حقوق بشر در جهان معاصر، صرف نظر از مباحث نظری و مکاتب فکری مختلف موجود، متاسفانه دستاویزی در منازعات سیاسی بین دولت‌ها نیز شده است و مخصوصا قدرت‌های بزرگ غربی ازجمله ایالات متحده آمریکا سعی می‌کنند خود را الگو و پیشگام حقوق بشر در جهان معرفی کنند و ازهمین رو در خصوص کشورهای دیگر غالبا اظهارنظروامرونهی دارند. به علاوه دولت‌های مزبور گاه با ادعای حمایت از حقوق بشر از مجاری مختلف فشارهایی را بر کشورهای هدف وارد می‌کنند تا تحولات مورد نظرشان تامین شود.

اضافه شدن موضوع "حقوق بشر" در دستور کار غربی‌ها یک برخورد سیاسی‌کارانه است که ازهمان معیارهای دوگانه تبعیت می‌کند.

سوال این‌جاست که این مجموعه‌ها با چه مقدمه‌ای خود را صاحب امتیاز انحصاری مطالبات زنان می‌دانند؟! کشورها و سازمان‌های به اصطلاح مدافع حقوق زن که همه ساله کشورهای رو به انکشاف را محکوم به تضییع حقوق زن می‌کنند؛ در جریان تضییع حقوق زنان در کشورها و دولت های متحد غرب چگونه عمل می کنند؟ آیا از وضعیت اسف‌بار، ظلم‌های بی‌شمار به زنان و کشتار و شکنجه آنان در میان کشورهای عربی در جریان انقلاب‌های اخیر منطقه خاورمیانه در مصر، ‌لیبی،‌ تونس، بحرین، یمن،‌ عمان، عربستان، ‌اردن، سوریه و … مطلع هستند؟! به راستی دلیل این سکوت خفت بار در قبال این همه ظلم چیست؟!

رژیم حاکم بحرین با مشاهده نقش فعال زنان در تظاهرات به سرکوب و بازداشت آنان پرداخت، به گونه‌ای که از روز آغاز تظاهرات تاکنون صدها زن بازداشت شده‌اند. حملات وحشیانه و بی‌سابقه نیروهای امنیتی به زنان، بحرین را در صدر کشورهای منطقه از لحاظ بازداشت و قتل زنان به خاطر اعلام دیدگاه‌های سیاسی خود قرار داده است. رژیم بحرین با سرکوب زنان همه توافق‌نامه‌های بین‌المللی را که برای حمایت از زنان امضاء کرده بود، نقض کردند.

موضع‌گیری دولت‌ها و سازمان‌های مدافع حقوق زنان و حامیان "سکینه آشتیانی" که مقابل حکم اعدام او بیانیه‌های مختلفی صادر و اعتراض می‌کردند، سکوت است.

شیرین عبادی که جایزه نوبل را به دلیل فعالیت‌ درزمینه حقوق بشر و ترویج مردم‌سالاری در ایران به ویژه در مورد حقوق زنان و کودکان، دریافت کرده و پیش ازاین در قبال زیر گرفته شدن سگان از سوی اتومبیل هم بیانه صادر می‌کرده است؛ نسبت به کشتار مردم و زنان مسلمان بحرینی چون "جواهر عبدالامیر کویتیان"، دختر دانشجو، "بهیه العرادی"، "آیات القرمزی" و… واکنشی نشان نداده و سکوت اختیار کرده است.

آمریکا و اروپا اگر حقوق زنان در کشورهای دیگر نقض شود، سیل محکومیت‌ها و درخواست "توقف نقض حقوق زنان" در آن کشورها را به راه می‌اندازند، ولی در خصوص بحرین از چنین واکنش‌هایی خبری نیست و در سایه سکوت مطلق سازمان‌های بین المللی‌، انواع بدرفتاری با آن‌ها می‌شود. 

کشتار زنان مسلمان بحرینی بیانگر این است که ادعای حقوق بشر و آزادی زنان در غرب سرابی بیش نبوده و اساساً آزادی زن از نگاه دولتمردان غربی چیزی جزبی‌بندوباری، در دسترس مردان بودن و تسلط برجنس زن نیست و نه به خاطر زنان و برای آنان، بلکه در راستای اعمال فشار سیاسی به کشورهای مستقل و ناهماهنگ با سیاست های نظام سلطه است.

بیست و پنجم نوامبر برابر است با روز بین المللی(عدم خشونت علیه زنان)               تجلیل  این روز  که در25 نوامبر سه خواهر با نام خانواده گی میرابال ازجمهوریدومینکاپس ازشکنجه وتجاوز جنسی توسط افرادی از استخبارات نظامی آنکشور به قتل رسیدن. آنها مبارزین زیر زمینی یا مخفی بودند که علیه دیکتاتوری استبدادی تروجیلو فعالیت مینمودند. فینمیست های امریکائی لاتین و حوزه کارائیب درسال 1981 روز 25 نومبر را روز بین المللی یاد بود از قربانیان تشدد و خشونت علیه زنان و دختران اعلامنمودند.  مبارزه جهانی علیه خشونت در برابر زنان رسماء بتاریخ هشتم مارچ2004 همزمان باروز جهانی زنان از جانب نهاد های بین المللی مانند سازمان ملل متحد و عفو بین المللی( امنیستی انترنیشنل) آغاز گردید و قرار  براین تا ده سال آینده ادامه یابد.

از این روز طی محافل و میتنگ ها تجلیل به عمل میآید . در محبث مبارزه علیه خشونت ،بخش چشمگیری مبارزه علیه لت و کوب زنان و کودکان در بررسی ،عواملی که منجر به خشونت علیه زنان میشود ، باید به این دو نکته توجه کرد

-  مرد ها از لحاظ جسمانی قویتر هستند و این را خود آنها به خوبی میدانند.

- مقرارت و قوانین قضایی هم سبب شده اند که مردها به هر شکلی که میخواهند با زنها رفتار کنند.

به طور کلی انسانها تمایل دارند که ناراحتیهای خود را روی نزدیکترین کسان خود که هرروز آنهارا میبیند تخلیه کنند .زمانیکه مرد در دوران کودکی درخانواده پرهرج و مرج بزرگ شده و درمحیط خشونت و زور گویی زندگی کرده و میان جامعه کوچکش که خانواده باشد و جوامع دیگر مانند فاکولته، محل کار ، ادارات و دولت، هماهنگی و تعادل نبیند، میل به توهین و بی حرمتی به زن در او افزایش می یابد.

درارتباط با مسایلی که طرح شد، عامل که بروز خشونت و لت وکوب زنان را دامن میزند و آن اعتیاد است . زیراخشم از   خصوصیت های  معتادان است .حسادت یکی دیگری ازعلل بروز خشم است . تعریف کلی خشم محصول شکسته شدن غرورو احساس حقارت و ترس و ضعف اعتماد به نفس است . انسانها خشن دربرابر جریحه دار شدن غرور شان از خود بیشتر خشونت نشان میدهند تا ترس ، زیرا ابراز خشم از نظر بسیاری اشخاص نشانه جسارت است ،در حالیکه ابراز ترس را دلیل ضعف و زبونی میدانند . بنا براین ترس را سرکوب کرده وهرچه بیشتر فریاد میزند .بروز خشم و تلافی کردن برای اینگونه افراد نشانه تشخیص  قدرت وتوانایی است یکی ازعلتهای دیگر بروز خشم و ارایه خشونت همانا کسب عظمت و میل به پیروزی و برتری میباشد افراد خشن درسطح جامعه پراگنده بوده وهرگز نمیتوان آنهارا به طبقه فقیر، دولتمند، کم سواد یا کارگر محدود کرد. ویژه گی های انفرادی مردها و زنها و مسایل روانی که انسانهارا پرخشگر به بار آورده باعث بروز خشونت خانواده گی میگردد.  مقررات و ارزشهای فرهنگی که هدایت کننده رفتار افرادجامعه میباشد و بخصوص درافغانستان و ساختار اجتماعی که طبق آن جامعه سازمان میبابد مانند : فقر، میزان بیکاری نبودن دفاتر مشاورتی خانواده ، قوانین یکطرفه خانواده مذهب وسنت، طرز کار محاکم و جانبداری نظام قضایی از جنس مرد ازاین رو سند ازدواج در ضمن سندی برای لت و کوب نیز میباشد. زنان از سالیان متمادی به جرم زن بودن خشونت های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را متحمل شده اند که از دوران تا دورانی در تشدد این رنج و خشونت از جهت قانون تفاوت های وجود داشته . زنان هم اگر باری بطور انفرادی و یا جمعی علیه فشار و خشو نت قدعلم نموده اند به تخلف از نورم های سنتی، عنعنوی، قومی ، منطقوی و شریعتی متهم شده اند . تا وقتيكه يك زن نمي داند ،مي گويند به همين كه داري راضي باش ،اما وقتي كه زن دانست به آنچه كه حقش است براي حق طلبي درجوار مردان عدالت پسند كشور قرار بگيرند . ميخواهند زن را خارج ازمحدوده ي انسانيت نگهدارند ودايره ي زن بودن رابرايش كافي قلمداد كنند. همه نقایضین حقوق انساني زن ،به زن بودن زن باور دارند ، هم زن ستيزان زن را زن مي دانند و هم زن باوران اين اعتقاد را دارند ، دراينجا همه توافق نظر دارند ، آنچه مهم است و بايد مورد پذيرش قراربگيرد ، اين است كه قبل از اينكه زن ، زن باشد انسان است ، بايد احترام شود آنچه با حروف کوچک برروح زن نوشته شده خواندن آن مشكل مي نمايد .وقتي خوانا مي شود كه با حروف درشت درزندگي سياسي و اجتماعي ، زن را به نام انسان بخوانيم . براي رسيدن به حق وآزادي زن نبايد سد هاي سديدي ايجاد شود كه قابل عبورنباشد.

بايد مرد وزن به عنوان انسان هاي عدالت پسند وظلم ستيز اين سد ها را بشكنند آنچه دربرابراين منطق مقاومت ميكند تعصب است و آنچه كه تعصب را توجيح مي كند جهل است و آنچه راكه جهل ايجاد مي كند پارچه پارچه كردن واز بین بردن  انسانها است.

                                                                                 داکتر: راضیه هوتکی 

              رئیس شورای زنان افغان ومسوول شعبه زنان اتحادیه سراسری افغانها در فدراسیون روسیه

خشونت و بازهم خشونت علیه زنان، مادران، خواهران و دختران

یادی از سوگوار شدن صدها مادر هراتی که دختران جوان شان بنا بر جبر خانواده و مخصوصا مرد های آنها خو درا به آتش کشیدن و سوختاندن، یادی از کمپ ها دشتهای گرم و سوزان پاکستان، شرایط بد ایران، از غم، رنج، بدبختی های که جنگ افروزان وجنگ سالاران طی دهه اخیر در حق زنان افغان کردند، بی حرمتی هاییکه در خاطره زنان معصوم و مظلوم و با عاطفه افغان به یادگار مانده و از آنها حماسه ساخته شده است. با تاسف که اینها تنها قصه های دیروزی نیست امروز هم فاجعه آفرید.

از گذشته های دور زن افغان را به نظاره بگیریم که در کدام شرایط زنده گی داشت و دارد، گذشته دور و نزدیک زن افغان با امروز وی چه فرقی دارد؟ در تمام تاریخ زنده گی زنان جز رنج و غم از جهان هستی چه دیده اند؟

یادآور باید شد که زن افغان را به عنوان برده به زنجیر بستند و در محضر عام در استدیوم ورزشی مورد فیر گلوله قرار دادند، یاد کنیم که مادرِ حامله را نگذاشتند شفاخانه برود و طفلش در بطنش جان سپرد. و با  پوشانیدن چادری تنفس هوای آزاد را که یک عنصر رایگان است از وی گرفتند.

موج ترور، وحشت، ناامنی، آدم ربایی و گروگانگیری، قوماندان سالاری و اقربا پروری، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدره، همه اینها را هیچکس فراموش کرده نمی تواند که اشغالگران غربی با شعار آزادی افغانستان از بنیاد گرایی و نجات زن از چنگال بیعدالتی بر سرزمین ما تاختند. اینک شاهد هستیم که نه تنها کاری برای نجات زن افغان انجام ندادند، بلکه حمایت وسیع از ارتجاعی ترین گروههای مذهبی زمینه نابودی نقش زن افغان را که یک رکن اساسی جامعه بود مساعد ساختند. در افغانستان به طور مشخص زنان اسیر پیش از پیش قواعد منسوخ قرون وسطایی گردیده. تاثیر ماهیت این قواعد که در اکثر موارد در تقایل با آزادی زن و تامین حقوق مساوی آن ها با مردان میباشد و هر نوع گرایش به سوی یک جامعه باز و سیکولار را نا ممکن میسازد.

انتصاب تعداد محدودی از زنان وابسته به جریانهای مختلف به معنای تامین حقوق زن نبوده و نخواهد بود با اشغال قدرت توسط جهادی ها در 1992 م عملا آنچه را که دولت و (ح.د.خ.ا.) برای شکلگیری یک حرکت استوار به نفع زنان کشور هسته گذاری کرده بود از بین رفت و زن از موقعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود صرفا به برده های جنسی و ستمکش مبدل شد و این همه تغیرات در برابر چشمان و حتی با اشتراک آنهای صورت گرفت که خودرا مدافعان حقوق بشر و دموکراسی در جهان میدانند و هر روز خون هزاران انسان را در نقاط مختلف جهان به همین نام می ریزند. پالیسی حاکم در رژیم کابل عملأ در ضدیت، سهمگیری فعال زنان در عرصه تولید و رشد اقتصادی آنان میسر میکند بیش از ۳ میلیون بیوه زنان ناشی از جنگ خانمانسوز تأمین کننده ضروریتها و متکفل مصارف زنده گی فامیل خویش میباشند.

خوشترین هدیه یی که رژیم موجود افغانستان تحت حمایت منادیان جهانی دموکراسی، به مادران و خواهران خود پیشکش کرده است تسجیل اسارت و نابرابری شان با مرد در همه قوانین نافذ کشور است. به مادران، خواهران و دختران خود اگر سخاوتی کرده و آزادی هم داده است دو راه را در برابر شان قرار داده است. یا باید به عنوان برده جنسی و شریک بالعفل مافیای مواد مخدر و قاچاق اسلحه مطرح باشند و یا دست به گدایی و تسلیمی به شرایط رقتبار بی عدالتی بزند و در برابر هیولای گرسنه گی فرزندان شان، تن به خود فروشی بدهند. کدام زن و به اصطلاح نماینده زن افغان در پارلمان کشور صدای اعتراض خود را در برابر این واقعیت تلخ بلند کرد که چرا و کدام عوامل باعث شده تا ۵۰ هزار زن افغان برای فرار از فقر جانگداز آمادگی خود را برای خودکشی و خود سوزی اعلام کنند علم کردن چند زن محدود و همنظر با ارتجاع مذهبی در ساختار رژیم کنونی، فقط به صحنه تیاتر میماند که نی هنرپیشه به نقش خویش باور دارد و نی بیننده به محتوای این تیاتر پی برده میتواند.

تماشای، وحشت زا و یک واقعه دلخراش در دو صحنه چنان تکان دهنده که انسان را خیلی متاثر و حتی وضع بیننده به تخیل یک انسان نمی گنجد که در قرن بیست و یک چنان یک عمل جنایت آمیز در دور ترین و منزوی ترین منطقه جهان به وقوع بپیوندد. اهالی بی خرد منطقه نیز که بنا به فتوای کور کورانه یک ملای بی سواد که خودرا پیرو "طالب" میداند و روش مذهب خشونت طلب وهابی را تعقیب میکند این عمل را انجام دادند در این جنایت شریک بوده، با تاسف عمیق در این جمعیت حتی یک شخص هم پیدا نشد که فتوای ملای بی دانش و بی معرفت که بدون "محکمه" که مخالف "قانون جزای مملکت" و مغایر شئونات مذهبی و فرهنگی کشور است مردم را از این رسوم ناپسند بر حذر دارد.

گرچه در بعضی از ویب سایت های افغانی مشاهده این ویدیو، در پایان عمل سنگسار یک مرد بی خرد به زن جوان که از شدت درد زخم های سنگسار بخود میپیچید نزدیک شده و با تفنگ دست داشته در سر و صورت این زن دو فیر نمود و به زنده گی اش خاتمه داد به تعقیب آن جوانی را که مشت های آن بسته بود نیز در همان محل مانند صدیقه جوان سنگسار نمودند نشر شد ولی طوری که شاید و باید از جانب اهل قلم و اندیشه باز تاب گسترده داده میشد نشد که قابل تاثر است. موسسات حقوق بشر افغانستان و گروپ جنایت مقابل بشر در مورد این واقعه حیرت انگیز و گیچ کننده به "مقامات دولتی" افغانستان چه پروتست قانونی شده است؟

داکتر راضیه هوتکی

 پیام شورای زنان افغانستان در فدراسیون روسیه به مناسبت روز جهانی خشونت علیه زنان

25 نوامبر به عنوان یک رویداد با اهمیت تاریخی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تــاریخ 17 دسامبر سال 1999 در هشتاد  و سومین جلسۀ عمومی با توافق 79 کشور عضویت به عـنوان روزجهانی محو خشونت علیه زنان تصویب و مورد تائید قرار گرفت.

تا جایکه هموطنان ما آگاهی دارند اعلامیه های جهانی حقوق بشر، کنوانسیونهای هفتگانۀ ملل متحد و میثاقهای بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کنوانسیون رفع هر نوع تبعیض علیه زنان همه گانی بوده و کشورهای عضو بدون چون و چرا مکلف به اجرایی قوانین نافذ از طرف ارگانهای ملل متحد می باشد و در همه کنوانسیونها و بخصوص به کنوانسیونهای که پریشانی و حمایت از حقوق زنان و رفع خشونت تأکید بیشتر بعمل آمده و معطوف داشته تا دول و کشورهای امضاء کننده اصول مساوات و حمایت از حقوق زنان را تطبیق و عملی و ز اجرای آن به سازمان ملل متحد اطمینان دهند. سال گذاشته شاهد افزایش خشونت علیه زنان و تجاوز جنسی علیه کودکان و ازدواج های اجباری دختران قبل از رسیدن به سن قانونی و افزایش خود سوزی زنان و غیره خشونت های خانواده گی بوده و هیچیک از عاملان آن غرض محکمه و باز جویی عادلانه به پنجۀ قانون سپرده نشده و به جزای اعمال خود نرسیده و این عمل باعث معافیت رشد فرهنگ و با گذشت هر روز خشونت علیه زنان افزایش و رقم بلندی در مورد است. باید پذیرفت که خشونت علیه زنان وجود دارد و علیه آن مبارزه کرد. و زن را گرامی داشت که مادر است، خواهر است و دختر است زن چو بوستان گلشن مهر و وفاست، مادر است که ارجمند ترین، گرامی ترین و لطیف ترین موجود بشر است شعوری شدن این مساله به یقین فهم و درکی را به مردم خواهد داد که اجازه ندهند تا پادشاه، امیر، خلیفه، امام، امیرالمومنین و غیره سرنوشت سیاسی شانرا تعیین کنند. بخشی زیادی از ساکنان افغانستان بشمول زنان هم نیز به این درک رسیده اند. اصلاحات دینی چیزی دیگری نیست بجز جدایی دین از دولت؛ ولی نه باید آنرا ضد دین تعریف کرد، بگونه ی که بنیاد گرایان آنرا مخالف دین به مسلمانان معرفی میکنند. در غیر آنصورت، زن ستیزی که بخشی از فرهنگ کهن و یا سنتی این سر زمین که از ترکیب عناصر دینی و محلی بوجود آمده، ادامه خواهد داشت. ولی فرهنگ زن ستیزی در این سرزمین هیچگاه به مفهوم آن نیست که مردان در افغانستان بحیث انسان های مستقل از حقوق فردی بشری بر خوردار هستند، و مکانیزم دفاعی و یا حق دفاع از خود در برابر استبداد و زورگویی دولت و جامعه را دارند. افغانستان مانند: سایر کشورهای اسلامی با فرهنگ مدرنیتیت در تنگناه قرار دارد، تنگنایی با فرهنک مدرنیتیت پیامدش یک نوعی از استبداد دینی را انعکاس میدهد که شرایط زنده گی مرد و زن را بشکل ناهنجار آن متأثر ساخته است.

زن موجودی که سراپا لطف، احسان، محبت، عشق و درد است، موجودی که همه خوشبختی های بشر مدیون جان فدایی های اوست. او جهان را با زیبائی های معنویش آرایش و مفهوم میدهد. او خورشیدی است که بدون پرتو محبتش دنیای بشر تاریک خواهد بود. امروز هر انسان خارق العاده یی، هر نابغه ای و هر دانشمندی که به خویش می بالد و مصدر خدمت به جامعه بشری میگردد فرزند همان زنان است که شب ها را تا صبح نخوابیده و بالای گهواره او زمزمه عشق سر کرده است، فرزند کسیست که به او راه دوست داشتن و چگونه زیستن را آموخته است.

ای لطیفترین گل بوستان هستی، یکبار دیگر در برابر شما شیرزنان شما رابعه ها، ملالی ها، زرغونه ها، عایشه ها، نازو انا ها، فاضله ها، نادیه ها مستوره ها ادای احترام نموده و پیام همبستگی شورای زنان افغانستان در فدراتیف روسیه را به تمام زنان جهان تقدیم میدارم.

زنده باد همبستگی زنان در جهان

   داکتر راضیه هوتکی رییس شورای زنان افغان و مسوول شعبه زنان اتحادیه سراسری افغانها در فدراسیون روسیه

شجاع ترین زن درافغانستان هنوزهم دردنیای تهدیدات

ماریا بشیر” یکی ‌از دشوارترین وظایف را در افغانستان دارد. این زن، لوی سارنوال هرات است و در این سمت باید با فساد و خشونت‌های ‌داخلی ‌در افغانستان مبارزه کند. او همچنین از حق زنان آن کشور برای ‌کار در بیرون از خانه دفاع می‌کند و آنها را مورد تشویق قرار می‌دهد.

مبارزه برای‌ دستیابی ‌به عدالت و مقابله با فساد گسترده در سیستم سیاسی ‌افغانستان کار مشکلی ‌به حساب می‌آید؛ و«ماریا بشیر» نیز در این رابطه با چالش‌های ‌زیادی ‌رو به رو است. افغانستان جامعه‌ای است که هنوز هم برای‌خلاص شدن از دست قوانین سختگیرانه و ضدزن دوران طالبان تلاش می‌کند. در چنین شرایطی‌حضور یک زن در جایگاه قدرت نه تنها امری ‌نادر محسوب می‌شود، بلکه خطرناک هم هست

از هنگامی‌که ماریا بشیر در سال2006 میلادی ‌به عنوان لوی سارنوال  ولایت هرات انتخاب شد، بارها از طرف طالبان مورد خشونت ‌قرار گرفته و حتی‌تهدید به مرگ شده است. این تهدیدها به بخشی از زندگی‌ روزانه او تبدیل شده است. ماه گذشته در مراسمی ‌در واشنگتن ماریا بشیر از طرف وزارت امور خارجه امریکا به عنوان یکی‌ از زنان شجاع در عرصه بین‌المللی ‌انتخاب شد .وقوع خشونت‌های ‌داخلی‌ یکی ‌از مشکلات رایج در افغانستان به حساب می‌آید. سال‌ها سلطه  طالبان بر آن کشور باعث شده بود که زنان کاملا تحت کنترل مردها قرار داشته باشند.

اگرچه قانون اساسی‌ کنونی ‌افغانستان قوانین خوبی‌ برای ‌دفاع از حقوق زنان دارد، اما نحوۀ اجرای‌ آنها بد است. ماریا بشیر در 5 سال گذشته عامل مهمی ‌برای ‌سرزنش شوهران و خانواده‌هایی ‌به‌حساب می‌آمد که با زنان بدرفتاری‌ و خشونت می‌کردندمصمم برای ‌موفقیتدر سال1990 بشیر درخواست تحصیل در پوهنتون کابل را داد. این درخواست مورد توجه وزیر تحصیلات عالی وقت افغانستان قرار گرفت. انتخاب اول، دوم و سوم او این بود که در رشته حقوق تحصیل کند. او قاطعانه تصمیم خود را برای‌رسیدن به موفقیت گرفته بود. این موضوع وزیر تحصیلات عالی ‌افغانستان را متقاعد کرد که با درخواست او موافقت کند و ۴سال بعد ماریا بشیر به عنوان سارنوال جنایی ‌وارد اداره سارنوالی ‌شد.

او در سال1996 میلادی ‌ازدواج کرد و به ولایت هرات رفت. این ولایت محل زندگی ‌شوهرش به حساب می‌آمد، در همین سال بود که طالبان به قدرت رسید.

ماریا بشیر آن دوره را به خاطر می‌آورد و می‌گوید: سال‌هایی‌که  طالبان قدرت را در دست داشتند، اوضاع افغانستان بسیار بد بود. من مانند زنان تحصیل کرده دیگر در حبس خانگی ‌به سر می‌بردم.

اما او نمی‌خواست بی‌تفاوت بنشیند و ببیند که حاکمان جدید زندگی ‌دختران جوان افغانستان را تباه می‌کنند. ماریا بشیر آموزشگاهی ‌را در خانه‌‌اش دایر کرده بود و دخترها می‌توانستند در حالی‌که کتاب‌ها و پنسل هایشان را در پاکت پنهان کرده بودند، مخفیانه وارد منزل او شوند.

انجام این کار برای ‌ماریا بشیر خطرناک بود، به همین خاطر پولیس محلی‌هرات2 بار شوهرش را احضار کرد و درباره فعالیت‌های‌ ماریا از او سوالاتی‌ پرسید.

هنگامی‌که نظام طالبان از بین رفت، دولت انتقالی‌ افغانستان مامورانی ‌را به دروازۀ خانه ماریا بشیر فرستاد تا از او برای کار دعوت کنند و او باز هم به عنوان ثارنوال در هرات کار خود را ادامه داد.

3 سال بعد هنگامی‌که لوی ثارنوال  افغانستان از هرات دیدار کرد، ماریا بشیر او را در نشستی‌که بیش از 300 نفر از ثارنوال‌ها در آن حضور داشتند و بیشتر آنها هم مرد بودند به‌صورت علنی‌ به چالش کشید.

 بی‌پروایی ‌ماریا بشیر مؤثر واقع شد و قبل از اینکه لوی ثارنوال  به کابل برسد، ماریا به عنوان نخستین لوی ثارنوال زن در افغانستان منصوب شد.پس از انتصاب ماریا بشیر همان‌طور که پیش‌بینی‌ می‌شد، موجی ‌از توهین‌ها و دیدگاه‌های ‌منفی‌ علیه او به‌وجود آمد،اما این زن محکم و قاطع سرجای‌خودش ایستاده بود. او در این رابطه می‌گوید: تمام این اظهار نظر های‌ منفی‌ باعث شد که من روی‌کارم متمرکز شوم و به‌صورت حرفوی هر چیزی‌که لازم است را انجام دهم.

او همچنین می‌افزاید: اگر نتوانم برای‌مردم کشورم مفید باشم کارم ارزشی ‌نخواهد داشت. ماریا بشیر در یک موتر ضد مرمی سفر می‌کند و 6 نفر بادیگارد هم همراه او هستند. لوی ثارنوال هرات می‌گوید: من نمی‌توانم به راحتی ‌به خرید یا تفریح بروم؛ این نوع زندگی ‌برای‌ یک زن بسیار مشکل و کسل کننده است. بدتر از همه تأثیری ‌است که وظیفۀ ماریا بشیر بر خانواده‌‌اش گذاشته است. 3 فرزند او با موجی ‌از تهدیدهای‌ همیشگی ‌زندگی‌می‌کنند و جوان‌ترین پسر و دخترش نمی‌ توانند به مکتب بروند و در خانه با کمک معلم خصوصی ‌درس می‌خوانند. این در حالی‌ است که بزرگ‌ترین پسر او به خاطر اینکه امنیت جانی‌داشته باشد برای‌تحصیل به آلمان رفته است.

خطرهای ‌واقعی، ‌زندگی ‌ماریا بشیر و خانواده‌‌اش را تهدید می‌کند. یک بار خانه آنها را آتش زدند و خانواده او مجبور شد از آنجا به جای‌ دیگری ‌نقل ‌مکان کند، سپس در سال2008 میلادی‌ بمبی‌ بیرون از خانه آنها منفجر شد و یکی ‌از محافظان را کشت.اینگونه تهدیدها چیزهایی‌ نیستند که ماریا بشیر از کنارشان به‌سادگی ‌بگذرد و آنها را نادیده بگیرد. او در این‌باره می‌گوید: البته به عنوان یک مادر همیشه به قلبم فشار می‌آمد و همواره به خاطر اینکه چنین زندگی‌ای ‌را برای‌خانواده‌ام درست کرده‌ام، خودم را گناهکار می‌دانم.او با قاطعیت می‌افزاید: اما اگر من بگویم که مشکلات خانوادگی دارم و زنان دیگر هم بگویند که با مسایل خانوادگی ‌مواجه هستند، پس آینده افغانستان به کجا ختم خواهد شد؟ ما باید با تمام این خطرها مقابله کنیم.با وجود این، مشکلات این زن در مقایسه با مسایلی‌که بعضی ‌از زنان دیگر افغان با آنها رو به رو هستند،اندک است.شوهر یک زن افغان ‌به‌مدت 4ماه او را در اتاقی‌تاریک زندانی‌کرده بود و نمی‌گذاشت که فرزندانش او را ببینند. آن  مردغذای ‌زنش را هم از زیر دروازه به او می‌داد. پس از گذشت 4ماه رنج و عذاب، این زن آزاد شد.

لوی ثارنوال هرات، رسیده گی‌ به این دوسیه را در دست گرفت و مرد به خاطر عذاب‌هایی‌که به زنش داده بود گناهکار شناخته و به 5 سال زندان محکوم شد. ماریا بشیر در این باره می‌گوید: اما من هنوز از نتیجه این محاکمه راضی ‌نیستم و می‌خواهم که دوسیه را بیشتر مورد بررسی ‌قرار دهم با وجود موارد وحشتناکی ‌مانند این، ماریا نسبت به آینده زنان افغانستان خوشبین است. او بر این باور است که حضور زنان در پارلمان، دستگاه قضایی، پوهنتون ها و مکاتب باعث تغییرات و تحولات اساسی‌در آن کشور خواهد شد.

بی‌بی‌سی                                                                                                                                         ویرایش: ادارۀ مجلۀ نگاه زن