مجله نادیه انجمن

آیا نوزادان باید قنداق (قنداغ) شود ویا نه؟
مزایا و خطرات قنداق کردن نوزادان چیست؟
قنداق (قنداغ) چیست؟
قنداق کردن نوزادان روشی معمول در زمان های گذشته بود و در تمام فرهنگ‌ ها دیده می‌شود و در کشور ماهنوز هم رایج است. قنداق کردن عبارت از پیچاندن یک پارچه یا چیزی شبیه آن به دور نوزادان و اطفال به گونه ای است که پاها و دست های نوزاد محکم بسته میشود.
پس نباید تمام شبانه روز، نوزاد را قنداق کنید، کودکان باید بتوانند روزانه مدت زمانی را آزاد باشند و دست و پای خود را تکان دهند. از سه ماهگی به بعد اکثر کودکان سعی میکنند اشیاء اطراف خود را با دست بگیرند و کوشش به رهایی از آن مینمایند.
تحقیقات زیادی در مورد قنداق کردن نوزادان انجام شده است که نشان می دهد قنداق کردن، گریه نوزاد را کم میکند و نوزاد خواب بهتری را تجربه می کند. چون قنداق کردن از جمله تکنیک ‌های خیلی قدیمی و سنتی نگهداری از نوزادان از زمان تولد تا چندین ماهگی میباشد، نکات متعددی درباره مزایا و معایب قنداق کردن نوزادان وجود دارد و در طبابت برخی هنوز هم بر مزایا قنداق کردن تاکید دارند اما عده ای آنرا در صورت ضرورت و با شرایط خاص و محتاطانه توصیه مینمایند.
قنداق کردن نوزاد فواید بسیاری برای سلامتی آنها به همراه دارد و بسیاری از کارشناسان بخش نوزادان توصیه می‌کنند که از قنداق کردن می توان به عنوان شیوه مؤثری جهت آرام ساختن نوزادان (به خصوص مواقعی که به دلایل مختلف نوزاد یا کودک تحت تأثیر محرک‌های محیطی قرار گرفته و ناآرام شده باشد) استفاده شود. همچنان وقتی نوزاد قنداق می شود ‌تقریبا در شرایطی قرار می‌گیرد که شباهت زیادی به داخل رحم مادر بودن را دارد و به همین دلیل نوزاد به سرعت آرام می‌شود. هدف از این کار گرم ‌تر نگاه داشتن نوزاد و در عین حال افزایش امنیت وی در برابر بعضی خطرات محیطی است.
نکات مهم در قنداق کردن
اگر اصول قنداق کردن رعایت شود، می توان گفت این کار مشکلی ایجاد نمی کند، به شرطی که حوصله، پاها، دست ها و سینه (تنه) نوزاد یا کودک را محکم نبندید تا نوزاد شما بتواند کمی پاها و دست هایش را حرکت دهد. همچنین مراقب باشید که نوزاد تان حتما و حتما به پشت خوابیده باشد.
در این مقطع موضوع بد نیست بدانید که واقعا قنداق کردن نوزادان چه مزایا و معایب دارد:
مزایای قنداق کردن نوزادان
۱- برخی محقیقان معتقدند که قنداق کردن به دلیل محدود کردن حرکات دست و پای نوزاد در حالت خواب، از تنش ها و لرزش های نوزاد که منجر به پریدنش از خواب میشود جلوگیری میکند و بنابران کودک خواب بهتری خواهد داشت.
۲- برای جلوگیری از گریه و راحت خوابیدن کودک خیلی خوب است
۳- تحقیقات اخیر نشان میدهد که قنداق کردن نوزاد، احتمال سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (Sudden infant death syndrome) را در نوزادانی که به پشت میخوابند کاهش می دهد. مادران جدا توجه داشته باشند که در صورت قنداق کردن نوزاد، باید نوزاد حتما به پشت خوابانده شود. اگر به پهلو خوابانده شود احتمال افتادن نوزاد همراه با قنداق به روی شکم زیاد بوده و می تواند منجر به بیماری های تنفسی در نوزاد شود.
معایب قنداق کردن نوزادان
۱- تحقیقات نشان داده است که اگر قنداق محکم و خیلی کشیده بسته شود مخصوصا ناحیه سرین کودک، در آنصورت در رشد غیرنورمال استخوان سرین (Hip dysplasia) نقش دارد، بخصوص در حالاتی که پاهای نوزاد یا کورک بسیار محکم بسته شده باشند و برای کودک امکان هیچ گونه حرکاتی مانند خم یا تکان دادن پاها را ندهد. همچنان اگر همیشه نوزاد یا کودک بسیار محکم بسته شود به مروز زمان می تواند به تورم مفاصل پا و لگن خاصره منجر شود.
۲- ممکن بالای وزن گرفتن و رشد کودکان اثر بگذارد، مخصوصا اگر خیلی محکم بسته شوند.
۳- ممکن سبب بلند رفتن حرارت بدن کودکان شود و در نتیجه سبب اذیت و آزار آنها شود، مخصوصا در موسم گرما.

اهتمام توسط: دوکتور خواجه روح الله صدیقی                                                                                                                                         2019-10-28

بیدار شدن از دنده ی چپ  رفتار از کودکی تا نوجوانی

مشکلات صبحگاهی فرزندان و راهکارهای از بین رفتن آن

یکی از مشکلات جدی کودکان ، مشکلات صبحگاهی و به ویژه دیر بیدار شدن است که سبب ایجاد تنش و فشارهای روحی کودک و والدین می گردد و برکار و فعالیت آنان تاثیر منفی می گذارد . والدین گرامی برای مواجهه با این مشکل ، باید علل آن را بیابند و آن ها را از بین ببرند . در این مقاله ، به بررسی علل مشکلات صبحگاهی فرزندان و چگونگی بیدارکردن او از خواب می پردازیم.

بیدار شدن از دنده ی چپ

برای خواب به موقع برنامه ریزی کنید ، تا فرزندتان کمبود خواب نداشته باشد . برای تعیین میزان نیاز او به خواب ، تا چند شب او را کمی زودتر بخوابانید ، تا زمانی که احساس کنید صبح ها به راحتی بر می خیزد .

برای خوابیدن به موقع کودک ، از راهکارهای ذیل استفاده کنید :

برنامه ریزی درسی : برنامه درسی و انجام تکالیف مدرسه را با نظر خودش زمانی قرار دهید که به اواخر شب کشیده نشود و خواب او را به تاخیر نیندازد .

خواب به موقع والدین : اگر اعضای خانواده هم زمان با هم بخوابند ، کودکان راحت تر خواهند خوابید . طبیعی است که صدای تلویزیون ، گفت وگو و خنده ی پدر و مادر ، خواب را برای کودک سخت می کند . با توجه به این که میزان خواب والدین ، از کودکان کمتر است ، می توانند صبح ها زودتر برخیزند و به کارهایشان بپردازند .

رژیم غذایی : خوراکی های با طبع سرد ، آب زیاد، شیرینی فراوان ، شام سنگین و شام قبل از خواب ، در سخت بیدار شدن کودک موثر است .

بی رغبتی به مکتب : گاهی به جهت عدم علاقه به درس ، انگیزه ای برای بیدار شدن ندارد . با بررسی علل این بی رغبتی که ممکن است مربوط به معلم یا همسالان یا فضای مکتب باشد ، این مشکل را حل کنید .

علل صحی: گاهی فرزندانمان به جهت بی حالی و سستی بدن به سختی بیدار می شوند ؛ که ممکن است منشاء صحی ( کارکرد بد جگر ، عفونت گرده ها، سل، ورم جگر یا اختلالات هورمونی ) داشته باشد که باید به متخصص مراجعه کرد.

چگونگی بیدار کردن کودک از خواب

بیدار کردن کودکان از خواب به ویژه در صبح ، حساسیت ویژه ای دارد که اگر سنجیده نباشد ، سبب ایجاد تنش و در نتیجه فشارهای روحی اعضای خانواده خواهد شد . برای بیدار کردن فرزندتان ، از راهکارهای زیر استفاده کنید :

* کنار بستر او قرار گیرد و از نزدیک بیدارش کنید .

* با نرمی و محبت با او سخن بگویید و از واژگان عاطفی( پسرم، دخترم، عزیزم، جانم و ...) استفاده کنید .

* او را به تدریج از چرخه ی خواب خارج سازید . برای این کار ، 15 دقیقه پیش از زمانی که می خواهید از خواب برخیزد ، دست به کار شوید و او را 3 بار با فاصله های 5 دقیقه بیدارکنید .

* برخی کودکان برای بیدار شدن به تحریک فیزیکی نیاز دارند ؛ بنابراین ، او را به آرامی ماساژدهید .

به بهانه گیری های صبحگاهی کودک توجه چندانی نشان ندهید و از روش نادیده گرفتنِ سنجیده استفاده کنید تا اگر برای جلب توجه است ،از بین برود

چند توصیه

* کودک خود را هنگام دیدن رویا از خواب بیدار نکنید . نشانه ی این حالت ، حرکت چشم ها است . انسان ها به طور متوسط 5تا10 بار خواب می بینند که این خواب ها کوتاه مدت است ؛ پس می توانید چند دقیقه صبر کنید و پس از اتمام رویا او را بیدار کنید .

* برای بیدار کردن کودک ، هرگز از زور و اهرم فشار استفاده نکنید ؛ چرا که لجبازی خواهد کرد .

* او را از دور صدا نزنید و داد و فریاد نکنید . به تعداد فریادهای شما شوک های عصبی به او وارد می شود .

* در صورت تاخیر در بیدار شدن ، از پیامد های طبیعی و منطقی استفاده کنید . کودکی که دیر از خواب بیدار شود ، به طور طبیعی به سرویس نمی رسد و باید در مکتب  پاسخگو باشد . در صورت تاخیر در بیدار شدن ، از صبحانه و چای داغ محروم می شود .

غرغر صبحگاهی

نق زدن و بهانه گیری صبحگاهی تا حدودی طبیعی است  و در 2 سالگی و دوران بلوغ اوج می گیرد . غرغر صبحگاهی کودکان عللی چون کم خوابی ، بیماری جسمی ، فشار عصبی ( به جهت اختلاف با والدین ، فرزند دوم ، آزار خواهر و برادر و ...) ، بیدار کردن او هنگام دیدن رویا ، و بیدار کردن با اهرم فشار و گاهی جلب توجه است که باید از بین برود.

* برای توقف غر زدن فرزندتان می توانید از شوخی استفاده کنید ؛ به گونه ای که در شوخی های کودکانه ، او را به خنده وا دارید ؛ البته توجه داشته باشید که برخی کودکان با دیدن شوخی های والدین عصبانی می شوند و بهانه گیری هایشان اوج می گیرد .

* او را در آغوش بگیرید و بچلانید و بگویید می خواهم بد اخلاقی را از تنت بیرون کنم .

* به او 5 دقیقه فرصت دهید تا بهانه گیری کند و به او بگویید می تواند در این زمان نق بزند ؛ ولی پس از آن ، بهانه گیری هایش تمام خواهد شد . همین زمانِ آزاد برای بهانه گیری ، رفتار او را قطع می کند یا از آن می کاهد .

مشکل صبحانه نخوردن

مهم ترین عامل صبحانه نخوردن کودکان ، نداشتن الگوی مناسب خانوادگی است ؛ بدین معنا که والدین و خواهر و برادر بزرگ تر ، اهمیت چندانی به صبحانه نمی دهند . سعی کنید صبحانه را به صورت گروهی و با آرامی صرف کنید . کروی اعضای خانواده و شتاب در صرف صبحانه ، کودکان را بی رغبت می کند . افزون براین ، به نکات نیز توجه کنید :  

* کودک خود را عادت دهید تا پس از خواب ، با شما نرمش کند . اشتهای کودک برای صبحانه پس از تحرک جسمی بیشتر می شود ( در مورد کودکان پیش مکتب وکودکستان  ، اگر نرمش نمی کنند ، اجازه دهید پس از لباس پوشیدن و آماده شدن ، صبحانه بخورند) .

* صبحانه دلخواه او را برایش تهیه کنید حتی اگر پنیر و مربا با هم باشد . برخی کودکان ، به خوردنی هایی ( تکه ای پیتزای خانگی از شب گذشته ، تکه ای گوشت مرغ ، سوپ و ...) علاقه نشان می دهند که شاید برای بزرگسالان چندان خوشایند نباشد .

* وسایل مخصوص کودک (گیلاس ، بشقاب ، قاشق و پنجه ) ، با شکل های گودی و رنگ های جذاب ، رغبت بیشتری را در او ایجاد می کند .

* مشارکت کودک در تنظیم برنامه هفتگی صبحانه ، و خرید مواد مربوط به آن ، سبب علاقه مندی او به صرف صبحگاهی شد .

چرا بعضی کودکان دزدی میکنند؟

رفتار از کودکی تا نوجوانی

وقتی پسر پنج ساله‌ام از کودکستان برگشت، در بکساش یک اسباب‌بازی جدید پیدا کردم. من و پدرش به هم نگاه کردیم و از او پرسیدیم که آن را از کجا آورده و مال کیست؟! او ابتدا ابراز بی‌اطلاعی کرد اما با اصرار ما گفت که آن را از بکس هم صنفیاش برداشته.««
«اولین باری که دختر هفت ساله‌ام، مریم، از کلاس ورزشی با یک تحفه به خانه آمد، فکر کردم که این تحفه را دوست‌اش، گلی، به او داده است. وقتی دومین بار گفت که گلی یک اسباب‌بازی به او هدیه داده، تعجب کردم و بار سوم زمانی که مریم یک صندلی کوچک از خانه عروسکی گلی را به چادرش پیچیده بود، متوجه شدم که فرزندم این لوازم را دزدیده! واقعا ناراحت و عصبانی شده بودم. تنها فکری که به نظرم رسید این بود که مجبورش کنم به خانه گلی برود و همه آنها را پس بدهد اما از تکرار این رفتار خیلی نگران هستم. از شما می‌‌خواهم که مرا راهنمایی کنید که چه‌طور با او رفتار کنم.»
****
این‌ها مشتی نمونه خروار از گلایه‌های والدینی است که از رفتارهای عجیب و غریب بچه‌هایشان سر در نمی‌آورند و مفهومش را نمی‌فهمند. حتماً شما هم با مساله سرقت کردن بچه‌ها روبه‌رو شده‌اید. شاید فرزند شما بدون اجازه شما از دستکول تان پول برمی‌دارد یا اسباب‌بازی‌های دوستان‌اش را بدون اطلاع آنها برمی‌دارد و حتی در مدرسه لوازم‌التحریر دوستان‌اش را با خود به خانه می‌آورد. بسیاری از والدین از خود می‌پرسند چگونه باید با این مساله برخورد کرد؟
قبل از آنکه هرگونه واکنشی نشان دهید، بهتر است این مقاله را درباره علت دزدی بچه ها بخوانید و از راه های کمکی مطلع شوید:
چرا کودکان و نوجوانان دزدی می کنند؟
بچه ها در هر سنی – از پیش مکتب تا نوجوان – ممکن است به دلایل مختلف وسوسه شوند که دزدی بکنند:
** بچه های خیلی کوچک بدون آنکه درک کنند بعضی چیزها هزینه بردار هستند و برداشتن آنها بدون پرداخت پول اشتباه است، ممکن است گاهی چیزهایی را بردارند و بدزدند.
** بچه های مکیبی  معمولاً می دانند که نباید بدون پرداخت پول چیزی آن را بردارند، ولی این کار را می کنند زیرا خویشتنداری و خودداری کافی ندارند.
** بچه های بزرگتر و نوجوانان می دانند که نباید دزدی کنند، ولی ممکن است بخاطر جالب بودن و هیجان این کار، یا بخاطر اینکه دوستانشان این کار را می کنند، دست به دزدی بزنند. بعضی از آنها فکر می کنند که دستشان را نمی شود. زیرا به آنها کنترل بیشتری بر زندگی شان داده شده است، و بعضی از نوجوانان از سر شورش و یاغیگری این کار را می کنند.
البته دلایل پیچیده دیگری هم ممکن است در این مورد نقش داشته باشند.
ممکن است بچه ها عصبانی باشند یا دنبال جلب توجه باشند. رفتار آنها انعکاسی از استرس در خانه، مکتب یا در کنار دوستان است. بعضی از آنها بخاطر خشونت فیزیکی و روانی که بر آنها وارد می شود، دزدی می کنند و در واقع این عمل آنها فریاد درخواست کمک است.
در موارد دیگر، کودکان و نوجوانان دزدی می کنند زیرا پول کافی برای خرید آنچه می خواهند یا نیاز دارند را در اختیار ندارند. برای مثال ممکن است اشیا یا اسباب بازی های گران قیمتی را بدزدند که پول خریدش را ندارند. در بعضی موارد نیز آنها دزدی می کنند تا هزینه های اعتیاد خود را بپردازند. دلیل دزدی هرچه باشد، والدین باید ریشه این رفتار را بیابند و مشکلات را از پایه حل کنند.
چه باید کرد؟
قدم اول: زمانی که والدین پی بردند که بچه چیزی را برداشته است، به هیچ عنوان نباید واکنش شدید نشان دهند. در آن لحظه باید رفتاری مناسب و سنجیده از خود نشان دهند. باید بکوشند آرامش خود را حفظ کرده و روشی منطقی اتخاذ کنند، در غیر این‌صورت باعث احساس گناه و دلخوری در خود والدین می‌‌شود و از طرف دیگر عزت نفس کودک را نیز به مخاطره می‌‌اندازد. اعتراف خواستن از کودک و تهمت زدن به او در نزد دیگران، عملی بسیار غیر عاقلانه و ناصحیح است زیرا با این‌گونه روش‌ها به ندرت می‌توان به ریشه اصلی و علت بنیادی مشکل پی برد. این عمل غالبا به دروغگویی کودک یا ریختن آبروی او برای عملی که ممکن است هرگز تکرار نشود منتهی خواهد شد. پس باید توجه داشته باشیم که وقتی پاسخ سوالی را می‌‌دانیم، نباید بخواهیم از کودک تحت فشار پاسخ مثبت بگیریم. این کار مشکل دروغ گفتن را بر مشکل قبلی می‌‌افزاید.
 قدم دوم: همان موقع باید رفتارش را به درستی نامگذاری کنید. برای مثال نباید برداشتن بی‌اجازه چیزی که متعلق به او نیست را امانت گرفتن بنامید، بنابراین به بچه‌هایی که مفهوم مالکیت را درک می‌‌کنند بگویید که برداشتن بی‌اجازه متعلقات دیگران کاری خلاف قانون است.
 قدم سوم: بلافاصله رفتارش را اصلاح كنید (اصلاح کردن یعنی ایجاد نوعی جبران.) برای مثال کودکی که از مغازه کیک برداشته، باید به آنجا برگردد و کیک را به جایی که برداشته بگذارد (البته اگر دست خورده نشده است) یا اگر مغازه دار آن را پس نگیرد، پول آن را پرداخت کند. در این گونه از موارد از بزرگ‌ترهایی که کودک از آنها چیزی را بر داشته است بخواهید، از طرف کودک قول ندهند و عذرخواهی نکنند و نگویند که این کار برای بچه‌ها طبیعی است. اگر بچه پولی برای پرداخت آنچه که برداشته است، نداشت؛ والدین می‌‌توانند به او قرض دهند و بعدا از پول ماهیانه او کم کنند یا باید کاری در خانه (مثل شستن ظروف برای دو روز) انجام دهد تا پولی برای پرداخت آن به دست آورد. همچنین از فردی که از او چیزی دزدیده است عذرخواهی کند. این نکته اهمیت دارد که کودک مسوولیت رفتار نادرست‌اش را به عهده بگیرد.
قدم چهارم: برای اصلاح رفتار، می‌‌توان از پیامد‌های طبیعی استفاده کرد.مثلا به کودکی که طی دوره بیماری سرماخوردگی، بدون اجازه شکلات برداشته، اجازه ندهید دو روز شیرینی بخورد. والدین باید بدانند بچه‌هایشان در چه وضعیتی هستند اما نباید به صورت مداوم کیف و وسایل شخصی کودک مورد جستجو قرار گیرد.این کار احساس عدم اعتماد در کودکان ایجاد می‌کند.

اگر می‌‌خواهیم کودک‌مان برای دست زدن به دستکول، از ما اجازه بگیرد، در ابتدا ما باید برای بررسی بکس کودک از او اجازه بگیریم. با این کار می‌توان احساس مثبت داشتن حریم شخصی را به کودک انتقال داد. پس داشتن الگوی مناسب رفتاری، می‌‌تواند موجب ایجاد رفتارهای مثبت در کودک شود. بچه‌هایی که مورد نظارت نزدیک والدین قرار ندارند با احتمال بیشتری به سوی دزدی و دیگر مشکلات رفتاری کشیده می‌‌شوند.
 قدم پنجم: از خودتان بپرسید چرا؟ علت انجام این کار را نباید از کودک سوال کرد چون به احتمال زیاد پاسخی که والدین به آن نیاز دارند را به دست نمی‌آورند. گاه برخورد نامناسب و شدید اولیه با چنین رفتاری در کودکان خردسال موجب تداوم و حتی تشدید رفتار می‌‌شود.کودکان به دلایل گوناگون وسایل دیگران را برمی‌‌دارند، به همین دلیل تعیین علت این رفتار مهم است.

شاید بهتر باشد که پدر و مادر شرایط زندگی کودک را مورد بررسی قرار دهند و در مواردی از کمک متخصصان استفاده کنند. قدر مسلم، پس از روشن شدن علت، می‌‌توان کمک بهتری به کودک ارایه کرد. بعضا دیده می‌‌شود که وقتی درگیری و اختلافات زناشویی زیادی در خانه وجود دارد، کودکان سعی می‌‌کنند با بروز مشکلات رفتاری، از میزان درگیری والدین بکاهند و در واقع خود را کانون اصلی توجه قرار دهند.
 اگر بچه ای به دزدی ادامه داد چه کنیم؟
اگر فرزند شما بیش از یک بار اقدام به دزدی کرد، باید از کارشناسان کمک بگیرید. تکرار این کار مشکلات بزرگتری برای شما ایجاد می کند. یک سوم بچه هایی که حین دزدی از فروشگاه دستگیر شده اند می گویند که ترک این کار برایشان سخت است. پس باید به آنها کمک شود تا بفهمند که دزدی اشتباه است و اگر به این کار ادامه دهند، عواقب سختی در انتظار آنهاست.
افراد دیگری که می توانند در این مورد به شما و فرزندتان کمک کنند عبارتند از:
* مشاور خانواده
*   داکتر خانواده
* مشاور مدرسه
* گروه های حمایتی و غیره 
با آنکه بیشتر دزدی های معمولی عمدی هستند، ولی بعضی از افرادی که دزدی می کنند ممکن است جنون سرقت (کلپتومانیا) داشته باشند.  در این اختلال نادر که بخش کوچکی از افرادی که دزدی می کنند را تشکیل می دهد، فرد قبل از دزدی حس تنش و اضطراب فراوانی می کند، ولی بعد از عمل دزدی احساس آرامش و رضایت خاطر می کند. این فرد بعد از دزدی احساس گناه می کند و اغلب اشیای دزدی را دور می اندازد. این گونه افراد اختلال های دیگری همچون اختلال غذایی یا وسواس نیز دارند.
دلیل اصلی دزدی هرچه باشد، اگر دزدی تبدیل به عادت کودک یا نوجوانتان شده است، حتماً با داکتر یا روان شناس مشاوره کنید و دلیل این رفتار را بیابید. بر رفتار فرزندتان نظارت داشته باشید و او را از موقعیت هایی که برای دزدی.وسوسه ایجاد می کنند، دور کنید. برای او عواقب سخت  سنگین دزدی را مشخص کنید.

شرم و گناه حاصل از آزار و اذیت های جنسی به کودکان

خشونت خانگی و اجتماع

, خشونت علیه کودکان, شرم و گناه, مهتاب صمیمی, والدین

 مترجم: مهتاب صمیمی

تجاوز به کودکان بدلیل حس گناه و شرمی که بدنبال دارد از انوع پیچیده و خاص خشونت است. باید دانست که خشونت جنسی همیشه شامل تماس بدنی نیست. قرار دادن کودک در محیط ها، شرایط  و چیزهایی که مربوط به مسائل جنسی هستند نیز نوعی خشونت جنسی محسوب می شوند حال آنکه تماس بدنی را شامل شود یا خیر.با اینکه داستان های جنایات جنسی بسیار هولناک هستند اما آنچه که وحشتناک تر است این واقعیت است که اغلب این تجاوزات توسط نزدیکان کودک  صورت می گیرند که به آنها اعتماد نیز دارند. بر خلاف آنچه که بسیاری به آن معتقدند، تنها دختران نیستند که مورد تجاوز قرار می گیرند. خطر تجاوز جنسی هم دختران و هم پسران را تهدید می کند. در واقع می توان گفت که خشونت جنسی به پسران به دلیل ننگ و شرم آن کمتر احتمال می رود که گزارش شوند.جدای از اینکه خشونت های جنسی می توانند آسیب های فیزیکی بدنبال داشته باشند، آسیب های روحی آن بسیار بیشتر و بهبود و درمان آنها بسیار مشکل تر هستند. کودکانی که به آنها تجاوز شده است همواره از شرم و گناه آن رنج می برند. آنها یا تصور می کنند که در این تجاوز مقصر هستند و یا خودشان باعث و بانی آن بوده اند. این ممکن است که در بزرگسالی اثرات سوءی چون تنفر از خود و مشکلات جنسی برای آنها به بار آورد که اغلب یا باعث بیقیدی آنها نسبت به روابط جنسی و یا ناتوانی آنها در داشتن رابطه جنسی می شود.شرم و ننگ حاصل از تجاوز و خشونت های جنسی مانع کودکان در افشای این مشکلات می شود. آنها می ترسند که شاید دیگران حرفشان را باور نکنند، آنها را عصبانی کنند و یا خانواده هایشان را از هم بپاشند. بدلیل این مشکلات، اتهامات این چنینی را جدی بگیرید زیرا خیلی شهامت لازم است تا این موضوعات بر ملا شوند و چنانچه کودکی به شما اطمینان کرد و داستان را به شما گفت، او را جدی بگیرید. از آن بی اعتنا نگذرید و چشم پوشی نکنید!

علائم هشدار دهنده غفلت و خشونت علیه کودکان

هر چه زودتر جلوی خشونت و تجاوز علیه کودک را بتوان گرفت، امکان درمان و بهبود او بیشتر خواهد بود. تجاوز و خشونت به کودکان همیشه قابل مشاهده نیست. با شناخت علائم متداول آن می توانید جلوی این مشکل را هر چه سریعتر بگیرید و به کودک و فرد خشونت گر و متجاوز، هر دو کمک کنید.اما باید این را بدانید که چنانچه علائمی دیدید لزوماً به این معنا نیست که کودک مورد آزار و اذیت جنسی واقع شده، بلکه باید بیشتر کند و کاو کنید و سعی کنید تا یک الگوی رفتاری و نشانه خطری پیدا کنید.

علائم احساسی، روحی- روانی خشونت و تجاوز علیه کودکان

وحشت شدید و کناره گیری از انجام کاری بدلیل ترس از اشتباه انجام دادن آنبروز رفتارهای افراطی (شدیداً مطیع و یا شدیداً پر توقع؛ شدیداً بی اراده و یا شدیداً ستیزه جو)نداشتن رابطه خوب با والدین و یا پرستاربی مورد احساس بزرگسالی (مراقبت از دیگر بچه ها) و یا احساس بچگی کردن (مک زدن انگشت شست، تاب خوردن گهواره ای، و قهر و غیظ کردن)علائم آزار و اذیت های فیزیکی به کودکانمتناوباً زخم، بریدگی و کبودی داشتنداشتن این حس که همیشه در حال تعقیب استصدمات جسمی با طرح و الگویی خاص، مانند جای دست و کمربندترسیدن و پریدن از جا با یک حرکت و صدای بلند، خجالت کشیدن از هر نوع تماس فیزیکی، و یا ترس از رفتن به خانهپوشیدن لباس های نامناسب مانند پوشیدن بلوز آستین بلند در روزهای گرم

علائم غفلت از کودکان

پوشیدن لباس های نا مرتب، گشاد و یا تنگ، اتو نشده و یا نا مناسب آب و هوا                                                                              داشتن بهداشت بد (حمام نرفتن و بوی بد دادن)                                                                                                                                    داشتن بیماری و زخم های درمان نشده                                                                                                                                                    تنها و بی سرپرست بودن و در شرایط و محیط نا امن بازی کردن                                                                                                      دیر به مدرسه رفتن و غیبت کردن                                                                                                                                                              علائم آزار و اذیت های جنسی در کودکان

کودکان شاهد خشونت خانگی 

خانه امن :سالیانه تقریباً 3.3 تا 10 میلیون کودک در معرض خطر مشاهده یا مواجهه با خشونت خانوادگی هستند، که می‌تواند مشکلات عاطفی، روانی، و رفتاری گوناگونی را برای کودکان در پی داشته باشد.این آمار برگرفته از یک مطالعه برجسته و مهم است که نتایج آن حاکی از آن بود که تقریباً 3 میلیون خانوار آمریکایی حداقل سالی یک بار خشونت خانوادگی شدید را تجربه می‌کنند.گستره وسیع این برآورد بر این حقیقت تأکید می‌کند که تعداد دقیق موارد خشونت خانوادگی مشخص نیست، و گاهی نوعی ناهمخوانی یا عدم اتفاق نظر درباره تعریف و ماهیت «خشونت خانوادگی» وجود دارد.برآوردهای حاصل از مطالعه دیگر نشان می‌دهد که هر ساله حدود ۱۰ میلیون نوجوان در معرض خشونت بین والدین قرار می‌گیرند. این برآورد حاصل نظرسنجی است که طی آن از بزرگسالان پرسیده شد «آیا، طی دوران نوجوانی خود، شاهد کتک خوردن مادر از پدر بوده‌اند و چند بار» و «آیا شاهد کتک خوردن پدر از مادر بوده‌اند».نتایج این نظرسنجی نشان داد، از هر هشت شرکت کننده یک نفر، یعنی 6/12 درصد کل جامعه آماری، شاهد چنین حادثه‌ای بوده‌اند. از بین افرادی که به سؤالات فوق پاسخ مثبت داده‌اند، 50درصد به خاطر داشته‌اند که پدرشان مادر را کتک می‌زده، 19 درصد به خاطر داشته‌اند که مادرشان پدر را کتک می‌زده، و 31 درصد به خاطر داشته‌اند که پدر و مادر یکدیگر را کتک می‌زدند.

قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت خانوادگی

کودکانی که در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که در آنها یکی از والدین یا اولیاء کودک دچار خشونت خانوادگی هستند اصطلاحاً «کودکان شاهد» یا «کودکان شاهد خشونت خانوادگی» نامیده می‌شوند. به هر حال، اصطلاح «قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت خانوادگی» جامع‌تر است زیرا شیوه‌های متعددی که کودکان خشونت خانوادگی را تجربه می‌کنند را در بر می‌گیرد.گرچه اولیاء اغلب معتقد هستند که مانع از آن می‌شوند که فرزندان خردسالشان شاهد خشونت باشند، کودکانی که در خانواده‌های دچار خشونت زندگی می‌کنند می‌توانند داستان بروز خشونت در خانواده‌هایشان را با جزئیات دقیق روایت کنند.پژوهش‌ها درباره قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت خانوادگی، مشکلات ناشی از مشاهده این گونه خشونت‌ها، و اقدامات پیشگیرانه مؤثر بر واکنش آنها نسبت به خشونت به میزانی قابل ملاحظه افزایش یافته است. قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت معمولاً به سه گروه اولیه به شرح زیر تقسیم می‌شود:

o        شنیدن سر و صدای ناشی از یک رویداد خشونت‌آمیز؛

o        مشارکت مستقیم به عنوان شاهد عینی، برای مداخله، یا مورد استفاده قرار گرفتن به عنوان بخشی از رویداد خشونت‌آمیز (مثلاً، به عنوان سپری در برابر اعمال خشونت‌آمیز)؛

o        تجربه کردن پیامدهای رویداد خشونت‌آمیز.

همچنین، قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت می‌تواند شامل استفاده از کودک به عنوان جاسوس برای تجسس در امور قربانی بزرگسال، مجبور کردن وی به مشاهده یا مشارکت در آزار و اذیت قربانی، و استفاده از او به عنوان گروگان توسط مرتکب خشونت به منظور مجبور ساختن قربانی به بازگشت به رابطه خشونت‎آمیز باشد.برخی از کودکان در نتیجه مستقیم خشونت خانوادگی دچار آسیب‌های جسمی می‌شوند. بعضی از مرتکبین خشونت عمداً فرزندان خردسال خود را مورد خشونت جسمی، عاطفی یا جنسی قرار می‌دهند تا همسران خود را مرعوب و آنها را به فرمانبرداری وادار کنند.گرچه این گونه موارد مصداق بارز بدرفتاری با کودکان است، سایر موارد ممکن است این قدر واضح نباشد. کودکان اغلب به صورت ناخواسته و طی حملات خشونت‌آمیز علیه قربانی آسیب می‌بینند. شیئی که به سمت قربانی پرتاب می‌شود و یا اسلحه‌ای که علیه او مورد استفاده قرار می‌گیرد ممکن است به کودک اصابت کند.حمله به کودکان خردسال‌تر می‌تواند زمانی روی دهد که قربانی کودک را در آغوش گرفته، و صدمه یا آسیب به سایر کودکان ممکن است زمانی روی دهد که آنها سعی می‌کنند در رویدادهای خشونت‌آمیز مداخله یا میانجی‌گری کنند. بسیاری از کودکان نه تنها در معرض خشونت قرار می‌گیرند، بلکه به واسطه مجبور شدن به سکوت و حفظ به اصطلاح «راز خانوادگی» قربانی می‌شوند.

تأثیرات خشونت خانوادگی بر کودکان

کودکانی که با خشونت خانوادگی زندگی می‌کنند با خطراتی بیشمار مواجه هستند، از جمله خطر قرار گرفتن در معرض رویدادهای آسیب‌زا، خطر غفلت از کودکان، خطر مورد خشونت مستقیم قرار گرفتن، و خطر از دست دادن یکی از والدین یا هر دوی آنها.همه اینها می‌تواند به تأثیراتی منفی بر کودکان منجر شود و بی‌تردید به آنها آسیب می‌رساند. یافته‌های پژوهش‌های انجام شده در این زمینه به نحوی تقریباً همسان حاکی از وجود سه نوع مشکلات دوران کودکی ناشی از قرار گرفتن در معرض خشونت خانوادگی هستند:

o        مشکلات رفتاری، اجتماعی و عاطفی— سطوح بالاتر پرخاشگری، عصبانیت، خصومت، رفتار ستیزه‌جویانه، و نافرمانی؛ ترس، اضطراب، انزوا، و افسردگی؛ ضعف در برقراری ارتباط با همسالان، خواهران و برادران؛ عزت نفس پایین.

o        مشکلات شناختی و نگرشی—کارکرد شناختی پایین‌تر، عملکرد ضعیف در مدرسه، فقدان مهارت‌های حل و فصل تنازع، مهارت‌های حل مسئله محدود، پذیرش رفتارها و نگرش‌های خشونت‌آمیز، اعتقاد به کلیشه‌های جنسیتی سختگیرانه و برتری جنس مذکر.

o        مشکلات درازمدت—سطوح بالاتر افسردگی و بروز نشانه‌های ضربات روحی در بزرگسالی، تحمل بیشتر برای خشونت و استفاده از خشونت در روابط بزرگسالی.

همچنین، این گونه کودکان مشکلاتی خاص را نشان می‌دهند که مختص رشد جسمی، روانی و عاطفی آنها است.به عنوان مثال، نوزادانی که در معرض خشونت قرار می‌گیرند ممکن است در دلبستگی به اولیاء خود دچار مشکل شوند و در موارد خیلی شدید از «اختلال در رشد و شکوفایی» رنج ببرند.لازم به ذکر است که محدودیت‌ها و تردیدهایی در رابطه با پژوهش‌ها وجود دارد، زیرا برخی از کودکانی که در این پژوهش‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرند حتی تحت شرایط مشابه سطوح بالاتری از مشکلات را نشان نمی‌دهند.کودکان پیش‌دبستانی ممکن است از نظر رشد دچار مشکل شوند یا از اختلالات خواب و خوراک رنج ببرند.کودکان دبستانی ممکن است در برقراری رابطه با همسالان، عملکرد تحصیلی، و ثبات عاطفی دچار مشکل شوند. نوجوانان در معرض خطر بیشتری هستند زیرا افراد این گروه سنی ممکن است یا مرتکب خشونت‌های مربوط به مراوده‌های دوران نوجوانی شوند یا قربانی آنها.گزارش‌های ارائه شده توسط بزرگسالانی که در دوران کودکی خود مکرراً شاهد خشونت بوده‌اند نشان می‌دهد که بسیاری از آنها دچار نشانه‌های مربوط به آسیب‌های روحی و روانی، افسردگی و عزت نفس پایین هستند.

نشانه‌های احتمالی موجود در کودکانی که در معرض خشونت خانوادگی قرار می‌گیرند

o        بی‌خوابی، ترس از خوابیدن، کابوس، دیدن حوادث خطرناک در خواب؛

o        نشانه‌های جسمی مثل سردرد یا دل‌درد؛

o        هشیاری بیش از حد نسبت به خطر یا آسیب دیدن؛

o        نزاع با دیگران، صدمه زدن به سایر کودکان یا حیوانات؛

o        کج‌خلقی یا رفتار ستیزه‌جویانه؛

o        کناره‌گیری از دیگران یا فعالیت‌های عادی؛

o        بی‌حوصلگی، افسردگی، خستگی و ناتوانی؛

o        احساس تنهایی و انزوا؛

o        اعتیاد فعلی یا آتی به مواد مخدر؛

o        اقدام برای خودکشی یا مبادرت به رفتارهای خطرناک؛

o        عملکرد تحصیلی ضعیف؛

o        مشکل در تمرکز یا توجه؛

o        ترس از جدا شدن از والدی که رفتار خشونت‌آمیز ندارد؛

o        احساس اینکه با وجود تلاش زیاد، نتیجه کارشان به اندازه کافی مطلوب نیست؛

o        بر عهده گرفتن مسئولیت‌های خاص بزرگسالان یا والدین؛

o        نگرانی بیش از حد؛

o        شب‌ادراری یا بازگشت به مراحل قبلی رشد؛

o        انزوا؛

o        تقلید رفتار خشونت‌آمیز بزرگسالان

چگونه از کودکان خوردسال محافظت گردد

 همه پدرها و مادرها می دانند نگهداری و محافظت از کودکان خردسال چقدر سخت و دشوار است. به خصوص زمانی که بچه ها تازه یاد گرفته اند راه بروند. در این شرایط باید نسبت به کودکان مان مراقبت جدی داشته باشیم تا برای ایمنی و سلامتی آن ها مشکلی ایجاد نشود. البته وقتی کودک بزرگ تر شد نیز نباید از او غافل شد. در این سنین هم کودکان هنگام جست و خیز و دویدن ممکن است زمین خورده و صدمه ببینند. در این چگونه یادآوری هایی در مورد امن کردن خانه برای کودکان داریم.

یکی از مهم ترین و اصلی ترین نکاتی که باید در نظر داشته باشید؛ مراقبت از کودک در مورد قسمت های مرتفع خانه است، بنابراین هیچ وقت و در هیچ شرایطی کودک را در مکان هایی مانند روی تخت و مبل تنها نگذارید. هیچ وقت هم به کودکان اجازه ندهید به تنهایی در مکان های خطرناک مانند بالکن  بازی کنند.

 پله ها را به عنوان عاملی خطرساز در نظر داشته باشید. در اولین مرحله از ایمن بودن نرده های دوطرف راه پله ها مطمئن شده و سپس نور کافی و تمیزی آن ها را هم تأمین کنید.

اگر نیاز می بینید حتما راه کودک را سد کنید تا نتواند به تنهایی وارد راه پله شود.

 وسایل برنده را از دسترس کودکان کنجکاوتان دور کنید و حتی برای یک لحظه هم این اشیاء را در محلی که کودک دستش به آن می رسد رها نکنید.

 مواد شیمیایی، شوینده ها و دواها را در مکانی امن و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. ممکن است در خانه نباشید یا خواب باشید و کودک تان کاری دست خودش و شما بدهد.

لبه های تیز وسایل و مبلمان منزل را مهار کنید؛ مخصوصا زمانی که کودک تازه راه رفتن را می آموزد.

   یک لحظه هم از اتوی داغ و ظرف روی اجاق غافل نمانید. وسایل روی میزهایی که کودک نوپایتان دستش به آن ها می رسد را جمع کنید.

پریزهای برق منزل با درپوش مخصوص بپوشانید احتمال اینکه کودک سیم، اشیاء فلزی یا انگشتش را در آن ها فرو برد زیاد است.

وسائل برقی را رها نکنید و سیم های برق را از زیر کفپوش اتاق کودک عبور ندهید و اگر چنین کردید مراقب باشید روکش سیم کاملا سالم باشد.

حتی اگر کودک به سنی نرسیده باشد که بتواند کبریت را روشن کند، اما آن را به دهان می برد. کبریت و وسائل این چنینی را در دسترس کودک نگذارید. ۰ممکن است تاریک بودن اتاق ها مخصوصا شب هنگام که کودک از خواب برای رفتن به دستشویی یا نوشیدن آب برمی خیزد دردسرآفرین باشد. قرار دادن لامپ های کم نور در اتاق کودک، راهروهای منزل، هال، آشپزخانه و هر جای منزل که شب ها خیلی تاریک هستند برای محافظت از کودک و حتی خودتان کار عاقلانه ای است.

بچه های که ناخن میجوند

یکی از شايع‌ترين اختلال‌هاي روانشناسی در کودکان، ناخن‌جويدن است که جزو گروه بيماري‌هاي عادتي محسوب مي‌شود. انگشت مکيدن نيز از ديگر موارد اختلال عادتي مشابه ناخن جويدن در کودکان به شمار مي‌رود. شيوع ناخن جويدن در کودکان حدود 10 درصد است. اين اختلال هم در پسربچه‌ها و هم در دختربچه‌ها ديده مي‌شود. در بيشتر موارد، اين بيماري بين 2 تا 4 سالگي شروع مي‌شود. عده ی ازکودکان عادت انگشت مکيدن را نيز دارند. معمولا در ابتدا ناخن جويدن به شکل کندن پوست اطراف ناخن شروع مي‌شود  و در ادامه، کودک ناخن‌ها را با دست جدا مي‌کند و سپس با دندانش، آنها را مي‌جود. کندن جوش‌هاي صورت، موهاي بدن و گاهي حتي کندن مو با اين اختلال ديده مي‌شود. :چون اين اختلال همانند ساير اختلال‌هاي روانشناسی علت واحدي ندارد و معمولا استرس را به عنوان مهم‌ترين عامل ايجاد آن متهم مي‌کنند. نگراني کودک جداشدن از والدين (به‌خصوص مادر) و ترس از آسيب بدن و تاريکي شب باعث مي‌شود کودک دچار اضطراب شديد شود. اگر کودک نتواند در اسرع وقت با کمک والدين و اطرافيان به آرامش برسد، به عادت‌هاي  مثل ناخن جويدن روي مي‌آورد. البته بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه حتي در صورت حذف عامل اضطراب، اين اختلال به شکل يک عادت ماندگار در کودک به چشم مي‌خورد.  هر چند عوامل زيست‌ شناسي، نقش بسزايي در بروز اين بيماري ندارد ولي ديده شده است در فرزندان والديني که مضطرب هستند و سابقه ناخن جويدن در خانواده‌ها ی آنها وجود دارد، شيوع اين اختلال بيشتر است. پس ياد گيري از والدين يا اطرافيان کودک يکي از علل احتمالي بيماري به شمار مي‌رود. لازم به ذکر است حتي در کساني که سال‌ها قبل ، بدون درمان بيماري‌ بهبود پيدا کرده، امکان دارد با يک استرس، بيماري‌ شان عود کند. اين اختلال در کودکاني که شير مادر مي‌خورند و در 2 سال اول زنده گي با مادر هستند، کمتر ديده مي‌شود.   

عوارض: هرچند در ابتدا کودک با ناخن جويدن به دنبا ل کسب آرامش است و انجام اين کار باعث کاهش اضطراب در او مي‌شود، ولي بعدها باعث ايجاد و تشديد اضطراب، افسرده گي، کاهش اعتمادبه‌ نفس، گوشه‌گيري و کاهش عملکرد ذهني، اجتماعي وشغلی  در سنين بالاتر  مي‌شود. عوارض جسمي اين اختلال نيز شامل خونريزي، عفونت مکرر دور انگشتان و در موارد شديد تغيير شکل ناخن‌ها و انگشتان مي‌شود .عفونت‌هاي گوارشي و ابتلا به انگل نيز در مواردي ديده شده است. در برخي موارد هم که کودک به بيماري‌هاي جسمي مانند کم‌خوني مبتلا ست، اين اختلال دیده میشود . معمولا ناخن جويدن هنگام تماشاي فيلم‌هاي ترسناک يا بازي‌هاي مهيج و انجام فعاليت‌هاي فکري مانند درس خواندن تشديد مي‌شود.         

 تداوی : با توجه به ا ينکه اين عادت  طي چند ماه يا چند سال اتفاق افتاده، والدين نبايد توقع داشته باشند اين اختلال به زودي برطرف مي‌‌شود. چنين تصوري باعث مي‌شود به علت بهبود نيافتن در زمان کوتاه يا عود بيماري، کودک افسرده و نااميد شود و تداوی  را رها کند.اگر کودک شما با چنين مشکلي مواجه است، شما به عنوان يک پدر يا مادر بايد به نکته‌هاي زير توجه کنيد.        

1) بيشترين سهم تداوی برعهده خود بيمار است، سپس خانواده او و در نهايت کادر های تداوی . 2) انجام مشاوره و رفتار تداوی  از ضروريات تداوی اين بيماري است.

3) ناخن‌هاي کودک بايد تا حد امکان کوتاه باشد تا تحريک به جويدن آن نشود.

4) والدين وقتي ناخن کودک را مي‌گيرند، بهتر است او را تشويق کلامي کنند. استفاده از روش تشويق بسيار موثر است: (اگر يک هفته ناخن‌هايت را نجوي، آخر هفته مي‌رويم پارک، رستوران يا سينما و یا هر مورد دیگر علاقه کودک (

5) به هيچ‌ وجه با استفاده از لاک ناخن  (رنگ ناخن )درصدد رفع مشکل ناخن جويدن کودک نباشيد چراکه اين روش نه‌ تنها تاثيري در تداوی  ندارد.

بلکه با جويدن ناخن آغشته به لاک، ممکن است کودک مسموم شود.

6) چسب زدن به ناخن و بستن انگشتان هم نه‌ تنها به تداوی کمک نمي‌کند بلکه با اين کار امکان تغيير     شکل انگشتان وجود دارد. در مواردي حتي انجام اين کار براي مدت کوتاه، انگشتان را کج مي‌کند.   

7) کودک را به‌ دليل ناخن جويدن به‌ خصوص در جمع سرزنش يا تمسخر نکنيد. بهتر است در مورد عوارض اين اختلال با کودک در تنهايي صحبت کنيد. ترجيحا اين کار بايد به‌ وسيله افرادي غير از والدين، به‌ خصوص تداوی کننده ، مطرح شود.

8) از آنجا که اين بيماري به‌ تدريج شکل گرفته، براي تداوی ا ش بايد حوصله به خرج داد. مثلا در ابتدا مي‌توان به کودک گفت در شروع تداوی در هفته اول اجازه داري فقط ناخن‌ انگشت کوچکت را بجوي و در هفته دوم ناخن دوم و هفته سوم انگشت اشاره و.تا به اين ترتيب کودک عادتش را کاملا ترک کند.

9) امکان دارد کودک در صورت مواجهه با استرس کوتاه‌ مدت شروع به ناخن جويدن کند که معمولا تا قبل از2 هفته برطرف مي‌شود ولي اگر بعد از 2 هفته اين عادت ادامه يافت، بايد تداوی جدي شود                                      .       ارسالی : فریده  ج  رستوف                                                                            

تنظیم ساعت خواب کودک

 شکایت شایع معمولا در رابطه با مشکلات تنظیم خواب کودک است. کلنجار رفتن برای خواب، بیدار شدن زودهنگام و صبحگاهی، عدم موافقت کودک برای خوابیدن بدون والدین، کابوس‌های شبانه، درخواست خوردن غذاهای مختلف در طول شب و شب‌ ادراری از جمله این شکایت‌هاست. باید از والدین کودک خواسته شود در یک برگه گزارش روزانه برای ساعت‌های خواب و بیداری کودک پر کنند تا اطلاعاتی به دست آید که در این راه کمک‌کننده باشد.

اما بیدار شدن‌های متوالی در طول شب به خصوص در شیرخوارانی که در تختخواب والدین می‌خوابند و مرتب شیر مادر را می‌خورند از همه شایع‌تر است. چنین رخدادی طبیعی است. والدین باید بیدار شوند و این باعث می‌شود شکایت والدین افزایش پیدا کند. در این حالت باید به یک داکتر متخصص کودکان مراجعه شود، زیرا داکتر رفتارهای طبیعی و الگوی خواب و بیداری کودک را به‌طور کامل می‌داند و برای والدین کودک شرح می‌دهد.

در ‌‌نهایت با یک برنامه کامل هماهنگی خواب طرفین را در این برنامه می‌گنجاند. چنین کاری ساده نیست و مستلزم آگاهی و شناخت کامل است. باید از والدین کودک خواسته شود در یک ورق گزارش روزانه برای ساعت‌های خواب و بیداری کودک پر کنند تا اطلاعاتی به دست آید که در این راه کمک‌ کننده باشد.

محققان مقدار خواب مناسب در سنین مختلف را از تولد به شرح زیر اعلام می‌کنند:

از هفته یک تا ۴ نوزادان معمولا ۱۵ تا ۱۸ ساعت در روز می‌خوابند،

اما نوزادان نارس و کم‌ وزن در یک دوره کوتاه بیشتر می‌خوابند. نوزادان و شیرخوارانی که قلنج یا دردهای شکمی دارند، الگوی خواب‌شان با چرخه شب و روز هماهنگ نیست. در حقیقت آن‌ها از الگوی خاصی پیروی نمی‌کنند

از یک تا ۴ ماهگی، در ۶ هفتگی شیرخوار شروع به هماهنگ کردن ساعت بیولوژیک خود می‌کند و الگوی منظم خواب را در او خواهیم دید.

در این زمان شیرخوار چندبار در شبانه‌روز و هر‌ بار بین ۴ تا ۶ ساعت می‌خوابد و کم‌کم سردرگمی بین روز و شب برای او حل می‌شود. از ۴ماهگی تا ۱۲ماهگی، در حالی که میزان خواب بهینه در این سنین ۱۵ ساعت در شبانه‌روز است، بیشتر شیرخواران تا ۱۱ ماهگی روزانه فقط حدود ۱۲ ساعت می‌خوابند.

هر چقدر شیرخوار بزرگ‌تر می‌شود، الگوی خوابش نیز به بزرگسالان شبیه‌ تر می‌شود. شیرخواران معمولا در طول روز ۳ بار چرت می‌زنند. این چرت در ۶ ماهگی به ۲ بار کاهش پیدا می‌کند. در این سن کودک می‌تواند تمام شب را بخوابد. از یک تا ۳ سالگی، در یک سالگی کودک دیگر صبح‌ها چرت نمی‌زند. فقط یک بار در روز می‌خوابد و معمولا به ۱۰ ساعت خواب نیاز دارد. بیشتر کودکان زیر ۳ سال هنوز به خواب نیمروزی یک تا ۳ساعت نیاز دارند و معمولا ساعت ۸ تا ۹ شب می‌خوابند و بین ۶ تا ۸ صبح بیدار می‌شوند

 چند روش برای جلو ګیری از لجبازی کودکان 

پدران و مادران با کمی خلاقیت و ابتکار می توانند بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های مناسبی را برای برخورد با کودکان خود در زمینه های رفتاری مختلف پیدا کنند. یکی از مشکلات مادران لجبازی کودکان است و به همین دلیل برخورد مناسب با این مشکل می تواند روند تربیت را در مسیر درست قرار دهد. اولین نکته این است که با استفاده از روش های ساده و سرگرم کننده می توانیم کودک لجباز خود را آرام کرده و برای دقایقی او را وادار کنیم با ما همکاری کند. در نظر بگیریم وقتی که می خواهیم دندان های فرزندانمان را مسواک بزنیم، دهانش را باز نمی کند. در موقع ناخن گرفتن بی قراری می کند و اگر کودکمان پارک را ترک نکند، ما دیر به محل کارمان می رسیم ولی او همچنان از تاب بازی دست بر نمی دارد. معمولا کودکان 3-4 ساله کمی ناسازگارند. به ویژه هنگامی که پدر و مادرشان به طور جدی می خواهند کاری را ازآنها می خواهند مخالفت می کنند. دلیل مخالفت آنها این است که می خواهند استقلال خود را نشان دهند. حرف زدن در این مورد با آنها بی فایده است. برای مطیع کردن کودکان نباید فریاد زد و یا آنها را تهدید کرد. با کمی خلاقیت و حوصله می توانیم حواس فرزندانمان را به کار مورد نظر جلب نماییم. هنگامی که قرار است داکتر آمپولی را به کودکمان تزریق کند یا مجبور هستیم برای مدت طولانی در صف خرید فروشگاه منتظر بمانیم، با به کار گیری روش های زیر می توانیم فکر او را به چیز های دیگری مشغول کنیم. - او را بخندانیم، خنداندن کودکان بهترین راه برای مسواک زدن یا دوا دادن به آنهاست. وقتی که آنها می خندند،نه تنها فکرشان جای دیگر مشغول نیست بلکه دهانشان نیز کاملا باز است. - خاطرات دوران کودکی خود را تعریف کنیم؛ بهترین روش برای سر گرم کردن فرزندمان در مواقع ضروری داستان گفتن است. حتی اگر داستان ساختگی باشد. در عین حال ما نیز می توانیم قدرت تخیل خود را امتحان کنیم.با گفتن داستان های طولانی،می توانیم فرزندمان را زمان بیشتری سر گرم کنیم. - آهنگین و موزون صحبت کنیم؛ معمولا وقت خوابیدن بهترین زمان برای پشت گوش انداختن خیلی چیز هاست، با لحنی موزون می توانیم فرزندمان را به مسواک زدن و لباس خواب پوشیدن تشویق کنیم. همچنین می توانیم زمان آواز خواندن، یک یا دو کلمه را اشتباه تلفظ کنیم.با این کار حواس فرزندمان به اشتباه ما بیشتر از مسواک زدن جلب می شود. - تغییر صدا بدهیم؛ با تغییر دادن صدایمان برای کودکان داستان های جالب تعریف کنیم مانند صحبت کردن پیرزن بی دندان، صحبت کردن با لهجه های مختلف، حرف زدن بچه گانه و یا هر تقلید صدایی که می توانیم انجام دهیم. - به او رازی را بگوییم؛اگر تا 15 دقیقه ای دیگر وقت داکتر داریم و فرزندمان سواربرموتر نمی شود،خم شده ودرگوش او بگوییم؛من می خواهم یک راز خیلی مهم را به تو بگویم. می خواهی آن را بشنوی؟ وقتی که او با سر بله گفت او را بغل کنیم و چیزهای جالب و شیرین را در گوشش بگوییم؛ سپس با سرعت او را در چوکی موتر قرار دهیم. - روی نکات مثبت تاکید بیشتری کنیم؛ آیا فرزندمان از دست شستن قبل از شام یا شامپو زدن متنفر است؟ تعریف و تمجید کردن از یک مدل قدیمی ترفند خوبی است بگوییم هر وقت که سرت رابا شامپو می شویی، موهایت بسیار براق و زیبا به نظر می رسند، هم چنین بوی خوبی می دهد در همین زمان شامپو کف دستمان ریخته و آرام آرام آن را روی سر فرزندمان بریزیم. با کمی خلاقیت و ابتکار می توان بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های مناسبی را برای بر خورد با کودکانمان در زمینه های رفتاری مختلف پیدا کنیم و به رفع مشکل بپردازیم و با این روش های تربیتی به کودکانمان بیشتر نزدیک می شویم و با اصول و تدابیر تربیتی مناسب و به جایی که به کار می بریم بزرگسالی خوبی را برای آنان در نظر می گیریم.

 از اسباب بازیهای گرانقیمت هم بیماری زا و خطرناک

از سال 1360 تا کنون نرخ ابتلای کودکان به سرطان به نحو چشمگیری افزایش داشته است. نه تنها غذاهای کنسروی، گوشتهای ناسالم و همچنین سبزیجات و میوه جات آغشته به سموم شیمیایی مضر برای انسان که حتی بسیاری از اسباب بازیهای کودکان نیز در افزایش این آمار نقش عمده ای داشته و دارند.

هیدروکربنهای چندحلقه ای آروماتیک موادی هستند که برای نرم کردن پلاستیک به کار میروند و در آزمایشاتی که روی اسباب بازیها و دوچرخه های کودکان انجام شده است، در بسیاری از آنها درصد قابل توجهی بالاتر از حد مجاز از این مواد یافت شده است. همچنین مواد شیمیایی مضر دیگری در بسیاری از پستانکها، داروهای کودکان، لباسها و همچنین اسباب بازیهای آنها یافت شده است. در این میان نه تنها درصد بالایی از اسباب بازیها و لوازم و لباسهای چینی حاوی این مواد غیرمجاز بودند، بلکه بسیاری از اسباب بازیهای گرانقیمت هم بیماری زا و خطرناک گزارش شده اند.

این مواد چه خطری دارند؟

بالا بردن خطر ابتلا به سرطان، تغییرات ژنتیکی و همچنین ناباروری از تاثیرات مخربی است که تا کنون شناخته شده اند، اما نحوه و دلیل اصلی این تاثیرات به وضوح مشخص نشده اند. در اسباب بازیها و لوازمی که مکیده شده و یا توسط کودکان کوچکتر به دهان برده میشوند درصد این خطر بیشتر است چرا که  این میان نه تنها  فقط تماس پوستی، بلکه تماس مستقیم با دهان باعث میشود مقداری از این مواد شیمیایی وارد معده شده و سپس جذب بدن شود.

آیا باید از خریدن اسباب بازیهای چینی اجتناب کرد؟

از آنجائیکه بیش از 75 درصد لوازم و اسباب بازیهای کودکان در چین تولید میشوند، اجتناب کردن تقریبا غیرممکن است. علاوه بر آن همانطور که در بالا ذکر شد گران بودن یک جنس دلیل بر سالم و بی خطر بودن آن نیست.

برای حفاظت فرزندتان چه میتوانید بکنید؟

در درجۀ اول از خریدن اسباب بازیهای که به شدت بوی مواد شیمیایی میدهند خودداری کنید. همچنین اسباب بازیهایی که از اجزاء بسیار کوچک تشکیل شده اند که میتوانند توسط کودکان بلعیده شده و وارد معدۀ آنها شوند خطر صد در صد برای کودکان شما هستند. سعی کنید از لوازم و اسباب بازیهایی استفاده کنید که توسط مراکز معتبر تست شده باشند و حتی الامکان از مواد طبیعی و غیر شیمیایی بیشتر استفاده کنید. اسباب بازیهای چوبی رنگ نشده و لباسهایی که از نخ و یا پشم طبیعی هستند میتوانند سلامت کودکان شما را بهتر تضمین کنند. به جای استفاده مداوم و مستمر از داروها و یا تقویت کننده های شیمیایی از داروها و ویتامینهای گیاهی استفاده کنید.

دخترک و لاله 

روزی از روزها دخترکی زیبا به باغ پر از گل رفت. باغ زیبا و کلان بود.  دخترک در بین گلها بازی می کرد و از یک چمن به چمن دیگر می دوید و می دوید. ناگهان گل لاله ای زیبا را دید.  شوق کندن آن وجودش را فرا گرفت.  خواست گل را بکند که صدایی به گوشش آمد که می گفت:  گل را نکن.  گل در بته خوب معلوم می شود و در دستان تو پژمرده خواهد شد دخترک از خواست خود گذشت و به ساعتیری خود ادامه داد.  در این وقت درخت سیبی شاخه خود را خم کرد و گفت:  ای دخترک نیکوکار از سیب های من بچین و بخوردخترک بسیار خوش شده از سیب ها گرفت و از درخت تشکر کرد.  در راه بازگشت به خانه دوباره همان لاله مقبول را دید که با خوشی به طرف او نگاه می کند.  دخترک نزدیک رفته لاله را آرام بوسید و بسیار خوش شد که لاله را نچیده بود، زیرا حتمی تا آنوقت پرپر و پژمرده می شد بیاد آورد که مادرش برایش فهمانده بود که گلها را نباید بکند و آن صدا که لاله گک را نجات داده بود، صدای مادرش بود.

طرز پاک کردن انواع لکه

- : لکه اتو یی را که روی فرش روشن و کرم رنگ افتاده باشد را چطور می توان از بین برد؟

لکه چایی که روی فرش رنگ روشن ریخته و همان لحظه پاک نکرده و الان هم خشک شده است چگونه میتوان از بین برد؟

 برای از بین بردن لکه اتو بر روی فرش یا لباس (لکه ای که بر اثر گرمای زیاد اتو زرده شده باشد) می توانید یک پیاز را به دو نیم کرده و روی محل لکه بگذارید. بعد آن را با سرد ترکنید و بشویید. به محض ریخته شدن چای بر روی فرش، آن را با آب سرد و مواد شوینده شست و شو دهید. اگر امکان شست و شوی سریع آن وجود نداشت، مقداری نمک بر روی سطح لکه بریزید و مدتی صبر کنید تا نمک آن را به خود جذب کند. سپس در صورت فراهم شدن شرایط شست و شو، آن را به روش معمول با آب گرم و مواد شوینده بشویید.

کار دیگر این است که سطح لکه را با اسپری مخصوص مو بپوشانید، سپس یک قطعه صابون بر روی سطح لکه بمالید و بعد آن را در آب سرد ترکنید و بشویید.

بعضی از خانمهای نیز در این موقع بلافاصله ما ست را بر روی محل ریخته شدن چایی ریخته و بلافاصله آن را با یک دستمال تمیز پاک می کنند.

لباسی که رنگیست و رویش روغن مایع ریخته هر چقدر با پودر لباسشویی شستم لکه برطرف نشد چطور پاکش کنم؟

- : برای از بین بردن لکه روغن مایع از روی لباس باید هرچه زودتر آن را با همان پودر لباسشویی می شستید ولی چون لکه کمی روی لباس مانده کمی جوش شیرین را با کمی سرکه مخلوط کرده و روی لباس قسمت لکه دار آن بریزید و بگذارید یک ساعت بماند. بعد آن را با پودر لباسشویی بشوئید.

 چگونه میتوان زنگ آهن را از روی لباس پاک کرد؟

- : به این ترتیب که یک لیمو ترش را دو نیمه کرده و یک نیمه آن را آغشته به نمک کرده ، بر روی لکه بمالید. پس از پاک شدن لکه، لباس را با آب بشویید.

- : لطفا من را در مورد نحوه پاک کردن خطوط کاربن از روی نایلون و رو میزی راهنمایی کنید .

- : برای محو کردن این نوع لکه ها آب ژاول را با آب سرد مخلوط کرده روی لکه بمالید.

در صورتی که لکه روی پارچه ای که از الیاف مصنوعی تهیه شده ایجاد شد می توانید با آبلیمو ی خالص آن را بر طرف نمائید.

برای برطرف کردن لکه روی نایلون نیز می توانید از ابر همراه با پودر شستشو استفاده کنید.

- : اگر ممکن است طرز برطرف کردن لکه شرش مایع (برای مثال شرش  رازی) را از روی موکت توضیح دهید.

- : برای از بین بردن لکه شرش، پارچه ای را درون سرکه فرو برده روی لکه شرش بگذارید، بطوریکه کاملا آن را اشباع کند، بزودی چسب سفتی خود را از دست داده جدا خواهد شد.

 برای پاک کردن لکه از روی پارچه مبل بارنگ روشن چه کنیم تا بعد از پاک کردن پارچه مبل شوره نزند ؟ ( از شامپوی مخصوص لکه بری فرش ومبل استفاده کرده ام اما نتیجه نگرفتم.

 در مورد لکه روی مبل نیز شما دقیقاً نگفته اید که چه نوع لکه ایی است.

مثلاً برای از بین بردن لکه نوشابه می توانید کمی نمک بر روی لکه تازه بپاشید و بعد اسفنجی را خیس نموده روی لکه بکشید و سپس با آب گرم به وسیله اسفنج آبکشی کنید. یا مثلاً برای از بین بردن اثر سوختگی یا زردی سیگار زرد شده است حبه قندی را روی لکه بکشید و آنقدر این کار را ادامه دهید تا لکه از بین برود. برای از بین بردن این نوع لکه اسفنجی را به شیر آغشته کنید و روی لکه بمالید. در صورتی که لکه روی پارچه ای که از الیاف مصنوعی تهیه شده ایجاد شد می توانید با آبلیموی خالص آن را بر طرف نمائید. چنانچه این لکه پارچه های کرکدار بود ابتدا با کمی شیر خوب لکه را خیس کنید و بعد با پنبه آن را پاک نمائید و در آخر با آب و صابون لکه های حاصل از شیر را بشویید.

اگر لکه مربوط به مرکب سیاه است ابتدا محل را تر کرده روی آن کمی نمک آشپزخانه بریزید و سپس با پنبه مالش دهید و چنانچه نتیجه نگرفتید مخلوطی از گلیسرین و آمونیاک را روی لکه بمالید و سپس با آب و پودر دستی خوب شست و شو دهید . البته می توانیداز آب ژاول هم استفاده کنید.

بهترین چاره برای از بین بردن لکه خون هم این است که مقداری نشاسته را ( به نسبت بزرگی و کوچکی لکه ) در آب مخلوط کنید و به هم بزنید تا خمیر نسبتا" غلیظی بدست آید . آنگاه روی لکه خون را با این خمیر بپوشانید و بعد از خشک شدن نشاسته ها ، آنها را بتراشید و با برس محل لکه را پاک کنید. 

برای از بین بردن لکه چربی قسمت لکه شده را با کمی محلول نمک و الکل بمالید . اگر لکه چربی روی پارچه ابریشمی است با یک برگ کاغذ خشک کن روی قسمت لکه شده را بپوشانید و اتوی داغ را محکم روی آن فشار دهید تا لکه ناپدید شود.

اولین چیزی که باید به کودک آموزش داد 

رتا فرانکلین در مقاله معروفش در مورد تربیت کودکان می‌گوید: « کنید که ‌میتوان به کودکان تمام اصول اخلاقی را آموخت، فقط لازم است اول به او احترام را بیاوزیم...» جالب است که به نظر اکثر مردم جهان آموزش احترام به کودکان بسیار مهم و در واقع یک اولویت است. به طور قطع مثل تمام مسائل دیگر جامعه‌شناسی و رفتار‌شناسی، دیدگاه‌ها در مورد نکات مهمی که باید به کودکان آموخت و اولویت‌های آنان در هر زوج با زوج دیگر متفاوت است، اما در مجموع می ‌توان گفت در سرتاسر جهان والدین بیش از هرچیز احترام گذاشتن را به عنوان اولین نکته‌میتوان گفت که باید به کودکان آموزش داد می‌شناسند. آنها آموزش «احترام گذاشتن» و فرمانبر بودن را به مهربانی، شوخی‌کردن، وطن‌پرستی و مسائلی مانند آنها ارجح دانسته ‌اند. اما در میان کشورهاملت جهان والدین آلمانی چینی و روس اعتقاد دارند اولین چیزی که باید به کودکان آموخت مهربانی و کمک به دیگران است. جالب است که در میان گزینه ‌هایی که طی همه‌ملت پرسی در اختیار والدینی از ملیت‌های مختلف گذاشته شده بود تقریبا در تمامی موارد گزینه وطن‌پرستی به عنوان آخرین گزینه انتخاب شده بود و در واقع تمام والدینی که در نظرسنجی شرکت کرده بودند اعتقاد داشتند.آموختن مسائل و نکات اخلاقی و رفتاری مهم‌ مهمتر از مسائل ملی است.

چاقی کودکان به پای آنها آسیب می رساند

چاقی مشکلاتی را در راه رفتن کودکان ایجاد می کند. این تحقیق را که دانشگاه شرق

لندن در کنفرانس جامعه متخصصان پا ارائه کرد،

نشان داد پای کودکان چاق، پهن تر و بزرگ تر از معمول است.بر اساس این گزارش کودکان

 چاق همچنین در تعادل و راه رفتن با سرعت کم دچار مشکل هستند.به گفته متخصصان پا، اضافه وزن و چاقی می تواند، خطر غیر طبیعی شدن پاها را برای آنان در بر داشته باشد.دکتر "استوارت ماریسون" استاد دانشگاه شرق لندن و مجری این تحقیقات گفت، کودکان چاق در مقایسه با دیگر کودکان در راه رفتن ثبات کمتری داشته و نمی توانند به درستی راه بروند.

لالائی

برای کودکان - پرنده باش

نقش والدین ومعلمین در رشد تربیه اطفال

در جامعه خانواده منحیث اجتماع کوچکی است که طفل در آن پرورش می یابد و هر نوع گفتار و رفتار والدین بر روحیه طفل تاثیر خود را به جای می گذارد. هرگاه والدین در تعلیم و تربیه سالم طفل شان بکوشند به یقین اطفال که آینده سازان کشور اند، نه تنها آینده روشن را برای خود و خانواده به ارمغان خواهند آورد، بلکه مصدر خدمت به وطن و مردم نیز خواهند شد.

نقش والدین به خصوص مادر که نزدیک ترین فرد برای طفل است در رشد شخصیت طفل خیلی با ارزش است. یعنی مادر نقش وراثتی و محیطی دارد. ارتباط میان مادر و طفل نه تنها از زمان تولد بلکه پیش از تولد آن وجود دارد. بنابر این در دوران حمل رژیم غذایی، طرز تفکر و اندیشه مادر، هیجانات و اضطراب مادر، حالت روانی مادر در شخصیت طفل تاثیر دارد.

وظیفه مادر خیلی با ارزش است، او باید شخصیت آینده طفل را پایه گذاری کند، اگر در انجام این رسالت کوتاهی نماید نه تنها به خانواده بلکه به جامعه نیز لطمه خواهد رسید و همچنان پدر از دید طفل چهره بر جسته خانواده است و محبت، شفقت، وفاداری، خلوص و صفا، رشادت و شهامت، ادب، تواضع، عزت نفس و ....را فرزند از پدر بهره می گیرد

پدر داناترین و نیرومندترین موجود نزد طفل است که نقش پدر در رشد و شخصیت طفل و تعلیم و تربیت سالم آن همانند مادر خیلی با ارزش است که این تعلم و تربیت طفل تا سن شش سالگی مربوط به والدین بوده و دراین دوره طفل بیشتر تحت تاثیر گفتار و رفتار پدر و مادر قرار می گیرد . هنگامی که طفل شامل مکتب می گردد تا اندازه ای تحت تاثیر محیط به خصوص معلم قرار می گیرد و همه توجه اش به معلم می باشد، معلم چهره جدید پس از والدین است. هرچند اطفال نخستین عادات و رفتار چون طرز صحبت کردن، احترام، لباس پوشیدن، غذا خوردن، همکاری و را از والدین فرا می گیرند، اما امکان دارد در اثر سعی و کوشش معلم برخی رفتار نا مطلوب اجتماعی چون پر خاشگری، مشاجره، دشمنی، رقابت ناسالم در شاگرد اصلاح شود.

طفل در سال های اول زندگی تحصیلی بیشتر تحت تاثیر و جاذبه معلم قرار می گیرد. معلم از یک نظر قهرمان طفل است که همه افعال و اقوالش برای طفل قابل قبول است. با توجه به قدرت تقلید طفل می توان گفت که طفل هر آنچه را که می بیند و می شنود آن را تقلید می نماید و برای معلم لازم است تا منحیث رهبر علمی طفل الگوی اخلاق، نظافت، حسن برخورد و راه و رسم انسانی باشد. معلم اگر بخواهد تاثیر خود را بر اطفال عمیق تر بسازد، ضروریست که مظهر مهر و محبت باشد، زیرا دوست و رفیق بودن بیشتر در طفل موثر است تا اعمال زور و قدرت معلم وقتی می تواند این مسولیت اش را به درستی انجام دهد که والدین با مکتب و معلم همکار باشند؛ خلاصه دست طفل در دست معلم است، ذهنش متوجه اوست، اندیشه اش تحت تاثیر او قرار دارد. پس معلم می تواند انگیزه ای خوب و بد را در طفل پدید آورد و در زندگی راهنما و مددگار شاگردانش باشد، چرا که معلم شمع ایست که خود می سوزد و به دیگران روشنی می دهد.

زردی در نوزدان

بيشتر از نيمي از نوزادان طبيعي و سالم در چند روز اول زندگي در پوست صورت خود  رنگ زرد پيدا مي کنند. اگر کودک شما چنين است، احتمالاً چيز نگران کننده اي نيست، ولي اگر شکم و يا پاهاي کودک زرد به نظرمي رسد بايد آنرا به پزشک خود نشان دهيد

اگر کودک شما به وقت طبيعي متولد شده است؛ در هفته اول احتمالاً نظير يک فرشته لپ صورتي به نظر مي آيد. ولي اگر زودتر از موقع به دنيا آمده باشد، ممکن است کمي بيشتر طول بکشد تا پوستش صورتي رنگ بشود

* چه چيزي باعث زردي مي شود؟

زردي در يک کودک سالم زماني اتفاق مي افتد که سطح بيلي روبين در خون بالا مي رود. بيلي روبين ماده شيميايي است که بر اثر تخريب طبيعي سلولهاي قرمز پير توليد مي شود. نوزادان سطح بيلي روبين بالاتري دارند؛ چون تعداد گلبولهاي قرمز حامل اکسيژن در آنها زيادتر است و کبد جوان آنها نمي تواند بيلي روبين اضافي را متابوليزه کند. هر چه سطح بيلي روبين بالاتر از معمول باشد، زردي از سر به پايين به سمت گردن و سپس به قفسه سينه پيش مي رود تا اينکه در موارد شديد نهايتاً به پنجه پا مي رسد. اين نوع زردي که به اصطلاح فيزيولوژيک ناميده مي شود (برخلاف انواع نادر و شديدتري که به دليل بيماري کبدي يا ناسازگاري خوني با مادر ايجاد مي شود) معمولاً خطري براي سلامت شيرخواران سالم و رسيده (نه ماهه متولد شده) محسوب نمي شود

  شيوع زردي در نوزادان چقدر است ؟ 66 درصد نوزادان رسيده، روز دوم يا روز سوم پس از تولد دچار زردي مي شوند که پس از يک هفته زردي آنها ناپديد مي شود.  80 درصد نوزادان نارس نيز که دچار زردي شده اند، پس از تولد علايم از بين مي روند

  چگونه مي توان زردي را درمان کرد؟                                                                                                                                     اگر کودک شما مبتلا به زردي به نظر مي رسد، ممکن است پزشک انجام آزمايشهايي را براي اندازه گيري سطح بيلي روبين در خون و تشخيص ضرورت درمان پيشنهاد نمايد. اگر کودک رسيده متولد شده و از ساير جهات سالم است،معمولاً کودک براي يک يا دو روز برهنه و در حالي که چشمهايش با يک پوشش محافظ پوشانده شده است، زير نور UV قرار مي گيرد. نور  UVباعث تخريب بيلي روبين اضافي خون مي شود. بيلي روبين هاي تخريب شده از طريق کبد دفع مي شود.

از اوايل دهه 1970 زردي با فتوتراپي درمان مي شده است.  اگر کودک شما دچار نوع نادر زردي ناشي از ناسازگاري خوني باشد و بيلي روبين تا سطح خطرناک بالا رود، ممکن است نياز به تعويض خون داشته باشد.

* چگونه بفهمم که کودک دچار زردي است؟ متخصصان انجام اين آزمايش سريع را در منزل براي امتحان زردي توصيه مي کنند:در اتاق با نور کافي فشار ملايمي روي قفسه سينه کودک وارد کنيد، اگر هنگام برداشتن فشار، ته رنگ زردي روي پوست باقي بماند با داکتر خود مشورت نماييد. (اين روش براي بچه هاي با پوست روشن بهتر عمل مي کند، براي بچه هاي ديگر، زردي سفيدي چشم يا لثه را بررسي کنيد.

اگر هر گونه ترديدي داريد، با داکتر خود مشورت کنيد تا مطمئن باشيد که براي برگرداندن رنگ صورت کودکتان درست عمل مي کنيد.

برای جلوگیری از زردی باید مواردی را رعایت نمود.

از مهم‌ترین مسائل این است كه تغذیه نوزاد باشیر مادر بلافاصله پس از تولد شروع شود و حداقل 10 مرتبه در شبانه‌روز شیردهی صورت گیرد. 

از دادن آب قند به نوزاد خودداری كنید و به هیچ عنوان از موادی چون ترنجبین  برای پایین آوردن زردی نوزاد    استفاده نكنید.

شیر مادر را می توان حداکثر تا چهار روز در یخچال نگاه نگهداری کرد .

یک مطالعه نشان می دهد که شیر مادر را می توان تا چهار روز در یخچال نگاه داشت و در این مدت شیر ارزش غذایی خود را از دست نمی دهد و باکتری در آن رشد نمی کند .

  رهنمودهایی که در مورد نگهداری شیر مادر وجود دارد تا حدودی متفاوت است، اما در کل تصور می شود که شیر مادر را می توان در دمای حدود ۳ درجه سانتی گراد (۳۹ درجه فارنهایت) به مدت پنج تا هشت روز در یخچال نگاه داشت. با این وجود بطور مطلوب این شیر باید در عرض دو تا سه روز مصرف شود.

به گفته محققان این مطالعه که دکتر “ریچارد شانلر” از بیمارستان دانشگاهی نورت شور در “منهاست ” در نیویورک ریاست آن را بر عهده داشت، با این وجود محور تمرکز بیشتر مطالعاتی که تاکنون در زمینه نگهداری شیر مادر انجام شده ، بر روی خطر تجمع باکتری در شیر معطوف بوده است.

در این مطالعه محققان نمونه های شیر ۳۶ مادر را در یخچال های بخش مراقبت ویژه نوزادان قرار دادند.

این نمونه های شیر حدود یک ماه بعد از زایمان مادران گرفته شده بود و در دمای ۳۹ درجه فارنهایت نگهداری گردید

آنها این نمونه ها را پس از ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت آزمایش کردند.

محققان دریافتند که در این مدت زمانی ترکیب شیر مادر از جمله میزان باکتری ها ، اسیدیته، پروتیین های سیستم ایمنی مادر، پروتیین ها و اسیدهای چرب مفید هیچ تغییری نکردند یا تغییرات جزیی بود.

این یافته نشان می دهد که شیر تازه مادر را می توان تا ۹۶ ساعت در یخچال نگاه داشت و در این مدت سلامت آن به خطر نمی افتد.

با این وجود محققان یادآوری کردند که اگر چه می توان شیر مادر را برای این مدت سالم در یخچال نگهداری کرد، اما بهتر است که این شیر در عرض یکی دو روز مصرف شود.

کارشناسان معمولا توصیه می کنند که در خانه شیر مادر در ظرف های شیشه ای خشک و تمیز و یا ظرف های پلاستیک عاری از ماده شیمیایی “بیسفنول آ” در یخچال نگهداری شود.

هر ظرف باید حاوی یک برچسب تاریخ دار باشد و آن را در عقب یخچال در دمای ۳۹ درجه فارنهایت یا خنک تر   قرار داد.

ده نکته برای نام گذاری نوزادان

 یک - اسمی که انتخاب می کنید باید یک مفهوم ذهنی مثبت با خود شما داشته باشد. همچنین باید پرمفهوم باشد. اسم اولین تاثیر هر فرد روی مخاطب است. باید به این فکر کنید که فرزندتان این اسم را نه فقط در کودکی و در زمین بازی بلکه در بزرگسالی هم استفاده خواهد کرد.

 دو - ریتم و آهنگ اسم کوچک باید با نام خانوادگی بخواند.  برای اینکه ببینید اسمی که انتخاب می کنید با نام خانوادگی فرزندتان هم خوانی دارد، نام و نام خانوادگی را چندین  بار پشت هم تکرار کنید.

. سه - چند حرف اول اسم نباید ناخوشایند باشد.

چهار- تلفظ اسم را به دقت چک کنید. اگر از یک تلفظ غیرمعمول استفاده کنید، آنوقت فرزندتان  باید تا آخر عمر تلفظ شما را درست کند.

. پنج - نام یکی از دوستان و افراد خانواده که برایتان قابل احترام است  انتخاب کنید.

شش - برای خلق یک اسم جدید چند اسم را با هم ترکیب کنید. می توانید با کنار هم گذاشتن دو اسم یک اسم جدید خلق کنید                                                                                                                                                                                               هفت -نام های مستعار یا اسم های خودمانی که با آن اسم ساخته می شود را پیدا کنید. ممکن است دوست داشته باشید اسمی انتخاب کنید که نام های مستعار زیادی از روی آن ساخته شود. این باعث می شود فرزندتان وقتی بزرگتر شد، کنترل بیشتری روی اسم خود پیدا کند.

هشت - اسم را تمرین کنید و ببینید چه حسی به شما می دهد. یکی از دوستان نزدیکتان را بارها به طرق مختلف با این اسم صدا کنید. در آینده مجبور خواهید بود هزاران هزار بار این اسم را به صورت های مختلف صدا کنید، با زمزمه وقتی بچه خواب است یا با فریاد وقتی او را برای شام صدا می کنید.

 نو - اسم های دو قسمتی فرصت خوبی برای شماست. می توانید اسم یکی از بزرگان را برای احترام با اسم دلخواه خودتان ترکیب کنید. یا اگر با همسرتان توافق ندارید هر دو اسم مورد علاقه تان را در صورت امکان به هم بچسبانید

ده - از افزونگی حروف بین اسم ها خودداری کنید. گاهی اوقات وقتی نام کوچک و نام خانوادگی با یک حرف شروع می شوند با هم همخوانی پیدا نمی کنند. یا اگر نام خانوادگی باحرف صدادار تمام می شود، نام کوچک نباید اینطور باشد. همینطور حرف آخر اسم کوچک نباید با حرف اول نام خانوادگی یکسان باشد یا همخوانی نداشته باشد. 

نکته آخر: اگر اسمی که انتخاب کرده اید با نکته هایی که در بالا ذکر کردیم تناقض دارد اما به هر حال آن را دوست دارید، هیچ اشکالی ندارد. همان اسم را انتخاب کنید. یادتان باشد مهمترین مسئله این است که خودتان آن اسم را دوست داشته باشید.

 کودکان خود را تشویق کنید که کسل و بی حوصله نباشند

برای والدین کمتر حرفی مانند شنیدن این کلمات از زبان فرزندان که: “حوصله ام سر رفته” یا “کاری ندارم که انجام دهم” ناراحت کننده است. بخصوص شنیدن این جملات برای والدینی که به سختی تلاش می کنند که تجربیات و فعالیت های متنوعی برای فرزندان خود فراهم سازند، دشوارتر است.

به عبارتی این گونه والدین بیشترین تلاش ها را می کنند و اغلب از شنیدن این کلمات بیشترین رنج را می برند

همین کودکان هستند که با وجود فرصت ها، انتخاب ها، جدول زمان بندی شده ، کارهای زیادی برای انجام دادن دارند، اما اغلب می گویند “حوصله ام سر رفته”. دلیل آن نیز واضح است. چنین کودکانی عادت کرده اند که هر لحظه روز برنامه ای داشته باشند. شتابان از فعالیتی به فعالیت بعدی بروند و زمان بیکاری و استراحت بسیار کمی را بین دو فعالیت داشته باشند. جدول زمان بندی برنامه های آنها به اندازه والدین خودشان انباشته است. ساده تر بگوییم، اگر برنامه ای بر وفق مراد آنها پیش نرود، احساس می کنند که “حوصله شان سر رفته ” و ناراحت هستند از این که نمی توانند برای خود سرگرمی پیدا کنند .

بدون داشتن تلفن، تلویزیون یا رادیویی که هر لحظه برنامه ای داشته باشد یا کامپیوتر و ویدئویی که با آن بازی کنند، نمی توانند زندگی کنند.

تصور نکنید راه حل این مشکل، ارائه پیشنهادات مختلف به آنها است، زیرا همانطور که قبلاً امتحان کرده اید، اکثراً با پیشنهادات و نظرات شما موافقت نمی کنند و مهمتر آن است که اصولاً با این کار در حق فرزندان خود بد می کنید، با ارائه پیشنهادات فراوان و بیان این که واقعاً در هر لحظه از روز نیاز به انجام کار و سرگرمی دارند، بر این مشکل می افزایید.

یک راه حل بسیار خوب (که فرزندان بی حوصله شما را تکان می دهد) آن است که در پاسخ “حوصله ام سر رفته” بگویید: “عالی است. اشکالی ندارد که حوصله ات سر برود”. حتی قدری جلوتر بروید و بگویید “گاه گاهی بی حوصلگی برای تو خوب است”. تضمین می کنم اگر چندبار اینکار را امتحان کنید و در بیان آن کاملاً جدی باشید، فرزندان شما دیگر فکر نخواهند کرد که این مسئولیت شما است که مرتباً برای آنها برنامه ریزی کنید. امتیاز دیگر تشویق خلاقیت در کودکان از طریق مجبور کردن آنها به کشف کارهای قابل اجرا است.

منظور از بیان این راه حل این نیست که این روش را همیشه به کار ببرید و یا به طور محبت آمیز و فعال در فعالیت هایی که فرزندان شما در آن شرکت می کنند، نقشی ایفا نکنید. نه، منظور، تحریک بیش از حد آنان است ( وقتی از صمیم قلب مطمئن هستید که فرزندان شما کارهای زیادی برای انجام دارند و بی حوصلگی آنان از خودشان و نه از کمبود امکانات ناشی می گردد). 

به هر حال از توانایی درک این مطلب لذت زیادی می برید. مهم این است که با آموزش این مطلب که “هیچ اشکالی ندارد که هر لحظه، کاری برای انجام نداشته باشند”، کار بزرگی در حق آنان انجام می دهید. به هر حال واقعاً هم اشکالی ندارد که هر از چند گامی حوصله آنها سر برود و احساس کسالت کنند.

آموزش سخن  در کودکان

ویدا میرزایی : محصل سال سوم فاکولته ی روانشناسی پوهنتون کابل

 به جای قصه خواندن برای کودکان تان با آنها حرف بزنید

به کودکان خود اجازه دهید افکار درون ذهن شان را بیرون بریزند  حتی اگر در حد چند   کلمه بی معنی است.

صحبت کردن با کودکان در هنگام خواب بسیار بیش‌تر از قصه خواندن قدرت تکلم آن‌ها را افزایش می ‌دهد. روانشناسان و متخصصین کودک می‌ گویند صحبت کردن با کودکان در هنگام خواب بسیار بیش‌تر از قصه خواندن قدرت تکلم آن‌ها را افزایش می‌دهد. در صورتی که با کودکان درهنگام شب سخن بگویید قابلیت تکلم آن‌ها تا 6 برابر بهتر از حالتی که برای آن‌ها داستان می ‌خوانید رشد پیدا خواهد کرد. حتی اگر کودک شما سن کمی دارد و قادر به حرف زدن نیست زمانی که صدای شما را می ‌شنود و سعی می‌ کند به گونه‌ یی به آن‌ها پاسخ دهد مهارت‌های زبانی و تکلمی او به طرز شگفت آوری رشد می‌ کند.

نکته ی جالب توجه این است که بین سنین صفر تا 4 سال تماشای تلویزیون تقریباً هیچ تاثیری، نه مثبت و نه منفی، برروی قابلیت‌های تکلمی کودکان ندارد. از صدها سال پیش والدین برای کمک به خوابیدن کودکان یا ارتباط برقرار کردن با آن‌ها در هنگام شب برای آن‌ها قصه می‌گویند. اگر چه بسیاری از متخصصان کودک این روش را برای بهبود تکلم کودکان مفید می‌دانند اما صحبت کردن با کودکان به مراتب تاثیر بهتری روی آن‌ها دارد.

دانشمندان امریکایی در تحقیقات خود متوجه شدند: بسیاری از والدین برای رشد قدرت ذهنی کودکان کتاب را انتخاب می ‌کنند و گاهی این کار را در نهایت دقت و وسواس انجام می‌دهند تا بهترین تاثیر را روی کودک خود داشته باشند اما حتی بهترین کتاب‌ها هم تاثیر بسیار کم‌ تری از یک مکالمه ی کوتاه کلمه به کلمه بین کودک و مادر دارد. دکتور فردریک زیمرمن از پوهنتون UCLA گفت: بسیاری از متخصصان والدین را تشویق می‌ کنند تا برای کودکان خودشان قصه بخوانند تا به این ترتیب علاوه بر ایجاد حس آرامش در کودک او را با لغات و اصطلاحات جدید آشنا کنند. اما با این روش نقش کودک در تبادل اطلاعات نادیده گرفته می ‌شود و به این ترتیب کودکان ما به اندازه ی کافی سخن نمی‌ گویند محققین در طی یک بررسی 275 کودک را بین سنین 1 تا 4 سال مورد مطالعه قرار دادند و سعی کردند تاثیرعوامل مختلف مانند صحبت کردن آ‌نها با والدین شان، با دیگر کودکان و تماشای تلویزیون را بر قدرت تکلم کودکان بسنجند. بعدها از این کودکان آزمایشاتی به عمل آمد تا قدرت تکلم و زبان ‌آموزی آنها در سنین اولیه ی زنده گی مورد بررسی قرار گیرد. در پایان مشخص شد کودکانی که درهنگام شب و قبل از خواب با پدرو مادر خود صحبت می‌ کنند نسبت به کودکانی که فقط قصه گوش می‌دهند تا 6 برابر بهتر سخن می ‌گویند. آن‌ها لغات بیشتری را می ‌دانستند، بهتر از کلمات استفاده می‌ کردند و اشتباهات کم‌تری در صحبت کردن خود داشتند. شاید یکی از دلایل آن این است والدین در هنگام سخن گفتن با کودکانشان اشتباهات آن‌ها را تصحیح می‌کردند. چه کودکانی که به داستان گوش می‌کردند هم در قابلیت سخن گفتن خود رشد کرده بودند اما میزان آن‌ چندان قابل توجه نبود. کودکانی هم که قبل از خواب به تماشای تلویزیون می‌ پرداختند تقریباً هیچ پیشرفتی از خود نشان ندادند و قدرت تکلم آن‌ها تغییر چندانی نکرد. مطالعات کارشناسان نشان داد کودکان طی یک روزبه طور متوسط نزدیک به 13 هزار لغت جدید را از طریق والدین خود می ‌شنوند و همچنان نزدیک به 400 بار با والدین خود به طور مستقیم گفت‌وگو می ‌کنند. والدین باید از این فرصت‌ها نهایت استفاده را ببرند و با تصحیح اشتباهات کودکان و معرفی لغات جدید به آن‌ها قدرت مکالمه کودکانشان را تا حد ممکن بالا ببرند. فقط صحبت کردن صرف با کودکان کافی نیست و والدین باید تلاش کنند کودک خود را به حرف زدن تشویق کنند.به کودکان خود اجازه دهید افکار درون ذهن شان را بیرون بریزند حتی اگر در حد چند کلمه بی‌معنی است.